Online Verhalen

Een verhaal waar ik al een tijde op zit de broeden. Dit is de inleiding. Hopelijk vinden jullie er iets aan. Alle tips en hulp zijn welkom. Ook tips naar verhaallijn toe.

grtz en veel leesplezier.

____________________________


Aan mijn kinderen en hopelijk toekomstige kleinkinderen.

Het klinkt vreemd, maar ik ben er van overtuigd dat jullie dit lezen. Dit is mijn testament. Geschreven, inderdaad geschreven. Mij lijkt dit de meest persoonlijke manier om jullie te woord te staan. Ik had gehoopt dit nooit te moeten doen, maar wetend dat de dood om de hoek loert, lijkt het mij nu het gepaste moment. Ik moet jullie waarschuwen. Je zult de komende maanden veel slechts over me horen. Veel dingen gaan aan het licht komen, maar weet dat ik het deed voor de goede zaak. Ik heb me de voorbije jaren ingezet voor de Vereniging. Een groep mensen die er alles voor over hadden om de wereld zoals we hem nu kennen te veranderen. De macht die in handen is van het Luchtvolk terug aan de mensen van de Aarde te geven. Wij zetten ons in om de waarheid aan het licht te brengen en om de wereld te behoeden voor een tweede fout.

Een tweede fout die nog fataler zal zijn dan de eerste. Weet je, nog geen honderd vijftig jaar geleden reed men op wagens met benzine. De macht was in handen van mensen die daar van in bezit waren. De rijke landen zoals ze toen genoemd werden zijn de arme landen van nu. De landen die al hun tijd en moeite in de oliebronnen staken. Deze landen moeten het nu bekopen. Energie, al dan niet zuivere, is het geen wat nu belangrijk is. Alles draait er op. De dingen die jullie dagelijks gebruiken. Alles is computer gestuurd. De mensen achter de grote bedrijven van weleer zwaaien de plak. Zij zorgen er voor dat jullie kunnen werken en leven, maar ook dat jullie dat niet kunnen. Zij hebben alle macht in handen, het zijn zij die veilig zijn. Veilig voor het water dat opkomt. Veilig voor de monsters uit het woud. Veilig in de lucht. In hun luchtschepen die lijken op steden wandelen zij rond alsof er niets mis is met de wereld. Neem het van mij aan, er is wel degelijk iets mis. En daar strijden wij met de Vereniging voor. Wij willen de pijn punten van deze wereld aanpakken. Energie verdelen en er voor zorgen dat de macht uit handen is van het Luchtvolk. Onze leider heeft mooie ideeën. Zijn geïmproviseerde ministers brengen deze naar buiten. Mijn taak bestond er in om de waarden van de Vereniging te verdedigen. Er voor te zorgen dat onze plannen bij ons bleven en dat wij de plannen van de tegenstander konden achterhalen.

Jullie weten maar al te goed dat de wereld is onderverdeeld in verschillende landen. Dat is al eeuwen zo. Elk land heeft zijn eigen leider. Sommige een president andere een koning. Het land wordt vervolgens door deze mensen geleidt. Dat is toch wat wordt uitgeschenen. Ik moet eerlijk zijn, ik geloofde het eerst ook niet. Ik wou ook niet inzien dat deze personen slecht marionetten waren. Heel het democratische systeem van de wereld wordt op hoger niveau nog eens over gedaan. Niet Roberts, de huidige Amerikaanse president of El Sahawy, de Arabische koning heeft iets te zeggen. De macht is in hogere handen en met hoger bedoel ik echt hoger. Hoog in de lucht tussen de privéschepen van de rijken. Daar wordt alles beslist. Onder hun eigen volk houden zij een democratische verkiezing. Het woord democratisch kan je hier ruim opvatten. Wie meer geld heeft krijgt meer stemmen. Zo komt het dat Shi Huwei aan de macht is momenteel. Die naam zegt je waarschijnlijk niet veel, hij is de grote man achter het bedrijf dat het vroegere Microsoft en Apple opkocht en wiens producten vijfennegentig procent van de computermarkt innemen.

Maar goed, genoeg over de wereld, ik hoop enkel dat ik hiermee sommige dingen die ik gedaan heb, heb kunnen verklaren. Ik heb er geen spijt van en ga nu met opgeheven hoofd mijn dood te gemoed.

Vaarwel en Vereniging Voor Alles.
Mika Tillu.

