Online Verhalen

Hoi allemaal,
Ik heb hier voor het eerst een stukje van mijn eerste verhaal, het is nog lang niet af, maar momenteel loop ik een beetje vast.
Wel heb ik lang getwijfeld (en nog steeds) of ik het wel moet posten, maar ik dacht misschien is het wel juist goed en kan ik door jullie reacties het juist verbeteren.

_________________________________________________________________________________________________________________________________________
“Zoekt u iets speciaal mevrouw?” Vraag ik vriendelijk aan de oudere dame in de winkel. De oudere dame tikt met haar wandelstok naar de onderste boeken in de kast.
“Kunt u deze voor mij pakken zodat ik ze even kan bekijken jonge dame?”Zegt de oudere vrouw.
“Natuurlijk” en ik pak de drie aangewezen boeken uit de kast en leg ze op een tafeltje, zodat de oudere vrouw ze kan bekijken.
Voorzichtig streelt ze met haar dunne breekbare handen over de kaft van de boeken. Dan kijkt ze me aan en zegt “deze wordt het!” Ik glimlach en vraag “houdt u van Spanje?’
“Mijn man en ik zouden graag nog een keer naar Denia gaan. Daar heb ik hem vijftig jaar geleden ontmoet. Hij was drieëntwintig jaar en zat in de haven naar de boten te kijken. Ik, toen twintig jaar, liep met een vriendin richting de boot die ons naar Ibiza zou brengen. Harold sprak ons aan en vertelde dat er geen boot rechtstreeks ging, maar eerst naar het eiland Formentara, hij wachtte ook op deze boot, daarna zijn we elkaar nooit meer uit het oog verloren.”
“Wauw, wat bijzonder, ik zou zeggen dat u dan met dit boek de juiste keuze hebt gemaakt!”
“Wil je het voor met inpakken kindje? Dan kan ik het mijn man cadeau geven voor ons veertig jarig huwelijk.”
“Hij weet het nog niet, maar ik heb al geboekt. Over twee weken zitten we in Spanje!
In Denia nog wel, ik heb al een leuk hotelletje gevonden, dicht bij de haven, hotel Sueños de Mar! Misschien kunnen we de overtocht naar Formentara nog eens maken en misschien nog eens op Ibiza kijken.”
“Mijn twee vriendinnen en ik gaan over twee weken ook naar Ibiza, misschien ontmoet ik daar mijn prins op het witte paard wel, ik weet zeker dat ik dan aan u moet denken!”
“Zeg maar Amy kindje en ik zal goed om me heen kijken, misschien komen we elkaar wel tegen dan kan je mijn man ontmoeten en zullen we jullie een paar mooie plekken laten zien, maar jullie hebben denk ik andere behoeften dan met een ouder echtpaar over het eiland te toeren.”
“Nou kindje, geniet lekker van jullie vakantie, zei Amy, mocht ik je daar niet treffen dan spreek je je hier bij Books! nog wel een keer aan.”
“Ik weet niet hoe mijn vriendinnen erover denken, maar ik vind het wel leuk om wat van het eiland te zien, maar ik zal het wel met ze overleggen en misschien zien we elkaar inderdaad wel op Ibiza!”
Weekend! Eindelijk, ik ben er aan toe. De winkel zou ze om vijf uur sluiten in plaats van de gebruikelijke negen uur omdat het vakantie is. Om tien over vijf stond ik samen met Lara, de hulpkracht van net zestien jaar, buiten. Ik wens Lara een goed weekend en stap op mijn fiets. Ik woon dichtbij het werk en om in de stad een parkeerplek te vinden voor je auto is gewoonweg niet te doen. Books! zit midden in de winkelstraat, het is een mooi groot pand met grote hoge ramen en deuren wat goed past bij de historische panden in de binnenstad.
Ik werk nu al twee jaar bij Books! als bedrijfsleidster. De eigenaar, meneer Books is ook uitgever en is vaak afwezig in de winkel omdat hij het te druk heeft met de uitgeverij. Daarom had meneer Book twee jaar geleden een advertentie geplaats in de krant voor de functie bedrijfsleider/ster. Ik had de advertentie gezien en schreef meteen een sollicitatiebrief, omdat ik net was klaar met mijn studie voor bedrijfsleidster. Schrijven en lezen zijn een van mijn grootste hobby’s, ook het verkopen spreekt me erg aan, dus dit was de perfecte baan voor mij. Toen er een uitnodiging op de mat lag voor een gesprek heb ik meteen een afspraak gemaakt voor de volgende dag en het klikte meteen met meneer Books en hij ging de uitdaging aan, inmiddels werk ik er al weer twee jaar met nog evenveel plezier! Meneer Books is ook tevreden en kan met een gerust hart wegblijven, de winkel is in goede handen.
Als ik de winkelstraat uit fiets bedenk ik me ineens dat ik nog langs de winkel moet om de boodschappen voor het etentje te halen. Vanavond komen Delia en Danique eten, zodat we de vakantie bespreken en ons alvast te verlekkeren op een heerlijke vakantie.
In de winkel pak ik een krop sla, tomaten, komkommer en nog een aantal gezonde ingrediënten voor een gezonde maaltijd salade. Volgens mij heb ik alles en loop naar de kassa. Als m’n tas vol zit met de boodschappen neem ik de fles wijn onder m’n arm en loop ermee naar de fiets. Met een fles in de hand stap ik op en steek de drukke weg over. Bij de rotonde sla ik linksaf naar mijn eigen straat.
Bij mijn appartement aangekomen, zet ik m’n fiets in de berging en ga de trap op naar de tweede etage. Het was een groot appartementencomplex met drie etages en acht ruime appartementen, de twee op de begane grond waren iets kleiner en de zes overige appartementen waren nog eens voorzien van grote balkons aan de voor en achterkant.
Op de tweede etage aangekomen hoor ik gegiechel, ik draai me om naar waar het geluid vandaan kwam en zie tot mijn verbazing de tweeling Delia en Danique staan, allebei gekleed in een kort gebleekt spijkerrokje en slippers. Delia draagt een zuurstokroze tankinitop en Danique een aqua blauwe. Zo kan je ze tenminste nog uit elkaar houden.
Van schrik schiet ik in de lach en zeg “Hé, hoe zijn jullie binnen nou weer binnen gekomen?” “Niels”, roepen Delia en Danique in koor.
Niels is een goede vriend van mij en de zusjes Schmidt en woont op de begane grond van hetzelfde appartementencomplex. Hij heeft zelfs de sleutel mijn appartement in geval van nood.

