Online Verhalen

De wind blies zachtjes door het jonge riet. Ze genoot van de frisse lucht en van de warme stralen van de zon die haar gezicht streelden.
Voor haar stond een grote wilg met laag hangende takken net boven het water. Daar liep ze naartoe. De boom deed haar denken aan een eeuwenoude gewoonte waar ze ooit van had gehoord van haar oma. De jonge meisjes maakten kroontjes van wilgetwijgen en zongen de hele dag mooie liedjes over liefde en bruiloften. In de avond gooiden ze de wilgekroontjes in het water. Ze kon zich niet meer herinneren hoe deze traditie heette. Maar ze had een foto van haar oma als meisje met zo'n kroontje in een oud, traditioneel Bulgaars kostuum. Het zag prachtig uit.
Toen ze onder de boom kwam, brak ze een twijg af, boog hem in een cirkel en plaatste deze op haar hoofd. Ze voelde zich plotseling als een elfenprinses en giechelde. Dat was een beetje stom van haar; ze was al lang geen klein meisje meer.
Onder de boom naast een opening in het riet lag een hengel. Ze wierp hem uit en zat op een steen te wachten. Het duurde niet lang voordat ze een visje ving. Maar het was geen gewoon visje. Zijn schubben waren van goud.
Ze lachte. Dit was onverwachts.
"Laat me alsjeblieft los!" sprak het visje.
"En dan mag ik een wens doen?" zei ze nog steeds grinnikend.
"Klopt!"
Ze maakte voorzichtig het haakje los en plaatste het visje terug in het water.
"Bedankt!" zei hij en zwom jolig in een cirkel. "En nu, wat is jouw wens?"
"Ik wil een wilg."
"Een wilg?"
"Precies."
"Zoals deze hier?"
"Ja, zo een..."
"Weet je het zeker?"
Ze antwoordde niet.
"Jouw wens is mijn bevel," zei het visje en zwom weg.
Een tweede wilg stond al naast de eerste. Ze grinnikte, stond op en zei luid: "Einde."
Het wilgekroontje verdween van haar hoofd. Alles was weg.
Ze verliet het holodeck en trok de usb-stick er uit.
"Wat een stom programma," mompelde ze. "Al de planten aan boord zijn plankton, natuurlijk wil ik een wilg..."

Eerste inzending
Mijn keuze: wilg, vis en usb-stick.

Ze genoot van de frisse lucht en van de warme stralen van de zon die haar gezicht streelden.

Wie is 'ze'? Je hebt je personage helemaal geen naam gegeven ofzo. Ook zie ik geen beschrijvingen van haar uiterlijk, wat het lastig maakt in te leven. Denk daar aan!

De boom deed haar denken aan een eeuwenoude gewoonte waar ze ooit van had gehoord van haar oma.

Leuk bedacht. Is dit een echte traditie uit Bulgarije?

De jonge meisjes maakten kroontjes van wilgetwijgen en zongen de hele dag mooie liedjes over liefde en bruiloften.

Ik zou hier gewoon twijgen of wilgentakken van maken!

Onder de boom naast een opening in het riet lag een hengel.

Waar komt die hengel ineens vandaan? Was ze al aan het vissen, voordat ze naar de boom liep?

"Ik wil een wilg."
"Een wilg?"
"Precies."
"Zoals deze hier?"
"Ja, zo een..."
"Weet je het zeker?"

Dit is ineens heel veel dialoog, zonder enige actie... Wat is trouwens de reden dat ze een tweede wilg wil? Misschien zou je dat nog kunnen onderdrukken.

Een tweede wilg stond al naast de eerste. Ze grinnikte, stond op en zei luid: "Einde."

Huh? Waarom zegt ze 'einde'? Gaat dit over een personage die een verhaal aan het schrijven is? Ik begrijp het niet helemaal.

Ze verliet het holodeck en trok de usb-stick er uit.
"Wat een stom programma," mompelde ze. "Al de planten aan boord zijn plankton, natuurlijk wil ik een wilg..."

Ook word ik hier niet veel wijzer uit... Gaat het om een computerspel wat ze speelt, wat op een usb-stick staat?

Ik vind die Bulgaarse traditie wel ontzettend leuk bedacht. Leuk dat je daar over hebt geschreven. Je verhaal bestaat ongeveer uit 350 woorden en ik denk dat je er veel meer uit heb kunnen halen door meerdere beschrijvingen. Het verhaal is misschien voor jou heel logisch, maar tot de lezer komt het niet helemaal vloeiend en logisch over. Nogmaals: wel ontzettend leuk bedacht!

