Online Verhalen

Hij zorgde ervoor dat ik mezelf kwijtraakte. Hij deed het zo stiekem, zodat ik het zelf niet doorhad. Hoe vaak de mensen om me heen me ook waarschuwden dat hij niet goed voor me zou zijn. En ik, ik had het niet door. Zelfs niet na de keren dat hij me aan zijn vrienden 'uitleende' omdat hij ze nog ergens voor terug moest betalen. Ik was jong, ik wist nog niet dat dat helemaal niet klopte.
Ik deed het voor hem. Ik was zijn betaalmiddel, omdat ik dacht dat het de band die hij en ik hadden zou versterken, want hij wilde het, het was belangrijk voor hem. Als ik het niet deed zou ik hem voor eeuwig kwijtraken en dat mocht niet, dat kon ik niet toelaten.
Ik leende mijn lichaam uit aan anderen. Onbekende jongens waarvan ik wist dat ze gevaarlijk waren, en me konden vermoorden met één slag van hun vuist. Nog een reden waarom ik geen nee kon zeggen tegen hen. Ik zou dan mishandeld worden.

Het was een donderdagavond, toen hij me opnieuw vroeg naar een kennis van hem te gaan. Hij vertelde me dat die kennis ervoor had gezorgd dat hij nieuwe hasj binnen had gekregen, die hij vervolgens had doorverkocht voor een paar honderd euro. En dat hij het briefgeld liever niet weg wilde geven, omdat dat zou betekenen dat we geen avondeten hadden voor de avond daarna.
Prima, dacht ik. Ik trok mijn nieuwe ondergoed setje aan - bestaande uit een push-up beha met panterprint en een bijbehorende string - en een strakke zwarte jurk om mijn lichaam te accentueren. Zo zou ik mooier en eleganter overkomen bij degene waar ik naartoe moest.
"Hoe laat kom je me ophalen Isaack?" vroeg ik aan hem.
"Je slaapt daar."
"Wat? Maar dan-"
"Je slaapt daar en verder geen gezeik Melissa. Je weet zelf ook wel dat het moet. We hebben geen andere keus."
"Ik weet het, maar ik wil gewoon weer een keer een gezellig avondje met jou."
"Nou en, ga nou maar."
"Oké."
Hij sloeg me met speels op mijn billen en zoende me.
"Zie je morgen schatje, bezorg hem een geweldige avond."
"Ja Isaack. Tot morgen."
Op mijn blauwe sleehakken liep ik de deur uit. Isaack had al vervoer voor me geregeld. Het was een vriend van hem, iemand die ik geen geld hoefde te geven maar gewoon simpel moest verwennen tijdens het rijden. Dat kostte veel minder dan de taxi en was hygiënischer dan de bus. Ik was het niet helemaal eens met die gedachte, maar ik wist dat ik er verder niet tegen moest protesteren, want dat zou betekenen dat ik klappen zou krijgen.
Ik ging voorin zitten, naast de vriend van Isaack. Hij had gelige tanden en droeg een vieze trui, maar wel een nette spijkerbroek die er aardig nieuw uitzag.
"Hé, kom maar op met die verwennerij wijffie. Dan breng ik je naar het juiste adres."
"Heb je het adres al?"
"Ja, heeft Isaack gegeven."
Ik maakte met een snelle beweging de rits van zijn broek open en maakte daarna mijn stoelriem losser, zodat ik mijn bovenlichaam beter kon bewegen. Anders kon ik hem niet betalen voor de rit naar de volgende betaling.

Ik was er vrij zeker van dat de vriend langer had gereden dan eigenlijk had gemoeten. Hij grijnsde vreemd en keek me vervelend aan. De vuilaard. Ik had gewoon met de bus moeten gaan, dan had ik hem niet hoeven te betalen. Ik haatte het idee ervan. Ik haatte het.
Nadat hij me voor de deur had afgezet, had ik aangebeld bij het adres. Een jongen deed open. Hij had warrig blond haar en prachtige blauwe ogen. Zelfs zijn glimlach was leuk. Om dan nog niet te spreken over zijn perfecte lichaam. Hij was anders dan de andere mannen die ik had betaald.
"Hoi," zei hij. "Ben jij Melissa?"
Ik knikte.
"Mooi, ik dacht al bijna dat je niet kwam. Kom maar mee."
Hij leidde me naar zijn slaapkamer. Het was een leuke ruimte. Hij had een groot tweepersoonsbed en zijn kleren lagen opgevouwen in een houten IKEA kast in de hoek. Ook had hij een tv aan de muur hangen tegenover zijn bed, en de charmante schilderijen van vrouwen maakten het helemaal af.
"Ik ben niet gewend aan zo'n betaling, maar als ik zo eens naar je kijk vind ik het niet erg om voor een keer zo betaald te worden," lachte hij.
Ik vatte het maar op als compliment. Dat hij me zo mooi vond dat ik het mislopen van honderden euro's waard was.
"Kom maar op dan. Geef me wat je hebt. Als je maar weet dat ik de hele avond door kan gaan."
Ik knikte en kwam naast hem in het bed liggen. Hij begon me te zoenen, me aan te raken, en ik, ik was er gewend aan geraakt dat mannen waarvan ik de naam niet eens wist me zo behandelden. En ik moest toegeven dat ik het niet wilde, maar voor Isaack, had ik alles over. Ik deed het allemaal voor hem.

Mooi verhaal, die loverboys ook...

Groetjes Blieje

Dank je Blieje !


Ik maakte mijn hoofd leeg en liet het allemaal gebeuren. Ik stribbelde niet tegen en dacht aan fijne herinneringen. Ik dacht aan de eerste keer dat ik Isaack leerde kennen. Mijn ouders waren net gescheiden en mijn vriendinnen begrepen toen nog niet dat het verschrikkelijk was om te leven in een huis met alleen mijn vader, om vervolgens in het weekend naar mijn moeder te gaan. Maar Isaack, hij begreep me, hij gaf me de aandacht en liefde die ik verdiende. En dan al die keren dat we samen naar de stad gingen, waar hij ijsjes voor me kocht en nieuwe kleren aan me gaf.
Al de complimentjes die hij me gaf, ik kon ze allemaal opnieuw herhalen in mijn hoofd. 'In mijn hoofd werd je elke dag mooier', 'Je haar lijkt net goud, zo mooi', 'Je lijkt op een prinsesje, mijn prinsesje'.