Met z’n drieën stappen we de hal van het appartement in en zeg ik, “We hadden toch om zeven uur afgesproken? Waarom zijn jullie zo vroeg?” “ Klopt, maar we dachten dat het veel gezelliger zou zijn als we het samen zouden doen”, zei Danique terwijl ze ondertussen haar tas aan de kapstok hing.
Aan de linkerkant is de deur naar de ruime keuken met in het midden een kookeiland en een deur naar het grote balkon, op het balkon staat een relaxte loungebank een tafel en twee loungestoelen, aan het hekwerk van het balkon hangen plantenbakken met allemaal verschillende kleuren roze gerbera’s.
Het appartement is ruim en modern ingericht.
Snel zet ik de boodschappen in de koelkast en haal er een gekoelde fles fris zoete witte wijn uit en schenk deze in de drie glazen die Delia klaar heeft gezet. Dan lopen we het balkon op en ploffen neer op de bank.
“Laten we proosten” zei Danique, en met zijn drieën proosten we op de vakantie die over twee weken gaat beginnen.
“Oh heerlijk, zei Delia, hier kan ik wel aan wennen”.
We genoten van de zon die lekker op het balkon scheen en drinken van de heerlijke koele wijn.
“Ik ga even douchen, jullie weten waar de wijn staat, ik ben zo terug.” In de keuken zet ik snel de oven vast aan, waarna ik snel doorloop naar de slaapkamer om handdoeken te pakken Als ik voor de kast sta te kijken wat ik aan moet trekken, begin ik te twijfelen, Toch pak ik maar een wit rokje en roze top en ga naar de douche. Eenmaal onder douche ben ik in gedachten al in Ibiza! Hm, ik wou dat het al zo ver was en ondertussen fantaseerde ik hoe de vakantie zou verlopen. Opeens wordt het water steenkoud!
“Hé”, schreeuw ik “ja hallo, roept Danique terug, je staat er al bijna een half uur onder!” Snel spoel ik nog even mijn haren uit en zet dan de douche uit, ik had helemaal niet door dat ze al zo lang stond te douchen. Als ik door mijn slaapkamer naar de keuken loop roep ik al “Sorry” naar de meiden buiten, ik had het helemaal niet door, terwijl ik mijn haren afdroog vraag ik of Delia mijn haar even wil invlechten. Het is zo dik en lang dat ik er zelf niet goed meer bij kan, “dat kan jij sneller dan ik”, zeg ik tegen haar en kan ik sneller beginnen met het eten! “Volgens mij heeft er hier iemand namelijk erg trek en geef Delia een knipoog! Delia borstelde het haar en vlecht het daarna in. Met z’n drieën lopen we naar de keuken en vraagt Delia, “Waarom duurde het nou zo lang?”
“Ik was een beetje aan het dagdromen over Ibiza, ik heb er ook zo’n zin in. Het lijkt trouwens wel of de helft van de stad naar Ibiza gaat, ik heb zoveel boeken over Ibiza en de bezienswaardigheden daar verkocht de afgelopen tijd. Vanmiddag was er nog een oudere vrouw in de winkel die een boek kocht over de Costa Brava. Ze had een hotel in Denia geboekt voor haar en haar man omdat ze hem daar vijftig jaar geleden heeft ontmoet. Nu zijn ze over twee weken veertig jaar getrouwd en dan wil ze opnieuw met hem de overtocht naar Ibiza maken via Formentara.” Ondertussen begin ik met de sla. Terwijl ik verder vertelde over de oudere vrouw luisteren de meiden aandachtig en helpen om de broodjes in reepjes te snijden en in te smeren met knoflook-olijfolie zodat die de oven in kunnen.
Als ik de zusjes vertel dat Amy ons heeft uitgenodigd om samen met haar en haar man mooie plekken van het eiland te bekijken reageren ze erg enthousiast. We gaan zo op in het verhaal dat het eten al bijna klaar is. Ik bak de bacon iets aan en verdeel die over de intussen met sla gevulde borden, vervolgens leg ik de komkommerschijfjes de tomaat, augurkjes zilveruitjes en stukjes gerookte kip erover. Als laatste bak ik de pijnboompitjes en haal de toast uit de oven en verdeelde deze ook over de borden.
Met de borden en een nieuw glas wijn lopen we naar buiten beginnen te eten.

