Online Verhalen

De Triathlon, nu in een sci-fi wereld.



Hij kantelt zijn lichaam naar voren en richt zijn handpalmen naar achter. Hij zoeft snel een hoek om en ziet een tralie hek over de hoogte van de steeg. Hij laat zich met zijn gezicht naar de grond vallen en richt zijn handen precies op tijd naar voren. Hij zoeft in één beweging, met zijn voeten vooruit onder het hek door. Hij recht zich weer en zoeft links een gebouw in. Hij kijkt links, rechts. Hij gaat verder het gebouw in. Hij ziet een raam met een smal gat erin. Te klein om op de normale manier door heen te gaan dus hij zet zijn mobiele Hover apparatuur uit en wurmt zich door het raam het gebouw uit. Eenmaal buiten activeert hij zijn Hover apparatuur weer en gaat met een zo hoog mogelijke snelheid door de steeg. Hij kijkt achterom. Met een harde smak zoeft hij tegen een ijzeren traliehek aan. De lucht wordt uit zijn longen geslagen. Hij hapt naar adem terwijl de zwarte vlekken voor zijn ogen dansen.

Oh kom op. Probeer het nou niet eens, denkt Richard. Toch gaat hij er vandoor. Hij heeft een voorsprong op Richard en opgevoerde apparatuur. Richard moet snel in de achtervolging om het te voorkomen. Ze doorkruisen een drukke marktlocatie met overal kraampjes. Links, rechts, boven en onder. Ze zoeven snel achter elkaar aan en gaan links. Rechts. Kruisen een gracht. Mn Hover apparatuur is net terug van reparatie, denkt Richard. Stan schiet een hoek om.

Stan ziet Richard zich door het kapotte raam wurmen. Stan eist van zijn lichaam dat het zich recht. Als hij recht staat probeert hij de Hover apparatuur uit. Het pruttelt eerst wat maar dan zweeft Stan alweer een stukje boven de grond. Aan het eind van de straat ziet hij licht. Er zijn taxi’s en mensen en auto’s! Hijgend stapt hij een taxi in.
‘Gewoon weg hier, en snel graag’ zegt hij.
‘Uw vraag is niet begrepen. Probeer opnieuw alstublieft’ klinkt de taxicomputer.
‘Museumplein!’ roept Stan tegen de taxicomputer.
‘Die bestemming ligt in een onbereikbaar gebied. Wilt u er zo dichtmogelijk bij in de buurt afgezet worden?’
‘Ja’
‘Voer uw OV-Chipkaart in om de reis te beginnen’.
Stan begint ongeduldig te worden en ziet Richard al onder het traliehek vandaan komen. Hij propt de OV kaart in de daarvoor bestemde gleuf. De taxi begint te rijden.

Kom op Stan, stap nou niet een van de taxi’s in, je weet dat dat niet gaat werken. Godver, doet hij het toch. Richard zwoeft letterlijk achter de feiten aan en kan niet voorkomen dat Stan de taxi in stapt. Richard zoeft de drie dimensionale straat op en houdt de eerste auto aan die hij ziet. Het is gelukkig een twee persoons. Hij laat zijn badge zien en eist dat de bestuurder de taxi volgt. De bange bestuurder doet gewillig wat van hem gevraagd wordt. Richard doet aan zijn kant het raam open en mikt op de taxi. Hij haalt de trekker over en schiet op de taxi. Het effect is meteen te zien, daar er elektrische lading over de taxi loopt. De taxi is niet meer bestuurbaar en rijdt een kruising op. Van rechts komt een bus. De bus toetert nog, maar de computergestuurde chauffeur kan niet meer voorkomen dat de bus de taxi degradeert tot hypermodern koekblik.

Stan is volkomen beurs en gedesoriënteerd. Richard moet zijn wapen hebben afgevuurd. De auto is rechts van hem helemaal ingedeukt en de deur gaat niet open. Hij zet zijn schouder tegen de ruit en geeft gas met zijn Hover apparatuur. Het beschadigde glas geeft mee. Nog een stoot en Stand zoeft naar buiten. Het glas prikt op zijn huid.