"Hé Melissa, kan jij niet even bovenop? Ik ben doodop."
Ik knikte, gleed onder zijn lichaam vandaan en wierp me daarna bovenop hem.

Isaack had me zelfs een keer meegenomen naar het gala van mijn school. Het was net een droom. Na het gala nam hij me mee naar zijn huis, tilde me op en droeg me naar zijn slaapkamer toe. En daar gebeurde het. De eerste keer. En het was niet zo maar seks, hij pakte me niet, nee, we bedreven de liefde. Vol passie, vol geluk.
Na die avond veranderde het. Ik ging om met zijn vrienden en hun vriendinnen. Ze leerden me dat als ik in de buurt zou gaan lopen, ik hoge hakken moest dragen, een lange broek en het liefst alleen een bandeau top daarboven op met misschien dan nog een vest erbij. Hoe minder hoe beter.
Ik volgde hun advies op. Ik deed het allemaal.

Pfff, vervelend...

Schrijf snel verder!

Goed geschreven, snel verder!

Goed geschreven verhaal met een interessante verhaallijn

"Hé meissie, luister 'ns. Je mag van mij gaan, als je nog één ding voor me wilt doen," zei hij.
"Wat dan?"
"Wees een goed meisje en ruim m'n huis een beetje op."
"Dat hoort niet bij de betal-"
"Je mag hier ook slapen hoor, vind ik niet erg. Ik slaap namelijk niet elke dag met zo'n lekker wijf naast me weet je. Ik geniet er wel van."
Ik zweeg en bewoog me niet.
"En ik kan ook heel de nacht doorgaan. De keuze is aan jou."
"Isaack komt me morgenochtend pas ophalen, dus we gaan door. Ik ga geen huis opruimen. Zulke dingen, daar doe ik niet aan."
Hij lachte, draaide zich om en kwam bovenop me. En daarna ging hij door.

De eerste keer dat Isaack me had gebruikt als een betaling wilde ik het niet, maar hij had me overgehaald. Hij begon te zeggen dat het zijn schuld was dat hij geld had geleend, maar dat hij zo graag spullen voor me kocht omdat ik dan zo'n lieve glimlach kreeg. En dus deed ik het.
Isaack sprak af met zijn vriend in een hotel, een vies goedkoop hotel waar ik normaal gesproken niet eens dood in gevonden zou willen worden. Hij zette me af, vertelde me dat de vriend over tien minuten kwam en dat ik me maar lekker comfortabel moest voelen. Ook gaf hij me een lingerie set en kuste me gedag.
Ik was zo verschrikkelijk nerveus geweest omdat ik het nog nooit eerder had gedaan met een wildvreemde. Om eerlijk te zijn was het met Isaack de eerste keer. Wat moest ik doen? Moest ik op het bed gaan liggen of moest ik hem verwelkomen in het setje om hem vervolgens het bed in te sleuren. Misschien moest ik gewoon vragen wat hij wilde doen, en meedoen met wat hij in gedachte had.
Mijn hart ging als een wilde tekeer. Mijn lichaam trilde.
Op het moment dat er op de deur werd geklopt, het slot klikte en de jongen binnenkwam hield ik mijn adem in, in de hoop dat hij niet al te afzichtelijk zou zijn.
"Hé. Melissa, zo heet je toch?" begon hij.
"Ja, zo heet ik."
"Mooie naam, mag ik je Lissa noemen?"
Ik knikte.
Hij was breed, met een buikje. Zijn ogen waren diepbruin, evenals zijn haren en zijn afgrijselijke baard. Ik had niks tegen een beetje gezichtsbeharing, maar wat hij had, dat ging gewoon te ver. Een baard van een orthodoxe Joodse man was er niks bij. Ik schrok ervan. Hoe moest ik hem een fijne beleving geven, als ik zelf alleen maar aan het stoeien was met de baard om die bij me weg te houden?
"Ik zie dat je er goed uitziet. Lekkere borsten heb je. Nu is het mijn beurt om mijn kleren uit te doen."
Hij grijnsde.
"En dat mag jij doen wijfie."
Ik staarde naar hem.
"Kom dan!" schreeuwde hij.
Geschrokken strompelde ik naar hem toe en trok zijn jas uit, daarna zijn overhemd, hemd, riem, broek, schoenen en als laatste zijn sokken. Ik wilde er niet aan denken om gelijk al zijn boxershort uit te trekken. Het liefst zorgde ik ervoor dat hij zijn boxershort aanhield.
Hij pakte mijn pols vast en nam me mee het bed in.

Alle dingen die ik had gedaan waren walgelijk. Ik begon ook langzaam van mezelf te walgen. Ik had moeten stoppen voor het te laat was, maar om de één of andere reden kon ik Isaack niet verlaten. Hij had me volledig in zijn macht, en ik hield ervan. Hij was een mooie jongen en zijn praatjes waren verleidelijk, overtuigend. Hij had me. Hij bezat me. Hij was degene die mijn leven had verpest. Tenminste, dat vertelde ik mezelf. Ik wist donders goed dat ik het niet hoefde te doen. Ik had vanaf het begin nee kunnen zeggen, ik had kunnen luisteren naar de mensen om me heen.
Maar nee.
Ik was te eigenwijs, ik wilde altijd doen wat ik niet mocht doen. En het leven met Isaack leek me zo opwindend, zo verrassend, en ook zo gevaarlijk.

Schrijf snel verder!

Leuk verhaal en ook wel spannend, ben benieuwd hoe ver het gaat komen voor Melissa.