De bel ging, Niels stond op en deed de deur open, keek naar de gezamenlijke voordeur en zag Jeffrey staan, snel liet hij hem binnen. “Hé man, wat doe jij hier”, zei Niels! “Ik wil graag iets met je bespreken,” zei Jeffrey. “Weet je nog dat mijn pa een reisbureau heeft?”
Jeffrey en Niels waren al vrienden vanaf de middelbare school, na hun studie op het Windesheim, ze deden allebei een studie journalistiek, zijn ze elkaar uit het oog verloren. Een paar weken geleden stond Jeffrey ineens bij Niels aan de deur en lijkt het alsof ze nooit uit elkaar geweest zijn.
“Ik kreeg van pa een reisje naar Ibiza aangeboden, ging Jeffrey verder, ik moest maar zien wie ik meenam. Lijkt het je wat?”
“Ja, vet man, zei Niels, wanneer?”
“Kunnen we nog bepalen, maar moet wel binnen twee maand”, zei Jeffrey, en gaf hem de brochures die hij had meegekregen van zijn vader, we zitten in dit hotel, en hij wees hotel Montasol aan.
“Dit moet ik de meiden vertellen, zei Niels enthousiast, die gaan over twee weken naar Ibiza, misschien willen ze er wel wat stapvrienden of bodyguards mee hebben.”
“Welke meiden, vroeg Jeffrey, dat lekkertje van hierboven?”
“Dat lekkertje heeft ook een naam hoor”, zei Niels wat geïrriteerd!
Samen liepen ze naar boven met de brochures en belden aan.
Chloë deed open, “hé Niels, je hebt toch een sleutel, zei ze, kom binnen! “Ja, dat klopt, maar door een noodgeval heb ik die uitgeleend aan de “twins”.” Het woord “twins” zei hij zo hard dat de meiden het op het balkon konden horen en begonnen te giechelen.
Niels stapte naar binnen en draaide zich half naar de deur en zei, “er komt er nog een aan hoor, maar hij is te vertrouwen.”

