Het antwoord
Geplaatst: 03 okt 2013 22:52
De Ontmoeting
De stem van de saaie nieuwslezer galmde door in mijn hoofd. Kijkend naar de tv, viel mijn blik op de witte salontafel die bezaaid lag met de afgekloven uitgedroogde stukjes vlees van de vorige avond. Ze hadden vieze vet vlekken achtergelaten, en net als ik lagen ze daar maar, gedood om onze honger te stillen. Deze taak hadden ze volbracht. Omringd door een aantal flessen witte wijn, sommige half leeg gedronken gewoon zoals het hoort aan de mond, anderen zouden het halfvol hebben genoemd maar ik niet. Aan mijn rechterzijde ligt de vrouw die ik gisteravond heb opgepikt in het café aan de rand van de stad. Het begon allemaal met gewillige seks, onbekende maar toch redelijk bevredigende seks, weliswaar zonder climax want daarop volgde misselijk makende seks. Veroorzaakt door het teveel aan drank wat ik tot mij had genomen. Haar maakte het niets uit zei ze, ze was al blij met mijn aanwezigheid. De tranen die later over haar rossige wangen biggelden nadat ik haar had omhelsd beaamden dat.
Ik noem mijzelf wijs, maar dit wordt zeker niet erkend. En na mijn voorgaande introductie zal je hier vrijwel zeker aan twijfelen. Toch weet ik het, noem het arrogantie maar ik weet het gewoon. Ik wordt ook wel de wandelende encyclopedie genoemd. Want dat ben ik, ik wil weten. Waarom, hoe en wat iets of iemand is soms tot vermoeidheid aan toe. En deze ochtend wist ik het niet meer. Geen enkele encyclopedie kon mij het antwoord geven op de vraag waarom. Waarom is mijn leven zoals het is? Wie ben ik eigenlijk en waar hoor ik thuis? Ik wist dat zij die naast mij lag, Mary, op zijn Engels had ze gezegd,het antwoord op de vraag niet was.
Nietszeggend vanuit de uiterste hoek van het café had ze mij aangestaard. Normaal gesproken zou ik niet voor haar zijn gevallen. Ze was namelijk de personificatie van een verlegen muurbloempje. Maar iets in haar intrigeerde mij, misschien was het wel de kwetsbaarheid die zij uitstraalde waar ik mijzelf, als ik mijn masker zou afzetten mee kan identificeren. Met dat gevoel wilde ik èèn worden. En dat werd ik ook. Ik was recht op mijn doel afgegaan, uiteraard zonder het gebruik van een slechte openingszin had ik mij voorgesteld. ''Goedenavond ik ben David Luzac'' en de rest is geschiedenis.
Misschien vraag je,je af waar dit verhaal je naartoe leidt. Of ben je inmiddels al op het punt van willen afhaken gekomen. Daarom leidt ik je nu naar het punt waar het allemaal begon en zo verder. Leer mij kennen David Luzac, 24 jaar, student maar niet van het typische soort en momenteel verkerend in een roes ....
De stem van de saaie nieuwslezer galmde door in mijn hoofd. Kijkend naar de tv, viel mijn blik op de witte salontafel die bezaaid lag met de afgekloven uitgedroogde stukjes vlees van de vorige avond. Ze hadden vieze vet vlekken achtergelaten, en net als ik lagen ze daar maar, gedood om onze honger te stillen. Deze taak hadden ze volbracht. Omringd door een aantal flessen witte wijn, sommige half leeg gedronken gewoon zoals het hoort aan de mond, anderen zouden het halfvol hebben genoemd maar ik niet. Aan mijn rechterzijde ligt de vrouw die ik gisteravond heb opgepikt in het café aan de rand van de stad. Het begon allemaal met gewillige seks, onbekende maar toch redelijk bevredigende seks, weliswaar zonder climax want daarop volgde misselijk makende seks. Veroorzaakt door het teveel aan drank wat ik tot mij had genomen. Haar maakte het niets uit zei ze, ze was al blij met mijn aanwezigheid. De tranen die later over haar rossige wangen biggelden nadat ik haar had omhelsd beaamden dat.
Ik noem mijzelf wijs, maar dit wordt zeker niet erkend. En na mijn voorgaande introductie zal je hier vrijwel zeker aan twijfelen. Toch weet ik het, noem het arrogantie maar ik weet het gewoon. Ik wordt ook wel de wandelende encyclopedie genoemd. Want dat ben ik, ik wil weten. Waarom, hoe en wat iets of iemand is soms tot vermoeidheid aan toe. En deze ochtend wist ik het niet meer. Geen enkele encyclopedie kon mij het antwoord geven op de vraag waarom. Waarom is mijn leven zoals het is? Wie ben ik eigenlijk en waar hoor ik thuis? Ik wist dat zij die naast mij lag, Mary, op zijn Engels had ze gezegd,het antwoord op de vraag niet was.
Nietszeggend vanuit de uiterste hoek van het café had ze mij aangestaard. Normaal gesproken zou ik niet voor haar zijn gevallen. Ze was namelijk de personificatie van een verlegen muurbloempje. Maar iets in haar intrigeerde mij, misschien was het wel de kwetsbaarheid die zij uitstraalde waar ik mijzelf, als ik mijn masker zou afzetten mee kan identificeren. Met dat gevoel wilde ik èèn worden. En dat werd ik ook. Ik was recht op mijn doel afgegaan, uiteraard zonder het gebruik van een slechte openingszin had ik mij voorgesteld. ''Goedenavond ik ben David Luzac'' en de rest is geschiedenis.
Misschien vraag je,je af waar dit verhaal je naartoe leidt. Of ben je inmiddels al op het punt van willen afhaken gekomen. Daarom leidt ik je nu naar het punt waar het allemaal begon en zo verder. Leer mij kennen David Luzac, 24 jaar, student maar niet van het typische soort en momenteel verkerend in een roes ....
maar dat zal de bedoeling zijn 
.