Online Verhalen

Ik had even een geniaal momentje. Dit kwam er toen uit. Misschien is het iets.

Beelden en gedachten schoten door mijn hoofd. Ik sloeg mijn armen om mijn hoofd heen en viel naar achteren. Een muur ving me op. Ik liet me op de grond zakken met mijn rug tegen de muur.
Mijn hele lichaam verkrampte, mijn hartslag versnelde. Ik schudde mijn hoofd, alles schudde mee.
Mijn lichaam schokte terwijl ik probeerde op te staan. Maar het lukte me niet. Niets wilde mij niet gehoorzamen.
Vaag merkte ik dat er veel kinderen om me heen stonden. Ik hoorde iemand gillen, roepen, krijsen. Wat dan ook.
Ik drukte mijn handen tegen mijn oren.
Een hand werd over mijn mond gelegd en ik realiseerde me dat ik zelf aan het gillen was.
Ik sloot mijn mond maar mijn lichaam schokte nog steeds.
Ik kneep mijn ogen dicht en probeerde aan leuke dingen te denken. Maar het lukte niet echt.
Waarom gingen ze niet weg? Waarom blijven ze om me heen staan? Ga weg! Blijf bij me uit de buurt!
Mijn linkerhand rukte de hand van mijn mond af en ik probeerde op te staan.
Twee handen hielden me tegen. Ik kon niet zien wie het was, de tranen belemmerden dat. Ik trilde zo erg dat ik bijna weer omviel.
Maar ik zette door en strompelde weg. De twee handen pakten mijn schouders vast en draaiden me om.
'Lyen...' De stem praatte door, maar ik hoorde het niet meer.
Alles werd zwart voor mijn ogen.
Ik zweefde weg.

Terwijl ik zweefde hoorde ik iemand roepen. Een heftige pijn schoot door mijn hoofd. Ik wilde gillen, maar geen woord verliet mijn lippen.
'Lyen? Lyen, hoor je me,' schreeuwde een stem.
Ja, wilde ik antwoorden, maar mijn lippen gehoorzaamden mijn impulsen niet.
'Lyen,' fluisterde iemand.
Die stem, ik herkende hem. Al kon ik niet zeggen van wie hij was.
'Lyen? Wordt wakker,' zei iemand anders.
Ik probeerde uit alle macht wakker te worden, maar het lukte me echt niet.
Ik probeerde me op de stemmen te concentreren.
Langzaam zakte ik weer weg in de duisternis.
'Haar hartslag gaat te langzaam,' riep een vrouw.
'Bel 1-1-2,' riep de eerste stem erachteraan.
Ik raakte in paniek, wat zou er zijn? Maar de pijn overstemde alles.
Ik probeerde weer te gillen, dit keer lukte het.
Ik schreeuwde zo hard als ik kon. Mijn stem verbleekte bij de pijn die ik had.
'Ze is wakker,' zuchtte een derde stem.
Mijn lichaam begon niet weer te schokken, daar was ik blij om.
'Lyen? Wat is er?' De persoon die het eerst gepraat had praatte raar, alsof er iets niet klopte.
'Laat ze ophouden,' fluisterde ik, 'laat iedereen ophouden. Laat me alleen.'
Ik opende langzaam mijn ogen en keek in de ogen van een vrouw. Ergens diep vanbinnen wist ik dat ik haar moest kennen.
Maar ik kon er niet opkomen.
'Lyen,' reageerde de vrouw en het leek erop dat ze verder wilde praten, maar ze deed het niet.
Ik glee langzaam weer weg in de duisternis.
'Sorry, ik kon het niet meer aan.'
'Weet ik,' antwoordde ze.
'Autist,' hoorde ik iemand snauwen vlak voordat ik mijn bewustzijn verloor.

EDIT: Veranderd met wat tips van xILY. Misschien is het zo wat "beter".

Hey,
Mooi verhaal. Heel zielig ook. Hoop dat het weer goed met haar komt.
Klinkt misschien stom, maar het deed me een beetje denken aan iets wat ik had kunnen schrijven... Wil mezelf niet met je vergelijken hoor, want ik had het nooit zo mooi op papier kunnen zetten, maar sommige woorden die jij gebruikt, daar zou ik ook voor gekozen hebben. Hoop niet dat je dat ziet als een belediging.

XXX

Hoi Floor (was het toch? Of ben ik nu in de war? ) !

