Online Verhalen

Ik was weer begonnen met schrijven. En dacht laat ik mij eens een beetje op one-shots focussen.. helaas ben ik nog steeds niet in staat om echte scenes in one-shots te schrijven xD ooit ooit ga ik dat nog doen.

Het idee heb ik gekregen van een art tentoonstelling waar ik heen ben geweest, en dit is het resultaat.
De lezer mag zelf invullen wat de laatste woorden zijn . Lijkt me leuk jullie interpretaties te lezen.
Woorden neer gekrast op papier. Ze staarde naar ze. Lang geleden geschreven, zo mooi. Keer op keer herhaalde ze ze weer, sloeg ze de pagina’s om tot ze de laatst beschreven bereikte. Lege bladzijden volgden. Geen potloodstreken meer, geen herinneringen. Maar als ze goed keek kon ze de afdrukken nog zien. Het papier dat gekreukt was en beschadigd, verraadde dat daar ooit ook wat was geweest. Herinneringen die vergeten moesten worden. Even reikte haar hand naar de gum, maar direct trok ze hem weer terug. Het kleine boekje werd dichtgeslagen.
Ze was nog niet klaar om de rest in de vergetelheid te laten verdwijnen. Het was iets om aan vast te klampen, een droom of fantasie. Met het boekje dicht tegen haar borst geklemd stond ze op.
Het weer was goed. Beter dan de afgelopen dagen. Een kleine glimlach ontsprong op haar gezicht. Een nieuwe dag, een nieuwe start. Ze gaf toe aan de verleiding, om opnieuw die oude woorden te lezen en de pagina’s nog eens door haar hoofd te laten afspelen.
Het was alles wat ze ooit had gewild.
De warmte die de woorden met zich meebrachten kroop door haar lichaam, maakte haar glimlach net iets breder dan hij anders was. Even schrok ze toen een druppel op het blad kapot spatte. Het maakte de potloodlijnen wazig. Haar ogen keerden naar de hemel. De zon was verdwenen en dikke wolken hadden de lucht grauw gemaakt. Ze had moeten weten dat het nooit mooi kon blijven. Dit was en bleef nog altijd haar leven. Niets was daarin voor lang.
Ze drukte het boekje opnieuw tegen haar hart terwijl ze vluchtte voor het water van boven. Ze eindigde op de plek waar ze begon: aan haar bureau, gebogen over het oude boekje, fantasieën en dromen lezend. Dit keer deinsde haar hand niet terug toen ze naar de gum reikte. Het was tijd om te stoppen met dromen, hopen en wachten. Het was tijd om een nieuw verhaal te gaan verzinnen en deze te vergeten.
De pagina’s kreukten onder haar woeste gummen. Met grote vegen werden de woorden uitgewist. Af en toe ontstonden er kleine scheurtjes. Ze stopte iedere keer weer om de schade niet te erg te maken, en ging daarna door tot iedere letter verdwenen was. Maar een klein stukje sloeg ze over. De plek waar het water het papier te broos had gemaakt.
Het enige stukje waar ze nooit over getwijfeld had. De woorden die geen herinnering waren.
Degene die altijd een deel van haar heden zouden uitmaken.

Herinneringen die vergeten moesten woorden.
->
Herinneringen die vergeten moesten orden.

Super mooi verhaaltje, en goed geschreven! Zie je, je kan wel kortverhalen ^^

Worden is gewoon een heel moeilijk woordje . Niemand kan dat goed schrijven ^^

Noo interpretatie:O??

En ghehe, nu nog een scene kunnen schrijven xD

En daar is... precisiebijtje of grammarkip, je mag kiezen dit keer :p

Lang geleden geschreven, zo mooi.

Ik vind het 'zo mooi' toevoegsel-gedeelte niet zo mooi. Ik kan het niet uitleggen, maar mijn kippenradar sloeg op hol :p

Keer op keer herhaalde ze ze weer, sloeg de pagina’s om tot ze de laatst geschrevene bereikte.

sloeg ze de pagina's om...
en er komt een mooi rood lijntje onder geschrevene bereikte. Ik vond het bij de eerste keer lezen ook al een vreemd woord. Beschreven?

