Een nacht zonder sterren
Geplaatst: 29 jan 2014 01:43
Ik had voor de verandering eens een romantische bui <3 het moest eigenlijk een oneshot worden, maar ik ben 'gezegend' met het krijgen van ideeën die te lang blijken te zijn voor een oneshot. Dus nu is het een heel kort verhaal geworden . Veel leesplezier^^
--------------------------------
De grote wijzer van de klok die boven het bord bewoog niet zelfs onder mijn meest intense blik. Het was vijf voor half negen; de schooldag was nog niet eens begonnen en ik verlangde al naar thuis. Daar wachtte mijn eigen wereld op mij. Mijn boeken, films en series waren de vrienden die mij het beste kenden. Af en toe droomde ik zelfs over ze; een droom waar ik dan vrolijk uit ontwaakte voordat de grauwe alledaagsheid me weer overviel.
Het binnenkomen van de leraar trok mijn aandacht weg van de klok. Achter hem liep een jongen de klas in, hij was een halve kop groter dan meneer Haeve. Ik had hem nog nooit eerder gezien. Zwart haar viel speels om zijn hoofd en gaf hem iets ondeugends. Zijn kaaklijn was scherp en zijn huid smetteloos. Lichtgrijze ogen keken de klas door en bleven bij mij hangen. Een schok ging door mijn lichaam en ik wendde mijn blik af, maar niet voor ik had gezien dat zijn lippen omkrulden in een scheve lach.
Meneer Haeve maande de klas tot stilte, wat niet zo moeilijk was: iedereen was nieuwsgierig naar de nieuwe jongen.
Hij stelde zich voor als Liam. Zijn stem had een hese toon die mijn onderbuik deed tintelen. Ik staarde verlangend naar zijn volle lippen die zich om woorden vormden en de kuiltjes die af en toe in zijn wangen verschenen. Het enige wat hem nog perfecter zou maken waren als sproetjes zich over zijn huid hadden verspreid.
Ik was niet de enige die hem zo aangaapte, alle meisjes staarden begerig naar hem en hoopten stiekem dat hij naast hen zou gaan zitten.
Johan die schuin voor mij zat was de gelukkige. Liam liep op hem af, maar net voordat hij ging zitten draaide hij zich naar mij toe en lachte zijn witte tanden bloot. Met rood opgloeiende wangen grijnsde ik terug en vervloekte mezelf toen hij zijn aandacht op de leraar richtte. Kon ik het nog overduidelijker maken dat ik hem geweldig vond? Hij was vast niet in me geïnteresseerd, ik was het spichtige, grijze meisje van de klas.
Toch kon ik het niet nalaten om de rest van de les over hem te dromen. Het rinkelen van de bel deed me schrikken. Ik schoof al mijn spullen in mijn tas en stond op, net op hetzelfde moment als Liam dat deed. We keken elkaar recht in de ogen. Hij schonk me weer die snelle lach die kuiltjes in zijn wangen maakte en zijn ogen deed glinsteren.
“Jouw naam was Chloë, toch?”
Ik knikte, sprakeloos van het horen van mijn naam uit zijn mond.
De kuiltjes verdiepten zich. “Een mooie naam. Past bij je.”
Nog steeds die mooie lach glimlachend liep hij achter Johan aan de klas uit. Meisjes renden hem achterna, vastbesloten om meer van hem te zien. En ik? Ik staarde hem na, niet gelovend wat hij had gezegd.
Mijn boeken, films en series konden me de weken die volgden gestolen worden: ik had mijn eigen prins op het witte paard gevonden, eentje die niet verdween zodra ik weer de werkelijkheid in schuifelde. Hij was mijn vermaak tijdens de zieldodende lessen. Ik probeerde hem onopvallend aan te gapen en zoog de momenten dat hij naar me glimlachte gretig in me op. ’s Nachts in bed werd ik wakker na dromen vol zwart en intense, grijze ogen en dan knuffelde ik mijn kussen in een uitbarsting van blijdschap dat hij echt bestond.
Het grote probleem waren zijn nieuw gemaakte vrienden. Zij mochten me al niet voordat Liam zich bij hen aansloot en daarna leek het alleen maar erger geworden. Tussen de vijandige blikken door knikte Liam me altijd vriendelijk toe. Het gaf me hoop, maar toen ik me omdraaide zag ik die prachtige glimlach die niet bestemd was voor mij, maar een ander meisje. Ik zuchtte en sjokte naar mijn kleurloze vriendengroepje toe.