Hm, ik weet niet of ik nu moet roepen "leuk begin van je verhaal" aangezien het om een testament gaat... maar in ieder geval heb je me geïnteresseerd gemaakt in het vervolg! Klopt mijn beeld dat het verhaal in dystopia sferen verkeerd? Dat genre vind ik echt super gaaf (als het alleen fantasie/sience fiction is, is ook prima. Die genres vind ik ook erg leuk ^_^ )

Wat ik leuk vind aan het verhaal is hoe je de wereld vormt. Papier en met de hand schrijven is ongewoon geworden, er zijn geen auto's op benzine meer... Maakt me nieuwsgierig hoe de wereld er dan uitziet.

Ik vroeg me af, je begint het verhaal met dat het een testament is, maar meestal staat daarin wat je achterlaat en wat je weggeeft aan wie. Nu is het meer een afscheidsbrief. Of moet er nog een ps komen, waarin hij iets achterlaat?

De mensen achter de grote bedrijven van weleer zwaaien de plak.

Je zwaait met een scepter

Sommige een president andere een koning

sommige een president, anderen een koning

Het land wordt vervolgens door deze mensen geleidt.

geleid (het is namelijk een voltooid deelwoord en daar geldt de stam+t regel niet)

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, ga zo door!

Interessant beginnetje. Je zet hier vooral je wereld alvast neer, dus ik ben benieuwd naar de verhaallijn die je hierbij in je hoofd hebt.

Het concept democratie wordt hier naar mijn gevoel op verschillende manier geïnterpreteerd in hetzelfde stuk. Dat was een beetje verwarrend, zeker als je een politieke situatie schetst die we niet kennen.

pijnpunten is volgens mij één woord.

Wat me in het concept een beetje tegen staat, is dat je het hebt over dat 'energie' de plek over heeft genomen van 'olie'. Het probleem hier is voor mij, dat je van olie energie maakt :P Fossiele brandstoffen zijn een behoorlijk goede bron voor energie (al is het op de lange termijn niet duurzaam). Ik zou je willen aanraden dit een beetje anders aan te pakken; maak het zo dat de olie (nagenoeg) op is, geen fossiele brandstoffen meer. Alles ligt nu in handen van degenen die alternatieve bronnen kunnen gebruiken om energie op te wekken.

Als je het een stapje wilt verfijnen: beschrijf dat er een klimaat wisseling heeft plaatsgevonden waardoor wind nagenoeg afwezig is, en waterwerking (eb en vloed enzo) niet langer aanwezig is (vereist dat er iets met de maan is gebeurd, misschien meteorietinslag of menselijk falen). Dit laat als enige rendabele energiebronnen, de zon en kernfusie over (uitgaande van wat nu enigszins rendabel is). Voor zonnepanelen heb je goud nodig, voor kernfusie heb je een splijtbaar isotoop nodig, eigenlijk alleen uranium is daar echt geschikt voor (uranium 238 als ik me het goed herinner).
Geef je die middelen in handen van je rijken, dan hebben ze de enige rendabele manier om energie op te wekken in handen.

Een hoop wetenschappelijk gebabbel (overigens incompleet, er zijn nog een aantal andere scheikundige manieren om energie op te wekken), waarmee ik vooral wil aangeven dat je er misschien nog even naar moet kijken. In principe is je huidige situatie al prima; je legt even kort uit wat de situatie is en maakt er verder geen woorden aan vuil. Dat is lekker kort en simpel voor de lezer, zodat we door kunnen met het verhaal, en dat is goed. Maar houd in je achterhoofd hoe het de wereld heeft veranderd, wanneer je de rest schrijft.

En zover mijn gebrabbel ^^ Hoop dat je er wat aan hebt, maar je mag het ook volledig negeren ;-)

Bedankt voor alle feedback, hier ga ik zeker iets mee doen.

Christian, ik heb reeds een gebeurtenis in men hoofd waardoor alles is veranderd, maar zeker bedankt voor de tips. Misschien kan ik er nog enkele van gebruiken. Hoe meer tips hoe liever.

Dit is een volgend deeltje
________________________________________
15 jaar eerder


Een wereld die in verandering is. Een wereld waar al wat men vroeger als normaal beschouwde nu een zeldzaamheid is geworden. In deze wereld werd de vijfentwintig jarige Mika groot. Hij had een goede job als journalist bij de krant. Volgens de overblijfselen van de oude wereld verscheen de krant vroeger op papier. Papier, als Mika er aan dacht kwam er steeds een glimlach op zijn gezicht. Stiekem hield hij van papier. Daarin verschilde hij van zijn collega’s. Hij schreef veel op en hield het bij. In mappen, dikke zwarte mappen. Wat ook voor veel gespreksstof zorgde als een van zijn collega’s op bezoek kwam. Maar goed, als hij voor de krant werkte schreef Mika steevast op de tablet die hij van de redactie had gekregen. De digitale snelweg was ngo steeds de snelste manier om informatie met elkaar uit te wisselen. De meeste mensen lazen hun krant ook op hun tablet.