Goed geschreven en kan me voorstellen hoe Melissa zich voelt in haar situatie en hoe de omgang is met Isaack

Snel verder!

De ochtend dat Isaack me op moest komen halen, whatsappte hij me dat hij niet kon komen omdat hij een andere afspraak had. Het was noodzakelijk dat hij daarheen ging, dus ik moest maar lopen, of met de bus. Hij zei sorry, heel vaak. Maar dat veranderde de situatie niet. Ik moest een heel eind lopen, in kleren waar ik niet in gezien wilde worden.
Ik legde aan de jongen uit dat ik zelf maar naar huis moest lopen en vroeg of hij heel toevallig wat meisjeskleren in zijn kast had liggen, zodat ik iets schoons aan kon doen voor het geval ik iemand tegen zou komen. Hij gaf me de kleren van een kamergenote, een meisje van twintig die een tenger figuur had. Hij zei dat ze de kleren die hij aan me gaf toch nooit aandeed en ze waarschijnlijk niet zou missen, en anders kocht hij wel nieuwe voor haar. Ik bedankte hem en werkte mezelf in een strakke Adidas legging met een Galaxy print en een witte crop top. Het was niet ideaal wat ik aanhad, maar alles beter dan mijn strakke jurkje en pumps. Dat was alleen voor 's avonds.
Ik had geluk dat ik voor mezelf mijn sneakers mee had genomen, die nam ik wel vaker mee als ik gewoon rustig wilde kunnen lopen zonder bang te hoeven zijn dat ik door mijn enkel zou gaan, waardoor ik een paar avonden geen betalingen meer kon uitvoeren. Dan zou Isaack namelijk boos op me worden. Dat werd hij altijd als ik pijn had, of ongesteld werd. Dan werd hij chagrijnig, sloeg me en soms zette hij me zijn huis uit. Gelukkig haalde hij me na een tijdje wel weer naar binnen, omdat hij wist dat ik er verder niks aan kon doen. Zo was het gewoon.
"Nou, het was gezellig Melissa. Ik zou je bijna in willen huren om me nog een avondje te vergezellen," glimlachte hij.
"Je weet waar je me kan bereiken, toch? Bel Isaack maar als je me nog een keertje wil zien."
Ik knipoogde naar hem en liep zijn huis uit.
Het voelde heerlijk om weer een keer op mijn Nike sneakers te lopen. Ze waren zoveel fijner dan die pumps de hele tijd. Ook was het fantastisch om door de stad heen te lopen, dat had ik in geen tijden meer gedaan. Tenminste, niet overdag in normale kleren. Als ik door de stad liep was het meestal om iemand te vinden die me zou betalen voor seks.
De frisse buitenlucht deed me goed. Het zorgde ervoor dat ik me weer levendig voelde. Het was precies hetzelfde als in de tijd dat Isaack en ik elkaar nog niet kenden, toen liep ik ook voor mijn plezier door de stad heen, een beetje mensen kijken. Het voelde alsof ik weer echt mezelf was, Melissa de Boer, en niet Melissa de Hoer, zoals meerdere mensen me kenden.
"Hé! Melissa!" hoorde ik iemand roepen.
Ik keek achterom en stopte met lopen.
"Melis! Super leuk! Jou heb ik al lang niet meer gezien. Hoe gaat het met je?"
"Sorry, maar ik herken je niet."
"Charlotte, kom op, je kent me wel."
Charlotte, ja, die naam kwam me bekend voor.
"Ik zat bij je in de klas, voordat je zo plotseling verdween."
"O ja, Charlotte. Ja het gaat goed, en met jou?"
"Ja ook! Is het waar dat je nog steeds met die Isaack omgaat?"
"Ja, hoezo?"
"Nou, je hebt een reputatie weet je wel. Heel Amsterdam weet wat meisjes worden die met hem omgaan."
Ja, dat was typisch Charlotte. Altijd duidelijk, recht voor d'r raap. Heerlijk.
"Doe je het ook voor geld?"
"Ik moet gaan."
"Ik loop wel mee. Het is niet dat ik je verafschuw, ik wil zelf eigenlijk gewoon meer informatie snap je. Het lijkt me best interessant om er meer over te weten te komen. Het leven als een prostitué."
"Dat ben ik niet. Ik ben gewoon zijn vriendin, klaar."
"Een prostitué dus. Ikzelf heb nog nooit seks gehad, is het echt zo lekker als iedereen beweerd?"
"Houd gewoon op. Je weet niks van me."
"Kom kom, doe 'ns rustig. Ik ben alleen nieuwsgierig."
"Donder op! Het boeit me niet dat je het wilt weten, vraag maar aan een meisje dat werkt op de wallen. Dan zal je veel meer informatie krijgen over de prostitutie."
Ik begon harder te lopen, door de stad heen, door de drukke winkelstraten. Eenmaal verlost van Charlotte die achter me aankwam, liep ik weer langzamer.
Ik was geen prostitué, echt niet. Ik was gewoon Isaacks vriendin die weleens iemand moest betalen, omdat we geldschulden hadden, meer niet. Ik deed het voor hem, en voor mij, ik deed het voor ons bestaan, samen. Anders moesten we allebei een ander huis gaan zoeken, anders konden we niet meer samenzijn. Het was voor ons. En niet omdat hij me de prostitutie in wilde krijgen. Dat kon niet zo zijn.
Ik begon te twijfelen aan de manier waarop hij van me hield. Was het dan zo duidelijk dat hij een hoer van me probeerde te maken? Nee toch? Dat kon niet, het kon gewoon niet. Ik was zijn meisje.
Charlottes woorden hadden alles verpest. Ik voelde me nergens meer zeker over. Waarom was ik haar tegengekomen?
Ik vocht tegen de tranen bij de gedachte dat hij me alleen gebruikte. Het was niet zo.
Ik was in de war. Verschrikkelijk. In de war.

Gauw verder!

