Online Verhalen

Nu, hier is het dan. Wel wat laat. Sorry daarvoor; ik had het nogal druk. :s
Het is een stuk korter en eigenlijk niet zo goed. Ik heb geprobeerd zo dicht mogelijk bij het oorspronkelijke verhaal te blijven en zo. xd Aaaaach, ja...
Ik heb er eigenlijk niet zoveel steampunk element echt kunnen insteken. o: Ik zal het allemaal nog eens bekijken dan... Maar hier is de voorlopige versie. :p
________

Een fluiten , scheller dan het geluid van de stoom dat uit een theepot ontsnapt, doorbrak de stilte van het IJzeren Woud. Hij is hier, dacht ik en begon te rennen. Zijn stappen verspreidden niet alleen geluid in de atmosfeer, maar ook bevingen in het aardoppervlak. Ik zag hem niet, hoewel hij mij nauwlettend in de gaten hield. Ik wist niet hoe hij me langs al de ijzeren palen, dik als bomen, kon zien, maar hij deed het.
Het contact tussen mijn voeten en de roestige, metalen bodem veroorzaakte echo’s, die ik daarnet nog wilde vermijden. Dan zou hij me niet horen. Wat zou dat uitgemaakt hebben?! Hij kon me zien! Ik bleef mezelf aansporen om te rennen. Het ding was niet snel. Ik kon hem voor blijven… Maar waar was hij? De eindige uitgestrektheid van het Woud bevatte meer mijlen dan men erin tot nu toe had afgelegd. Ik kon niet vluchten! FWIEIEIEIEIE!
Ietwat verderop lag een ineengedoken schaduw, als een gevallen mens of machine. Ik gokte op machine. Wat anders?
Ik liep er naartoe en, naarmate ik naderde, vertraagde ik, hoewel zijn heftige voetstappen meer en meer angstzweet uit mijn poriën pompten; mijn onderkleding en bovenkleding waren helemaal doorweekt. Ik naderde de schaduw en bevestigde dus mijn gok. Opgejaagd door de andere machine, wilde ik mijn onderzoek beperken door het simpel met mijn voet te porren. Ik zag echter dat er een blaadje aan hing. Toen ik het opraapte, merkte ik dat het onleesbaar was. Olie bedekte de tekst.
Ik keek achterom en zag de contouren van het reusachtige ding. Uit enkele plaatsen van zijn gigantische lichaam schoot een stoomwolk, die gepaard ging met een schel fluiten. Het geheel van alles vormde één motief om te rennen. Hoe kwam hij hier überhaupt zo snel?
Kling, kling, kling… Mijn voeten speelden een harmonieuze klank, maar gevolgd door zijn bas klonk het als “kling, bam…” Ik keek achterom en besefte dat hij sneller ging dan ik dacht. Hij haalde me zelfs in! Hijgend bleef ik rennen, maar het leek plots zo nutteloos. Hij zou me toch wel krijgen… Waar kon ik heen? Naast me stonden de ijzeren bomen en voor me stonden ook… Is dat een hek?
In volle vaart knalde ik tegen het roestige ding en het uit zijn scharnieren. Ik viel achterover en een schok ging door mijn lichaam. Mijn hoofd knalde tegen de metalen bodem en duizeligheid overviel me. Verward probeerde ik me met mijn ellebogen recht te duwen, maar toen mijn hoofd pijn begon te doen viel ik weer neer. Enkel de bas speelt nog… Enkel de bas gaat nog vooruit. Bam, bam…

AANGEPASTE VERSIE (niet dat er veel aangepast is. xd)

Een fluiten, scheller dan het geluid van de stoom dat uit een theeketel ontsnapt, doorbrak de stilte van het IJzeren Woud. Hij is hier, dacht ik en begon te rennen. Zijn stappen verspreidden niet alleen geluid in de atmosfeer, maar ook bevingen in het aardoppervlak. Ik zag hem niet, hoewel hij mij nauwlettend in de gaten hield. Ik wist niet hoe hij me langs al de ijzeren palen, dik als bomen, kon zien, maar hij deed het.
Het contact tussen mijn voeten en de roestige, metalen bodem veroorzaakte echo’s, die ik daarnet nog wilde vermijden. Dan zou hij me niet horen. Wat zou dat uitgemaakt hebben?! Hij kon me zien! Ik bleef mezelf aansporen om te rennen. Het ding was niet snel. Ik kon hem voor blijven. Maar waar was hij? De eindige uitgestrektheid van het Woud bevatte meer mijlen dan men erin tot nu toe had afgelegd. Ik kon niet vluchten!
Ietwat verderop lag een ineengedoken schaduw, als een gevallen mens of machine. Ik gokte op machine. Wat anders?
Ik liep er naartoe en, naarmate ik naderde, vertraagde ik, hoewel zijn heftige voetstappen meer en meer angstzweet uit mijn poriën pompten; mijn onderkleding en bovenkleding waren helemaal doorweekt. Ik naderde de schaduw en bevestigde dus mijn gok. Opgejaagd door de andere machine, wilde ik mijn onderzoek beperken door het simpel met mijn voet te porren. Ik zag echter dat er een blaadje aan hing. Toen ik het opraapte, merkte ik dat het onleesbaar was. Olie bedekte de tekst.
Ik keek achterom en zag de contouren van het reusachtige ding. Uit enkele plaatsen van zijn gigantische lichaam schoot een stoomwolk, die gepaard ging met een schel fluiten. Het geheel van alles vormde één motief om te rennen. Hoe kwam hij hier überhaupt zo snel?
Kling, kling, kling. Mijn voeten speelden een harmonieuze klank, maar gevolgd door zijn bas klonk het als “kling, bam.” Ik keek achterom en besefte dat hij sneller ging dan ik dacht. Hij haalde me zelfs in! Hijgend bleef ik rennen, maar het leek plots zo nutteloos. Hij zou me toch wel krijgen. Waar kon ik heen? Naast me stonden de ijzeren bomen en voor me stonden ook- Is dat een hek?
In volle vaart knalde ik tegen het roestige ding en het uit zijn scharnieren. Ik viel achterover en een schok ging door mijn lichaam. Mijn hoofd knalde tegen de metalen bodem en duizeligheid overviel me. Verward probeerde ik me met mijn ellebogen recht te duwen, maar toen mijn hoofd pijn begon te doen viel ik weer neer. Enkel de bas speelt nog, enkel de bas gaat nog vooruit. Bam, bam…

