pril geluk
Geplaatst: 29 mei 2014 17:18
zo beter laat dan nooit haha
ik heb wilg, pen veranderd in potlood en champagneglas in champagnefles aangepast
het verhaal heeft +- 1040 woorden en kreeg het gewoon niet korter meer. verder hoop ik dat ik de .,; eindelijk is goed heb maar dat zal vast wel niet 100% zijn
Langzaam werd het geluid van de trommels luider. Maria keek uit haar slaapkamer raam en zag het 35ste regiment de stad binnen marcheren. Trots wapperde de vlag van haar land in de wind. Voorop reed een majoor te paard in zijn grijze uniform. Met zijn hand in de lucht riep hij: 'Compagnie halt!'
De soldaten bleven netjes in de houding staan.
'Compagnie ingerukt, morgenvroeg vertrekken we bij het eerste zonlicht!' brulde de majoor
Het regiment viel uiteen in groepjes die hun vertier in de stad zochten. Maria pakte haar rieten mandje met oud brood. Ze groette de oude conciërge die voor het pand zat. Enkele soldaten probeerde haar over te halen mee te gaan de kroeg in maar ze sloeg ze allemaal af. Ze kon dit soort kerels niet uitstaan, elke soldaat was voor haar dezelfde zuiplap. Ze liep vlot door om uit de drukte van de hoofdstraat te komen waar alle soldaten zich ophoopten in kroegen en bordelen. Nee zij gaf meer om het park met haar groene zee van bladeren. Het was er altijd heerlijk rustig op het gekwaak van de eendjes na als ze het brood aten. Tot haar verbazing zag ze hem daar zitten tegen de oude wilg waar zij zo graag lag. De wind speelde zachtjes met zijn blonde lokken die losjes bij elkaar werden gehouden door een zwart bandje. Zijn helm hing op zijn geweer die tegen de boom stond. Met zijn ene been lag hij gestrekt terwijl hij op zijn andere been een kladblok hield. Met beleid bewoog hij zijn potlood over het papier. Gefascineerd door zijn heldere blauwe ogen kwam ze dichterbij. Ondanks dat ze en hekel had aan het leger waar haar vriend was overleden trok de soldaat haar aan.
'Wat doet een soldaat zoals jij hier?' ze kon zichzelf wel kapot schieten om haar domme vraag maar zijn glimlach deed haar smelten.
'Een soldaat als ik geniet hier van de rust,' Ik ben Sean,' en hij stak zijn hand uit. Blozend gaf ze hem de hand: 'Ik ben Maria, wat maak je?'
Sean wees met zijn korte potlood naar de kat die lag te zonnen in de zon.
'Moet je niet een ander potlood? Deze is helemaal op.'
'Maria, met dit potlood heb ik al mijn avonturen vast gelegd. Je zou kunnen zeggen dat dit potlood mijn leven schrijft, elk stukje tot het volmaakt is.'
Sean zuchtte toen de kat weg glipte. Maria voelde zich schuldig en stak haar hand uit: 'Kom ik zal je een nog mooiere plek laten zien.'
Sean lachte betoverend naar haar, toen pakte hij zijn kladblok en borg het op in zijn rugtas. Met zijn geweer en helm op zijn hoofd liep hij aan de hand van Maria mee. Het was alsof ze danste in het zonlicht dat betoverend door haar haren scheen. Op een roze wolk zweefden ze naar de velden buiten de stad. Bij een klein café greep Sean een champagnefles mee en gooide lachend een pond naar de eigenaar. Samen renden ze de stad uit waar de velden waren omgeploegd door het oorlogsgeweld.
Nog geen jaar geleden was dit een frontstad geweest maar nu groeide er nieuw leven uit de wonden van de aarde. Samen keken ze over de bloemen velden vol met vlinders. Hoe kon die verschrikkelijke oorlog tegelijk zoiets moois creëren. Ze ploften neer op het deken van Sean dat hij neer had gelegd in de verlaten kazemat. Maria lachte ondeugend toen Sean de champagne fles open trok. Ze nam een grote slok uit de fles waardoor de helft langs haar mond omlaag gleed. Ze reikte Sean de fles die een grote slok neem. Maria nam weer een slok en morste nog meer door haar trillende handen. Langzaam kwam Sean dichterbij, steeds sneller klopte haar hart. Dit was het moment, Sean zijn geur was dermate opwindend dat ze haar gevoelens niet langer beheerste. Op dat moment drukte Sean zijn hoofd tegen haar borst aan en zoog de champagne van haar natte lijf. Ze liet alle remmen los en gaf zich over aan de hartstocht. Ze draaide Sean op zijn rug en klom op hem. Met een beweging trok ze haar jurkje uit. Haar boezem glinsterde in de zon. Ze kuste de lippen van Sean die haar met passie beantwoorde. Het levensvuur in haar werd als nooit aangewakkerd. Met volle overtuiging nam ze bezit van Sean om langzaam tot een hoogtepunt te komen. Verstrengeld in elkaar lagen ze in het veld. De lege champagnefles lag in het gras als sleutel tot innige passie en geluk.
