Online Verhalen

Christopher duwde de takken van de bramenstruiken voorzichtig uit elkaar. Die vervloekte vruchten mochten geen vlekken op zijn kleren maken, dat zou de dure zijden stof helemaal verpesten! Met getuite lippen keek hij even naar zijn gelukkig nog sneeuwwitte mouw voor hij zich op het pad richtte. Leeg.
Met ingehouden adem wrong hij zich door de bosjes heen. Geen scheuren. Zelfs zijn haar zat nog goed voelde hij toen hij er doorheen streek. Nu nog zijn grote liefde vinden. De afstand tussen hen was oneindig. Zijn hart trok zich sidderend samen bij de gedachte. Hoe kon hij dit uithouden?
Geritsel. Hij was gevonden!
Wankelend op zijn hakken stormde hij het pad af. Zijn normaal huppelende gang was vervangen door stampen. Zijn blonde haren wapperden in de wind, werden vervlochten met de vervloekte linten die hij aan zijn overhemd had gebonden.
De bramenstruiken hielden plotseling op. Een winkelstraat strekte zich voor hem uit. Christopher kon zich niet meer inhouden, hij moest kijken! Hij huppelde naar een winkel toe en drukte zijn neus tegen de ruit.
“AAAAAH!” De ijselijke schreeuw wrong zich vol getergd verdriet uit zijn wijd opengesperde mond.
De etalage… helemaal vol met praktische kleding! Houthakkersoufits, fleecetruien, sokken in sandalen… dit kon niet waar zijn! En dat was nog niet eens het ergste. Toen hij de paspop aankeek, zag hij goudbruine ogen terug staren. Zijn eigen gezicht.
Tranen met tuiten huilend strompelde hij naar de volgende winkel toe. Een string die torenhoog boven de baggy jeans uitstak. Weer de goudbruine ogen. Een pop met croqs aan. Weer goudbruine ogen. Een helemaal felroze outfit. Goudbruine ogen.
Hij viel op zijn knieën. Zijn handen naar de hemel geheven. Alsof de goden ook huilden om de verschrikkingen die begaan waren viel op dat moment een druppel op zijn neus. Al snel was regende het pijpenstelen. De tranen op zijn wangen waren niet langer meer te zien.
“Het spijt me, het spijt me zo,” jammerde Christopher. “Niemand zou zoveel lelijkheid mogen dragen.”
Een tik op de ruit. Geschrokken keek Christopher op. “Ellie?” sprak een etalagepop.
Christopher knipperde verwoed met zijn ogen. De trekken van de etalagepop vervormden in die van Kyle. Met open mond liet Christopher zijn blik over hem glijden. De grauwe slapen, de met zilver doorvlochten baard, de vrouwelijke uitdrukking op zijn gezicht. Zelfs de kleurloze ogen waren op dit moment prachtig.
“Kyle! Ik ben het! Christopher!”
Kyles mond viel open en zijn ogen werden twee schoteltjes. “O. Mijn. God. Christopher, schat, hoe zie je eruit!”
Met felrode wangen wendde Christopher zich af. Tot hij twee armen om zich heen voelden die hem stevig tegen een warm lichaam aandrukte.
“Het maakt niet uit, schat, je bent geweldig.”
Zodra hij die warme armen om zich heen voelde, wist Christopher het. Hij was thuis. Dit had hij gemist, die onvoorwaardelijke liefde, dat prachtige gezicht en vooral dat lekkere kontje. Hij kneep er snel in voor hij zich losmaakte.
“Kyle, lieverd, we moeten weg. Ze komen eraan.”
“Wie, schat?” Kyles kleurloze ogen knepen zich half samen van verwarring.
“Zie je de linten? Die willen ze terug!”
Weer viel Kyles mond open terwijl zijn hand langzaam voor zijn mond kroop. “O. Mijn. God! Christopher, schat, je hebt hun kleuren gestolen! Daarom werd ik meegesleurd terwijl ik lekker in mijn warme bontbed lag te slapen. Hoe kan je.. terwijl…” Kyle liet zijn handen over de linten glijden. “Ze zijn wel erg mooi. Hoe ben je van plan al die nieuwe kleuren te noemen?”
“Christoparius en Kylaal, natuurlijk. En twee namen erbij.”
Kyle straalde. “Oh, schat, wat een héérlijke man ben je toch. Kusje!”
“Kusje!”
Ze drukte kort hun lippen tegen elkaar. Alsof dat het teken was kwamen de schaduwen de winkelstraat ingestroomd. Binnen een paar ademtochten was er geen uitweg meer te vinden. Kyle stapte beschermend voor Christopher, die over zijn brede schouder heen spiekte.
In de massa lelijke dingen ontstond een opening waar een lange, inktzwarte man doorheen kwam. Sebastian. Een wrede grijns krulde zijn lippen omhoog.
“Tututut, je niet aan onze overeenkomst houden.”
IJskoude handen sloten zich om Christophers polsen heen en trokken hem weg van zijn grote liefde. Even wisten ze elkaar nog vast te houden, toen was het contact weg. Tranen welden weer op.
Kyle, het spijt me.