Wow. Ik vind dit eigenlijk wel een pittig cool verhaaltje. Dat van die 'bas' vind ik heel goed gevonden. Leuk dat het later ook nog eens terugkomt. Het enige waaraan ik me stoor is: "FWIEIEIEIEIE!". HAHAHAHA. Echt... als je dat in een gesprek tegen me zou zeggen, zou ik het niet erg vinden. Ik zeg in de auto ook heel vaak: "WIEEEEEEJ" als we een bocht maken, maar in een verhaal... Nee. Niet doen. Verder echt toppppp!
En de maat van het verhaal, hield juist wel de spanning er in! Verder moet de komma tussen 'fluiten' en 'scheller' in de eerste zin, tegen het woord 'fluiten' aan.

Woow, die komma. Wat is daar gebeurd? o:
Ja, ik zie wel wat je bedoelt met die FWIEIEIEIE. Maar ik wilde er nog een fluit geluid en zo. xd Ik zal het momenteel laten staan en zien wat de anderen zeggen. Nu nog even jou verhaal lezen. Was juist bezig met een oud idee van me uit te schrijven, want vandaag heb ik de titel bedacht. Hoera! Maar na 300 woorden vind ik de juiste verwoordingen en ideeën al niet meer. Haha... xd

Misschien vreemde vraag, maar wat voor genre is het? Vind het wel mooi geschreven, heel erg duidelijk met die leestekens ook, je voelt daardoor letterlijk de paniek van de HP, knap gedaan!

Groetjes Blieje

Het steampunk komt er niet HEEL duidelijk uit, maar omdat ik weet dat je daarom schrijft, zie ik het wel.

Ik vind het erg leuk om te zien hoe je, net als bij 2a, heel erg veel met geluiden schrijft :) Is een leuke toevoeging. Ik sluit me aan over het FWIEIEIE, dit had ik liever beschreven gezien dan uitgeschreven.

Algeheel goed aan de opdracht gehouden, ik herken je vorige verhaal er goed in terug, al is de achtervolger voor mij in deze iets vager en minder duidelijk.

Ik ken het steampunk genre niet, dus wat dat betreft vind ik dit wat lastig lezen.
Ik vind het een spannend verhaal waarbij je de angst van de HP redelijk goed kan voelen. 1 ding waar ik mij aan ergerde zijn die '...' de hele tijd. Veelal onnodig en kan je beter weglaten.

De eindige uitgestrektheid van het Woud

Ik denk dat je hier de "oneidinge uitgestrektheid" bedoeld, gezien de context.

Duidelijk, het is dus steampunk. Wist niet eens dat het bestond! Dus dan weet ik ook helemaal niet waar het over gaat. Ik blijf wel nog steeds bij die leestekens, dat je dat prachtig hebt gedaan.

Ik herkende de steampunk alleen maar aan het feit dat je de stoom van een theepot noemt, maar dat vind ik dan juist wel weer leuk gevonden, dat je je beschrijvingen aanpast aan het genre waarin je schrijft. :) Overigens denk ik dat je het fluiten van een ketel bedoelt, want stoom ontsnappend uit een theepot geeft geen geluid, maar ik begreep wel wat je ermee wil zeggen.
Het leest als een trein en de spanning zit er wel in, maar tegelijkertijd vind ik het wat rommelig, ook door de herhaaldelijke '...' en dat FWIEIEIEIEIE kwam echt volledig uit het niets vallen. Daar zou ik iets aan doen, want daar was ik zo verbijsterd over dat ik compleet uit het verhaal werd getrokken. ;)
Voor de rest: goed gedaan!

