Online Verhalen

Een heel korte one-shot die ik gisteravond heb geschreven omdat ik een vaag idee had van een begin en het einde. Het middendeel kwam er eigenlijk automatisch bij. Zelf vind ik het een beetje vaag, maar een paar vriendinnen van me vonden het een goed verhaal. Hopelijk denken jullie er hetzelfde over. Feedback of gewoon reactie zijn meer dan welkom, heel motiverend.

Water kon rimpelen door slechts een zachte bries. Net zoals mijn leven was gerimpeld door een simpel handgebaar van een jongen. Een hand met een klein buisje levensgevaarlijke drugs. De beweging die een einde bracht aan het leven van mijn zus. Ze had niets doorgehad en vrolijk gefeest en gedronken. Haar vriendinnen hadden op haar drankje gelet, dus wat kon er gebeuren? Zij waren toch wel te vertrouwen?
Dat ene moment dat hun aandacht was verslapt was genoeg geweest.
Naar hun zeggen was het geen knappe jongen geweest, net zo min als mijn zus knap was geweest. Hij moest zich wanhopig gevoeld hebben, gefrustreerd.
GHB was makkelijk om te maken, vertelde de politie ons later. Het droeg als bijnaam 'partydrug' en deed die naam eer aan. Hoewel het steeds vaker thuis werd gebruikt waren er nog steeds jongeren die er misbruik van maakten. Zoals deze jongen. Hij was inmiddels opgepakt en veroordeeld worden voor doodslag. Geen moord, dan zou hij opzettelijk een overdosis hebben gebruikt. Maar hij was nieuw in het vak en had per ongeluk teveel drugs in het drankje gedaan. En per ongeluk ging mijn zus daardoor dood aan een overdosis.
De vroegste herinnering met haar was van toen ik ongeveer vier jaar oud was. We hadden ruzie om iets kleins - een pop die op magische wijze verdwenen was. Ik beschuldigde haar ervan hem gestolen te hebben, waarop zij dat natuurlijk ontkende en begon te bekvechten. Het liep al snel uit op klappen uitdelen, totdat onze moeder tussen beiden besloot te komen en ons uit elkaar haalde. Een paar blauwe plekken waren de enige gevolgen van de ruzie. De pop werd pas jaren later teruggevonden achterin een kast.
Ze was drie jaar ouder geweest dan ik. Zeventien jaar was ze geweest op de dag dat ze stierf. Volwassenheid werd haar nooit gegeven. Was er een hogere macht die besloten had haar tot zich te nemen? Of was het puur toeval geweest en had zij de pech uitgekozen te worden voor de helse praktijken?
Zelf was ik nu zeventien en ik dacht nog dagelijks aan haar. We hadden nooit een echt goede band gehad. Andere meisjes hadden wel eens ruzie met hun oudere zus, maar ik kon daar nooit over meepraten. Op één of andere manier konden we gewoon niet gesprekken voeren of de ander aanvoelen. Alsof we elkaar iedere dag opnieuw moesten leren kennen, zo voelde het toen. Die ruzie om de pop was een uitzondering geweest, één van de weinige tekenen van een echte zussenrelatie.
We leken te veel op elkaar. Beiden waren het liefste alleen, op een plek waar we niet hoefden te praten.
Toch had ik onvoorwaardelijk van haar gehouden en waarschijnlijk was die liefde wederzijds geweest.
Niemand uit mijn klas wist dat ik ooit een zus had gehad. Ik had weinig vrienden in de eerste twee klassen van de middelbare school. Geen mens om te vertellen dat ik een oudere zus had.
Zeventien. Over twee maanden zou ik achttien worden, een leeftijd die zij nooit had mogen bereiken.
Mijn hand reikte uit en haalde de verwelkte bloemen uit de vaas. Voorzichtig zette ik er nieuwe in, rozen dit keer. Rozen, met de kleur van bloed.
Ik gooide de andere bloemen weg en knielde bij de grote, marmeren steen. Mijn vingertoppen streken over het gladde gesteente en mijn mond opende zich. "Gefeliciteerd met je verjaardag."

Echt met emotie. Veel heb ik hier niet over te zeggen. Erg goed.

Echt kippenvel en tranen hierdoor, hahah. Echt zo goed! <3

Wauw dit was egt een hele mooie verhaal!! Ik kreeg er egt kippenvel van tijdens het lezen. Zoveel emotie, je kon het gewoon voelen. Je kreeg egt medelijden met haar, ging zelfs bijna janken. Oja het einde vond ik egt fantastisch, dat was egt goed. Gefeliciteerd met je verjaardag, das hard.

Je vroeg om feedback, dan krijg je ook feedback ik kon niet zoveel inhoudelijk vinden, dus ga ik maar niet helemaal goedlopende zinnetjes eruit pikken

Water kon rimpelen door slechts een zachte bries. Net zoals mijn leven was gerimpeld door een simpel handgebaar van een jongen.

