Online Verhalen

Hey mensen,
Ik hou van verhalen schrijven en ben enorm geïnteresseerd in politiek. Daarom heb ik gekozen om zo'n verhaal te schrijven (en omdat niemand anders t doet). Ik hoop het jullie het waarderen!

Hoofdstuk 1: Verkiezingstijd

“En als allerlaatste om zijn betoog te houden is de partijleider van de SLP, de Sociaalliberale Partij. De SLP staat sinds twee weken bovenaan in de peilingen voor de parlementsverkiezingen van morgen. Hij is nog maar 28 jaar oud en hij is hiermee de jongste partijleider allertijden, Logan Anderson.” Zegt de leider van het debat, Pietje Janssen. Dat is de manier hoe ik het laatste debat voor de verkiezingen in ga. Het laatste moment om potentiële kiezers te winnen voor onze partij.

Na het debat rij ik in de auto op weg naar huis en ben ongelooflijk moe na deze hele lange dag. Als ik de voordeur open doe, ruik ik meteen de vertrouwde geur van mijn huis. Eigenlijk is het niet mijn huis, maar is het ons huis. Ik woon namelijk niet alleen in dit huis, ik woon er samen met mijn lieve man, Rutger. Rutger en ik zijn al ruim vijf jaar lang gelukkig getrouwd samen en ik kan mijn leven niet meer bedenken zonder dat hij er in is. Ik hang mijn jas op aan de kapstok naast de deur, pak mijn tas weer op en loop ik richting de woonkamer. Als ik voor de woonkamerdeur sta hoor ik al het geluid van de televisie, wat betekent dat mijn lieve lieve vent nog wakker is en beneden zit te wachten. Ik open de deur en loop naar de bank om mijn tas tegen de zijkant aan te zetten, daarna plof ik op de bank naast hem neer.

“Hey lieverd, je was weer geweldig bij het debat vanavond!” zegt Rutger tegen mij. Wat geniet ik er toch van om na een lange en vermoeiende dag thuis te komen en zijn stem te horen.

“Dank je wel lieverd.” Zeg ik terug en ik geef hem een liefdevolle kus op zijn lippen. Zijn lippen smaken zo ongelooflijk goed en hij weet mij ook iedere keer weer te betoveren met zijn geur en met de lieve kusjes die hij mij iedere dag geeft.

“Morgen zijn de verkiezingen al. Weer spannend?” vraagt Rutger aan mij. Ik knik terug naar hem. Bij de vorige verkiezingen, vier jaar geleden was hij ook al mijn echtgenoot en hebben wij het samen al eens meegemaakt, maar dan natuurlijk alleen als kandidaat voor de Tweede Kamer en nu ben ik de partijleider, dus staat er wel meer en ook een andere druk op mij dan dat er vier jaar geleden op mij stond.

“Dat zijn alle verkiezingen, schat. Maar gelukkig hebben wij morgenavond een feestje om te vieren dat het goed ging.” Zeg ik tegen hem.

“Ik kijk er alweer naar uit om morgenavond jou te vergezellen naar dat feest van de partij. Ik wil er graag bij zijn als mijn lieve man de verkiezingen gaat winnen en misschien ons land mag gaan leiden.” Zegt Rutger tegen mij. Ik kan echt geen betere man wensen dan hij. Hij is erg begripvol voor mijn werk en benadrukt ook telkens dat mijn carrière boven die van hem gaat. Hij werkt zelf als een geschiedenisdocent op een middelbare school in de buurt van ons huis in Den Haag. Gelukkig staat mijn carrière die van hem niet erg in de weg, gelukkig maar. Niet heel erg veel later gaan wij beiden maar eens naar bed toe. Morgen hebben wij beiden weer een drukke en een spannende dag op de planning staan. Ik hoef niet lang te wachten totdat ik in een lange en diepe slaap val, naast mijn mooie man.