Stan, gedesoriënteerd als hij is, beweegt onregelmatig en hij valt voorover en achterover. Hij pakt een rond éénpersoons vervoersmiddel. De apparaten waren jaren eerder tijdens de hype overal geplaatst, door de opkomst van eenpersoons Hoverauto’s werden ze echter amper meer gebruikt. Hij gaat erin zitten en buigt zich over het stuur dat niet meer dan een stang is. Als een brommer in vroegere tijden zet hij het ronde ding in beweging.

Hij schikt van het ongeluk. Hij mag eigenlijk niet weg, maar hij moet achter Stan aan. Hij is kort in dubio, maar besluit Stan te volgen. Hij ziet de gewonde jongeling de straat oversteken als een dronken senior die de technologische vooruitgang maar niet bij kan houden. Hij gaat naar een oude Hover Mobiel. Het oude, gammele ding gaat niet snel meer.

‘Kom op Stan, stop ermee het is over.’

‘Fuck jou Richard’

‘Je weet wat er gebeurd als ik schiet Stan, je moeder zal je niet eens kunnen begraven!’

‘Je weet waarom ik niet kan stoppen Richard’

Richard haalt de trekker over.

Het gammele ding valt op de grond. Stan kruipt eruit en probeert nog steeds verder te gaan. Richard haalt nogmaals de trekker over.

Hij was er bijna, dat is het enige waar hij aan kan denken. Een straat nog en hij was er. Het volle plein voor de inhuldiging van de Koning.

Richard komt dichterbij en belt zijn chef. De bominspectie moet maar snel komen. Hij hoort al ambulances die afkomen op het ongeluk.

Hij kijkt door het traliehek en weet: hij was maar net op tijd.

Hij kantelt zijn lichaam naar voren en richt zijn handpalmen naar achter. Hij zoeft snel een hoek om en ziet een tralie hek over de hoogte van de steeg. Hij laat zich met zijn gezicht naar de grond vallen en richt zijn handen precies op tijd naar voren. Hij zoeft in één beweging, met zijn voeten vooruit onder het hek door. Hij recht zich weer en zoeft links een gebouw in. Hij kijkt links, rechts. Hij gaat verder het gebouw in. Hij ziet een raam met een smal gat erin.

Kijk eens naar het begin van elke zin? :p je begint de hele tijd met hij dit, hij dat, hij zus, hij zo. Afwisselen! Afwisseling is de sleutel tot goed schrijven :p ik hou zelf als richtlijn maximaal 2 keer hetzelfde de zin beginnen, in uitzonderlijke gevallen mag het 3 keer. Dan hou je de afwisseling zeker erin!
En ik moet zeggen dat ik vooral aan het begin niet helemaal duidelijk heb hoe hij zich voortbeweegt en hoe hij zijn lichaam houdt. Ik zou dat iets duidelijker uitwerken

Oh kom op. Probeer het nou niet eens, denkt Richard. Toch gaat hij er vandoor.

Is Richard nou degene die er toch vandoor gaat, of Stan? Dat is nu even niet duidelijk :p

Kruisen een gracht. Mn Hover apparatuur is net terug van reparatie, denkt Richard. Stan schiet een hoek om.

Okeee, over een random gedachte gesproken xD ik zou 'm inleiden, nu heb ik als lezer zoiets van: wtf doet die gedachte hier nou weer?

Stan eist van zijn lichaam dat het zich recht. Als hij recht staat probeert hij de Hover apparatuur uit. Het pruttelt eerst wat maar dan zweeft Stan alweer een stukje boven de grond. Aan het eind van de straat ziet hij licht. Er zijn taxi’s en mensen en auto’s! Hijgend stapt hij een taxi in.
‘Gewoon weg hier, en snel graag’ zegt hij.

In de eerste twee zinnen heb je 'recht' staan. Er zijn genoeg andere uitdrukkingen om daar een beetje afwisseling in te krijgen :p
En ik snap niet helemaal waarom Stan opeens een taxi in stapt. Want zijn hover apparatuur doet het nog? Ik mis een redenatie hier :p dus bv. dat een taxi zoveel sneller is dan een hover. En misschien is het ook leuk om even snel de taxi te beschrijven, want hij is dus automatisch. Een leuk detail dat met beschrijven meer effect krijgt :p

Wilt u er zo dichtmogelijk bij in de buurt afgezet worden?’

dichtmogelijk = dicht mogelijk

Richard zwoeft letterlijk achter de feiten aan en kan niet voorkomen dat Stan de taxi in stapt. Richard zoeft de drie dimensionale straat op en houdt de eerste auto aan die hij ziet.

