Begin or end?

[Cute_Word]

Hee allemaal!
Wow, dit is echt lang geleden! Ik denk een anderhalf jaar?
Jullie kennen me heel, heel misschien van 'Alleen maar schijn...' ?
Als je me niet kent, geen probleem, natuurlijk niet!
Ik hoop dat je geen verhaal haat t.o.v. twee personen?
Want zo gaat m'n verhaal namelijk!
Ik geef persoonlijk geen inleiding , omdat ikzelf meer grijp naar boeken met een superkorte samenvatting of
Zelfs geen!
I hope you like it!
Enjoy!

x Lisa

-------------------------------------------------------------------

P.o.v Noor

Het schel lawaai van een fluitje weergalmt over de weide; dat betekent het einde van de competitie. Eindelijk, de eerste jaars van dit jaar bakten er niks van! Haar klas integendeel werd vorig jaar kampioen, waar ze best trots op waren. Dit jaar wouden ze nog een keertje meedoen, maar ze waren te laat. Jammer, als je het mij vraagt.

Alle spelers lopen van het veld, dus de volgende compitie kan beginnen.
'Wie speelt er nu?' vraagt Fleur al zuchtend, en ze wappert met haar handen voor haar gezicht. Het is een hete lentedag - ik schat een graad of 30！
Volgens de leraren is dat het geschikte weer om de klascompetities te houden, maar ik merk dat iedereen moeite heeft met het lastige weer. Overal zie ik bezwete spelers en gloeiende gezichten, zelf de toeschouwers kunnen het weer bijna niet verdragen. Geen wonder!

'Klas 4C tegen klas...' Chantal grijnst naar me.
'Jij hebt geluk, Noor, want ze spelen tegen klas 4B' grinnikt ze.
Achter me klinkt gejoel, waardoor ik me omdraai.
'Haha, Noor, jij bent een gelukzak!' zegt Camiel lachend.
Daarna tuit hij zijn lippen en maak smakgeluiden.
Ik geef een tik tegen zijn voorhoofd, maar lach toch een beetje mee.
'Ik ben de enige die Arnaud mag kussen, hij is van mij!' , en ik knuffel mezelf alsof hij in m'n armen lag.
'O nee, wat heb ik pech', zegt hij sarcastisch. Ik grijns.
'Hé, daar zijn ze!' roept een jongen alsof het de voetbalspelers van Club Brugge zijn die langzaam op het veld komen. Mijn aandacht gaat plots volledig naar het veld. Iedereen klapt in zijn handen en het hele publiek juicht hen toe.
Ik zie Arnaud opkomen en Maud blijkbaar ook, want ze steekt haar twee duimen in de lucht. Arnaud zwaait lachend met zijn twee handen boven zijn hoofd, wat betekent dat hij er zin in heeft.
Maud is de broer van Arnaud en ze zijn zo close! Toen ik vorig jaar op het feestje van Maud was, zag ik dat ze alles met elkaar deelden. Nu nog steeds. Ze komen ook altijd voor elkaar op, en dat zie ik mezelf nog niet meteen doen, ookal klinkt het gemeen. Ik had ook een broer. Ja, had. Hij was drie jaar geleden gestorven aan leukemie, en telkens als ik Maud en haar broer zie, doet het wel pijn. Dat gemis. Vroeger speelde David zelfs mee met mijn barbiepoppen. Ik was nog maar 8 , wat een normale leeftijd is om je zo uit te leven met barbiepoppen, maar m'n broer was al 14, en toch verveelde hij zich geen seconde! Natuurlijk wisselden we eens af : een uurtje mijn zin en daarna een uurtje voetbal. Daardoor is mijn passie voor voetbal gegroeid.

Vlug schud ik mijn gedachten weg, want ik voel weer wat emoties opkomen! Gelukkig maar, want ik had bijna niet gehoord dat de wedstrijd begonnen is.
Arnaud staat er nog wat losjes bij, want hij lacht samen met de keeper - zijn beste vriend Mattheo - terwijl het best een moeilijke match kan worden. Blijkbaar werden de spelers van 4C vorig jaar tweede, en ze werden in het eerste kampioen.
De hele tijd hoor ik Fleur kreunen en zuchten door het warme weer.
'Ik hoop maar dat deze match opschiet' mompelt ze, waardoor ik zachtjes giechel.



P.o.v. Arnaud

Vermoeid smijt ik mijn t-shirt op de bank en ga zitten op de grond. Mijn teamgenoten komen al zingend de kleedkamer binnen, sommigen arm in arm.

'We are the champions, my friend.
And we'll keep on fighting
till the eeeend.
We are the champions
Weeeeeee are the champions.
No time for losers
Cause we are the champioooonns.

Ik sta weer recht en vlug doen we nog eens onze teamkreet.
De laatste tijd zijn we zo geëvolueerd! Volgens de turnleerkracht mag ik best trots zijn op zo'n klas als de mijne, en dat probeer ik altijd te zijn. Mijn klas vormt tenslotte een hechte groep, maar er is één groepje in onze klas die hard wilopvallen! Ik noem ze de vijf poedels: altijd helemaal opgetut als modellen uit een modeblad die genieten van de flitsende camera's - de jongens dus. Het liefst willen ze een vriendje bemachtigen uit het basketbalteam, want die zijn 'so hot'. Als ik aan hun favoriete zinnetje denk, moet ik bijna walgen. In het basketbalteam zit onder andere Jake Andrews : hij komt uit de Verenigde Staten en hij heeft een pittig Amerikaans accent. Bijna meisjes zijn er dol op, behalve de nerds van onze school natuurlijk. In het eerste jaar van mijn middelbare school leek ik ook een beetje op een nerd. Ik zat in de Latijnse klas en ik leerde tot ik erbij neer viel. Uiteindelijk besloten de leerkrachten en mijn ouders dat ik na het eerste trimester naar de moderne moest. Absoluut niet met tegenzin, want ik wou eindelijk eens bij een populaire klas horen.
In het begin werd ik zeker niet hartelijk ontvangen, alleen dat ene meisje - die zich bij de eerste dag voorstelde als Jana - geloofde erin dat ik een aardige en grappige jongen was en ze vond me bovendien knap. Nu nog steeds. We zijn geen koppel, maar wel de allerbeste vrienden. Soms deel ik meer met haar dan met Mattheo. Het is ook door haar dat ik nu wat populairder ben in mijn klas en bij de meisjes. Dat beweert zij althans. Je kan je gewoon geen beter vriendin voorstellen dan Jana! Lelijk is ze trouwens niet, want ze heeft lange, bruine Ze lijkt eigenlijk sprekend op haar zus Noor - vooral hun gezichten. Noor zit nu in het tweede, maar eigenlijk vind haar knapper dan Jana, ondanks haar leeftijd. Ze heeft bruin/blond krullend haar en diepblauwe ogen. Alleen durf ik geen kennis te maken, ik ben er te laf voor. Ik wacht een beetje op haar, maar zij is hetzelfde type als ik.
Een beetje populair, maar bang en afwachtend...