Ik dacht; laat ik eens reageren op een van je one-shots. Ik had er al een aantal gelezen, alleen ik heb momenteel niet zoveel tijd om te reageren op verhalen, dus vandaar (:
Een paar kleine opmerkingen, je moet zelf maar even kijken of je er iets mee wil doen of niet!

Beelden en gedachten schoten door mijn hoofd. Ik sloeg mijn armen om mijn hoofd heen en viel naar achteren. Een muur ving me op. Ik liet me op de grond zakken met mijn rug tegen de muur.
Mijn hele lichaam verkrampte, mijn hartslag versnelde. Ik schudde mijn hoofd, mijn hele lichaam schudde mee.
Mijn lichaam schokte terwijl ik probeerde op te staan. Maar het lukte me niet. Mijn lichaam wilde me gewoon niet gehoorzamen.

Hier gebruik je heel vaak dezelfde woorden, zoals 'hoofd' en 'lichaam' en 'schudde'. Het leest fijner als je deze woorden vervangt door synoniemen of de zinnen zo verandert dat je ze maar één keer hoeft te gebruiken
Als je zo snel geen synoniemen kan verzinnen, moet je maar even bij Google op synoniemen zoeken, dat werkt heel goed Vaak heb ik het bij het schrijven niet eens door als ik veel dezelfde woorden gebruik, maar bij het nalezen merk ik het meestal wel, misschien helpt dat bij jou ook?

'Lyen...' De stem zei nog meer den mijn naam maar ik hoorde het niet meer.

Typefoutje; den = dan
Je kan trouwens dat hele zinsdeel ook wel weglaten, dan is het nog steeds duidelijk. Bijvoorbeeld:
De stem praatte nog door, maar ik hoorde het niet meer.

Terwijl ik zweefde hoofde ik iemand roepen.

hoofde = hoorde natuurlijk (:

Ik had al bij andere van je verhalen gezien dat je de citaten soms nog niet helemaal goed deed, maar dat ging hier heel goed! Mijn complimenten
Hier deed je het bijvoorbeeld heel goed:

'Lyen? Lyen, hoor je me,' schreeuwde een stem.

Maar hier was je weer even in de war:

'Lyen?' Zei een andere stem fluisterend.

Die stem, ik herkende hem. Al kon ik niet zeggen van wie hij was.
'Lyen? Wordt wakker,' zei de stem.
Ik probeerde uit alle macht wakker te worden, maar het lukte me echt niet.
Ik probeerde me op de stemmen te concentreren.
Langzaam zakte ik weer weg in de duisternis.
'Haar hartslag gaat te langzaam,' riep de tweede stem uit.
'Bel 1-1-2,' riep de eerste stem erachteraan.
Ik raakte in paniek, wat zou er zijn? Maar de pijn overstemde alles.
Ik probeerde weer te gillen, dit keer lukte het.
Ik schreeuwde zo hard als ik kon. Mijn stem verbleekte bij de pijn die ik had.
'Ze is wakker,' zuchtte een derde stem.
Mijn lichaam begon niet weer te schokken, daar was ik blij om.
'Lyen? Wat is er?' De eerste stem klonk raar, alsof er iets niet klopte.

Lees het nog maar eens na, het is heel mooi beschreven, maar tegelijkertijd gebruik je weer een aantal keer hetzelfde woord, namelijk 'stem' of 'stemmen'. Misschien zou je dat nog kunnen veranderen als je het wilt verbeteren? (:

'Weet ik.' Antwoordde ze.
'Autist.' Hoorde ik iemand snauwen vlak voordat ik mijn bewustzijn verloor.

Autsj, hier verval je weer in je vroegere patroon
Punt moet komma zijn en hoofdletters kleine letters.

Ik vind het een goede one-shot! Je legt de paniek goed vast en houd het lekker vaag, zodat de lezer een eigen invulling kan geven aan het hele gebeuren. Je moet maar zien of en wat je doet met de feedback, het is up to you, het is namelijk helemaal jouw verhaal!
Ik vond alleen dat je wel een reactie verdiend had, nadat je zoveel had gepost dat ik wel had gelezen, maar waarop ik niet had gereageerd!

Liefs, Marit.

Mmm, ik zal het veranderen en hier wel plaatsen, dankjewel voor de hele reactie .
Liefs Floor