Als ik de volgende ochtend weer wakker wordt kijk ik in de ogen van mijn hele lieve en mooie man. Hij is dus eerder wakker geworden dan ik. Ik geniet zeer van zijn aanwezigheid hier naast mij. Het is alweer kwart voor zeven, wat betekend dat hij over iets meer dan een uur op zijn werk moet zijn. Gelukkig is hij vandaag al om 12 uur vrij en ga ik hem ophalen vanuit zijn werk om samen te gaan stemmen hier in Den Haag, waar zoals gewoonlijk weer een heleboel journalisten bij zullen zijn om te filmen hoe Rutger en ik onze stemmen uit gaan brengen. Dat vind ik zeker één van de mindere punten van mijn beroep, de constante media-aandacht die ik krijg en dat alles wat ik doe onder een vergrootglas ligt.

Vanochtend komt Marja van Vliet, de nummer twee van de lijst, nog even langs om de belangrijkste zaken van vanavond te regelen en door te nemen en ook nog wat zaken over de komende dagen. Zoals mijn winnaarsspeech, mijn verliezersspeech en nog wat praktische zaken rondom de aanstaande kabinetsformatie. Aangezien de kans groot is dat wij gaan meedoen in die kabinetsformatie. Dit komt omdat de Arbeiderspartij, de andere grote partij is in de peilingen en deze partij geen linkse formatie kan vormen zonder ons. Zo op het eerste gezicht zit ik er over te denken om een coalitie te vormen met de Arbeiderspartij, de Groenen en de CDP of met de SP, ligt eraan welke eisen de Arbeiderspartij heeft.

Snel ga ik samen met Rutger onder de douche staan en wassen wij elkaar lekker, dat is iets wat wijregelmatig doen. Om het wat sneller te laten gaan laten wij elkaar even met rust. Terwijl Rutger zich helemaal netjes aankleed en de laatste dingentjes bij elkaar raapt ga ik naar beneden om alvast het ontbijt voor ons beiden te maken. Wij hebben al eerder afgesproken dat wij vanmiddag samen gaan lunchen ergens inde stad en dat wij daarna nog even thuis gaan zitten, voordat wijnaar het feest van de partij vanavond gaan. Rutger moet ook nog wat toetsen nakijken, dus daar help ik hem dan ook even mee vanmiddag. Wanneer wij allebei het ontbijt op hebben gaan wij naar de auto en zet hem op zijn werk af. Ik rijd weer terug naar huis en als ik thuis ben kan ik even rustig op de bank zitten voordat de deurbel gaat, ik loop naar de voordeur en doe deze open.

“Goedemorgen Logan.” Zegt Marja tegen mij.

“Goedemorgen Marja. Klaar voor hopelijk een fantastische dag?” vraag ik aan haar.

“Helemaal, ik hoop dat het een historische dag gaat worden voor onze partij.” Zegt zij tegen mij. Ik knik. Het kan vandaag namelijk een historische dag worden voor de SLP. Wij kunnen vandaag voor het eerst in de geschiedenis de parlementsverkiezingen winnen, iets wat nog geen andere partijleider is gelukt.

“Ik heb er veel vertrouwen in.” Zeg ik tegen haar. Samen lopen wij door naar mijn kantoor op de begaande grond en gaan wij daar op de stoelen zitten. Snel bespreken wij mijn beide speeches door, die had ik al gemaakt in de afgelopen week. Daarna hebben wij het over de mogelijke kabinetsformatie en besluiten wij dat wij inderdaad willen gaan kijken of wij een linkskabinet of een centrumkabinet kunnen vormen. Als het al weer half twaalf is besluit ik om naar de auto te lopen, nadat ik gecheckt heb of ik mijn paspoort wel bij mij heb, voor het stemmen. Dan stap ik in de auto op weg naar de school waar Rutger werkt. Als ik aankom bij de school is het kwart voor twaalf en besluit om mijn auto op de medewerkersparkeerplaats te zetten en daar op hem te gaan wachten. Twintig minuten later komt mijn lieve man aanlopen, hij zet zijn tas in de kofferbank en komt naast mij zitten. Ik geef hem een kus op zijn mooie lippen en rijd rustig naar het stembureau toe.