De schemering liet het nachtelijk deken vallen over het verliefde stel. Samen hadden ze het droge brood gegeten en het smaakte hun beter als ooit. Liefdevol tilde Sean haar de trap op naar haar appartement. De oude conciërge glimlachte weer zins de oorlog alsof de passie aanstekelijk was. Al kussend stapte ze de hal in waar tas en geweer werden neer gegooid. Maria liet zich speels neervallen de bank wachtende op haar prins. Sean liet zijn vingers glijden over de oude piano. Zachtjes opende hij de klep toen en blies het stof van de toetsen. Hij haalde diep adem en plaatste zijn vingers. Toen begon hij te spelen steeds sneller. Alsof de muziek aan de haal ging met Maria voelde ze elke toets, dwars door haar heen gaan. Elke keer, steeds opnieuw bespeelde hij haar diepste gevoelens. Het bereikte niet alleen Maria, het was alsof de stad uit het grauwe van de oorlog brak. Ketenen braken los, een nieuw leven ontsprong uit de wonden van de oorlog. Nadat Sean was uitgespeeld viel het laatste sprankje zon door het keukenvenster naar binnen zodat een aura om Sean vormde. Nog betoverd door de muziek kwam ze overeind. Met één beweging veegde Sean de keukentafel leeg en tilde haar erop. Kledingstukken vielen op de grond en zo begon een passie volle nacht. Met de muziek nog in hun hoofd bouwden ze langzaam op tot dat hoogtepunt. Maria voelde alsof ze even maar dan ook even in de hemel was. Puur geluk, vers geplukt van de boom des liefdes.
ze opende haar ogen en keek naar het lege kussen naast haar, had ze alles gedroomd of was het echt. Ze ging overeind zitten zodat haar deken van haar naakte lichaam viel. op het kussen zag ze de champagnefles liggen met daarin een stuk papier en een klein potlood. Ze rolde het papier open en zag een schets van haar en Sean. In de verte hoorde ze nog het wegebbende geluid van trommels, heel langzaam...
ik heb wilg, pen veranderd in potlood en champagneglas in champagnefles aangepast
het verhaal heeft +- 1040 woorden en kreeg het gewoon niet korter meer. verder hoop ik dat ik de .,; eindelijk is goed heb maar dat zal vast wel niet 100% zijn
Langzaam werd het geluid van de trommels luider. Maria keek uit haar slaapkamer raam en zag het 35ste regiment de stad binnen marcheren. Trots wapperde de vlag van haar land in de wind. Voorop reed een majoor te paard in zijn grijze uniform. Met zijn hand in de lucht riep hij: 'Compagnie halt!'
De soldaten bleven netjes in de houding staan.
'Compagnie ingerukt, morgenvroeg vertrekken we bij het eerste zonlicht!' brulde de majoor
Het regiment viel uiteen in groepjes die hun vertier in de stad zochten. Maria pakte haar rieten mandje met oud brood. Ze groette de oude conciërge die voor het pand zat. Enkele soldaten probeerde haar over te halen mee te gaan de kroeg in maar ze sloeg ze allemaal af. Ze kon dit soort kerels niet uitstaan, elke soldaat was voor haar dezelfde zuiplap. Ze liep vlot door om uit de drukte van de hoofdstraat te komen waar alle soldaten zich ophoopten in kroegen en bordelen. Nee zij gaf meer om het park met haar groene zee van bladeren. Het was er altijd heerlijk rustig op het gekwaak van de eendjes na als ze het brood aten. Tot haar verbazing zag ze hem daar zitten tegen de oude wilg waar zij zo graag lag. De wind speelde zachtjes met zijn blonde lokken die losjes bij elkaar werden gehouden door een zwart bandje. Zijn helm hing op zijn geweer die tegen de boom stond. Met zijn ene been lag hij gestrekt terwijl hij op zijn andere been een kladblok hield. Met beleid bewoog hij zijn potlood over het papier. Gefascineerd door zijn heldere blauwe ogen kwam ze dichterbij. Ondanks dat ze en hekel had aan het leger waar haar vriend was overleden trok de soldaat haar aan.
'Wat doet een soldaat zoals jij hier?' ze kon zichzelf wel kapot schieten om haar domme vraag maar zijn glimlach deed haar smelten.
