Online Verhalen

Hey,

Ik ben na een lange schrijfstop weer met het idee gekomen om weer te beginnen. Dat lukte echter niet goed. Ik heb hier en daar wat tips tegengekomen dat als je even met een block zit, je maar gewoon moet beginnen met schrijven over iets uit je dagelijkse leven. Hieronder kan je daar het eerste resultaat van zien. Ik post het hier ook om wat tips en feedback te krijgen over mijn schrijfstijl, want dat houdt me het meeste tegen om toch maar niet aan een verhaal te beginnen.

Ik wacht vol ongeduld op een reactie

groetjes,
Zatrana

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Terwijl ik achter mijn bureau zit, krijg ik een knagend gevoel in mijn maag. Ik kijk naar de digitale klok linksonder op mijn scherm en zie dat het al twintig over tien is. Tijd voor mijn tien-uurtje! Snel draai ik mij in mijn bureaustoel om, richting de deur en sta op. Ik wandel naar de koelkast in de kleine keuken in het lokaal langs mijn bureau en trek de deur open. Als een geschenk van God wordt het potje yoghurt door het koelkastlampje verlicht. Ik reik ernaar en doe snel al het papiertje van het potje af. Ik draai me weer om en loop weer naar mijn bureau terwijl ik de eerste hapjes al van het papiertje aflik. De smaak van de heerlijke kokosyoghurt verspreid zich in mijn mond en ik kan me nog net inhouden om niet te kreunen van genot. Het potje zet ik al op mijn bureautafel, waarna ik mij laat vallen in mijn bureaustoel en van plezier even een rondje draai. Daarna zoek ik snel in mijn tas naar een koffielepeltje en begin de yoghurt op te lepelen. Bij elke hap die ik neem, sluit ik mijn ogen en laat de smaak mijn zintuigen beroeren. Ik lepel er op los tot ik de laatste restjes uit het potje heb gekrast. Het potje zet ik neer op de tafel en tevreden leun ik achterover in mijn stoel. Dan richt ik mijn blik er weer op en komt het besef in mij boven. Het lekkerste yoghurtje is weer op.

Goed geschreven hoor! Zou bijna zin krijgen in die yoghurt, en dan te bedenken dat ik helemaal geen kokos lust

Ik zie wat kleine dingetjes, maar ben geen moderator en weet ook niet alles dus..

Snel draai ik mij in mijn bureaustoel om, richting de deur en sta op.... ik snap wat je bedoelt, maar dat staat er niet..

Schrijf je de volgende keer over Belgische chocolade?

Leuk geschreven verhaaltje, ik kon goed meegenieten van de situatie, omgeving en het eten van een potje yoghurt.

Sommige zinnen moet je iets beter beschrijven wat je bedoelt, zoals inderdaad

'Snel draai ik mij in mijn bureaustoel om, richting de deur en sta op'

Het lijkt hier of letterlijk je eigen ondraait in de stoel terwijl deze stil staat en dan op staat.

'Ik wandel naar de koelkast in de kleine keuken in het lokaal langs mijn bureau en trek de deur open'

Je bent toch opgestaan en gelopen naar een deur, weg van je bureau? Je gaat dan via die deur naar de keuken waar de koelkast staat. Dan kanje toch niet langs je bureau lopen. Of heb ik het verkeert.

Maar zie graag een nieuw verhaal van je.

Hey,

Dank je voor de reacties. Ik begrijp jullie opmerkingen. Ik zal er in het vervolg op letten . Het stukje was ook zeer snel geschreven. Ik was er ook zo blij mee dat ik eens een klein verhaaltje had geschreven, dat ik niet kon wachten om het toch al door jullie te laten lezen. Ik begrijp ook de verwarring bij het bureau, maar bij mij zijn het lokaal en de tafel met dezelfde term aan beduidt. Maar het blijft dus ook iets om op te letten.
Nu ik toch in vorm ben, heb ik nog een stukje geschreven. Ik hoop dat jullie deze ook nog leuk vinden.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Slalommend tussen de stoelenpoten in de eetkamer loop ik naar haar toe. Op mijn hoede voor plotselinge bewegingen of geluiden steek ik de ruimte tussen de eettafel en de grote muur over. Ik roep een keer op haar en zij antwoodt meteen terug.
Goed, denk ik. Ze zit er.
Ik versnel mijn pas en loop om de grote muur heen.
"Hey!" begroet ik haar.
"Kom maar snel," zegt ze, terwijl ze zachtjes met haar hand op de zetel klopt. Met een kleine aanloop spring ik op de losse witte bank om dan via een klein sprongetje bij haar terecht te komen.
Leuk. Ze heeft haar rode deken al over haar schoot gelegd. Spinnend zet ik mijn twee voorste poten al op de deken op haar schoot en begin te kneden. Zachtjes streelt ze me over mijn kop, terwijl ik nu ook mijn achterste poten op haar schoot zet. Al knedend kijk ik haar aan, maar haar aandacht gaat vooral uit naar dat grote, luidruchtige en lichtgevende ding achter me. Toch kijkt ze me snel even aan en geeft me een kusje op mijn snuit.
Tevreden draai ik me om en vlei me neer op haar schoot. Zachtjes voel ik de strelingen over mijn rug gaan. Ik leg mijn kop rustig neer en geniet vaan haar aanrakingen. Genietend denk ik bij mezelf: Wat is het toch heerlijk om een kat te zijn.