Leuk verhaal, alleen is het misschien handig om alles wat gezegd wordt tussen aanhalingstekens te plaatsen, anders is het heel verwarrend!

Zijn er trouwens twee Chloë's?

Chloë deed open, “hé Niels, je hebt toch een sleutel”, zei ze, kom binnen! Ja, dat klopt, maar door een noodgeval heb ik die uitgeleend aan de “twins”. Het wordt twins zei hij zo hard dat de meiden het op het balkon konden horen en begonnen te giechelen.
“Hoi”, zei Jeffrey en stak zijn hand naar mij uit, ik ben Jeffrey. Toen “Hoi, zei ik, ben Chloë”, kom binnen. Zijn hand voelde warm aan in de mijne en ik mijn buik leek wel salto’s te maken. Ik Voelde mijn wangen rood worden en durfde hem niet meer aan te kijken.

Schrijf snel verder!

Groetjes Blieje

Hoi blieje, bedankt voor je reactie, ik zal het proberen aan te passen.

Er is maar 1 Chloe, die staat bij de deur en laat Niels en Jeffrey binnen. De twins (Delia en Danique) zitten op het balkon. Chloe stelt zich voor aan Jeffrey bij de deur.
Misschien lees ik er over heen ofzo en staat het er krom. Zal er snel eens naar kijken ( nu op mijn mobiel) en aanpassen waar nodig.

Moet zeggen, ik vind het doodeng om het te plaatsen allemaal en twijffel steeds of het verhaal wel goed zit. Maarja we zullen het zien

De titel nodigde me erg uit om je verhaal te gaan lezen. Je verhaal begint leuk. Vooral met Books! had je m'n aandacht, haha. Maar ik het vermoeden dat we snel naar Ibiza zullen afreizen.

Een puntje dat mij een beetje in verwarring bracht:

De bel ging, Niels stond op en deed de deur open, keek naar de gezamenlijke voordeur en zag Jeffrey staan, snel liet hij hem binnen.

De alinea erboven sluit zich af met dat er wordt aangebeld. En - ik weet wel, wit regel, nieuwe alinea, etc. etc. - dan wissel je van personage, doet iemand anders de voordeur open. Om vervolgens terug te komen bij de eerste personages. Ik zou, het stukje dat er bij Chloë wordt aangebeld weglaten. Verwerk dat in de tweede alinea. Dan is het duidelijker dat je van personage wisselt het is dan ook helderder dat Niels niet bij de meiden zit, wat ik in eerste instantie dacht

Ga zo door! Ik ben benieuwd hoe het verder gaat

Dankje Maaike,
Ik heb de twee stukken aangepast en zal snel verder gaan, hopelijk straks nog een stukje erbij