Haar ogen keerden naar de hemelen.

Volgens mij (en het christendom :p) is er maar 1 hemel :p

Ze eindigde op de plek waar ze begon. Aan haar bureau, gebogen over het oude boekje, fantasieën en dromen lezend.

ik vind dat hier een dubbele punt moet, omdat je iets aankondigt. Of zoiets. Het zou helpen als ik de precieze regels kende en niet op gevoel afging -_-


Mooi verhaal :3 je hebt vaker van die verhalen die heel erg op emotie focussen, maar hier wordt dat beetje achterwege gelaten. Dat je niet helemaal in de gedachten van de hp kan kijken. Het maakt het lekker mysterieus, terwijl het toch goed te volgen blijft. Good job^^

Oke, mijn interpretatie... is heel saai: liefde <3 --' een persoon die ooit veel voor haar betekende en die ze is verloren. Zoals ik ergens vandaag al zei: ik ben een slechte begrijpend lezer :'D

Ik vind het saai om aan liefde te denken, dus doe ik verwoede poging dat te negeren Ik denk dat er staat, hmmm .... 'Ik ga het maken' xD Hihi, ook al blijft niets lang in haar leven, positiviteit geeft hoop

Ik vind het een mooi verhaal en het laat ook zeker zien dat je wel one-shots kan schrijven. ^_^ Al geeft deze wel het gevoel, dat ondanks het mooi is afgerond, je meer wilt lezen. Dat is denk ik wel een goed punt

Mooi geschreven!

Uiteraard gaat het om haar naam. Geen herinnering, blijft altijd bij haar etc.

Mooi geschreven

@Chris, Dankje . Hmmm ik wil alleen one-shots zoals jij kunnen schrijven xD. Ik kan alleen maar symbolisch of emotioneel schrijven. Dus meer over de gedachtegangen en niet echt over gebeurtenissen.

@Saskia, Ik ben het eens met je puntjes ^^. Alleen het zo mooi heb ik nog niet aangepast, want er moet iets dat het vervangt er staan maar ik kan niet bedenken.
En gheheh idd wat saaie interpretatie xD, ik had creatiever van je verwacht, Saskia .

@Maaike, Haha, nou maar een heel verhaal op baseren , dan... ( moet ik misschien eerst gewoon eens wat afschrijven .

@Silk, Oeeh, jouw interpretatie geeft me ineens een idee voor een heel verhaal . Even noteren. Misschien dat het ooit geschreven wordt.

@Freya, Dankje . Blij dat je het mooi vind.

Mooi geschreven, maar het geeft mij een naar gevoel. Kan zijn door mijn interpretatie van het verhaal. Het lijkt heel erg op hoe ik een tijd heb gedacht en mijn herinneringen wilde weghalen. Niemand mocht weten van mijn daden en mijn bestaan.

Pff...

Maar je heb het mooi geschreven! Wennen om een klein stuk van je te lezen, maar zeker goed gedaan

Jochem , u bent weer terug . Ik hoop dat je je nu beter voelt . Hmmm... jaa ik kan me ook goed in jouw gedachtegang verplaatsen. Nu ben ik wel nieuwsgierig wat jouw interpretatie is van de woorden die niet gewist werden.

Ik denk dat de woorden die niet worden gewist gaan over de herinneringen die je niet mag vergeten, omdat je dan jezelf vergeet. De eerste woorden die jou vanaf je geboorte al hebben gemaakt.

Ik denk dat het gaat over een hopeloos meisje. Niet alleen op het gebied van liefde, maar over dat ze vindt dat alles fout gaat. Dat ze in een soort van neergaande spiraal zit, waar geen einde aan is. Alles wat vroeger leuk leek, is nu iets waar ze meteen van af wil.