Pagina 1 van 1

tot de regen ons van de wereld wast

Geplaatst: 17 jun 2013 16:18
door glenovic
je azuur blauwe ogen,
zo mooi en bewogen.
je vuurrode haren,
te mooi om te ervaren.

je stem, je klanken,
ik kan alleen maar janken.
je voeten, je benen,
ik zit alleen nog te wenen.

je handen, je voeling,
het zorgt voor beroering.
je aard, je karakter,
het is zo veel abstracter.

je uitdrukking, je lach,
het maakt me van slag.
je warmte, je liefde,
het was het enige wat me doorkliefde.

je handen en voeten,
je beeldschone sproeten.
hoe je kijkt, hoe je kust,
het is meer dan pure lust.

je oogverblindende wangen,
ze hebben me bevangen.
zonder haar, zonder jou,
wordt het leven maar grauw

Ik wil je niet laten gaan,
ik wil niet breken uit deze waan.
Laat me niet los, hou me vast,
tot de regen ons van de wereld wast.

Re: tot de regen ons van de wereld wast

Geplaatst: 17 jun 2013 17:38
door Christian Damen
Ik ben een ramp met gedichten, dus heb niet echt iets te zeggen over het gedicht zelf, maar de titel/laatste zin sprak me heel erg aan :) mooimooi

Re: tot de regen ons van de wereld wast

Geplaatst: 18 jun 2013 14:02
door Blieje
:super

Re: tot de regen ons van de wereld wast

Geplaatst: 12 jul 2013 18:14
door Roosje
De laatste zin/titel zullen me vooral blij blijven maar ik vond het hele gedicht erg goed.