“Hoi, zei Jeffrey en hij stak zijn hand naar mij uit, ik ben Jeffrey.”
“Hoi, zei ik, ben Chloë”, kom binnen. Zijn hand voelde warm aan in de mijne en mijn buik leek wel salto’s te maken. Ik voelde mijn wangen rood worden en durfde hem niet meer aan te kijken. Dit gevoel krijg ik niet zo vaak en word er een beetje onzeker en verlegen van.
“Dag twins”, zei Niels, “dit is Jeffrey, een vriend van mij. We hebben elkaar een paar jaar niet gezien, op fluistertoon ging hij verder, ik denk dat hij me miste, hij stond ineens een paar weken geleden voor mijn deur!”
Jeffrey gaf Delia en Danique een hand en begroette de meiden, “wat leuk om zulke mooie dames te ontmoeten, zei Jeffrey.
“Slijmbal”, zeiden we alledrie in koor en schoten in de lach. “Zijn jullie een drieling in plaats van een tweeling,” zei Jeffrey lachend.
“Nee hoor, zeg ik terwijl en hem uitdagend aankijk, wij kennen elkaar door en door en denken en zeggen in veel gevallen hetzelfde”.
“Maar wat komen jullie eigenlijk doen, want wij waren net onze vakantie aan het bespreken!”
“Mogen we niet eerst even een biertje?” riep Niels verontwaardigd en plofte neer in een van de stoelen op het balkon. Ik haalde 2 flesjes bier uit de koelkast en nam nog een fles wijn mee naar buiten. Het bier gaf ik snel aan Niels en Jeffrey, want het was behoorlijk koud aan mijn handen, de meiden schonk de ik nog eens bij en ging weer tussen Delia en Danique in op de bank zitten.
“Wij hebben leuk nieuws” zei Niels en hij nam een slok van zijn bier. “De vader van Jeffrey , vertelde hij, heeft een reisbureau en nu heeft hij Jeffrey een reis naar Ibiza cadeau gegeven voor het helpen en heeft hij mij mee gevraagd.”
“Oh tof, zeg ik enthousiast, wanneer gaan jullie?”
“Binnen nu en twee maand moeten we geboekt hebben,” zegt Niels en hij geeft me de brochure aan die hij mee had genomen.
Delia vind het helemaal geweldig en vraagt dan, “waar, al een hotel op het oog.”
“M’n pa had een hotel uit gezocht waar we deze maand nog konden boeken, Hotel Montasol in Ibiza stad.”
“Dat meen je niet, riep Danique, dat is hetzelfde hotel als dat van ons!” “Nou dat wordt dus feesten op Ibiza! Hoe meer zielen hoe meer vreugd, roep ik enthousiast!”
“Als jullie dan boeken voor over twee weken,” voeg ik er snel bij.
Delia is helemaal door het dolle en vraagt Niels alles wat hij weet, ze is al vanaf het moment dat ze hem ontmoet heeft smoor verliefd, maar denkt dat niemand het in de gaten heeft. Ze is bang dat haar goede vriendschap met Niels daar door stuk loopt.
Het begon al donker te geworden, dus stak ik mijn nieuwe knal roze citronella kaarsen aan. Danique keek op haar horloge en zag dat het inmiddels al een uur was geworden.
“Oh Delia, het is al een uur, we moeten toch echt maar eens gaan!”
“Wij lopen wel mee zei Niels, we moeten toch dezelfde kant op en ik wil mijn sleutels nog graag terug.”
“ Ik zit hier eigenlijk wel goed, zei Jeffrey, dan drink ik nog een biertje als jullie het niet erg vinden tenminste. Of je moet mij ook weg willen hebben, dan ga ik wel.” Jeffrey keek me met een zielig pruillipje aan en knipperde met zijn smekende puppy ogen. Ik moest er hard om lachen en zei, “nee hoor gezellig, nog eentje dan en dan ga ik ook naar bed! Ik laat jullie even uit.” Niels pakte de sleutels van Delia aan, trok de deur los en zei, “slaap lekker!”
Nog voordat we iets terug konden zeggen, rende hij de trap af en hoorden we even later de deur van zijn appartement harder dan gebruikelijk dichtgaan! We keken elkaar aan, Delia en Danique schoten in de lach, ik stond verbaasd naar de deur te kijken.
“Heb ik iets verkeerds gezegd of gedaan?”
“Ach maak je niet druk, zei Delia, die trekt wel weer bij!”
“Alcohol in de man……” zei Danique. Ze pakten allebei hun tas en liepen de deur uit.
Danique deed nog een stap terug en fluisterde, “als je hier nog lang blijft staan, valt er voor jou niets meer te scoren, maar ligt er een mooie vent op je balkon te pitten!”
“Morgen wel even bellen hoe het gegaan is hè, we willen natuurlijk wel alles weten”, fluisterde Delia haar toe. Duwend met de deur werkte ik ze naar buiten en sloot de deur achter ze.

Hihihi, leuk!

Aww Niels is super jaloers, stiekem is hij zeker verliefd op Chloë.

Maar verder leuk stukje! Ga zo door!

