Online Verhalen

Een nicht van mij is op visite met haar 6 jarige zoon.

Haar zoon kan nooit stil zitten bij het drinken en eten. En als hij wat drinkt morst hij limonade over zijn broek. Deze is drijfnat en plakkerig. Zijn moeder geeft hem een woordje en wat nu? Ze moeten nog naar huis en ik heb geen droger. De oplossing is simpel. Mijn dochter heeft dezelfde maat dus kan hij wel een broek aan van haar. Ik loop naar boven en kom terug met een broek.
“Ik ga die niet aantrekken!” Zegt haar zoon duidelijk boos en met gekruiste armer.
Het is dan ook een spijkerbroek met roze stiksel en een bloemetje op de voorkant. Ik heb geen andere, de rest is te mooi om mee te geven en denk ook dat mijn dochter er niet blij mee is.
“Dan moet je maar in je onderbroek naar huis.” Zucht zijn moeder.
Haar zoon staat nog steeds met zijn armen gekruist.
Zijn moeder zucht. "Kom aantrekken, het is al avond dus weinig mensen zullen je zien."
Zuchtend trekt haar zoon de broek aan.

Haar zoon en mijn dochter gaan weer spelen. Samen met mijn nicht praten wij nog wat over de school van de kinderen en continue lesrooster. Als mijn nicht naar huis gaat en naar de gang loopt waar de kinderen spelen ziet ze beide niet. Ze gaat buiten zoeken. Als ik in de gang kom dan zie ik mijn dochter verstopt achter de jassen staan.
“Jasmijn, kom achter de jassen vandaan en waar is Joost.” Zeg ik tegen mijn dochter.
Ik hoor gelach achter mij. Het is mijn vriendin en dochter!

Tja, dacht mijn dochter te zien achter de jassen. Te zien aan de broek met roze stiksels en bloemetje voorop.

Leuk verhaaltje, haha!

Groetjes Blieje

Zoiets heb ik ook eens meegemaakt. Ik dacht dat ik mijn vader zag dus ik ging tegen diegene aanstaan. Bleek het een andere man te zijn en mijn vader stond juist iets voor die man. Schaamde mij toen ook. Maar ik was toen nog maar een kind van 6, dan mag het allemaal nog

Over jouw verhaal: Het heeft een leuke opzet. Het springt alleen wel erg, van het ene moment meteen naar het andere, en dat behoorlijk vaak. Het is een kort verhaaltje, dat had je van te voren al gezegd, maar je krijgt het wel klaargespeeld dat Joost voor mij al een levend persoontje wordt.
Er is één ding wat ik vervelend en toch ook wel storend vind. Je gebruikt heel veel enter en heel veel witregels. Probeer van het verhaal één geheel te maken. Natuurlijk mogen er witregels in voor komen en soms een enter. Maar probeer de enterknop niet na bijna elke regel op te zoeken. Probeer de zinnen in elkaar over te laten lopen. Het verhaal komt dan ook sneller als een geheel over naar de lezer en nodigt hem/haar ook sneller uit.