Voor haar stond een grote wilg met laag hangende takken net boven het water.

laag hangende = laaghangende
en hoe het er nu staat is het alsof de wilg net boven het water staat, maar je bedoelt natuurlijk de takken :p

Daar liep ze naartoe.

Wat mij betreft mag deze zin weg. Ik heb ook van deze zinnen, dat in mijn gedachten de hp op een aantal meter afstand staat en eerst ergens naartoe moet lopen xD Maar als je het als lezer leest staat ze gewoon al vlak voor de boom, dus heeft het niet echt toevoeging als ze nog dichter bij de boom komt staan

De jonge meisjes maakten kroontjes van wilgetwijgen en zongen de hele dag mooie liedjes over liefde en bruiloften.

Welke jonge meisjes? Omdat je er 'de' voor zet is het alsof je ze al eerder hebt aangekondigd. Ik zou het lidwoord weghalen
En wilgetwijgen = wilgentwijgen, omdat er meerdere wilgen zijn en dan krijg je een 'n' eraan vastgeplakt

In de avond gooiden ze de wilgekroontjes in het water.

same here: wilgekroontjes = wilgenkroontjes

Dat was een beetje stom van haar; ze was al lang geen klein meisje meer.

Ik moet zeggen dat ik 'dat was een beetje stom van haar' hier niet zo mooi vind staan. Maar goed, dat is simpelweg mijn mening^^

Onder de boom naast een opening in het riet lag een hengel.

De hengel komt hier wel plots. Het komt over alsof je eerst de boom beschreef, en dan overging naar het tweede voorwerp dat je gekozen had. Misschien is wat meer inleiding op zijn plaats. Zoals hoe de hengel hier is gekomen en of ze al van plan was om te vissen, of dat ze de hengel zag die iemand had achtergelaten (wie zou dat doen?). Dat maakt dat het net wat vloeiender overkomt

"Ik wil een wilg."

Leuk dat je de wilg terug laat komen! Maar zoals Romy al zei: een beetje motivatie zou hier wel wat leuker zijn om te lezen

Het wilgekroontje verdween van haar hoofd.

ook hier weer een 'n'etje erbij^^

"Wat een stom programma," mompelde ze. "Al de planten aan boord zijn plankton, natuurlijk wil ik een wilg..."

Deze zin snapte ik niet helemaal. Zou je hem uit kunnen leggen?

Ik vind het leuk hoe je de drie voorwerpen erin verwerkt hebt! Ook dat de wilg nog terugkwam, zodat ik als lezer zijnde een cirkel-gevoel kreeg, als je snapt wat ik bedoel xD De motivaties waren me echter soms niet helemaal duidelijk en ook had ik eigenlijk wel een naam willen zien. Maar voor de rest las het lekker vlot weg^^

Saskia doet de taaldingen al zie ik :p

- Wie is 'ze'? Je hebt je personage helemaal geen naam gegeven ofzo. Ook zie ik geen beschrijvingen van haar uiterlijk, wat het lastig maakt in te leven. Denk daar aan!

Ik vind het zelf juist bij zon kort verhaal het beter passen dat ze geen naam heeft :P

- Ik zou hier gewoon twijgen of wilgentakken van maken! ;)

mee eens

Star Trek! :P Dus in de toekomst waar wij holodecks hebben, gebruiken we nog steeds usb-sticks? :P onverwachts ;-)

Over het algemeen wordt met plankton verwezen naar de kleine visjes en organismen die bv de witte walvis eet. Ik weet dat technisch gezien ook plantjes daar in voorkomen, maar de link plankton-wilgen is heeeeel ver gezocht :P

De wind blies zachtjes door het jonge riet. Ze genoot van de frisse lucht en van de warme stralen van de zon die haar gezicht streelden.

Ik denk dat ik snap waarom de meesten zich stoorden aan het feit dat de hp geen naam heeft, en dat dat komt door deze zin. ( er zijn genoeg kortverhalen waarin de hp geen naam heeft maar het niet opvalt. )

Doordat je ze in de tweede zin gebruikt lijkt dit terug te verwijzen naar het jonge riet. Ik naam aan dat ze niet het jonge riet is, maar het leest wel verwarrend en daardoor valt het meteen op dat je hp geen beschrijving of naam krijgt.