Ga snel verder! Je hebt me te pakken, wat niet snel gebeurt met mij, omdat ik vaak te lui ben om verder te lezen. :3 Ik wil graag weten waar het verhaal heen gaat. <3

Wat vervelend van Charlotte, gemeen ook. Had ze toch op een nettere manier kunnen zeggen?

Schrijf snel verder!

Bedankt voor alle positieve reacties !


Niemand in de wereld kon ervoor zorgen dat ik Isaack zou vergeten. Ook al was wat Charlotte zei misschien niet helemaal gelogen, hij betekende teveel voor me om het zomaar te kunnen verlaten. Hij was dan niet altijd even goed voor me, maar ik was gelukkig met hem in mijn leven. Leven zonder de liefde van mijn leven was onmogelijk.

Toen ik steeds dichterbij het huis van Isaack kwam, begon ik meer te twijfelen. Elke centimeter die ik liep, elke millimeter, wilde ik liever weglopen van het leven met hem. Ik kon het nu doen, ik had de perfecte kans om mezelf te verlossen uit zijn greep. Maar ik kon het niet. Ik kon Isaack niet achterlaten zonder iets van me te laten weten, dat kon ik gewoon niet. Hij was degene die er voor me was geweest toen het thuis niet goed ging, hij was degene die me had gered van de wereld om me heen. Hij was de enige die er voor me was toen ik het moeilijk had. Hij verdiende het niet om uit het niets verlaten te worden.
Ik opende de voordeur van ons appartement en liep naar binnen. Ik werd begroet door een hijgend geluid. Luide kreunen vulden de woonkamer. Sluipend ging ik richting de slaapkamer, met de gedachte dat ik een vriend van Isaack tegen zou komen. Jammer genoeg had God het anders in gedachte.
Vanuit de deuropening zag ik hoe het lichaam van een blond naakt meisje onder Isaack lag. Hij bewoog zich flexibel, vol passie, zoals hij dat altijd bij mij deed. Ik begreep precies hoe ze zich voelde op het moment dat hij haar kuste, zelfs als hij met zijn vingers langs haar been streelde, en ik kon niet stoppen met staren naar hen. Ik kon niet stoppen met bedenken dat Charlotte toch gelijk had over hem. Ik zag mezelf, hoe ik onder hem had gelegen, terwijl ik dacht dat ik de enige voor hem was, dat we voor elkaar waren bestemd.
En daar stond ik dan, leunend tegen de deurpost aan. Perfect in het zicht van Isaack en zijn nieuwe scharrel. Het verbaasde me zelfs dat ze me nog steeds niet hadden ontdekt. Ze waren veel te geconcentreerd om me op te merken, hun seks was net zo vol liefde - ook al kwam dat hoogstwaarschijnlijk alleen van de kant van het meisje, net zoals bij mij - en net zo vol passie als mijn seks met hem.
Ik was jaloers op haar. Ik dacht er niet eens aan dat hij eigenlijk vreemd ging. Die gedachte wilde ik niet hebben, ik wilde geloven dat het goed ging tussen Isaack en mij. Maar dat was overduidelijk niet zo.
Ondanks dat ik stil wilde blijven, hoestte ik.
"O mijn God! Melissa, wat doe jij hier?" schreeuwde hij.
Hij sprong van schrik van het meisje af, die gillend het dekbed over haar naakte lichaam heen trok.
"Ik kom net terug van mijn wandeling naar huis, weet je nog, je zei dat je een afspraak had met iemand. Met haar zo te zien," zei ik. "Ik ben trouwens Melissa, Isaacks vriendin. Tenminste, geloof ik."
Ik stak mijn hand uit naar het meisje en begroette haar.
"Ik ben Kim," stotterde ze. "Ik wist niet dat hij al bezet was. Sorry."
"Ach, is niet jouw schuld. Maar goed, ik pak m'n spullen en dan ben ik weg. Stoor je niet aan mij, ga vooral door met jullie activiteiten."
Mijn hart was gebroken. In duizend stukjes. Gebroken.
Het voelde vreselijk om hem te verlaten, maar ik had geen keus. Ik wilde niet het wanhopige hoertje worden die zelfs bij haar vriend - nou, meer een pooier, geen vriend, maar een pooier - bleef nadat ze hem had betrapt terwijl hij met een ander wijf in bed lag te neuken. Om het maar even bot te verwoorden.
Ik had geen idee dat mijn hart na al die keren seks te hebben gehad met anderen nog steeds zo kon breken. Hij had me verscheurd vanbinnen uit, hij had me een nog erger onzekerheidscomplex gegeven dan ik al had. Hij had me verraden. Hij had me verraden terwijl ik bezig was met onze schulden te vereffenen.
Isaack wist niet hoe het voelde om je lichaam te verkopen aan vreemdelingen door schulden. Ik wou dat hij het wel wist, dan had hij me dat niet aangedaan. Hoe kon ik ooit nog een jongen vertrouwen, als zelfs iemand zoals hij me niet serieus nam.
"Melissa, ga niet weg!" riep hij me na.
Ik luisterde niet meer naar hem, ik moest mezelf tegenhouden van omdraaien en in zijn armen springen. Ik moest me sterk houden, want zelfrespect was het enige dat ik nog had.

De harde waarheid die Melissa ontdekt.

Altijd typisch he, dat mensen die vreemdgaan toch willen dat de partner bij hen blijft...

Verder!