'Een soldaat als ik geniet hier van de rust,' Ik ben Sean,' en hij stak zijn hand uit. Blozend gaf ze hem de hand: 'Ik ben Maria, wat maak je?'
Sean wees met zijn korte potlood naar de kat die lag te zonnen in de zon.
'Moet je niet een ander potlood? Deze is helemaal op.'
'Maria, met dit potlood heb ik al mijn avonturen vast gelegd. Je zou kunnen zeggen dat dit potlood mijn leven schrijft, elk stukje tot het volmaakt is.'
Sean zuchtte toen de kat weg glipte. Maria voelde zich schuldig en stak haar hand uit: 'Kom ik zal je een nog mooiere plek laten zien.'
Sean lachte betoverend naar haar, toen pakte hij zijn kladblok en borg het op in zijn rugtas. Met zijn geweer en helm op zijn hoofd liep hij aan de hand van Maria mee. Het was alsof ze danste in het zonlicht dat betoverend door haar haren scheen. Op een roze wolk zweefden ze naar de velden buiten de stad. Bij een klein café greep Sean een champagnefles mee en gooide lachend een pond naar de eigenaar. Samen renden ze de stad uit waar de velden waren omgeploegd door het oorlogsgeweld.
Nog geen jaar geleden was dit een frontstad geweest maar nu groeide er nieuw leven uit de wonden van de aarde. Samen keken ze over de bloemen velden vol met vlinders. Hoe kon die verschrikkelijke oorlog tegelijk zoiets moois creëren. Ze ploften neer op het deken van Sean dat hij neer had gelegd in de verlaten kazemat. Maria lachte ondeugend toen Sean de champagne fles open trok. Ze nam een grote slok uit de fles waardoor de helft langs haar mond omlaag gleed. Ze reikte Sean de fles die een grote slok neem. Maria nam weer een slok en morste nog meer door haar trillende handen. Langzaam kwam Sean dichterbij, steeds sneller klopte haar hart. Dit was het moment, Sean zijn geur was dermate opwindend dat ze haar gevoelens niet langer beheerste. Op dat moment drukte Sean zijn hoofd tegen haar borst aan en zoog de champagne van haar natte lijf. Ze liet alle remmen los en gaf zich over aan de hartstocht. Ze draaide Sean op zijn rug en klom op hem. Met een beweging trok ze haar jurkje uit. Haar boezem glinsterde in de zon. Ze kuste de lippen van Sean die haar met passie beantwoorde. Het levensvuur in haar werd als nooit aangewakkerd. Met volle overtuiging nam ze bezit van Sean om langzaam tot een hoogtepunt te komen. Verstrengeld in elkaar lagen ze in het veld. De lege champagnefles lag in het gras als sleutel tot innige passie en geluk.
De schemering liet het nachtelijk deken vallen over het verliefde stel. Samen hadden ze het droge brood gegeten en het smaakte hun beter als ooit. Liefdevol tilde Sean haar de trap op naar haar appartement. De oude conciërge glimlachte weer zins de oorlog alsof de passie aanstekelijk was. Al kussend stapte ze de hal in waar tas en geweer werden neer gegooid. Maria liet zich speels neervallen de bank wachtende op haar prins. Sean liet zijn vingers glijden over de oude piano. Zachtjes opende hij de klep toen en blies het stof van de toetsen. Hij haalde diep adem en plaatste zijn vingers. Toen begon hij te spelen steeds sneller. Alsof de muziek aan de haal ging met Maria voelde ze elke toets, dwars door haar heen gaan. Elke keer, steeds opnieuw bespeelde hij haar diepste gevoelens. Het bereikte niet alleen Maria, het was alsof de stad uit het grauwe van de oorlog brak. Ketenen braken los, een nieuw leven ontsprong uit de wonden van de oorlog. Nadat Sean was uitgespeeld viel het laatste sprankje zon door het keukenvenster naar binnen zodat een aura om Sean vormde. Nog betoverd door de muziek kwam ze overeind. Met één beweging veegde Sean de keukentafel leeg en tilde haar erop. Kledingstukken vielen op de grond en zo begon een passie volle nacht. Met de muziek nog in hun hoofd bouwden ze langzaam op tot dat hoogtepunt. Maria voelde alsof ze even maar dan ook even in de hemel was. Puur geluk, vers geplukt van de boom des liefdes.
ze opende haar ogen en keek naar het lege kussen naast haar, had ze alles gedroomd of was het echt. Ze ging overeind zitten zodat haar deken van haar naakte lichaam viel. op het kussen zag ze de champagnefles liggen met daarin een stuk papier en een klein potlood. Ze rolde het papier open en zag een schets van haar en Sean. In de verte hoorde ze nog het wegebbende geluid van trommels, heel langzaam...