op het randje

[orangefrog]

Beste mensen,

Begin dit school jaar kregen we de opdracht bij Nederlands om een kort verhaal te schrijven. Het moest wel een strijd weer geven,verder geen regels.
Nu wil ik weer gaan schrijven,dit keer een groter verhaal maar hoor dan nog wel graag wat tips.En als ik het helemaal top doe,ook goed maar dat kan ik me niet voorstellen owja by the way,ik ben een jongen van 18 na het lezen van het verhaal snap je wel waar deze info over gaat
PS: ik weet wel dat ik op mn grammatica moet letten,dat heb ik al van mn docent gehoord

Op het randje..

Vroeger ,als kinderen waren we bang voor deze plek. Vanwege alle mensen die sprongen van de verroeste oude reling van de brug ,om vervolgens te zien hoe de mist hun opslokte. Het laatste wat je van hen hoorde was een plons. Sommige gilde wel of vroegen om vergeefse hulp maar altijd hoorde je als laatste een plons,na gejaagd door een helse stilte. Een helse stilte ja,die van de dood.
En nu, nu sta ik hier zelf. Mijn handen geklampt aan die zelfde roestige reling waar zo velen mij zijn voor gegaan. Onder mijn voeten zie ik hoe de mist naar mij loert,als een roofvogel op zijn prooi. Een snelle dood van de roofvogel. Die van de mist. Een snelle dood wacht op mij als ik me laat vallen,zoals hij mij liet vallen.
Hij zei dat hij van me hield, en ik hield ook van hem. Iedereen zei nog zo:’Pas maar op met hem!’of’ Haha je denkt dat je de enigste bent?’. Ik hoor nog hoe ik hem toen verdedigde tegenover mijn vriendinnen. En uiteindelijk sta je alleen,alleen op die brug. Die brug die zelf al is opgeslokt door de mist en al roodbruin aan het rotten is.
Door mijn haar voel ik hoe de wind mijn haar zachtjes streelt. De wind die zo vrij is om overal te wezen zoals hij is,dan wel hard en gemeen, en anders wel lief en teder die een meisje haar haren streelt. Hij streelde mijn haren net zo teder,toen hij mij zoende. Ik voelde me bij hem speciaal en veilig.
Wij tweeën en niemand anders. Of toch wel? Ik snap nog niet wat haar zo anders maakt. Maar ergens toch wel. Zij is veel mooier,populairder en perfect. Maar ik was toch alles voor hem?nee joh, wat moet hij met z’on mormel als hij haar krijgen kan. Maar hij hield toch van me? Ach je was toch alleen maar onzeker en daarom makkelijk.
Als ik spring stopt dat mijn problemen. Gewoon in een sprong ben ik probleem vrij. En daarna wordt alles beter,rustiger. Langzaam trek ik mijn vingers terug in mijn handpalm. Ik voel hoe ik langzaam naar voren buig..
Ik schrok ontzettend van de hoogte! Mijn hart dreunt zwaar tegen mijn borst aan, en kruipt omhoog naar mijn keel. Dat al die mensen toch gesprongen zijn. Nou ja,ik snap het wel. Wat heb ik hier nog te doen? Niemand die echt om me geeft,alleen omdat ik maar makkelijk ben. Mijn vriendinnen geven ook niks om me. Kan me die dagen nog herinneren dat ze er altijd voor me zouden zijn. We konden overal over praten,zolang het maar hun problemen waren. En wanneer ik wou vertellen hoe verliefd ik op hem was en hoe blij ik met hem was, waren ze verdwenen. Als ratten van een zinkend schip gerent. Ik voelde me heel alleen,alsof ik midden op de hei stond. Ik kon wel schreeuwen maar niemand die me zou horen. En alsof er geluisterd zou worden. Er was maar een iemand die voor me klaar stond, en dat was hij.
Ik voel me nu gewoon zo machteloos. Niemand moet mij meer, mijn vriendje niet,mijn vriendinnen niet, mijn ouders… mijn ouders. Iedere keer vroegen ze me of het wel ging,of ik praten wilde. Maar dat was altijd op z’n moment dat ik te moe of te chagrijnig was om te praten. Eigenlijk had ik daar nooit oren naar. Het zijn mijn ouders,waar kunnen zij mij nou mee helpen? Aan een nieuw vriendje? Nee maar meisje geen hand maar een land vol. Maar ik hield van hem! Waarom snappen ze dat niet! Dat snappen we wel maar je wordt vanzelf weer gelukkig. Zonder vriendinnen?zonder vriendje?

