Online Verhalen

'Je ging veel om met Dave, hè?' vraag ik met een scherpe toon aan Bob die recht tegen over mij zit aan een schooltafeltje. Het is niet voor niks een schooltafel, want we zitten in het LS College. Een ernstige zaak heeft zich voorgedaan. Een leraar vermoord. Hoofdverdachte is al 4 dagen lang onvindbaar. Dave Munlewood.
Bob kijkt al het hele gesprek somber voor zich uit, hij wil hier niks mee te maken hebben. Hij schaamt zich er volgens mij voor dat hij Dave als vriend had.
'Mister Jenkins was altijd wel geliefd op deze school? Toch?' vraagt mijn collega Ann White. Bob kijkt ongeïnteresseerd richting Ann, 'Ken was zeker een aardige vent, en dat vind ik ook zo raar. Dave kon gewoon met hem opschieten!' hij slaat verslagen en onwetend zijn hand op de tafel. Ik zie dat hij baalt van Dave, zijn vriend die zo'n afschuwelijk iets heeft verricht.
'Ik hoorde van Dave's moeder dat Dave soms nog wel eens agressief uit kon vallen? Merkte jij hier ook soms wat van?' Bob kijkt me nu wat serieuzer aan, 'Hij had wel eens wat relletjes met die scholieren van hiernaast, dus, ja. Maar niet zo zeer wanneer ik bij hem was. Hij had ook wel eens van die uitspraken waarvan ik dacht dat het wel ver ging, maar voor de rest bleef het daarbij.' antwoord hij op mijn vraag. 'Vertel eens wat over die uitspraken.' vraagt Ann. Ik knik instemmend.
'Dat hij die een flinke trap zou willen verkopen, of dan weer iemand een boek tegen het hoofd slaan. Dat was alleen wanneer hij heel chagrijnig was.'
'Dat klinkt niet heel ernstig voor iemand die chagrijnig is, toch?' vraagt Ann weer, dit keer ook met haar gezicht naar mij gekeerd. 'Nee, inderdaad. Is dat echt alles?' ondersteun ik Ann's vraag. 'Nou, hij heeft wel eens gezegd dat hij een leraar liever niet meer op deze aardbol had gezien, maar dat was dan ook echt alles. Bovendien, dat heeft toch elke leerling wel eens gezegd?' Bob kijkt ons allebei vragend aan. Ik snap Bob inderdaad wel, zoiets zeg je wel eens als leerling.
'Had hij het dan ook wel eens over een bepaalde docent?' vraag ik zoekend naar de naam Ken Jenkins. Bob schudt zijn hoofd, 'Ken, was zoals ik al zei, bij vrijwel elke leerling geliefd. Ook bij Dave.'


'En, John en Ann, hebben jullie al beet in de zaak Ken Jenkins?' vraagt James aan ons.
Ik kijk mijn baas vragend aan, 'Na een dag werken, denk jij dat we al iets weten van de moord?' Ik schudt mijn hoofd, 'Nou niet dus.' voegt Ann er aantoe. James kijkt veronschuldigt onze kant op. 'Excuses, jullie zijn altijd zo snel!' Hij wil ons weer wat blijer zien. Dat mag ook wel, we zitten de hele ochtend al te graven naar een hind. Een hind die ons verder kan lijden naar Dave. 'Kunnen we zelfmoord uitsluiten?' vraagt Ann in eens. Het overvalt me even, ik weet dan ook geen antwoord te geven. 'Eehm,' mompel ik, 'ik had er eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht.' iets wat ik wel had gedaan, maar dat hielt ik voor mezelf. James kijkt met een wenkbrauw omhoog onze kant op, 'Jullie hadden nog nooit aan zelfmoord gedacht?' Ik krijg een kleur, maar verberg dat door naar mijn dossiers onder mij te kijken. 'Nee, eigenlijk niet. Maar het zou zo kunnen, toch?' antwoord Ann. Ik bekijk de foto van het lijk van Ken Jenkins. Hoewel ik er niet graag naar kijk, blijf ik er nu wel een lange tijd naar staren. Het blijft een rare houding, dat staat vast. Het linkerbeen ligt te recht naast het rechter, er ligt bijna geen speling in. Kaarsrecht. De rest ligt wel natuurlijk. 'Laten we pauze nemen.' Ann staat op, en stoot daarbij d'r kopje koffie van tafel. 'Godverdomme. Dit is niet de eerste keer.' vloekt ze geïrriteerd. Ik bedruk mijn lach, het is inderdaad niet de eerste keer. Met mijn gezicht recht vooruit, zodat ze m'n lach niet kan zien, loop ik richting de kantine. In de kantine zitten een paar collega's, ze zijn druk aan het discuteren.