--------------------------------
Bijna hetzelfde, toch? (a)

Zelfs zijn haar zat nog goed voelde hij toen hij er doorheen streek.

rare zin, denk dat je wel ziet wat ik bedoel?

Na de eerste alinea is het enigszins verwarrend: hij moet zijn geliefde vinden maar wordt gevolgd?

Alsof de goden ook huilden om de verschrikkingen die begaan waren viel op dat moment een druppel op zijn neus.

kommaatje tussen waen en viel?

Al snel was regende het pijpenstelen.

Das nie goe :p

Tsja, mijn commentaar gaat je niet blijmaken denk ik xD

Ik vind het eerlijk gezegd slecht :p Ik zag het eigenlijk ook wel aankomen na de vorige 2a (rememember me bitching about it? :P ).

Ik zie eerlijk gezegd niet helemaal duidelijk een genreverandering, dit komt denk ik vooral omdat beide 2a en 2b nogal chaotisch, schijnbaar niet gestructureerd, en warrig verhaal vertellen. Nu heb je in 2a een soort van vreemde reis in een droomwereld achtig iets, en nu weer alleen is de locatie veranderd. Genre zie ik niet echt veranderd :\

En het is het effect van een compleet losstaand stuk in 2a hebben en dat nu gaan omschrijven naar een ander genre, dan is het echt HELEMAAL niet meer te volgen, omdat het geen losstaand stukje verhaal is. Je snapt wel wat ik bedoel denk ik? :P

Dus tsja :P Ik kijk uit naar je stukje voor opdracht 3 ^^

--------------------------------
Bijna hetzelfde, toch? (a)

Ja xD Zie vrijwel geen verandering dus xD

HAHAHAHAHAHAHA. Hier heb ik echt op gewacht. Geweldig. En Kyle en Christopher. Gewelddiiiiiiig! KUSJEEEEEE. :p

Ik kan er geen genre uithalen, vind het romantisch en fantasy door elkaar...

Chris, je denkt veel te moeilijk! Wat is het grootste wat er hier in is veranderd? Er zit een liefdesrelatie in. Dat is dus mijn verandering in het genre: zoetsappige romantiek. Alleen dan wel een parodie erop xD daarom staan er ook een paar uberdramatische zinnen in :')
Het is een verwarrend stuk om te moeten herschrijven, dat was ook een probleem. In een poging om dat te voorkomen heb ik ervoor gekozen om de wereld grotendeels hetzelfde te houden, ook een paar zinnen in het verhaal zijn letterlijk overgenomen uit de vorige.

Ik snap wel de verwarring van het zijn geliefde vinden maar tegelijkertijd ook achtervolgd worden. Daar had ik iets beter moeten uitleggen :')
En de fouten, ik zal ze veranderen als ik er tijd voor heb :p schooool :'(

@ Blieje:
Omdat de vorige versie zo overduidelijk fantasy was, dacht ik dat de toevoeging van de liefdesrelatie wel duidelijk zou maken om welk genre het ging :p het is nu romantiek geworden :p

Jeeej, Romy vindt het leuk^^ woeeeh xD

Ik vind persoonlijk eerder dat je het genre hetzelfde hebt gehouden, maar het thema van het verhaal hebt veranderd naar romantiek. Snap je wat ik bedoel? :P

Explain :'(

Hmmmm eens even denken hoe ik die kan uitleggen.

Je eerste verhaal was fantasy, ik denk dat dat wel duidelijk is (als ik het daar fout heb dan moet je het zeggen :P). Zover ik kan zien is het genre hier "Magisch Realisme". Dat is een subgenre van de fantasie, daarom zei ik dat ik 'niet echt' een genreverandering zag, omdat het een subgenre is.

Binnen dit magisch realisme, vind er een romantische gebeurtenis plaats. Maar omdat je nog allemaal fantasy elementen erin hebt zitten, gaat de focus ook daarheen. Je kan het dus niet afdoen als een romantisch genre (vind ik), want er zitten teveel fantasy elementen in. Dan kom je dus uit op Magisch realisme genre, met als thema romantiek.