Voor haar stond een grote wilg met laag hangende takken net boven het water. Daar liep ze naartoe.

Moet dit niet 1 zin zijn? ( kijkt naar de rest van de beoordelaars want heeft eigenlijk geen idee, maar het voelde als 1 zin xD ) .

De boom deed haar denken aan een eeuwenoude gewoonte waar ze ooit van had gehoord van haar oma.

Van had, van haar... door twee keer van te gebruiken snel achter elkaar leest de zin minder fijn weg, is het nodig om te weten dat ze het van haar oma gehoord heeft? Anders zou ik het laatste weg laten.

Ze kon zich niet meer herinneren hoe deze traditie heette. Maar ze had een foto van haar oma als meisje met zo'n kroontje in een oud, traditioneel Bulgaars kostuum.

Moet 1 zin zijn, maar is een verbinding met de eerste zin in dit geval.

Toen ze onder de boom kwam, brak ze een twijg af, boog hem in een cirkel en plaatste deze op haar hoofd.

Onder de boom vandaan kwam.

Ze voelde zich plotseling als een elfenprinses en giechelde.

Waarom plotseling? Ze zet de kroon op met een intentie toch?

"Ik wil een wilg."
"Een wilg?"
"Precies."
"Zoals deze hier?"
"Ja, zo een..."
"Weet je het zeker?"
Ze antwoordde niet.

In tegenstelling tot de rest, vind ik het eigenlijk wel leuk dat dit puur dialoog is. Ik kan me er zo in inleven en hoef niks meer ( als in omschrijvingen )te lezen om dat te doen.

"Al de planten aan boord zijn plankton, natuurlijk wil ik een wilg..."

Oke, deze zin kostte me veel tijd om hem te snappen.. en ik weet niet of hij goed is wat voor een idee ik nu heb.

In eerste instantie dacht ik dat het aan boord en plankton moest terugslaan op het programma waar ze in zat.. maar toen besefte ik me: je schrijft iets science fiction, misschien zit de hp wel op een ruimteschip of iets dergelijks.. en is daar alleen plankton en daarom wilt ze graag veel groter groen zien ( de wilg ). Ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben, het was maar een ingeving.
Dan kom ik wel op het puntje dat je een duidelijkere aanleiding in je verhaal mag stoppen om die laatste zin te begrijpen. ( bijv. Dat ze zich normaal op een plek begeeft waar alleen maar plankton is en dat noemen in je tekst.. niet zozeer alleen plankton maar bijv. Op een plek waar geen wilgen kunnen groeien ).

@ Chris: Witte walvis? xD haha dat is nou juist een soort die geen plankton eet . ( sorry viel me op )

Over het algemeen: Je verhaaltje leest heerlijk vlot weg, goeie zinnen enz. ( ik moet wel toegeven dat sommige stukjes een beetje als een kinderverhaaltje weglezen ik weet niet of dat je intentie was. Dit komt voornamelijk door de korte veelal simpele zinnen ).
Wat ik als enige nog aan te merken heb is dat je verhaal niet één geheel is. Het bestaat uit twee delen, het stukje van de bulgaarse traditie is een deel en het stukje van van de vis en het programma is een deel. Als je het eerste deel de traditie zou weghalen zou je nog steeds exact hetzelfde verhaaltje lezen.

EDIT: Ik besefte me dat ik helemaal niet op het uitvoeren van de opdracht heb gereageerd! Ik vind zelf de wilg en de vis erg goed verwerkt ( Zelfs als je het eerste stuk zou weghalen gaat het nog steeds echt over die vis en de wilg ) De USB-stick vind ik minder verwerkt, de holodesk heeft voor mij een meer prominente rol dan de USB, het komt voor mij nu mer over dat die erin geplaatst is omdat dat derde voorwerp erin moest. Als er meer nadruk op die stick zou worden gelegd zou ik hem er denk ik al meer tussen vinden passen

- @ Chris: Witte walvis? xD haha dat is nou juist een soort die geen plankton eet :P. ( sorry viel me op )

Muuuh groot zoogdier dat in het water zwemt dan? XD Je snapt wat ik bedoel, niet zo wijzen op hoe dom ik ben :D

Kwa uitvoering van de opdracht ben ik het met jodie eens, misschien zou je nog wat extra zinnen kunnen wijden aan de USB stick, waar je gelijk het plankton in verwerkt? :D

Freya, ik denk dat je nog woorden over hebt om het verhaal wat meer bpdy te geven. Vanwaar die wens tot het hebben van een extra wilg? Ik vind daarnaast het simpelweg plaatsen van de tweede wilg naast de eerst lijken op een soort plot twist, wat het niet is.

