Online Verhalen

Na lang niets meer hebben geplaatst en ook gewoon droog te staan met inspiratie, heb ik nu weer een nieuw verhaal. Het begin heb ik vorig jaar deels als geschreven. Ik heb het nu verbeterd en iets meer een verhaal ervan proberen te maken.

Ik probeer zoveel mogelijk te posten, maar ik zal nog kijken hoe en wat. Maar jullie zullen het snel van mij horen

Ik heb dit verhaal op 16+ gezet omdat er ruig taalgebruik in zit. Ik wil nog het laatste zeggen: Het taalgebruik is erg onbeleefd, ik houd hier persoonlijk totaal niet van. Maar de HPvan het verhaal is erg onbeleefd... Ik wil niemand kwetsen met het taalgebruik. Als er toch echt pijnlijke woorden in staan voor iemand, zag dat dan A.U.B! Ik zal deze dan zo snel mogelijk eruit halen.



Veel leesplezier!

___________________________________________________________________________________________



Je weet pas wat je hebt als je alles dreigt te verliezen. Je weet pas wat je voelt als je gevoelens gebroken zijn. Je weet pas wat je denkt als je het hardop zegt. Er zijn momenten dat je alles hebt maar het niet beseft, dat je gevoelens ervandoor gaan en je gedachten laten je in de steek. Dat zijn de momenten die je soms wilt hebben, dat je de waarheid, het harde leven, even echt kan vergeten. Dat je dan even in je sprookje terechtkomt waar je niet meer uit wilt, waar je voor altijd in vast wilt blijven zitten. Maar dan is het sprookje voorbij, weg. En alles wat je dan nog hebt, dat is de harde waarheid die je juist probeerde te vermeiden.

Ben benieuwd, Artikel!

Ik vind de intro heel erg leuk
Ben benieuwt naar het verhaal

omg ik dacht nou komt t verhaal, maar dat is er nog niet XD alleen het begin... verheugde me er zo op hahah
snel nog een stukje sil vous plait

Hmmmm... ik vind je intro wel goed overbrengen wat je wil... Maar ik vind dat in dit geval less is more een goede uitspraak is. Ik vind dat je te veel zinnen en te lange zinnen gebruikt om 1 simpel ding uit te leggen.. Van mij mag het ( ondanks dat het eigenlijk al best kort is xD ) nog korter... Dat had ik zelf mooier gevonden, nu neemt het voor mij een klein beetje de kracht van het stukje weg.

Dat ik het korter wil is omdat je alleen maar gedachten beschrijft... Misschien kun je er meer een scene omheen bouwen als je een lange intro wilt? Anders zijn voor mij een paar zinnen genoeg.
En opzich maakt het me wel een beetje nieuwsgierig, maar niet extreem en dat komt vooral omdat veel verhalen op deze manier beginnen. Het wordt daardoor wat minder interessant ( voor mij althans.. dat kan voor iedereen weer anders zijn xD )

Ja ik ga lekker streng tegen je zijn, Jochem je bent hier nou al zolang en je kunt prima schrijven .

Ik had, zoals ik al eerder zei, eerst het begin al van het verhaal. Na dit te hebben gelezen was ik er niet tevreden mee en heb ik er een nieuw begin van gemaakt. Hierdoor zal het iets langer duren voordat ik weer nieuwe stukken kan schrijven. Maar ik hoop dat ik jullie daarmee niet teleurstel...

@Blieje, Gezellig dat je meeleest

@Strawberrybunny, fijn dat je de intro al leuk vond

@Justme, sorry dat je zolang moest wachten!

@JodieJJ, ik snap je opmerking volkomen! Ik vind het daarnaast ook fijn dat je mij lekker streng gaat controleren, moet ook wel Daarnaast, bedankt voor je compliment !

