Een hechte vriendschap
Geplaatst: 08 jan 2014 20:06
Ik wilde altijd bij de coole jongens horen, alleen lukte het me nooit. Altijd deed ik weer een domme actie waardoor zij mij weer begonnen te pesten en te treiteren. Altijd. Ik had niemand, helemaal niemand. Mijn ouders waren altijd aan het werk en kwamen ’s avonds laat pas terug en op de middelbare school ga je niet zitten uithuilen bij je mentor. Ik weet ook niet waarom ze me haatte. Was het door mijn kleren? Door mijn bril? Door mijn beugel? Ik zou het graag willen weten… Heel graag.
Vandaag ook weer. Ik had besloten om maar een nieuwe actie te ondernemen om populair te worden bij de andere jongens door mijn broek laag te hangen. Maar natuurlijk ging het bij mij weer mis. Mijn pen viel en toen ik hem oppakte, trok iemand vol aan mijn onderbroek waardoor hij helemaal uitscheurde. Ik rende huilend weg. De rest van de dag kwam ik niet meer opdagen.
Ik was het pesten zo zat dat ik het niet meer zag zitten. Totdat dat ene meisje in de klas kwam. Ze heette Elise en was prachtig. Zelfs de jongens wilden haar wel hebben. Maar ze kwam op voor mij.
Ze kwam naar me toe omdat ze merkte dat ik al maanden ongelukkig eruit zag. Ik besloot haar alles te vertellen. Ik barstte in huilen uit tijdens het vertellen. Ik vertelde dat ik al aan het bedenken was hoe ik een einde aan mijn leven kon maken. Ik zag de tranen in Elise’s ogen. “Lucius,” zei ze, “ik moet je iets bekennen. Ik vind je al een paar maanden leuk maar je zag er zo depressief uit. Ik ga je helpen.” Ze is voor mij naar onze mentor gegaan en die heeft de jongens hard aangepakt. Zo is voor mij een hele hechte vriendschap met Elise ontstaan. Ze was altijd zo lief voor mij.
Maar na een paar weken besloten de jongens wraak te nemen. Ze stuurden een sms vanaf Lucius’ nummer naar Elise met het bericht: “Je was altijd zo lief voor me, maar met één iemand red ik het niet. Ik hield van je. Ik sta nu op het flatgebouw waar ik woon. Ik ga ervan afspringen. Vaarwel…”
Elise schrok zo erg van het sms’je. Ze pakte haar fiets en racete naar Lucius’ flat. Ze kon niet meer nadenken. Ze negeerde alle stoplichten. Dat had ze beter niet kunnen doen. Een harde bonk, piepende remmen. Toen werd alles zwart…
Elise opende haar ogen. Haar moeder stond naast haar bed. Ze lag in het ziekenhuis. Ze probeerde zich te herinneren wat er gebeurd was. “sms, Lucius, flat!” “Waar is Lucius, mam?” vroeg ze. “Hier ben ik, Elise. De sms was gestuurd door de jongens. Ze wilden wraak nemen. Het is alleen uit de hand gelopen. Ze zijn van school gestuurd.”
De dokter kwam binnen. “Ik heb slecht nieuws. Elise zal nooit meer kunnen lopen. Haar spieren verzwakken. Ze zal binnen een maand overlijden.”
Ik begon te huilen. Zo hard heb ik nog nooit gehuild. Elise zou sterven. Allemaal door die jongens. Zijn enige en beste vriendin. Elise begon ook te huilen. “Ik hou van jullie allemaal, ik zal jullie missen.” Toen begonnen haar ouders ook te huilen. “Elise,” zei Lucius,”nog nooit heb ik zo’n goede vriend gehad. Onze vriendschap is voor eeuwig. Je zal voor eeuwig in mijn hart blijven.” Toen viel Elise met tranen in haar ogen in een diepe slaap…
Vandaag ook weer. Ik had besloten om maar een nieuwe actie te ondernemen om populair te worden bij de andere jongens door mijn broek laag te hangen. Maar natuurlijk ging het bij mij weer mis. Mijn pen viel en toen ik hem oppakte, trok iemand vol aan mijn onderbroek waardoor hij helemaal uitscheurde. Ik rende huilend weg. De rest van de dag kwam ik niet meer opdagen.
Ik was het pesten zo zat dat ik het niet meer zag zitten. Totdat dat ene meisje in de klas kwam. Ze heette Elise en was prachtig. Zelfs de jongens wilden haar wel hebben. Maar ze kwam op voor mij.
Ze kwam naar me toe omdat ze merkte dat ik al maanden ongelukkig eruit zag. Ik besloot haar alles te vertellen. Ik barstte in huilen uit tijdens het vertellen. Ik vertelde dat ik al aan het bedenken was hoe ik een einde aan mijn leven kon maken. Ik zag de tranen in Elise’s ogen. “Lucius,” zei ze, “ik moet je iets bekennen. Ik vind je al een paar maanden leuk maar je zag er zo depressief uit. Ik ga je helpen.” Ze is voor mij naar onze mentor gegaan en die heeft de jongens hard aangepakt. Zo is voor mij een hele hechte vriendschap met Elise ontstaan. Ze was altijd zo lief voor mij.
Maar na een paar weken besloten de jongens wraak te nemen. Ze stuurden een sms vanaf Lucius’ nummer naar Elise met het bericht: “Je was altijd zo lief voor me, maar met één iemand red ik het niet. Ik hield van je. Ik sta nu op het flatgebouw waar ik woon. Ik ga ervan afspringen. Vaarwel…”
Elise schrok zo erg van het sms’je. Ze pakte haar fiets en racete naar Lucius’ flat. Ze kon niet meer nadenken. Ze negeerde alle stoplichten. Dat had ze beter niet kunnen doen. Een harde bonk, piepende remmen. Toen werd alles zwart…
Elise opende haar ogen. Haar moeder stond naast haar bed. Ze lag in het ziekenhuis. Ze probeerde zich te herinneren wat er gebeurd was. “sms, Lucius, flat!” “Waar is Lucius, mam?” vroeg ze. “Hier ben ik, Elise. De sms was gestuurd door de jongens. Ze wilden wraak nemen. Het is alleen uit de hand gelopen. Ze zijn van school gestuurd.”
De dokter kwam binnen. “Ik heb slecht nieuws. Elise zal nooit meer kunnen lopen. Haar spieren verzwakken. Ze zal binnen een maand overlijden.”
Ik begon te huilen. Zo hard heb ik nog nooit gehuild. Elise zou sterven. Allemaal door die jongens. Zijn enige en beste vriendin. Elise begon ook te huilen. “Ik hou van jullie allemaal, ik zal jullie missen.” Toen begonnen haar ouders ook te huilen. “Elise,” zei Lucius,”nog nooit heb ik zo’n goede vriend gehad. Onze vriendschap is voor eeuwig. Je zal voor eeuwig in mijn hart blijven.” Toen viel Elise met tranen in haar ogen in een diepe slaap…