Je HP lijkt verveelt. Is daar aanleiding toe? Je hebt nog ruimte om dat uit te werken denk ik. Begin het verhaal bijv met een gesprek tussen je HP en een collega, een vriend(in), vader/moeder, wie dan ook om frustratie aan te geven met de beperkte flora en fauna omgeving.

De USB stick heeft geen prominente rol. Misschien kan je deze inwisselen voor een voorwerp wat je beter kan gebruiken in het verhaal?

Apart verhaaltje Ik begin even met een paar kleine zeurdingetjes en reacties op anderen.

Het zag prachtig uit.

Hier mist het woordje 'er'.

Ze wierp hem uit en zat op een steen te wachten.

Dit leest een beetje gek, omdat je de overgang mist. 'en ging op een steen zitten wachten' is logischer.

"En nu, wat is jouw wens?"

Alle andere dialoogzinnen klinken heel natuurlijk, als iets dat iemand zo zou kunnen zeggen, alleen deze niet. Dat komt deels door 'jouw'. Dat heeft meer nadruk dan 'je' en klinkt daardoor in dit geval niet lekker. Als er twee meisjes waren die allebei een wens mochten doen, de vis is net klaar met de eerste en vraagt nu aan de tweede 'wat is jouw wens', dan zou het juist wel mooi zijn, maar nu denk ik dat 'je' beter is.
Het 'en nu' klinkt ook niet helemaal lekker, maar ik weet niet waarom dat is. Misschien is het logischer als er een dubbele punt achter komt in plaats van een komma?

ROMEH schreef:

De jonge meisjes maakten kroontjes van wilgetwijgen en zongen de hele dag mooie liedjes over liefde en bruiloften.

Ik zou hier gewoon twijgen of wilgentakken van maken!

Of wilgentenen? Ik snap wel waarom er wilge(n)twijgen staat, want takken klinken meteen weer te stevig om kroontjes van te vlechten. Daar zijn wilgentenen voor.

Het plotseling aanwezig zijn van de hengel stoort me niet. Tenminste: het komt een beetje onverwacht, maar als je het eind van het verhaal leest, snap je dat de situatie door het programma gecreëerd is en dus niet per se logisch ergens vandaan te komen.

Christian Damen schreef:Over het algemeen wordt met plankton verwezen naar de kleine visjes en organismen die bv de witte walvis eet. Ik weet dat technisch gezien ook plantjes daar in voorkomen, maar de link plankton-wilgen is heeeeel ver gezocht

Plankton bestaat uit zowel plantjes (fytoplankton) als beestjes (zoöplankton). Niet dat je één van die woorden moet gebruiken, ik kende ze niet voor ik ze net opzocht Als je het bij plantjes wil houden, kun je misschien beter algen gebruiken.

JodieJJ schreef:

Voor haar stond een grote wilg met laag hangende takken net boven het water. Daar liep ze naartoe.

Moet dit niet 1 zin zijn? ( kijkt naar de rest van de beoordelaars want heeft eigenlijk geen idee, maar het voelde als 1 zin xD )

Het zijn echt twee losse zinnen. Als je er één van wil maken moet er een voegwoord tussen, zoals in 'en daar liep ze naartoe' of 'waar ze naartoe liep'.


En dan algemeen! Ik vind het leuk als ik in verhalen op het verkeerde been gezet word. In dit verhaal stoorde het me echter wel een beetje. Eerst even wat er precies aan de hand is. Het begin leest als een realistisch verhaal, een beetje melancholisch, waarmee je een verwachting schept over hoe het verder gaat. Dan gaat het over op een soort sprookje, met de vis. De verandering zit niet alleen in het onderwerp, maar ook in de schrijfstijl: ineens kortere zinnen, met alleen gebeurtenissen en bijna geen gedachten meer. En dan komt het eind met het holodeck: het was dus een SF-verhaal.
Ik denk dat dit erg leuk kan werken, als de drie delen onderling iets meer verbonden zijn. Dan bedoel ik dat je meer één stijl aanhoudt over het verhaaltje heen, en dat er een duidelijkere lijn zit in de gedachten en motivatie van de hoofdpersoon.