Liefs,
Melian

Oh, ja. Ketel. xd Ik dacht dat dat zo'n beetje hetzelfde was. O.o Niet dus. xd Bedankt voor het commentaar en ik zal wat doen aan de FWIEIEIEIEIE en puntjes. ;p

Gaaf, super spannend geschreven! Ik vind de setting wel vrij duidelijk steampunk-achtig, met het IJzeren Woud en de machines en zo. Maar misschien zou je het er sterker in kunnen leggen door een heel klein beetje achtergrond aan de omgeving mee te geven. Bijvoorbeeld dat het een reusachtig verlaten fabrieksterrein is waar niemand meer durft te komen. Ik vind het ook een beetje jammer dat de motivatie van de hoofdpersoon om hier te komen, de uitdaging dus, niet meer terug komt. Het is zo heel erg een losse achtervolging, een beetje context kan goed helpen om er net wat meer van te maken.

Losse dingetjes:

?! is geen leesteken! Tenminste niet buiten strips Gebruik alleen een vraagteken, de dringende toon die je bedoelt komt ook uit de context al naar voren.

De eindige uitgestrektheid Bedoel je niet oneindig? Zo niet, dan wordt het sterker als je dat woord weglaat.

Die 'FWIEIEIEIEIE!' komt inderdaad erg uit de lucht vallen. Meer door de plek waar hij staat; het sluit nu direct aan op niet kunnen vluchten terwijl het daar niet direct mee te maken heeft. Je kan hem op een nieuwe regel zetten, en/of er zoals anderen zeggen wat anders van maken.

als een gevallen mens of machine. Ik gokte op machine. Wat anders? Nou, een mens dus Niet zo'n logische zin op deze manier.

Ik naderde de schaduw en bevestigde dus mijn gok. 'Dus' is niet helemaal logisch in deze zin en kan ook even goed weg.

Ik zag echter dat er een blaadje aan hing. Sorry, mijn eerste gedachte is toch aan een boomblaadje Ik zou er eerder een vel papier of iets dergelijks van maken.

Het geheel van alles vormde één motief om te rennen. Gekke zin, ik kan uitvinden wat je bedoelt maar het kost even wat denkwerk

In volle vaart knalde ik tegen het roestige ding en het uit zijn scharnieren. Hier mist een woord.

Dat met de bas vind ik ook heel goed gevonden! Om het nog sterker te maken, zou ik die bas aan het begin ook een keer noemen. Dus de eerste keer dat je die heftige voetstappen beschrijft.

Bedankt voor het commentaar. :p Ar. Ik wilde die '?!' nog weg doen. En om één of andere reden ben ik in de verbeterde versie de "fwie" vergeten weg te doen. xd

Zonder context slaat die zin inderdaad nergens op. o:

o: Ja, wat doet die dus daar? -dundundun- xd Het klinkt inderdaad slecht met dat ding in de zin.

Misschien zou vel papier of zoiets inderdaad minder verwarrend zijn. Maar er rest natuurlijk de vraag waarom het hoofdpersonage nadruk op een boomblad zou willen leggen...

Denkwerk kan nooit kwaad. ^^

Ja, daar is een woord weg. o:

Wat die eindige uitgestrektheid betreft... Jezus, ben ik weer vergeten op masterbreel te reageren. --' Nu voel je je vast superbuitengesloten. ;-; Niet doen hoor. Dat was mijn verstrooide geest. Het moet wel eindig zijn, maar misschien laat ik het inderdaad beter weg. xd Ik wilde gewoon met het omgekeerde van oneindig werken, omdat er natuurlijk wel grenzen waren, en zo, maar die nog niet ontdekt waren en blablablablabla...

Misschien zou vel papier of zoiets inderdaad minder verwarrend zijn. Maar er rest natuurlijk de vraag waarom het hoofdpersonage nadruk op een boomblad zou willen leggen...

Denkwerk kan nooit kwaad. ^^

Op deze beide punten: pas daarmee op! Ja, lezers zijn slim en willen geen dingen voorgekauwd krijgen. Maar dat moet je zien op de schaal van het hele verhaal. Op zinsniveau is het wel erg vervelend om op het verkeerde been gezet te worden of dingen simpelweg niet te begrijpen! Dit kan deels iets persoonlijks zijn hoor. Maar ik wil begrijpen wat ik voor me moet zien, zodat ik vervolgens kan nadenken over wat dat betekent. Als ik steeds al moet nadenken over wat ik voor me moet zien, word ik het snel zat. Is dat een beetje te volgen?

Het woord 'eindig' past niet in de zin, omdat je met die zin probeert te zeggen hoe gigantisch de plek is. Het mag dan kloppen dat het eindig is, het woord past niet bij het beeld dat je wil oproepen. Als je in dezelfde sfeer wil blijven zou je iets als 'schijnbaar eindeloze' kunnen doen. Dan zeg je ook dat het niet eindeloos is, maar het lijkt wel zo, en daarmee vul je het beeld aan in plaats van het tegen te spreken.