“Goedemiddag meneer Anderson.” Zegt de mevrouw die achter de tafel in het stembureau zit, nadat ik haar mijn stempas en mijn paspoort heb gegeven.

“Goedemiddag. Is het druk geweest hier vandaag?” vraag ik aan haar.

“Jazeker, wij hebben al een heleboel stemmers hier gehad vandaag. Het wordt als het goed is een hoge opkomst dit jaar in Den Haag. Als ik de leiders van de andere stembureaus mag geloven.” Zegt zij tegen mij.

“Mooi, dat betekend wel dat de mensen zich betrokken voelen met de politiek.” Zeg ik tegen haar. Ik krijg van haar mijn stembiljet en ik krijg ook mijn paspoort terug. Ik loop rustig naar een leeg stemhokje en kleur het vakje van Marja rood. Ik heb voor mijzelf besloten om vandaag niet op mijzelf te gaan stemmen, dat heb ik vier jaar geleden wel gedaan toen ik voor het eerst op de lijst stond. Daarom heb ik nu besloten om op de nummer twee van onze lijst te gaan stemmen. Ik doe mijn stembiljet in de bak en loop samen met Rutger richting de horde van journalisten die allemaal staan te popelen om mij te spreken. Na een paar interviews te hebben gegeven stappen Rutger en ik in onze auto, op weg naar een café in Den Haag om samen te gaan lunchen, iets wat wij iedere woensdag doen. Op woensdag ben ik altijd vrij en dan werkt Rutger maar tot twaalf uur. Soms gaan wij daarna een weekendje weg naar België, Duitsland, Frankrijk of Engeland om even te ontsnappen aan de drukte hier in Nederland en om even van elkaar te kunnen genieten zonder allerlei verplichtingen die wijhebben, of andere afspraken.

Na het lunchen moet ik nog even wat ophalen op mijn kamer in de Tweede Kamer zodat ik daar vanmiddag nog even de laatste hand aan kan leggen, het gaat namelijk over een paar vragen over de aanpassing van de Wet studiefinanciering die het huidige demissionaire kabinet heeft ontworpen en daar heb ik nog een aantal vragen over, die ik nog even wil afmaken en versturen naar de voorzitter, zodat de minister zij nog kan beantwoorden in de komende weken.

“Lieverd, ik moet nog even een paar vragen afschrijven, zal ik je daarna komen helpen met het nakijken van je toetsen?” vraag ik aan Rutger.

“Natuurlijk schat.” Zegt hij tegen mij.

“Dank je wel, lieverd. Ik ben zo klaar.” Zeg ik tegen hem. Ik maak snel even mijn vragen aan de minister af en stuur hem door naar de voorzitter van de Kamer. Nadat ik zij aan de voorzitter had gestuurd loop ik door naar de woonkamer, waar Rutger zit.

“Wil je een kopje koffie, lieverd?” vraag ik aan hem.

“Graag, lieverd.” Zegt hij tegen mij. Ik loop dan door naar de keuken om voor ons beiden een lekkere kop koffie te zetten. Wij houden beiden erg veel van koffie en drinken het allebei zwart. Mijn vader zei daar altijd over ‘Alle slechte dingen drink je puur’. Ook hij houd erg veel van koffie. Als ik nu aan mijn vader denk moet ik altijd meteen denken aan alle slechte dingen die wij samen hebben doorgemaakt in de afgelopen tijd. Hij heeft mij, toen ik uit de kast kwam voor ze, op straat gezet en gezegd dat ik zijn zoon niet meer kon zijn zolang ik homo ben. Nog dezelfde dag toen dit was gebeurd ben ik bij de ouders van Rutger ingetrokken omdat zij allebei niet wouden dat ik op de straat zou gaan leven. Ik ben zij hier nog steeds iedere dag dankbaar voor, zij hebben mijn leven gered en hebben mij een kans op een beter leven gegeven dan dat ik bij mijn eigen ouders had. Dit alles gebeurde toen ik nog maar vijftien jaar oud was. Door dit alles heeft de vader van Rutger eigenlijk de rol van mijn eigen vader overgenomen. Als ik problemen had met iets dan ging ik als eerste naar de vader van Rutger toe om met hem te praten. Ik geef nu ook om hem als mijn echte vader en houd net zoveel van hem als een zoon voor zijn biologische vader voelt. Mijn moeder daarin tegen spreek ik nog regelmatig, zij houd nog steeds van mij en soms spreken wijaf om iets te doen. Dit doet zij vaak wanneer mijn vader weg is voor zijn werk naar het buitenland. Hij weet daarom ook niet dat wij dit doen.