Wat kon ik in hemelsnaam gaan doen? Ik had geen ervaring met een baan en mijn CV zou er verschrikkelijk uit komen te zien als ik erop zette: 'Heeft geen werkervaring' of iets in de trant van 'Heeft gewerkt als prostituee'. Nee, ik zou daar geen indruk mee maken op een werkgever.
Waar moest ik eigenlijk gaan overnachten? Ik had geen geld en de vrienden die ik had op de middelbare school waren me waarschijnlijk al vergeten. Ik was nou eenmaal een jaar bij Isaack geweest. Ik dacht er zelfs over na om terug te gaan naar mijn ouders, maar die zouden me niet binnenlaten voordat ik was gezuiverd van alle zonden die ik had begaan. Mijn moeder zou me vast besprenkelen met wijwater. Anders zou God me nooit meer vergeven.
Thuis was dus geen plek waar ik heen kon gaan.
Bij sommige bordelen hadden ze ook slaapplekken voor de werkneemsters, wist ik. En met mannen had ik ook al ervaring. Ik zag het als de enige keus die ik had, en trouwens, het was altijd beter dan buiten slapen met alle zwervers in de wereld.
Ik keek naar de grond en liep in de richting van de stad, vanuit daar wist ik de weg naar het gedeelte van de stad waar de bordelen waren gevestigd.

Pfff, wat vervelend nou toch...

Schrijf snel verder!

Spannend waar het naar toe gaat, snel verder.

Verderr! Ik ben ook erg benieuwd hoe het gaat lopen, zoals het er nu uitziet kan het alle kanten op. ;o

Spannend

Ik keek naar de bordelen en bedacht me hoe ik eruit zou zien als ik daar werkte. Het zou waarschijnlijk niet zo heel veel anders zijn dan dat ik gewend was, het was vast hetzelfde, maar dan met een beetje meer klasse en niet in een walgelijk motel of een vieze slaapkamer van een onbekende jongen waarvan ik alleen nog maar mocht hopen dat hij geen SOA had en dat hij zich voordat we het deden had gewassen. Werken in een bordeel zou beter voor me zijn.
Na gewacht te hebben op het openen van het bordeel waarvan ik wist dat het een slaapplek had, liep ik naar binnen en vroeg - hoe ongemakkelijk en gênant het ook was - of ze heel toevallig nog een werkneemster nodig hadden. Ik legde hen uit dat ik van alle markten thuis was en dat ik zelfs kon paaldansen - wat totaal niet waar was, want ik was zo lenig als een oude oma met een hernia. Maar goed, iedereen loog weleens als hij/zij een sollicitatiegesprek had, mijn vader had me zelfs geleerd dat het soms beter was als je niet altijd de waarheid zei tijdens het solliciteren omdat het je anders je baan kon kosten.
En dus loog ik mezelf een weg naar boven, en verrassend genoeg lukte het me ook nog. Ik kreeg een proefdag aan de bar, ze vertelden me dat ze nog een meisje nodig hadden voor het maken van cocktails en andere drankjes. Gelukkig had ik voordat ik naar Isaack verdween vaak genoeg stiekeme feestjes gehad waar ik samen met mijn beste vriendin cocktails en extra sterke mix drankjes maakte waarvan de meesten al binnen twee bekers dronken van waren.
Ze gaven me een outfit voor achter de bar: een kort strapless jurkje met luipaardprint waar een push-up BH zonder bandjes bij hoorde om mijn borsten die extra 'boost' te geven. Daarna werd ik rondgeleid door het pand en lieten ze me zien waar de slaapkamers waren - achterin het gebouw, rechts bij de wc's en dan voorbij de kamers waar klanten werden 'geholpen'. Mijn slaapkamer deelde ik met een ander meisje, een danseres en stripper die bezig was met het voorbereiden van haar act. Het was geen grote kamer, maar beter dan niets.

Nou, ik blijf nieuwsgierig, goed hoor!

Die avond begon ik gelijk met werken, maar zonder dat ik ervoor werd betaald. Ze vonden dat ik door de snelle toelating eerst een proefperiode nodig had, en ik vond het prima. Ik was verlost van Isaack en mijn leven met hem, en ook al wilde ik hem terug omdat ik de liefde die ik voor hem had nog niet was verloren, wist ik dat het beter was zo. Het was zo bedoeld. Hopelijk leerde zijn nieuwe prooi snel dat hij niet te vertrouwen was.

Ik stond samen met een ander meisje, Leyha D. - haar echte naam was Leahlynn Daiya Smith, maar volgens Leyha D. was het handiger als je een andere naam aannam als je in het bordeel was dan buiten het bordeel, voor het geval er stalkers tussen de klanten zaten. Ze was een prachtig meisje, en ik kon me niet voorstellen wat er met haar was gebeurd dat ze was geëindigd in een bordeel. Ze had mooie zwarte haren die tot haar onderrug reken, de mooiste lichtblauwe ogen die ik ooit had gezien, een schattig gezichtje en een prachtige bruine huid. Als ik haar was geweest had ik geprobeerd om model te worden.
Ze leerde me de fijne kneepjes van het vak, en zei tegen me dat als ze haar zouden vragen hoe het was gegaan ze me aan zou prijzen omdat ze me een aardig meisje vond.
"De wodka moet een vierde van het glas vullen," zei ze tegen me. "De rest moet met Red Bull."
Ik deed wat ze zei en vulde het glas voor een vierde met wodka.
"En als je iemand ziet die er eng uitziet, kan je wat meer wodka erbij doen, want dan valt-ie sneller in slaap op het moment dat hij iemand heeft uitgezocht voor de kamers."
Ik knikte, en gooide vervolgens de Red Bull in het glas.
Ik gaf het glas aan de jongen die het had besteld. Hij was mooi, hij was licht getint en had donkerbruine ogen. Hij keek me lief aan en betaalde voor zijn drankje.
De muziek werd harder gezet en de lichten werden gedimd.
"Wat gebeurd er?" vroeg ik aan Leyha D..
"Sun gaat dansen," fluisterde ze. "Let maar op, ze is geweldig."
Op het podium verscheen een Aziatisch meisje, met lange zwarte haren en haar gezicht vol met make-up. Ze was net een meisje uit een Japans sprookje. Sun zag er magisch uit op het podium, hoe ze bewoog, ook al was het een beetje vulgair - het viel echt mee voor een stripper - en kleedde ze zich ondertussen uit, ze deed het op een prachtige manier waardoor iedereen haar aankeek met een betoverde blik in hun ogen.

Goed geschreven weer voor beide stukken, ik blijf je volgen.