Als er geen magische dingen gebeurden zou het wel romantisch genre kunnen zijn.

Heb ik mijzelf duidelijker uitgelegd? XD

Bedankt, Saskia!

Vind het verder wel een leuk stuk. Vind het wel heel apart en er zit best veel onwerkelijkheid in, heb namelijk het idee dat hij eerst in een bos of iets is en dan opeens bij een winkelcentrum. Beetje verwarrend.

Je hebt een paar keer enk, mv omgewisseld. Weet niet meer waar, maar het is gebeurd. Daarnaast moet ik zeggen (ja, dat moet) dat ik ook niet echt een verandering qua genre heb meegemaakt; dat komt vooral door die “nieuwe kleuren”. Eerst dacht ik dat dat een typfoutje was en het “kleren” moest zijn... totdat ik het weer zag. xd Hoeoeoe dan ook, ik zie dat C-Toffer (das korter) in het begin van het verhaal nogal wat vloekt, dat is afgezwakt aan het einde; hij vloekt helemaal niet bij de entree van de “grote, zwarte man”. Ik snap ik wel dat het niet helemaal in de zin past, maar het viel me op. Het verhaal is wel goed geschreven.

Ik ben het eens met Chris, het blijft een fantasy. Nu is Christopher alleen verliefd op Kyle oid. Etalagepoppen met vervormde gezichten, naja nog steeds een lastig te lezen stuk. Creativiteit krijg je dan weer wel de volle punten voor

Ik las dit als een heel absurde satire, maar eigenlijk vind ik het té over-the-top om nog grappig te zijn. Sommige dingen zijn zo stereotype dat ik ze bijna een beetje beledigend vind, met het huppelen en “Niemand zou zoveel lelijkheid mogen dragen.”, waar hij tranen met tuiten bij huilt... Mwoah. Ik vind het flauw. Je hebt het jezelf natuurlijk moeilijk gemaakt door een stuk uit een bestaand verhaal te nemen en zo, maar ik denk dat je nu wel geleerd hebt dat dat niet werkt. ;) Sebastian aan het eind komt ook uit het niets tevoorschijn en dan wordt het van een satire toch weer iets 'serieus', maar eigenlijk is het dat niet, en... Nou ja. Verwarrend en niet zo erg geslaagd, om eerlijk te zijn.

Liefs,
Melian

Ik ben bang dat ik me bij bovenstaande reacties moet aansluiten. Een deel van het verhaal leest nu inderdaad als overdreven zoetsappige romantiek, eigenlijk richting komedie vanwege de over the top reacties. Daar tussendoor zitten wat nachtmerrie-ingrediënten: de etalagepoppen met Christophers gezicht die vervolgens ook nog eens vervormen. Dit samen met het licht bizarre punt dat het vervolgens écht Kyle is (die zomaar ineens uit de etalage is bovendien) maakt dat het een soort droom is, wat niet goed rijmt met het romantische. De nieuwe niet-bestaande kleuren zijn ook verwarrend, de manier waarop je het beschrijft suggereert dat het vreemde kleuren buiten ons bekende spectrum zijn en daar kan ik me geen voorstelling van maken. Doordat het maar een klein dingetje in het verhaal is, voelt het als onnodige afleiding en verwarring. Vervolgens loopt het slecht af, wat ook niet zo rijmt met de rest, zeker omdat Christopher en Kyle zich absoluut nergens druk om lijken te maken, ook na het noemen van de dreiging. En doordat ik nog altijd geen idee heb wie Sebastian is en wat hij met de rest te maken heeft, kan ik verder heel weinig met het einde.

Sorry voor de lading kritiek! Misschien heb je nog iets aan wat ik dacht bij de eerste paar alinea's: ik kreeg de indruk dat het een soort spel was, zo'n spel waarbij je elkaar door de bosjes achterna zit en iedereen een paar linten heeft die je moet afpakken bij wijze van levens of zo. Waarschijnlijk onder andere doordat hij zich zorgen maakt over zijn kleren, wat suggereert dat er niet direct gevaar is. Dat vond ik nog wel een leuk idee, zorgen dat er minder op het spel staat kan erg handig zijn als je naar een minder episch genre gaat

Zoals het er nu staat zijn het jammer genoeg teveel niet met elkaar rijmende onderdelen waardoor het een nogal warrig verhaal wordt...