Is het bij de eerste niet 'zoeft'? En hier heb je dan ook weer twee keer 'zoeven' , ik weet zeker dat je creatief genoeg

bent om een ander woord kan vinden :p

Richard zoeft de drie dimensionale straat op en houdt de eerste auto aan die hij ziet. Het is gelukkig een twee persoons.

driedimensionale en tweepersoons (spatie weg bij beide woorden)

Richard doet aan zijn kant het raam open en mikt op de taxi. Hij haalt de trekker over en schiet op de taxi. Het effect is meteen te zien, daar er elektrische lading over de taxi loopt. De taxi is niet meer bestuurbaar en rijdt een kruising op. Van rechts komt een bus. De bus toetert nog, maar de computergestuurde chauffeur kan niet meer voorkomen dat de bus de taxi degradeert tot hypermodern koekblik.

Hier heb je het ook weer de hele tijd over 'taxi'. Afwisselen :p
En bij deze zin:
Hij haalt de trekker over en schiet op de taxi.
Is 'op de taxi' overbodig, want in de zin ervoor heb je al gezegd dat Richard mikt op de taxi. Dus is het logisch dat ie daarop schiet :p door het weg te halen krijg je er meer vaart in.
Oh, je laatste zin is leeeuk xD

Stan is volkomen beurs en gedesoriënteerd. Richard moet zijn wapen hebben afgevuurd. De auto is rechts van hem helemaal ingedeukt en de deur gaat niet open. Hij zet zijn schouder tegen de ruit en geeft gas met zijn Hover apparatuur. Het beschadigde glas geeft mee. Nog een stoot en Stand zoeft naar buiten. Het glas prikt op zijn huid.

Okeee, ik snap helemaal niks van je hover apparatuur. Beetje meer uitleg is wel op zijn plaats
En 'Richard moet zijn wapen hebben afgevuurd' is hier ook weer overbodig, dat is wel duidelijk uit alle rotzooi. Stan kan dat wel voor zichzelf denken, maar omdat we net hebben gelezen dat Richard het heeft gedaan, is het voor ons lezers nutteloos. Er zitten eigenlijk nog wel meer stukjes in de achtervolging waarbij ik dat idee heb. Vooral Richards stukjes zijn vaak dubbelop.
Oh, en je eennalaatste zin: Stand=Stan
En 'het glas prikt op zijn huid'? Vind ik ook een wat vreemde zin :p ik zou veel duidelijker maken dat glassplinters zich in zijn huid boren, of dat hij zich snijdt aan de uitstekende glasscherven

Stan, gedesoriënteerd als hij is, beweegt onregelmatig en hij valt voorover en achterover.

Je begint eerst met tell, en daarna laat je het zien. Niet zeggen dat hij gedesoriënteerd is! Je haalt meteen de kracht van je show (beweegt onregelmatig en hij valt voorover etc) weg. Zo zonde! Niet te veel vertellen, maar laten zien.

Hij schikt van het ongeluk.

schikt=schrikt
Hierbij vraag ik me af: wat hij had hij dan verwacht? Hij schiet op een taxi en verwacht dan dat die netjes tot stilstand komt zonder dat de taxi gaat zwerven en gaat proberen het stuur recht te houden? Slechte opleiding heeft ie gehad dan :p beetje naïef.

Hij gaat naar een oude Hover Mobiel. Het oude, gammele ding gaat niet snel meer.

Liggen er echt overal op de straat allemaal voertuigen voor het oprapen? Niet geheel logisch en geloofwaardig :p
Maar zonder dat, je noemt 'm twee keer oud, dat maakt geen extra indruk hoor :p en hier ook weer show, don't tell. Laat zien dat ie gammel is. Als ie dat ding opstart, dat er opeens een gaspedaal afvalt, of iets in die trant. Niet vertellen, laat het zien! :p

‘Kom op Stan, stop ermee het is over.’

Kom op, Stan, stop ermee, het is over.