Ik denk dat je dat al wel geprobeerd hebt. Ik wilde zeggen dat de herinnering aan de Bulgaarse traditie niets met de rest van het verhaal te maken heeft en daarom niets toevoegt, maar nu ik erbij nadenk, denk ik dat het te maken heeft met een verlangen naar vroeger, net als dat ze een wilg wil. Ze houdt niet van al die technologie van tegenwoordig en wil terug naar een wereld waar nog echte planten waren en meisjes in traditionele kostuums dansten. Als je dat iets duidelijker maakt, denk ik dat je een heel mooi verhaaltje krijgt dat veel meer één geheel is. Want als je dat verlangen duidelijker in het stukje over de traditie verwerkt, denkt de lezer daar meteen aan terug zodra blijkt dat ze een wens mag doen. Vervolgens kun je op het eind iets meer nadruk leggen op het feit dat ook de tweede wilg die ze net heeft gekregen mee verdwijnt, want die noem je nu helemaal niet (alleen onder 'alles'). Ze had natuurlijk eigenlijk gewild dat ze een échte wilg kreeg en geen holo-wilg, ook al weet ze best dat dat niet kan, het zou mooi zijn als je dat op de een of andere manier ook aan de lezer kan overbrengen.

Dit is natuurlijk allemaal mijn interpretatie, misschien draaf ik wel veel te ver door met mijn suggesties Maar zoals masterbreel zegt: je hebt meer ruimte dan dit, je zou het best hier en daar wat kunnen uitbreiden om er meer één geheel van te maken met een overkoepelende gedachte.

Alle andere dialoogzinnen klinken heel natuurlijk, als iets dat iemand zo zou kunnen zeggen, alleen deze niet. Dat komt deels door 'jouw'. Dat heeft meer nadruk dan 'je' en klinkt daardoor in dit geval niet lekker. Als er twee meisjes waren die allebei een wens mochten doen, de vis is net klaar met de eerste en vraagt nu aan de tweede 'wat is jouw wens', dan zou het juist wel mooi zijn, maar nu denk ik dat 'je' beter is.

ik las hem zelf juist eerder als dat deze vis wel vaker wordt gevangen en dan wensen moet vervullen, en dat dat een beetje routine voor hem is geworden :P Ik vind het wel leuk staan D:

Of wilgentenen? Ik snap wel waarom er wilge(n)twijgen staat, want takken klinken meteen weer te stevig om kroontjes van te vlechten. Daar zijn wilgentenen voor.

Nieuw woord geleerd :O

Plankton bestaat uit zowel plantjes (fytoplankton) als beestjes (zoöplankton). Niet dat je één van die woorden moet gebruiken, ik kende ze niet voor ik ze net opzocht ;) Als je het bij plantjes wil houden, kun je misschien beter algen gebruiken.

algen vind ik ook een stuk mooier dan plankton! :D

Volgens mij is het meeste al gezegd. Het verhaal komt op mij best wel kinderlijk over, maar dat komt misschien door de pratende vis die haar een wens laat doen! Ik zou zeggen kijk naar wat MarquiseCarabas allemaal heeft gezegd. Mocht je zelf dit niet achter je verhaal hebben gezocht, zou ik er zeker mee aan de slag gaan en mocht je iets anders hebben dan kan je dat het beste denk ik uitwerken!

Alleen het einde begreep ik eerlijk gezegd niet helemaal. Was het een computerspel dat ze aan het spelen was? Of een bestand dat op de usb-stick stond?
Wel vond ik het mooi geschreven en kwamen de vis en de wilg erg goed naar voren.

spelling is allemaal wel geweest dus dat slaan we over

net zoals sommige vind ik het verhaal wat kinderlijk maar ik moet zeggen dat ik aan het eind wel even grinnikte om je einde. Als Star trek fan tot op het bod snapte ik het helemaal al gebruiken ze daar de boordcomputer daarvoor. Verder waren sommige zinnen wat stroef of misschien ligt dat aan mij hoor. Het is wel een typisch verhaal wat je aan de kinderen zou voorlezen als je geen zin had haha.
maar het heeft wel wat, als je het iets meer had uitgebreid kwa detail dan was het naar mijn inziens beter geweest.