Leuk! Ik heb thuis ook zo'n gezellige kat.

Hey,

Het volgende heb ik geschreven om een verhaal mee te beginnen, maar ik heb uiteindelijk besloten om toch voor een ander begin te kiezen. Ik vond het wel zonde dat het dan maar bleef liggen, dus dacht ik dat ik het dan misschien hier wel bij kon zetten aangezien het toch een beetje op mij is gebaseerd. Hopelijk vinden jullie het leuk

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Snel liep ze door de donkere gang met een grote rode koffer op wieltjes achter haar aan slepend. Tijdens het lopen keek ze snel op het bord dat midden in de gang bevestigd was aan het plafond. Oef, ze was nog op tijd. Ze vertraagde haar pas en liep rustig naar de trappen aan de linkerzijde van de gang. Uit de tegenovergestelde richting kwamen er nog andere reizigers aan. Ze zette voorzichtig haar linkervoet op de eerste trede en voegde daar snel haar rechtervoet bij. Haar koffer bleef een trede lager staan. Langzaam ging ze met de roltrap naar boven terwijl ze nog snel even in haar handtas keek of ze haar abonnement wel bij haar had. Toen ze opkeek werd ze verblind door de stralen van de opkomende zon die in de ramen van de trein op het perron weerkaatsten. Ze kneep haar ogen even dicht tot ze bovenaan de trap stond en keek toen rond naar het volk dat al op het perron stond. De trein was er nog niet, dus kon ze op haar gemakje naar het deel van het platform wandelen waar de voorzijde van het voertuig zich zou gaan bevinden. Ze zette haar koffer langs haar neer en vouwde haar armen dicht tegen haar aan. De eerste koude van de herfst was het land al ingetrokken. Ze keek links van haar en zag in de verte al de koplampen van de trein. Uit de luidsprekers die op het perron geplaatst waren klonk een vermoeide mannelijke stem: “De trein naar Brussel komt zo dadelijk aan op spoor 4. Deze trein stopt in …”
Ze deed geen moeite om te luisteren; ze wist na 3 jaar studie communicatiewetenschappen in Brussel aan de VUB wel al waar de trein zou stoppen. Ze zette een klein stapje naar voor zodat ze net tegen de gele lijn stond die op het platform getekend was. Al toeterend reed de trein het station binnen en raasde aan de wachtenden op het perron voorbij. Langzaam en met piepende remmen kwam het gevaarte tot stilstand. Ze liep naar de deur, drukte op de knop en beklom de trappen naar het halletje tussen de twee wagons.
“Boven of onder?” dacht ze, want het was een dubbeldekker.
“Maar naar onder, daar is het rustiger. Voorlopig”
Halverwege de wagon stopte ze en zette haar rode koffer tussen de blauwgrijze stoelen. Ze deed de kleurrijke knopen van haar zwarte fluwelen jas los, trok haar armen uit de mouwen en legde de jas boven haar op het smalle bagagerek. Daarna nam ze haar handtas en boekentas en nam plaats op een zitje dat in de rijrichting meeging. Schijn tegenover haar was er ook al een oudere man komen zitten. Hij had grijswit haar en een vierkant gezicht. Uit zijn lichtbruine lederen aktetas nam hij de nieuwe editie van de Standaard en legde deze op het halfronde tafeltje voor hem. De man stak zijn hand in de binnenzak van zijn kostuumjas en haalde daar een fijne leesbril uit en zette deze op zijn neus.
“Hij lijkt wel een beetje op Jan Becaus.” dacht ze glimlachend.
Toen ze naar buiten keek zag ze de laatste reizigers haastig instappen. De conducteur floot op zijn fluitje en daarmee gingen de deuren van de trein ook dicht.
Langzaam kwam het voertuig in beweging en reed het station uit richting Brussel. Eens ze goed op weg waren haalde ze haar schriftje uit haar boekentas en een blauwe balpen. Ze legde het boekje open op schoot en begon te lezen wat ze al geschreven had van haar verhaal. Bij de laatste zin liet ze haar pen nog eens ronddraaien in haar hand en keek daarna weer naar buiten. Het stilaan bruin wordende landschap zoefde aan haar voorbij. Met moeite probeerde ze de kleuren te onderscheiden. Plots zag ze tussen de verschillende kleuren een zwarte vlek die bijna met dezelfde snelheid als de trein voortbewoog. Toen ze beter keek zag ze dat het een grote zwarte vogel was die dichter naar de trein toevloog en deze probeerde te volgen. Gebiologeerd bleef ze kijken naar hoe het dier alle moeite deed om de trein bij te houden. Op een gegeven moment leek de vogel het op te geven en vloog hij in een ruime boog omhoog. Ze bleef het dier volgen naar boven tot het ineens zwart werd voor haar ogen. Ze knipperde even met haar ogen en besefte dat ze door een tunnel reden. Door de schok had ze haar pen laten vallen, die ze snel weer opraapte. Ze richtte haar focus op het schriftje dat nog steeds op haar schoot lag, nam haar pen wat steviger vast en begon te schrijven.

Het is best een leuk stukje waarin je heel gedetailleerd beschrijft wat je meemaakt op dat moment. Je eerste schrijfsel altijd bewaren en koesteren

Beide zijn leuk en goed geschreven