Weer mooi geschreven, ga zo door!

Verder, ik kan niet wachten

Verder, ik ben echt benieuwd waar het naartoe gaat! ;o

Sun bewoog zich als een engel over het podium heen en ging van een prachtige Japanse vrouw in een lange witte jurk naar stout Japans meisje in ondergoed met een witte lotusprint en kniekousen met daaronder hoge pumps.
"Ze is echt goed," zei ik tegen Leyha D.
Leyha D. knikte en vertelde me dat ze nog precies zo mooi danste als toen ze nog maar net bij het bordeel werkte, toen was ze bijna vijftien jaar en werkte ze er illegaal. Het bordeel had het er gewoon voor over om een boete te krijgen, of zelfs te moeten sluiten, als zij er maar danste. Verder wist niemand wat er met haar was gebeurd dat ze daar was geëindigd.
En zo begon ik me af te vragen wat ze daar deed als veertienjarig - bijna vijftienjarig - meisje in de wereld van seks. Op die leeftijd wist ik nauwelijks wat het betekende, laat staan dat er huizen bestonden waar vrouwen seks hadden met mannen voor geld.

Leuk stukje weer!

Groetjes Blieje

Het was alsof ik in een nare droom was beland. Een droom waarin ik alles kwijt was geraakt waar ik van hield. Isaack, mijn familie, mijn vrienden, mijn huis, het appartement met Isaack. Echt alles. Hoe was dat allemaal gebeurd? Hoe had ik het laten gebeuren dat Isaack me van mijn familie had afgepakt? Als ik toen gewoon had nagedacht in plaats van achter de eerste de beste jongen aanlopen met een knap koppie en geld van hier tot China, dan had ik heerlijk bij mijn familie op de bank kunnen zitten met thee en koekjes, terwijl ik aan de telefoon praatte met mijn beste vriendin.
Mijn leven had zoveel mooier kunnen zijn, maar nee, ik moest het zo nodig verpesten door een stomme beslissing.

"Hé, meissie," zei een jongen, "mag ik een, uhm, geef mij maar 'n biertje. Heb je die?"
Hij keek naar Sun en praatte tegen mij. Indrukwekkend hoe de bordeelgangers gewoon konden multitasken op zo'n manier. Ik kon dat niet, nee, zeker niet zelfs. Ik was een onhandig persoon die tijdens haar poging tot multitasken gelijk iets fout deed. Zoals die ene keer dat ik dacht dat ik kon bellen en fietsen tegelijk, toen werd ik aangereden en brak ik mijn arm en had ik een hersenschudding.
Ik tapte een biertje, zette die neer en waarschuwde hem ervoor dat als hij zijn elleboog bewoog hij zijn glas bier om zou stoten, en we dat allebei vervelend zouden vinden.

Kort maar spannend

Leuk weer! Snel verder!

Ik lees overigens ook al een tijdje mee ;-)

Hij draaide zich naar me toe, bedankte me voor het waarschuwen en glimlachte naar me. Echt, hij was prachtig. Goddelijk zelfs. Zijn tanden waren spierwit en zijn ogen, wauw, zijn ogen waren hemelsblauw en zwart omringd. Ik kreeg zin om hem te bespringen, om een strikje om hem heen te doen en mee naar huis te nemen als een prijs, die ik vervolgens bovenop mijn kast zette zodat iedereen kon zien wat voor heerlijke prijs ik had gekregen van het werken bij het bordeel. Al had ik daarvoor eerst een huis nodig. En een eigen kast.
Ik probeerde op mijn charmantst naar hem terug te glimlachen, wat er waarschijnlijk niet al te geweldig uitzag naar mijn gevoel. Charmant kijken was nou eenmaal niet mijn sterkste punt, misschien zelfs mijn zwakste. Mijn sterkste punt was het geven van pijpbeurten en koken, tenminste, dat had ik me laten vertellen door de mensen om me heen, die alleen maar de seksuele kant van me kenden en niet wisten dat ik geweldig was in het maken van gedecoreerde verjaardagstaarten - vroeger wilde ik altijd banketbakker worden, of werken bij een zaak die cupcakes en verjaardagstaarten leverden bij rijkeluiskinderen omdat ze het geld nou eenmaal hadden voor een dure taart.
Net op het moment dat ik bijna in de dromerige ogen van de jongen tegenover me begon te verdwalen, kreeg ik het beeld van Isaack in mijn hoofd. Walgelijk. Nou ja, niet echt walgelijk, eerder pijnlijk. Ik miste hem, hoewel ik het niet wilde toegeven. Het liefst was ik bij hem, terwijl ik tegen hem aanleunde en hem smeekte om die avond thuis te blijven en hem bijna dwong om alle betalingen voor die avond kon afzeggen zodat we weer een keer samen waren. We hadden elkaar al een lange tijd niet gezien en ik wilde graag weer een keer intiem met hem zijn, in plaats van met de andere mannen die ik nauwelijks kende. Ik wilde dat hij mijn naam weer in mijn oor zou hijgen, terwijl ik kreunde dat hij perfect was.
De jongen tegenover me zette zijn glas hard neer op de bar en vroeg me om een nieuw drankje, een whisky. Prima, dat wilde ik graag voor hem maken. Ik wilde alles voor hem doen.
"Wat is je naam?" vroeg hij aan me.
Zijn stem klonk zo aantrekkelijk, laag; lekker.
"Melissa," ik glimlachte verleidelijk - het was een poging in ieder geval.
"Mooie naam! Mooie naam..."
Hij klonk aangeschoten.
"Echt een mooie naam Melissa."
Hij was aangeschoten.
"En, heb je een vriend Melissa?"
Waarom wilde hij ineens zoveel van me weten? Om de één of andere reden voelde ik me niet goed bij die jongen. Hij zag er dan wel fantastisch uit, maar hij had iets vervelends over zich. Misschien was hij wel zo'n 'ik-ben-vervelend-want-ik-ben-knap' type. Bah, daar hield ik echt niet van. Ik had liever een jongen met een goed uiterlijk en een beetje verstand, maar goed, ik wist zelf ook wel dat ik op het gebied van jongens een wrak was. Ik kon beter heel mijn leven lang single blijven of overstappen op het vrouwelijke geslacht, maar ik zag mezelf niet als een lesbische. Nee, daarvoor hield ik teveel van jongens met een gespierd lichaam en sprekende ogen. En, ik had liever een man die ik moest verwennen dan een vrouw. Ik wilde er niet eens aan denken om een vrouw op seksueel gebied te verwennen, hoe moest ik dat ook doen?
Om de jongen te kunnen negeren liep ik naar de andere kant van de bar en begon daar klanten te bedienen. Leyha D. mocht hem wel helpen, zij had immers ervaring met vervelende jongens. Ik moest nog steeds ingewerkt worden, het was nou eenmaal mijn eerste werkdag.