Mika staarde die middag naar zijn tablet. Het onderzoek dat hij voerde zat muurvast. Hij was bezig met en artikel over de fatale gebeurtenis die de wereld veranderde. Hij zou in zijn artikel voor het eerst schuldige aanwijzen. Iedereen wist wie schuldig was, maar niemand durfde het luidop te zeggen. Mika wou die ban breken. Hij keek naar buiten. Donker. Pik donker, de duisternis werd hier en daar doorbroken door een van de LED lichten die op straat stonden. Om de vijf meter was er een paal met een LED licht opgesteld. Niet voor de wagens, zij reden een vast traject en konden hier niet van afwijken. De lichten stonden er voor de mensen die zicht buiten waagden. De mensen die in de open lucht kwamen en daarmee niet enkel hun gezondheid, maar ook hun veiligheid trotseerden. Mika had de verhalen gehoord over de zon, een grote bol van licht en warmte die er voor zorgde dat het zelfs overdag licht was. Verhalen of verzinsels, maar ergens moest er een grond van waarheid in schuilen. Volgens iedereen bestond de zon nog steeds. Ze was er, enkel niet zichtbaar. De donkere wolken die er voor zorgden dat de dag even duister was dan de nacht, verborgen de zon. Hoewel niemand dit zeker wist. Niemand had het lef gehad om zich boven de wolken te begeven. Niemand behalve Zij. Het Luchtvolk zoals ze werden genoemd. Een groep rijke mensen die hun geld geïnvesteerd hadden in luchtschepen en hun leven leidde van boven het duistere wolkendek. Er werd gefluisterd dat zij konden genieten van het zonlicht. Het waren dezelfde mensen die schuldig waren aan de fatale gebeurtenis. Niet de zelfde, maar nazaten van die mensen. De rijken, zoals ze wel eens spottend genoemd werden, hadden alles. Zon, frisse lucht, weelde noem het maar op. Het waren zij die alle grote bedrijven in handen hadden. Net zoals de krant waar Mika werkte. Ook de krant was eigendom van het Luchtvolk.

Mika haakte zijn vingers in elkaar en strekte ze uit. Hij genoot er van als zijn vingers kraakten. Hij streek zijn blonde haar achteruit, zodat het niet meer voor zijn ogen hing, en probeerde zich opnieuw te concentreren. Het was moeilijker dan gedacht. Hij had moeite met het verwoorden van bepaalde dingen. Dingen die als hij ze verkeerd verwoorden zou, ze ook in verkeerde aarden zouden kunnen vallen bij zijn chefs. En zeker bij de grote chef, die er op stond om elk artikel te lezen voor het gepubliceerd werd. Hij nam een slok van zijn glas Cola. Het was hem ooit ter oren gekomen dat journalisten vroeger koffie dronken, maar dat kreeg hij niet binnen. Cola leek er op en smaakte veel beter. Hij dacht na. Hoe verwoord je iets waarmee je pijnpunten bloot legt bij je eigen bazen. En vooral hoe verwoord je dat zonder dat deze dat door hebben. Hij had nog tijd, zijn deadline was pas over drie weken, maar hoe sneller hij er mee klaar was hoe liever hij het had. Misschien kon het vroeger gepubliceerd worden.

Ai, dat lijkt me naar als het constant donker is en niet veel mensen zich daardoor op straat vertonen. Dan krijg je het idee van een spookstad, denk ik - met Led-verlichting dat wel haha. Ik vind het leuk om te lezen hoe deze toekomstige wereld meer vormt krijgt en hij niet fijn leefbaar blijkt te zijn. Je maakt me erg nieuwsgierig hoe de wereld er boven de wolken uit moet zien. Vast het tegenovergestelde van de stad in het donker

De meeste mensen lazen hun krant ook op hun tablet.

Twee keer "hun" in één zin, kun je vast iets creatievers op verzinnen (hihi, dat wordt ook steeds tegen mij gezegd )

Hij was bezig met en artikel over

en = een

Er werd gefluisterd dat zij konden genieten van het zonlicht.

Omdat je verhaal in de verleden tijd is, is het denk ik mooier om "genoten" te gebruiken in plaats van "konden genieten"

Het waren dezelfde mensen die schuldig waren aan de fatale gebeurtenis.

Hm, wat zou die fatale gebeurtenis zijn geweest, ik ben nieuwsgierig.

Ook de krant was eigendom van het Luchtvolk.

Bazig volkje, haha. Vluchten naar de zon en ondertussen houden ze iedereen strak in het gareel.

Goed vervolg, ga zo door!