--------------------------------
Een nacht zonder sterren
De grote wijzer van de klok die boven het bord bewoog niet zelfs onder mijn meest intense blik. Het was vijf voor half negen; de schooldag was nog niet eens begonnen en ik verlangde al naar thuis. Daar wachtte mijn eigen wereld op mij. Mijn boeken, films en series waren de vrienden die mij het beste kenden. Af en toe droomde ik zelfs over ze; een droom waar ik dan vrolijk uit ontwaakte voordat de grauwe alledaagsheid me weer overviel.
Het binnenkomen van de leraar trok mijn aandacht weg van de klok. Achter hem liep een jongen de klas in, hij was een halve kop groter dan meneer Haeve. Ik had hem nog nooit eerder gezien. Zwart haar viel speels om zijn hoofd en gaf hem iets ondeugends. Zijn kaaklijn was scherp en zijn huid smetteloos. Lichtgrijze ogen keken de klas door en bleven bij mij hangen. Een schok ging door mijn lichaam en ik wendde mijn blik af, maar niet voor ik had gezien dat zijn lippen omkrulden in een scheve lach.
Meneer Haeve maande de klas tot stilte, wat niet zo moeilijk was: iedereen was nieuwsgierig naar de nieuwe jongen.
Hij stelde zich voor als Liam. Zijn stem had een hese toon die mijn onderbuik deed tintelen. Ik staarde verlangend naar zijn volle lippen die zich om woorden vormden en de kuiltjes die af en toe in zijn wangen verschenen. Het enige wat hem nog perfecter zou maken waren als sproetjes zich over zijn huid hadden verspreid.
Ik was niet de enige die hem zo aangaapte, alle meisjes staarden begerig naar hem en hoopten stiekem dat hij naast hen zou gaan zitten.
Johan die schuin voor mij zat was de gelukkige. Liam liep op hem af, maar net voordat hij ging zitten draaide hij zich naar mij toe en lachte zijn witte tanden bloot. Met rood opgloeiende wangen grijnsde ik terug en vervloekte mezelf toen hij zijn aandacht op de leraar richtte. Kon ik het nog overduidelijker maken dat ik hem geweldig vond? Hij was vast niet in me geïnteresseerd, ik was het spichtige, grijze meisje van de klas.
Toch kon ik het niet nalaten om de rest van de les over hem te dromen. Het rinkelen van de bel deed me schrikken. Ik schoof al mijn spullen in mijn tas en stond op, net op hetzelfde moment als Liam dat deed. We keken elkaar recht in de ogen. Hij schonk me weer die snelle lach die kuiltjes in zijn wangen maakte en zijn ogen deed glinsteren.
“Jouw naam was Chloë, toch?”
Ik knikte, sprakeloos van het horen van mijn naam uit zijn mond.
De kuiltjes verdiepten zich. “Een mooie naam. Past bij je.”
Nog steeds die mooie lach glimlachend liep hij achter Johan aan de klas uit. Meisjes renden hem achterna, vastbesloten om meer van hem te zien. En ik? Ik staarde hem na, niet gelovend wat hij had gezegd.
Mijn boeken, films en series konden me de weken die volgden gestolen worden: ik had mijn eigen prins op het witte paard gevonden, eentje die niet verdween zodra ik weer de werkelijkheid in schuifelde. Hij was mijn vermaak tijdens de zieldodende lessen. Ik probeerde hem onopvallend aan te gapen en zoog de momenten dat hij naar me glimlachte gretig in me op. ’s Nachts in bed werd ik wakker na dromen vol zwart en intense, grijze ogen en dan knuffelde ik mijn kussen in een uitbarsting van blijdschap dat hij echt bestond.
Het grote probleem waren zijn nieuw gemaakte vrienden. Zij mochten me al niet voordat Liam zich bij hen aansloot en daarna leek het alleen maar erger geworden. Tussen de vijandige blikken door knikte Liam me altijd vriendelijk toe. Het gaf me hoop, maar toen ik me omdraaide zag ik die prachtige glimlach die niet bestemd was voor mij, maar een ander meisje. Ik zuchtte en sjokte naar mijn kleurloze vriendengroepje toe.