Leuk onderwerp voor je verhaal! Een moord en een voortvluchtige dader Dat belooft een hoop spanning en actie.

Je valt gelijk midden in het verhaal, waardoor het voor mij een beetje onduidelijk werd. Misschien, dat je met een paar regels kunt beginnen dat die docent sterft. Of dat de agenten/rechercheurs op pad worden gestuurd, waarbij de lezer bij de briefing aanwezig is. Dan is de zaak helder, en weten we wat er aan de hand is. Nu moest ik namelijk een paar keer terug scrollen vanwege de namen. Wie was wie?
De start van je verhaal is niet slecht! Maar, ik mis wat informatie om goed in het verhaal te komen. Je geeft al wel informatie, na die eerste zin, dus op zich kun je dat ook wat verder uitbreiden

Ik weet niet of het de bedoeling is, maar Ann zegt een aantal keer 'Toch?' nadat ze een vraag stelt. Hierdoor komt ze heel onzeker over en wil ze heel graag bevestiging hebben. Als je inderdaad wil dat je personage zo overkomt, lekker laten staan. Als het niet de bedoeling was, raad ik je aan er nog een keer naar te kijken

Wanneer je gebruik maakt van dialogen, is het het prettigste als je elke gesproken zin op een nieuwe regel zet. Daardoor wordt het verhaal wat overzichtelijker. In het eerste deel van je verhaal is de dialoog tussen de twee agenten en slachtoffer/verdachte (meneer met de informatie ) nog wel redelijk te volgen, maar het vervolg stuk wordt al lastiger omdat drie mensen een gesprek volgen en achter elkaar dingen zeggen.
Dat komt er dan ongeveer zo uit te zien:

'En, John en Ann, hebben jullie al beet in de zaak Ken Jenkins?' vraagt James aan ons.
Ik kijk mijn baas vragend aan,
'Na een dag werken, denk jij dat we al iets weten van de moord?'
Ik schudt mijn hoofd,
'Nou niet dus.' voegt Ann er aantoe.
James kijkt veronschuldigt onze kant op. 'Excuses, jullie zijn altijd zo snel!'
Hij wil ons weer wat blijer zien. Dat mag ook wel, we zitten de hele ochtend al te graven naar een hind. Een hind die ons verder kan lijden naar Dave.
'Kunnen we zelfmoord uitsluiten?' vraagt Ann in eens.
Het overvalt me even, ik weet dan ook geen antwoord te geven. 'Eehm,' mompel ik, 'ik had er eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht.' iets wat ik wel had gedaan, maar dat hielt ik voor mezelf. James kijkt met een wenkbrauw omhoog onze kant op,
'Jullie hadden nog nooit aan zelfmoord gedacht?'

Ik schudt mijn hoofd,

schudt = schud

naar een hind. Een hind die ons

hind = hint

verder kan lijden naar Dave.

lijden = leiden (lijden komt van pijn lijden )

maar dat hielt ik voor mezelf/quote]
hielt = hield

Ik hoop dat je iets aan de feedback hebt. Ga zo door, ben benieuwd hoe het verder gaat!