“Hier is je koffie.” Zeg ik tegen Rutger terwijl ik hem zijn kopje geef. Ik ga naast hem op de bank zitten en pak een stapel met proefwerken. Ik help hem soms wel eens mee met het nakijken van toetsen en dan kijk ik altijd de meerkeuzevragen na en hij de open vragen. Dit maakt het voor hem iets makkelijker om toetsen na te kijken omdat hij er nu minder tijd aan kwijt is. En voor mij is het een goede en leuke afleiding van mijn werk als politicus. Een ander pluspunt voor mij is dat ik zo ook meteen zie hoe het werk van een docent in het dagelijkse leven er aan toe gaat, al deze ervaringen die ik hierdoor op doe en vooral de ervaringen die Rutger aan mij vertelt over zijn werk gebruik ik regelmatig in mijn werk of in speeches die ik houd.

Opeens hoor ik de deurbel gaan, wat een beetje onverwacht is omdat Rutger en ik beiden geen afspraak hebben gemaakt met iemand. Ik loop naar de voordeur toe en doe deze open. Geheel onverwacht zie ik mijn moeder aan de andere kant van de voordeur staan. zij springt meteen in mijn armen en ik geef haar een enorme knuffel. De laatste keer dat ik haar zag was al weer drie maanden geleden en ik heb haar sindsdien heel erg gemist.

“Hey Logan. Ik heb je zo erg gemist.” Zegt zij tegen mij.

“Ik heb jou ook heel erg gemist, mam. Wat een verassing dat jij hier opeens voor de deur staat.” Zeg ik tegen haar.

“Ja, ik wou je nog even zien voordat je vanavond naar dat feest van je gaat en de uitslag komt.” Zegt zij tegen mij. ik merk dat er tranen in mijn ooghoeken beginnen te vormen.

“Hee, lieverd niet huilen. Ik ben zo ongelooflijk trots op jou als mijn zoon, echt waar. Kijk eens hoe ver je het weet te schoppen, je hebt een hele goede kans om de verkiezingen te winnen. Ik had niet trotser kunnen zijn op je.” Zegt zij terwijl zij mij een knuffel geeft. Ik weet dat zij trots is op mij en dat zij van mij houd, maar toch verrast het mij soms.

“Wil je een kop koffie, mam?” vraag ik aan haar, samen lopen wijnaar de woonkamer en zij gaat naast Rutger op de bank zitten nadat zij hem een knuffel heeft gegeven. Rutger weet hoe moeilijk ik het soms nog heb dat ik mijn moeder amper zie, daarom gaan wij zo vaak als mogelijk naar zijn ouders toe omdat zij toch ook een beetje mijn ouders zijn geworden, de laatste paar jaar. Ik ben er wel echt heel erg blij mee dat mijn liefje mij zo goed begrijp dat ik dat soort dingen niet eens oef uit te leggen of te zeggen zodat hij begrijpt wat ik wil.

“Graag. Ik kan niet heel erg lang blijven, maar ik heb nog wel even.” Zegt zij tegen mij. Het doet mij zo ongelooflijk goed dat ik haar nog even kan zien op deze spannende en belangrijke dag voor mij.

“Hier is je koffie, mam.” Zeg ik tegen haar, terwijl ik haar het kopje koffie geef.