______________________________________________________________________________________


Met een vloeiende beweging stuurde Joran zijn zwarte scooter richting de poort van de school. Even bleef hij staan, middenin de opening waar de leerlingen het schoolplein opkwamen. Zijn blik liet hij over het schoolplein gaan van zijn nieuwe school. Het was er druk. Joran herkende eersteklassers meteen aan hun overvolle rugtas. Ook nu liepen er verschillende groepen van eersteklassers over het schoolplein. Aan de manier waarop ze liepen was het de meeste omstanders al duidelijk dat de nieuwe leerlingen van hun school toch iets gespannen waren. Dit viel Joran ook meteen al op.
Even gaf Joran weer wat gas, waardoor de scooter met een schok weer in beweging kwam. Manoeuvrerend tussen de mensen door ging Joran richting de standplaatsen voor scooters. Deze bevonden zich links op het schoolplein. Na wat te hebben geschommeld tussen de mensen door belandde Joran tussen de twee grote groene plantenbakken. In de plantenbakken zaten kleine gele bodembedekkers en een klein appelboompje. Joran reed tussen de bakken door. Langs de andere geparkeerde scooters en zocht een plekje voor de zijne. Tussen het om zich heen keken naar een plaats, viel het Joran op dat hij de aandacht van vele ouderejaars had getrokken. Een groep viel hem specifiek op. Het was een groep dat grotendeels bestond uit knappe meiden. Zij stonden aan de andere kant van het hek wat om de scooterplaats was gemonteerd. De meiden stonden wat te giechelen, maakte hun fiets vast en één van hun maakte even oogcontact met Joran. Het was een slanke blondine. Joran draaide zich van de meiden af en reed verder het plein op. Hij parkeerde zijn scooter in één van de daarvoor bestemde plaatsen.
Na het vastzetten van zijn scooter liep Joran langzaam naar de uitgang van de parkeerplaats. In de verte klonk de eerste bel, de bel die de leerlingen vertelde naar binnen te gaan. Langzaam kwamen de groepen, die zich eerst hadden genesteld op het schoolplein, in beweging. Al snel vormde de vele leerlingen een stoet richting de deur van school. Joran volgde op zijn dode gemak deze stoet. Steeds sneller begonnen de leerlingen zich te verplaatsen naar de hoofdingang. Uit het niets werd er in de drukte een eersteklasser tegen Joran aangegooid. Met een vlugge beweging draaide Joran zich naar de jongen toe. De blik in de ogen van de jongen was gespannen. Hij deed het vast niet expres, dacht Joran. Om de eersteklasser niet nog banger te maken vormde Joran een vriendelijke glimlach.

Joran stond nu in de hal van de school. De laatste mensen kwamen achter hem nog binnen. Joran verkende snel de hal en alles wat te zien was van zijn nieuwe school. Het was geen grote hal waar hij zich nu bevond. De lengte van de hal is hooguit vier meter lang. Meteen rechts, aan het begin van de hal, bevond zich de trap naar de eerste en de tweede verdieping van de school. Tegenover de trap, aan de andere kant van de hal, bevond zich de receptie. Deze was goed te herkennen omdat boven het raam, waar een oude vrouw achter zat, met grote witte letters het woord receptie was gevormd.
Met grote stappen liet Joran naar de receptie. De oude receptioniste keek met een opgewekte blik naar de nieuwe leerling die haar kant op stapte. Toen Joran bij de balie was aangekomen, gaf de oude vrouw een zacht hoofdknikje. De grijze krullen op haar hoofd schudden nog na nadat haar hoofd weer stil stond. De vrouw deed met haar rechterhand haar bril terug op haar neus voordat ze tegen de nieuwe leerling begon te praten.
'Kan ik je helpen?' De vrouw had een vriendelijke stem. Na de vraag te hebben gesteld, kwam haar glimlach weer op haar gezicht. Joran lachte vriendelijk terug.
'Ja. Ik ben opzoek naar meneer M van Groen.' Joran liet zijn stem aardiger klinken dan hoe hij normaal praatte.
'Ik zal hem laten weten dat je er bent', zei de vrouw toen ze met haar hand al naar de telefoon reikte. Het viel even stil tussen de vrouw en Joran. De stilte werd verbroken toen de vrouw door de telefoon iemand liet merken dat de nieuwe leerling was gearriveerd. Iets daarna viel de telefoon weer op de hoorn.
'Door die deur heen', zei te vrouw terwijl ze wees naar een deur naast de receptie,'en dan de vierde deur aan je linkerhand.'

Hmmm, leuk! Ben benieuwd hoe het verder gaat!