Online Verhalen

Het onderstaande sonnet heb ik gemaakt om als persoonlijke briefje vooraan in mijn boek te plaatsen.
Mijn oom(83) kreeg het boek van mij, omdat wij beiden ons met proza en hij meer met poëzie bezig houden als liefhebberij.
Hij was erg erg door geroerd en ik dus verheugd. Mijn oom woont zijn hele leven al in Den Haag waar ik ook ben opgegroeid, maar op mijn 20ste de stad heb verlaten en op allerlei plaatsen in het land heb gewoond en gewerkt.
Nu het bedoelde gedicht.

Beste oom Jan,

Voor u, broer van mijn moeder, mijn oom.
U, die altijd trouw bent gebleven in het Haagse,
schrijvend, schilderend over het alledaagse,
van de stad, waar ik nog slechts van droom.

Haags geboren, zwierf ik werkend door den Lande.
Geen tijd, mij met poëzie of proza te verlichten.
Om dat verrekte pensioengat te dichten,
was een verbouwing vaak om hande.

Nu, beiden genietend van ons pensioen, Jan
Ben 'k onder meer, ook eens gaan schrijven
Het verwondert mij, dat dit zomaar kan

Woorden, uit je gedachten laten drijven.
Voor jou, mijn 'Lemelers', m'n eerste roman.
Dat we lang, elkaars lezer moge blijven.