DE tweede zin klopt niet helemaal, je leven rimpelen vind ik een vreemde uitdrukking. Ik snap wel wat je bedoelt, maar nu staat het niet helemaal mooi. De enige oplossing die ik kan bedenken is deze:
Water kan in beweging worden gezet door slechts een zachte bries. Net zoals mijn leven in beweging is gezet door een simpel handgebaar van één jongen. (met de accenten op één, benadruk je echt dat het maar door een stom iets is geweest)
OF:
Water kan vervormen door slechts een zachte bries. Net zoals mijn leven is vervormd door een simpel handgebaar van één jongen.

Nou ja, zoiets, kijk maar wat je ermee doet ik vind het trouwens wel echt een goede zin om mee te beginnen, grijpt meteen de aandacht vast!

De beweging die een einde bracht aan het leven van mijn zus.

Bij deze weet ik het niet helemaal. Ik denk dat het sterker zal overkomen als er ook 'Een beweging' staat ipv 'de beweging' omdat de zin daarvoor ook zo begint.

Hij was inmiddels opgepakt en veroordeeld worden voor doodslag.

veroordeeld wegens doodslag

En per ongeluk ging mijn zus daardoor dood aan een overdosis.

Deze zin wordt sterker als je 'aan een overdosis' weghaalt, dat heeft de lezer al door, je herhaalt in feite overbodige informatie. En nu wordt het meer een statement.

Het liep al snel uit op klappen uitdelen, totdat onze moeder tussen beiden besloot te komen en ons uit elkaar haalde.

Ik vind klappen uitdelen eigenlijk niet zo mooi staan, ik weet niet waarom. Maar tussen beiden =tussenbeide

Op één of andere manier konden we gewoon niet gesprekken voeren of de ander aanvoelen

niet=geen

Alsof we elkaar iedere dag opnieuw moesten leren kennen, zo voelde het toen.

Het staat sterker als je het laatste deel, 'zo voelde het toen', weglaat

Mijn vingertoppen streken over het gladde gesteente en mijn mond opende zich.

Ik weet niet, ik vind het 'mijn mond opende zich' niet echt mooi staan. Alsof je hp het dan op een of andere manier niet zegt,maar iemand anders. Als je snapt wat ik bedoel ik denk dat je het laatste gedeelte gewoon weg kunt laten.

"Gefeliciteerd met je verjaardag."

[/quote]

En voor mijn gevoel maakt het meer een statement als je deze op een eigen regel zet, dus een enter^^

Zo, dat was het gemierenneuk van vandaag xD Je begint heel sterk, en je eindzin is ook heel sterk, dat zijn toch wel één van de musthaves van een oneshot, vind ik. En de rest is echt met heel veel emotie geschreven, precies de juiste woorden om alles te beschrijven. Ik vind het echt een hele mooie oneshot, alles komt heel helder over. Chapeau^^

Mooi verhaal, ik kreeg er gewoon kippenvel van Je hebt de emoties heel goed erin beschreven

Goed geschreven!

Je hebt vriendinnen met smaak, ejell. Ik ben blij dat ze je hebben kunnen overhalen om het in te sturen. De Engelse titel vind ik wat minder omdat ik me gewoon afvraag waarop een Nederlandse afgeleidde minder zou zijn.

Mijn voorgangers zijn al goed bezig geweest om eruit te pikken wat hen is opgevallen. Toch wil ik er wat aan toevoegen.

ejell schreef: Een hand met een klein buisje levensgevaarlijke drugs.

..kleine buis of buisje.. (anders is het dubbelop)

ejell schreef:Net zoals mijn leven was gerimpeld door een simpel handgebaar van een jongen.

De vergelijking met water vind ik niet echt opgaan omdat dit voorgoed meerdere levens heeft getekend terwijl water het ene moment zo glad als een spiegel kan zijn en het andere moment turbulent zonder dat het invloed heeft op het water zelf.

ejell schreef: Dat ene moment dat hun aandacht was verslapt was genoeg geweest.

Dat ene moment van verslapte aandacht was genoeg geweest.
Tweemaal het woord dat en tweemaal het woord was in een enkele zin leest minder mooi.

ejell schreef:Naar hun zeggen was het geen knappe jongen geweest, net zo min als mijn zus knap was geweest. Hij moest zich wanhopig gevoeld hebben, gefrustreerd.

Naar hun zeggen was de dader geen knappe jongen, net..
Zo komt het beter op mij over. Voor de rest vind ik deze twee zinnen er op een bepaalde manier uitspringen. Bijna alsof het de verderop in het verhaal band tussen de zussen bevestigd om openlijk geen affectie voor elkaar te tonen.

De beschreven herinneringen en het effect van het onverwachts overlijden op het leven van de overgebleven zus vind ik prachtig neergezet

ejell schreef:Mijn hand reikte uit en haalde de verwelkte bloemen uit de vaas.

Deze zin vind ik een beetje vreemd overkomen. Misschien is dit een optie: Ik strekte mijn hand uit om de verwelkte bloemen uit de vaas te halen.

Het is kort, maar dat maakt het niet minder mooi. Ik sluit me dan ook aan bij wat mijn voorgangers er al eerder over hebben geschreven. In het verhaal zijn met een soepele hand jaren overbrugt voor de lezer het door heeft. Doe met mijn opmerkingen wat je wilt, want het is en blijft jouw verhaal.