‘Fuck jou Richard’

Fuck jou, Richard
Okee, ik zie dat je het vaker doet, ik ben lui aangelegd xD als je een persoon aanspreekt, moet er een komma voor zijn naam. Je hebt nog wel meer dat er tussen staan, maar die mag je zelf zoeken :p

Okee, over het hele stuk gezien heb ik twee tips voor jou:
1. Show, don't tell! Je moet niet zoveel uitleggen wat er qua actie gebeurt, maar het laten zien. Dus met die hovermobiel, als die gammel is, laat het zien door er iets af te laten vallen, of dat ding te laten kreunen onder Stans gewicht.
2. En probeer niet zoveel te herhalen. Het kan voor je hp wel allemaal nieuw zijn wat de andere hp doet of heeft gedaan, maar omdat de lezer dat al in dat stukje heeft gelezen, is het storend om te lezen. Niet te veel herhalen dus :p

Voor de rest: ik vond het leuk dat je zo dicht bij je oude stuk bent gebleven en toch heel anders hebt gemaakt! Al die verschillende voertuigen waren leuk, als was niet altijd duidelijk hoe ze eruitzagen en hoe ze werkten, en was het niet geheel geloofwaardig dat ze gewoon op straat lagen. Maar als je dat eruit haalt, is het zeker een leuk verhaal^^

Vind het een leuk verhaal, vooral bij de Hover apparatuur kun je je vanalles voorstellen wat dat voor een soort vervoermiddel kan zijn!

Mooi gedaan!

Ik vond het lastig, zit zijn al ruim 900 woorden. Meer uitleg kon zodoende niet echt. Met die Hover apparatuur bedoel ik soort Iron Man achtige meuk. Soort handheld ironmanzweeftechnologiegedoe

Sas en Bliefje, bedankt voor de input!

Ik had geen probleem de beweging te volgen en stelde me er eigenlijk ook wat iron manachtige handdingen voor. :p
Even over die "Fuck jou"... Zou je het niet beter volledig in het Engels zetten? Kan zijn dat ze dat bij jullie anders zeggen, maar wij zeggen nog steeds "Fuck you" (tenzij we er een naam of ding bij zetten natuurlijk. ^^).
Natuurlijk is de spanning wat weg, omdat ik al wist wat er ging gebeuren, maar als dat niet zo was geweest, denk ik wel dat deze redelijk aanwezig zou zijn geweest. De rest heeft de rest zo'n beetje gezegd, dus bij deze.

Links, rechts, boven en onder.

leuk, geeft mooi driedimensionaal marktidee :)

‘Voer uw OV-Chipkaart in om de reis te beginnen’.

Lastig punt voor mij. Aan de ene kant actualiteit erin verwerkt, aan de andere kant vind ik het voor een scifi wereld met hoverapparatuur een beetje achterhaald om met de OV chipkaart te werken. Doet een beetje af aan je wereld voor mij.

Hij propt de OV kaart in de daarvoor bestemde gleuf.
Ik zou hier rammen of douwen als werkwoorde gebruiken; proppen impliceert dat hij de kaart vervormd om hem zo in de gleuf te laten passen.

Je zoeft en zwoeft wel veel zeg trouwens :P

Het is gelukkig een twee persoons. Hij laat zijn badge zien en eist dat de bestuurder de taxi volgt. De bange bestuurder doet gewillig wat van hem gevraagd wordt.
AH! Das al meteen een stuk geloofwaardiger dan in het vorige verhaal, goodjob!

De taxi is niet meer bestuurbaar en rijdt een kruising op.
Rijdt? niet meer zwoeven en hoveren? :P

Stan is volkomen beurs en gedesoriënteerd. Richard moet zijn wapen hebben afgevuurd. De auto is rechts van hem helemaal ingedeukt en de deur gaat niet open. Hij zet zijn schouder tegen de ruit en geeft gas met zijn Hover apparatuur. Het beschadigde glas geeft mee. Nog een stoot en Stand zoeft naar buiten. Het glas prikt op zijn huid.
Leuk om te lezen dat je mijn zorgen van de vorige hebt meegenomen :) Dit is allemaal stukken geloofwaardiger ^^

Hij pakt een rond éénpersoons vervoersmiddel.
Hij pakt een rond, éénpersoons vervoersmiddel. <- bijvoeglijke naamwoorden scheiden mbv komma

Heb even de comments doorgekeken, ik denk dat het meeste spelling er wel uit is gehaald door saskia dus daar ga ik niet op zoeken verder.