Yvorygirl schreef:
“Wil je het voor met inpakken kindje? Dan kan ik het mijn man cadeau geven voor ons veertig jarig huwelijk.”

In het eerste stukje vond ik dit nog. Veertigjarig wordt aan elkaar geschreven volgens mij.

Het is een goed leesbaar verhaal. Ik zou de personages wat duidelijker voorstellen en niet te snel achter elkaar in het verhaal brengen.
Dat maakt het verhaal verwarrend. Neem wat meer tijd er voor.

Bedankt voor jullie reacties
Ik probeer zo snel mogelijk een nieuw stukje te plaatsen, maar het is hier een beetje druk (zeg maar gerust gekkenhuis), maar ik doe mijn best.

Het heeft even geduurd door de vakantie, ziekte enzovoort, maar dan hier eindelijk een nieuw stukje.
Het is maar een klein stukje, maar goed.









Ondertussen had Jeffrey het zich wel heel gemakkelijk gemaakt. Hij was in de loungebank onderuit gezakt met zijn voeten op de tafel, een nieuw biertje en een nieuw glas wijn voor mij had hij op de tafel gezet.
Net toen ik over zijn benen heen wou stappen om in de stoel te gaan zitten, bewoog hij zijn been en verloor ik mijn evenwicht, hij reageerde snel door me op te vangen en mij op zijn schoot te zetten. Jeffrey zei niets maar keek me alleen maar aan en glimlachte naar me. Ik probeerde los te komen, maar Jeffrey hield me tegen. Toen ik de moed verzameld had om hem recht aan te kijken, had ik daar al snel spijt van! Mijn maag tolde ervan en ik voelde me blozen. Waarom was hij dan ook zo ontzettend knap? Jeffrey was erg lang, gespierd en had door de zon een mooie bruine tint, hij had helblauwe ogen en blond kort krullend haar en een paar lippen die wel ineens heel dichtbij kwamen! Ik hield mijn adem in en kneep m’n ogen dicht, hij gaat me toch niet zoenen? Heel zachtjes aftastend voelde ik zijn lippen op de mijne. Zijn hand voelde ik naar mijn nek bewegen en hij kantelde daarbij mijn hoofd iets, zodat hij er beter bij kon. Hij kroelde zachtjes met zijn hand in mijn haar en trok mijn vlecht eruit. Met zijn andere hand hield hij me vast zodat ik niet van zijn schoot zou vallen. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en liet het over me heen komen, wat kon mij het ook schelen dat ik hem totaal niet kende. Het leek wel een eeuwigheid voor dat Jeffrey een einde aan de zoen maakt. Voorzichtig deed ik mijn ogen open en Jeffrey kwam wat omhoog en keek me aan, ik voelde zijn ogen mijn gezicht aftasten, maar ik liet me blozend van zijn schoot glijden en ging naast hem zitten. Jeffrey begreep de stille hint en ging weer onderuit liggen aan de andere kant van de bank. Hij leek er totaal geen moeite mee te hebben, misschien deed hij dit altijd wel. Snel pakte ik mijn glas en dronk gauw van de wijn. Om mezelf een houding te geven was mijn glas zo leeg. Voorzichtig keek ik vanuit mijn ooghoek naar hem en zag hem heel relaxt achterover liggen in de bank, kijkend naar de sterren. Nerveus ging ik verzitten en wist me niet goed raad wat te doen. Net toen ik op wou gaan staan om nog iets te drinken te halen voelde ik zijn arm om me heen en trok Jeffrey me naar hem toe.
“Hé, zei hij, niet zo onzeker zijn hoor. Je bent in je eigen huis en je bent een prachtige meid!” Verlegen glimlachte ik naar hem, maar ik kon geen woord uitbrengen. Toch liet ik mijn hoofd op zijn borst vallen en deed m’n ogen dicht. Luisterend naar zijn regelmatige hartslag deed mijn hart ook weer wat rustiger kloppen. Jeffrey had zijn hand over mijn arm liggen en streelde me zachtjes.

Oke... dat vind ik een beetje eng... zo'n jongen die ze niet kent en haar in één keer inpakt. Ben benieuwd waar het heen zal gaan.

Ga zo door