“Dankje, Logan. Toen ik vanochtend ging stemmen en jou naam er op zag staan begon ik heel erg te lachen. Ik wist dat jouw droom vandaag uit zou gaan komen. en ik was ontzettend blij toen ik jouw hokje aan kon kruisen.” Zegt mijn moeder tegen mij. Ik begon te lachen, ik was zo blij dat zij op mij heeft gestemd alsof het een soort van voldoening gaf voor mijzelf. Dat ik nu weet dat zij trots is op mij. Over mijn vader praten wij niet meer. zij weet hoe ongelooflijk moeilijk ik het heb gehad met het vertrek uit huis en dat mijn vader mij niet accepteerde. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien en praten wij amper nog over hem en ik verwacht ook niet dat het ooit nog goed zal komen tussen ons.

Dag Hidde,

Ik heb je verhaal met plezier gelezen en vind het zeker een reactie waard!

Allereerst werd mijn interesse al gewekt doordat je zei dat je graag een verhaal over politiek zou schrijven. Ikzelf heb ook veel interesse in politiek en was benieuwd hoe dit verhaal uit zou pakken.

Toen je hoofdpersoon een homofiele partijleider bleek te zijn van de in de peilingen leiden partij, werd mijn interesse groter, omdat het interessante consequenties kon hebben (Zou hij bedreigd worden, gediscrimineerd? Zou hij zijn echtgenoot geheim houden uit angst voor reacties?). Ik moet eerlijk zeggen dat het verhaal me wat dat betreft een beetje teleurstelt. Zonder homofobisch over te willen komen: ik kreeg het idee dat je nogal dramde op het feit dat hij als man een echtgenoot heeft. 'Lieverd', 'schat', 'zijn heerlijke lippen' et cetera. Op een gegeven moment dacht ik: 'ja ja, ik weet het wel: het zijn twee mannen en ze houden van elkaar...'

Het is me daardoor niet helemaal duidelijk wat de opzet van het verhaal was: wilde je (1) een partijleider laten zien vlak voor de uitslag die hem de leider van ons land kan maken, of (2) de worstelingen laten zien van een vooraanstaande homofiele politicus. Of wilde je (3) laten zien dat ook twee mannen een mooie relatie kunnen hebben?
Ik hoop dat je je kunt vinden in mijn commentaar. Het gevolg van hoe het nu geschreven is, is namelijk dat optie 1, 2 en 3 alle drie niet zo goed uit de verf komen. Voor (1) kwam er erg weinig spanning en hectiek in het verhaal terug. Het is best een kabbelend en rustig verhaal. Voor (2) miste ik bijvoorbeeld de reactie van het land op hun homofiele potentiële premier en voor (3) lag het er wel heel erg dik bovenop: zelfs zo dik dat ik op een gegeven moment een beetje afkeer kreeg van hun relatie (zoals ik ook afkeer had gekregen van een heterofiele relatie die er zo dik bovenop gelegd wordt).

Ik denk dat je dit verhaal heel sterk had kunnen maken als je voor één van de drie opties had gekozen en daar op was gedoken. Als één van de drie sterk naar voren komt, kun je zelfs als zij-verhaallijn één van de andere twee naar voren laten komen. Aan de opening te merken, zou jouw voorkeur uitgaan naar een verhaal over politiek, dus dan kies je voor (1) - het verhaal over een partijleider die premier kan worden. Als zij-verhaallijn laat je terloops vallen dat hij homo is (daarmee maak je het een vanzelfsprekendheid, zoals Logan Anderson zijn homoseksualiteit zelf ook vanzelfsprekend zal vinden) en dat sommige mensen daar wel moeite mee hadden, toen dat bekend werd, maar dat hij toch erg populair is onder stemmers.

Ik wil niet met je verhaal ervandoor gaan. Het is uiteindelijk namelijk jouw verhaal en zoals ik al zei: ik heb het met plezier gelezen. Hoewel het een beetje kabbelend was en er weinig gebeurde, schrijf je wel degelijk goed. Een paar d/t-foutjes vond ik helemaal niet erg - die maak ik zelf ook...

Vriendelijke groetjes,
Mathijs