Online Verhalen

Deze komt zelfs uit maart 2009 ugh lange tijd geleden.

Loop door verlaten straten.
Lopend naar de plek waar jij me hebt verlaten.
Mee genomen door het duister.
Is het enige wat ik hoor gefluister.

Alles om mij heen vervaagt.
Maar de gedachte aan jou is de gene die mij plaagt.
Geluid, geur en zicht, alles verdwijnt.
Het kan me niet schelen, ik wil alleen dat jij weer verschijnt.

Het vreet me op van binnen.
Het duister is mijn hart aan het overwinnen.
Hij kan het bijna niet maar aan.
Nu ik hier sta waar jij en de dood zijn samen gegaan.

Het voelt hier kil en koud.
Terwijl mensen iets tegen me zeggen maar het is zonder inhoud.
Ze zeggen: we begrijpen hoe je, je voelt.
Maar dat is het juist, mijn emotie is met de dood mee gespoeld.

Ik heb geen gevoel, geen enkele emotie.
Het in stand houden van jou gedachte is mijn enige devotie.
Door een speling van het lot ben jij degene die overleed.
Maar ik zal er voor zorgen dat niemand je ooit vergeet.

Dat is mijn taak en van mij alleen.
Ik kan het wel aan, ik sleep mezelf er wel doorheen.
Want ik doe dit allemaal voor jou.
Omdat jij de enige bent waarvan ik hou.

Prachtig, kreeg er even tranen van, moest aan oma denken die nu precies 2 maanden dood is.

Het was niet me bedoeling om je te laten huilen!

Kun je zien hoe goed je gedicht is.