Tja, uiterlijk en karakter gaat helaas niet altijd samen. :-D Mooi gedaan weer!

Mijn avond verliep prima: ik keek naar Sun die danste als een godin en ik schonk drank in voor mannen die naar haar staarden en langzamerhand - de één veel sneller dan de ander - dronken werden, waardoor ze om de paar minuten aan me vroeger waar ze hun glas met alcohol ook alweer hadden neergezet. En ik werd gelukkig niet meer lastig gevallen door de knappe, maar vervelende, jongen met de prachtige blauwe ogen. Nee, ik had Leyha D. met hem opgezadeld.
Na mijn eerste werkavond werd het bordeel gesloten en kwamen alle werknemers naar de bar om een drankje te doen om vervolgens naar hun kamers te verdwijnen.
"En, wie is de nieuweling?" riep Sun opgewekt.
Haar stem klonk mooi, lief, het was - net zoals de rest van haar verschijning - goddelijk.
"Dit is Melissa," Leyha D. stelde me voor. "Ze werkt als barmeisje."
De rest kwam naar me toe en stelden zich aan me voor. De meisjes leken me stuk voor stuk aardig, behalve Bonnie. Ze had korte bruine haren en glinsterende donkergroene ogen. Ze was - net zoals de meeste meisjes - mooi om te zien, maar goed, karakter en uiterlijk ging niet altijd samen. Je kon makkelijk zeggen dat ze qua persoonlijkheid net zoals de jongen was. Hij was leuk totdat hij iets tegen me zei, en Bonnie was precies hetzelfde. Het eerste wat ze tegen me zei was: "Je denkt vast dat dit werk makkelijk is. Je houdt dit vast nog geen week vol" en liep daarna van me weg, waarbij ze me met haar schouder weg beukte.
Niet lang daarna kwam Sun naar me toe en zei tegen me dat Bonnie nog wel bij zou trekken, maar dat ze het altijd raar vond om nieuwelingen te 'verwelkomen', omdat Bonnie het moeilijk vond om te accepteren dat mensen vrijwillig in het bordeel kwamen werken.
Pfff. Die Bonnie moest eens weten. Ik had verder geen andere plek om naartoe te gaan, ik had geen thuis, geen familie, geen vrienden, en Isaack - de enige persoon die om me leek te geven - had me verlaten voor een blonde snol. Het leven zat me niet mee, en het maakte me verdrietig. Die Bonnie wist niks van me, en ze hoefde verder ook niks te weten. Ik begon haar al te haten, na de paar seconden dat ik wist van haar bestaan.

Mooi geschreven stukken, kan me goed inleven in de wereld van Melissa.

Na het ontmoeten van de meisjes die er werkten, liep ik samen met Leyha D. en Sun naar de achterkant van het bordeel waar de kamers waren gevestigd.
Mijn kamer was best oké. Het was niet klein, niet groot, en de bedden zagen er comfortabel uit - een goed matras, een dik kussen en een heerlijk dekbed waar ik me goed in kon wikkelen zoals ik altijd deed. Aan de kant van mijn kamergenote - nog steeds onbekend wie het was - stonden make-upspullen uitgestald op een plank boven het bed en een foto op haar nachtkastje van een goedgevormd meisje met lange blonde haren en de mooiste blauwe ogen die God ooit had geschapen.
De kleren die ze in haar kast had opgehangen en op de planken had gelegd zagen er bloot, maar ongelooflijk stijlvol uit. Ze was hoogstwaarschijnlijk een meisje met klasse, maar absoluut niet uit Nederland. Nee, ze leek me eerder iemand uit het Oostblok. Oekraïne of Roemenië, of zelfs Rusland. Misschien was ze wel Nederlandse en Oostblok, een gemengd meisje. Met een prachtig uiterlijk, echt weerzinwekkend. Met een beetje moeite had ze zo een model kunnen worden, of een actrice. Ze had sowieso meer kunnen bereiken dan het leven als een stripper.
Ik ging languit op mijn bed liggen en bedacht me dat ik maar één outfit had voor de rest van de tijd, totdat ik eindelijk geld had om verzorgingsproducten te kopen. Tot die tijd moest ik het doen met mijn Galaxy legging, shirt en Nikes.
Ik zou waarschijnlijk over komen als een zwerver, zonder andere kleren.
De deur ging langzaam open en het blonde meisje kwam charmant lachend de kamer binnen. Ze zei gedag tegen haar collega's en vriendinnen en ging druk whatsappend op haar bed liggen. Ze had nauwelijks door dat ik in die kamer zat.
"Hé," zei ik ongegeneerd. "Ik ben Melissa."
Ze keek op en glimlachte.
Wauw, ze had prachtige volle lippen en de witste tanden ter wereld.
"Hallo Melissa," zei ze zwoel. "Ik zal me even voorstellen."
Ze stond op en schudde me mijn hand.
"Ik ben Stéfani. Maar ze noemen me Ty."
Echt zo oneerlijk dat ze een prachtige stem had, een goddelijk uiterlijk en waarschijnlijk ook nog eens een leuk karakter. Ja, ik benijdde haar.
"Moet je je spullen niet uitpakken Lissa, Mag ik je Lissa noemen?"
"Tuurlijk. Maar het zit dus zo, ik heb geen spullen of zo."
Ik ging in kleermakerszit op mijn bed zitten, terwijl Ty naast me ging zitten.
"Hoe komt dat?"
Wat was dat kind nieuwsgierig. Ik merkte het al. Ze wilde alles weten. Maar goed, ze leek me een lief meisje dus het kon geen kwaad om iemand in vertrouwen te nemen, toch?
"Het is een lang verhaal weet je," ik lachte door de verdrietige onmacht die zich verspreidde over mijn lichaam door het nadenken over mijn tijd met Isaack.
"Wil je het vertellen?"
Zuchtend knikte ik en vertelde haar het hele verhaal, van top tot teen. Het duurde zo ongeveer een uur - of iets minder - om mijn hart te luchtten over het voorval dat had plaatsgevonden voordat ik mezelf had gevestigd in het bordeel, waar ik in de nachtclub geile mannen bediende met alcoholische dranken waardoor hun gedrag met de minuut erger werd.