@Demon, hier zeggen we vaak Fuck jou, vooral rond de randstad :P

Ik vind dat je je ontzettend goed aan de opdracht hebt gehouden! Het is precies hetzelfde verhaal, maar in een ander genre. Erg goed!
De hover apparatuur was voor mij direct duidelijk, komt denk ik ook omdat ik recentelijk zelf iron-man 3 heb gezien en nog wat andere scifi, dan zit je een beetje in die mindset en leest dat makkelijk weg.
Je zet veel verwijzingen naar de nieuwe tijd neer, cultuurverschillen met hoe wij nu leven. Subtiel maar leuk en sfeerzettend.

Je mag trots op jezelf zijn, erg goed uitgevoerde opdracht!

Flauw, alle punten die ik heb genoteerd zijn al genoemd Even kijken wat ik nog kan toevoegen:

De herhaling in zinsopbouw in het begin viel mij inderdaad ook meteen op. Saskia heeft het al genoemd maar misschien is een voorbeeld handig van hoe ik het dan bijvoorbeeld zou doen:
Hij kantelt zijn lichaam naar voren en dicht zijn handpalmen naar achtere. Als hij een hoek om zoeft, ziet hij een traliehek over de hoogte van de steeg. Hij laat zich met zijn gezicht naar de grond vallen en richt zijn handen precies op tijd naar voren. In één beweging, met zijn voeten vooruit zoeft hij onder het hek door.

De reparatie van Richards hover apparatuur kwam inderdaad erg uit de lucht vallen en ik kan op deze manier niet zien waarom hij er op dat moment aan denkt. Denkt hij dat het hem vast moet lukken om Stan in te halen aangezien het net gerepareerd is? Is hij blij dat hij niet meer naar links afbuigt? Zet het er (kort) bij!

Over het prikkende glas: In eerste instantie dacht ik ook: maak daar 'snijdt' van, maar daarna ging mijn fantasie ermee aan de haal en stelde ik me voor dat in de toekomst iedereen een soort artificiële tweede huid heeft die tegen schrammen en kleine snijwonden beschermt. Is ook leuk. Moet dan wel genoemd worden. En als het niet bestaat, verander dan de woorden zodat het realistischer overkomt.
Zomaar nog een idee dat bij me opkomt: je zou een zin als dit ook kunnen gebruiken om te verwijzen naar hoe Stan zich voelt. Daarmee bedoel ik: als er iets staat als 'Hij voelt nauwelijks hoe het glas in zijn huid snijdt', dan heb je niet alleen de informatie over het glas maar ook dat hij veel meer bezig is met zijn doel dan onbelangrijke dingen zoals een beetje pijn.

Tot zover Ik ga deze ronde niet op zinsniveau beoordelen, omdat dat me teveel tijd kostte. En vaak zijn de grotere dingen toch nuttiger. Zoals Chris zegt, leuk hoe het precies hetzelfde verhaal is maar door de details toch behoorlijk anders!

Er is niet veel meer aan het commentaar toe te voegen, denk ik. :) Ik vind het leuk dat je zo dicht bij je oorspronkelijke verhaal bent gebleven en het is grappig om te zien dat de inhuldiging van de koning nog steeds werkt, zelfs in een sci-fi-setting. Dat had ik niet zo verwacht, maar het deed 't toch wel voor mij.

Overigens denk ik dat je je woordenaantal terug kan dringen door de overbodige stukken eruit te halen, die bijvoorbeeld Saskia ook al heeft aangestipt, en dan zou je misschien iets meer uitleg in kunnen bouwen (ben je alsnog die woorden niet kwijt, maar dan begrijpen je lezers het wel beter, denk ik). Ik vond de hoverapparatuur ook een beetje verwarrend en ik snap niet waarom hij zoveel verschillende vervoersmiddelen neemt, net als in het vorige stuk lijkt dat een beetje onrealistisch. Het geeft wel een gevoel van beweging, maar je kleedt het net niet genoeg in om het geloofwaardig te maken. Daar kan je misschien nog iets aan werken.

Voor de rest: goed gedaan!

Liefs,
Melian