Maar ze bedoelde het goed. Ze wilde me opvrolijken,me het gevoel geven dat ze er voor me waren. Zij hebben me niet in de steek gelaten,niet boven een ander verkozen. Zonder aarzelen of het mijn eigen schuld niet was hebben ze me proberen te helpen. En dan bedank ik hun door ze te laten vallen,net zo hard als mijn vriendje me liet vallen. Hoe mijn vriendinnen mij lieten vallen. En hoe ik mezelf wil laten vallen. Dat zou mij net zo erg als mijn vriendje en vriendinnen maken. Zo wil ik niet zijn. De persoon die mijn ouders in de steek laat,die zijn ouders laat vallen.
Ik pakte de reling nog steviger vast. Ik ga niet meer springen,ik ga me niet laten opslokken door de mist. Zij lieten mij vallen,maar moet ik dan ook mensen laten vallen? Ze zijn het niet waard om voor te springen,te sterven. Voorzichtig draai ik mijn polsen zodat ik weer terug over de reling kan klimmen als ik ineens voetstappen hoor. Een man probeert met zijn hand gestrekt de mijne vast te pakken. Ik schrok enorm van de man, en uit reflex zette ik een stap naar achter. Ik voelde hoe mijn voet langzaam over de betonnen reling van de brug gleed.
Ik gilde of schreeuwde niet om hulp. Het laatste dat je hoorde was een plons. Velen gingen voor mij en velen zullen nog volgen, om uiteindelijk te verdwijnen in de mist.

[Saskjezwaard]

Welkom, welkom op OV ik zal je alvast waarschuwen: omdat het vakantie is, is het nog rustiger op de site dan normaal. Maaarrrr... daar kan jij wat aan doen Stel jezelf voor ( http://onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=15 ), lees andermans verhalen en ga zelf druk aan de schrijf (maar post niet meer dan 1 stukje van max 1000 woorden per dag, anders is het te veel om in te halen). Nu heb je de kans om een verschil te maken!

Oké, dat was mijn promopraatje :p over naar je verhaal!
Met je grammatica valt het echt reuze mee, ik heb veel erger gezien :p er zijn wel een paar fouten die je vaker maakt en die zal ik er even uitlichten. Even een vraagje van tevoren: schrijf je dit in word? Zoja, haal dan de spelllingcheck eroverheen, want die haalt er al een hoop fouten uit, zoals bijvoorbeeld je verkeerd geplaatste komma's. En zonee, lees je verhaal, voor je het plaatst extra na en let dan vooral op de dingetjes die ik hier aanhaal :p

Vroeger ,als kinderen waren we bang voor deze plek.

Je zet de komma verkeerd neer. Het hoort zo te zijn: Vroeger, als kinderen waren we bang voor deze plek.
Dus de komma moet aan het eerste woord vast, en er moet een spatie na de komma. Die doe je heel vaak fout en als je die eenmaal goed verandert dan ziet je tekst er een heel stuk verzorgder uit^^

Sommige gilde wel of vroegen om vergeefse hulp maar altijd hoorde je als laatste een plons,na gejaagd door een helse stilte.

Je hebt het over meerdere mensen die springen, dus sommige = sommigen; en gilde = gilden
Bij vroegen doe je het wel weer goed :p dit is trouwens een fout die ik hier heel vaak op het forum heb gezien. Let gewoon maar extra op als je een werkwoord schrijft of het onderwerp enkelvoud of meervoud is, en dan moet het goed komen. En als je dan nog toch nog wat foutjes maakt, dan blijf ik het gewoon aanhalen totdat je het goed doet

Ik schrok ontzettend van de hoogte!

Dit is het verraderlijke van in de tegenwoordige tijd schrijven en dan ook nog terugdenken naar vorige gebeurtenissen in je tekst hebben staan. Het is heel makkelijk om de fout te maken om iets in de tt te zetten wat eigenlijk in de vt hoort en andersom. Omdat je hp op dit moment schrikt, moet het in de tt zijn, dus schrok = schrik
Dit is een van de redenen dat ik zelf in de vt schrijf, want daar heb je geen verwarringen op dat gebied :3 Maar in welke tijd je wilt schrijven is persoonlijke smaak, alleen moet je, als je besluit in de tt te schrijven, extra goed letten op je tijden. Je hebt het namelijk wel vaker verkeerd staan, maar dat moet je bij een volgend verhaal maar in je achterhoofd houden :p

Zo, dat waren de puntjes die me opvielen en die vaker terugkwamen. Er zitten wel een paar zinnen bij waar wat andere fouten in zitten, maar anders wordt mijn reactie nog langer en het helpt je niet als ik zin voor zin doorspit om je je fouten te laten zien :p
Je verhaal zit, zeker voor een eerste verhaal, al erg goed in elkaar! Mag je zeker trots op zijn! Je hebt laten zien dat je iets kan wat ikzelf erg belangrijk vind voor het schrijven van een goed verhaal: je kan jezelf verplaatsen in je personage. En niet alleen de emoties, maar ook de zintuigen (de wind, de mist, de enorme diepte). Er zit ook echt een verhaal in je verhaal, dus het bestaat niet uit een hoop random momenten die niet op elkaar overlopen, maar het vloeit goed. Ook met je gevoel voor details zit het goed. Dus je hebt de basis al erg stevig gelegd

In je verhaal zelf zitten mooie zinnen, vooral de laatste paar vond ik goed. Je maakt mooi het rondje vol nadat je aan het begin over de mist en de plonsen hebt gepraat^^ sterk eerste verhaal, en ik ben erg benieuwd wat er nog meer van jouw hand verschijnt!

[Faatje]

Mooi stukje.
Ik voelde met haar mee.

Is het een one-shot of ga je verder?

Gr.