Ty vertelde me dat de meeste meisjes een loverboy hadden meegemaakt, of geen andere keuze hadden wegens educatieproblemen of om een accent waardoor ze nergens werden aangenomen. Iedereen begreep elkaar in het bordeel, ze verwerkten het gewoon anders. Er waren meisjes die het met blijdschap hun donkere tijden probeerden te verdringen en de meisjes die door middel van agressie hun kwetsbaarheid probeerden te verbergen zodat de buitenwereld dacht dat ze sterk waren. Maar uiteindelijk had ieder meisje een vervelende tijd achter de rug gehad, en konden ze er allemaal over mee praten, ook al lieten ze het niet zien.
Ze had er duidelijk verstand van, en ze praatte tegen me alsof ik ook echt meetelde. Ze was zeker geen Bonnie-type: mooi uiterlijk, vervelend innerlijk. Ze was echt een Stéfani: leuk van buiten en van binnen.
Ik was blij dat ik bij haar op de kamer was geëindigd en niet bij iemand anders, want ik kon Ty vertrouwen en ik voelde me op mijn gemak bij haar.

De dagen die volgde waren wel oké. Ik hielp in de avond als barmeisje en de dag bracht ik door met Ty, Leyha D. en Sun. En daarbij had ik ook nog eens het geluk dat ik toestemming had gekregen van mijn vriendinnen - Ty, Leyha D. en Sun dus - om hun kleding te lenen tot het moment dat ik werd betaald en mijn eigen kleding kon betalen, anders moest ik elke dag hetzelfde kloffie aandoen en dat was walgelijk en dat wist iedereen.
Ik had mijn plek gevonden in een wereld waarvan ik nooit had verwacht dat ik daar zou belanden. En het was er tot mijn verbazing nog gezellig ook. De meisjes waren grappig, spontaan en betrouwbaar, omdat ze allemaal wisten hoe het was om bedrogen te worden door iemand om wie ze veel gaven, zij kenden de werkelijke waarde achter de belangrijkheid van vertrouwen en geheimhouding. Met hen kon je praten over actuele zaken en grappige zaken. Ze waren van alle markten thuis.
Het leukste vond ik nog om de verhalen achter de meisjes te leren kennen, sommige verhalen raakten me echt, andere herkende ik. En dan had je ook nog de verhalen waarvan ik dacht: hoe kon dat gebeuren? Had je niet beter na kunnen denken? Maar als ik daar dan weer over nadacht, was dat precies hetzelfde in mijn geval: ik had beter na kunnen denken, het had allemaal niet zo hoeven gaan.

Ik kwam er in een mum van tijd achter hoe Ty en Leyha D. in het wereldje waren beland. Ze hadden ieder hun eigen bijzondere verhaal. Ty bijvoorbeeld, was samen met haar vriend Ivan - een Rus, ik wist wel dat ze uit die buurt kwam - naar Nederland gekomen voor Ivans werk. Ze waren al een hele tijd samen, en ook al was er een leeftijdsverschil, Ty hield van hem. Hij was twintig en zij was hoogstens vijftien, misschien zestien. Ze was met hem meegegaan en weggelopen van huis. En toen hij haar na een tijdje verliet tijdens hun verblijf in Nederland, wist ze niet veel beter dan de straatprostitutie om aan geld te komen. Haar pooier zorgde er uiteindelijk voor dat ze in een bordeel kwam, zodat ze iets meer klasse had in haar werk.
En Leyha D., zij was een heel ander verhaal. Zij was opgegroeid in pleeggezinnen, wegens problemen met haar eigen ouders en zo ontspoorde ze. Ze ging met de verkeerde mensen om: dealers en pooiers en ze vond dat leventje avontuurlijk. Een meisje van haar leeftijd vond al die spanning geweldig. Het ontdekken van nieuwe dingen, het meemaken van echte spannende gebeurtenissen, ja, ze zat nooit stil, ze was altijd bezig met iets - en meestal iets illegaals. Het was leuk, totdat ze seksspelletjes ging doen met haar zogenaamde 'vrienden', terwijl zij alleen maar gebruik van haar maakten. En binnen de kortste keren was ze verslaafd aan drugs en aan het hebben van seks, wat op zich wel goed uitkwam voor haar, zo kon ze seks hebben voor drugs. En zo ging het een lange tijd door. Op het moment dat ze besefte wat ze aan het doen was, deed ze een poging om goed haar best te doen op school en in het pleeggezin, maar dat lukte haar niet. Uiteindelijk belandde ze in het bordeel.
Ik vroeg me af hoe je in hemelsnaam verslaafd kon raken aan drugs. Echt, wat voor een kick gaf het? Wilde ik dat eigenlijk wel weten? Nee, waarschijnlijk niet. Het voegde toch niks goeds aan het leven toe.

Wederom goed geschreven