Online Verhalen

Mijn verhaal heeft dus nog geen titel.
Ik weet nog niet zo goed welke kant ik opga met mijn verhaal dus daarom plaats ik het tijdelijk hier.
Mijn grammatica is aan de slechte kant dus als je verbeteringen hebt, laat het maar weten.



Als ik mijn ogen open doe, voel ik de zonnestralen op mijn gezicht en denk ik over hoe warm het vandaag gaat worden. Ik draai mij om en zie Stefan juist zijn hand verschuiven. Ik lach en denk aan gisterenavond. Hoe zijn wij weer in bed beland? Aja na het feestje van Britt en Koen. Shit vloek ik zachtjes, dit had ik nooit gedacht. Dit maakt het allemaal wel veel ingewikkelder dan het mocht zijn. Mijn hart en gedachten gaan als een razende tekeer als ik snel mijn kleren aandoe en dan maar hopen dat hij het allemaal vergeten is. Dan moet ik nooit iets uitleggen. En dan komt alles in orde. Ik pak snel mijn kleren bijeen, en kleed mij aan. Ik merk dat Stefan beweeg en ik blijf stokstijf staan en hou mijn adem in. Oef, hij slaapt dan toch verder. Ik glip de kamer uit en ik rij naar huis. Thuis kijk ik mijn appartement rond en ik zie dat ik dringent moet opruimen. Maar eerst moet ik nadenken over hoe ik dit ga oplossen. Ik hoor in de verte iets piepen, en ik merk dat dit mijn gsm is. Ik neem hem uit mijn hantas en kijk op het schermpje. Britt heeft een berichtje gestuurd om te vragen hoe het gisteren is afgelopen. Ik negeer het smsje en zucht is diep..

De afwezigheid van een titel trok me naar je verhaal. Daar aangekomen viel me meteen op hoe kort het deel is dat je hebt geplaatst. Probeer delen van minimaal vijfhonderd woorden te plaatsen. Een maximum is wat moeilijker te bepalen, maar beperk het tot duizend woorden. Het geeft iedereen wat te lezen, maar geeft ook wat om te kunnen beoordelen. Als de delen meer woorden bevatten, dan blijft een oordeel vaak achterwege omdat er te veel tijd in gaat zitten. In dit geval is het minstens zo lastig omdat er zo weinig te beoordelen is, maar ik ben de uitdaging aangegaan. Schrik niet van wat als een lijst op je kan overkomen. Pik eruit wat je aanstaat en negeer de rest.

EmilieLuyckx schreef:Als ik mijn ogen open doe, voel ik de zonnestralen op mijn gezicht en denk ik over hoe warm het vandaag gaat worden.

Een praktisch puntje. Voel je de zonnestralen niet met gesloten ogen?
Voegt het laatste zinsdeel wat toe? Ik vraag dit omdat ik geen idee heb welke kant je ermee op wilt. Vriest het daar momenteel en hoopt ze dat ze lente aanbreekt? Is het midden in de zomer en verlangt ze naar wat minder tropische dagen? Ik hoop dat je begrijpt wat ik hiermee wil overbrengen.

EmilieLuyckx schreef:Hoe zijn wij weer in bed beland?

Zelf zet ik gedachten zoveel mogelijk in cursief, maar het is geen verplichting. Ik vind het gewoon fijner lezen.

EmilieLuyckx schreef:Aja na het feestje van Britt en Koen.

Het begin van de zin vind ik wat minder lopen. Oh ja komt iets beter op me over, met de nadruk op iets.


Het valt me op dat je veel met ik begint. Ik doe dit, ik doe dat... Het leest minder soepel naar mijn mening.

EmilieLuyckx schreef:Dan moet ik nooit iets uitleggen.

Lees deze zin eens hardop aan je zelf voor. Vergeet het, lees het hele stuk eens hardop aan je zelf voor. Als je dit doet dan zal je opvallen dat een paar zinnen wat minder soepel op elkaar aansluiten dan wenselijk is.

EmilieLuyckx schreef:En dan komt alles in orde. Ik pak snel mijn kleren bijeen, en kleed mij aan.

Drie zinnen ervoor had ze haar kleren al aangetrokken. Zal vast winter zijn in je verhaal als ze meerdere lagen kleding wil dragen.

EmilieLuyckx schreef:Thuis kijk ik mijn appartement rond en ik zie dat ik dringent moet opruimen.

..dringend..

EmilieLuyckx schreef:Ik hoor in de verte iets piepen, en ik merk dat dit mijn gsm is.

Een vrouw en een handtas zijn voor mijn gevoel nooit ver uit elkaar, maar dat is mijn mening. Als je het gaat hebben over in de verte dan roept het iets andere beelden mij me op dan jij (be)schrijft. Probeer je in te beelden hoe iemand het leest zonder over jouw fantasie te beschikken.

EmilieLuyckx schreef:Ik neem hem uit mijn hantas en kijk op het schermpje.

..handtas..

EmilieLuyckx schreef:Ik negeer het smsje en zucht is diep..

..diep. Één punt aan het einde van de zin is in de meeste gevallen voldoende.
..en zucht eens diep.
Je kan voor mijn gevoel hier meer uithalen. Laat haar twijfelen tussen reageren of juist niet. Betrek de lezers bij het gevoel dat het personage heeft waardoor ze de SMS negeert. Je laat op meerdere momenten in het verhaal te veel achterwege. Soms is het leuk om als lezer ergens naar te raden, maar naar mijn mening is dat nu niet het geval.

Het verhaal blijft na het lezen helaas voor jou niet hangen. De paar schrijffouten zouden ook door microsoft word zijn opgemerkt. Voer minimaal een spelling- en grammaticacontrole uit voor het insturen. Als het deel al kort is, dan blijf je als lezer hier vaak op hangen omdat je gaat zoeken naar meer schrijffouten, waardoor de inhoud naar de achtergrond word gedrongen en dat mag je nooit laten gebeuren. Lezers zijn vergevingsgezind, bij een boeiend deel van een verhaal van een paar minuten leestijd zal een schrijffout snel vergeven worden en soms zelfs over heen gelezen.

Het deel van je verhaal is voor mijn gevoel meer een concept dan een echt deel. Misschien komt het grof over als ik het een kladje noem, maar ik wil je beslist niet kwetsen. Het lijkt meer een opsomming van wat je in het deel allemaal wilt hebben staan voor je er echt aan begint te werken. Het personage doet ook van alles, maar de redenen daarvoor blijven vaak in het duister. Bij mij als lezer werkte het irritatie op.
Het begin wanneer ze denkt over wat voor weer het gaat worden trekt me niet het verhaal in. Je word wakker in een vreemd bed en dan ga je over het weer denken. Ik zou me waarschijnlijk eerder zorgen gaan maken of ik geheel naakt ben , vervolgens of ik seks heb gehad en als het zo is of het dan veilig is gebeurd. Er gaan dan een heleboel gedachten door je hoofd. Ik ga ervan uit dat ze gedronken heeft, want het kost haar enigszins moeite om te herinneren wat er is gebeurd. Er valt ook zonlicht op haar gezicht, slaapt ze soms met de gordijnen open en kan de buurman in de slaapkamer kijken? Ik garandeer je dat je dan automatisch het dekbed wat hoger trekt. Een heleboel dus en dat eigenlijk alleen maar over de eerste zin. Je kan er alle kanten mee uit en daarom trek ik de conclusie dat het nog verder uitgewerkt moet worden.
Onze schrijfwijzen verschillen, waardoor ik bewust voorbeelden achterwege heb gelaten hoe ik een bepaalde zin zou schrijven. Het zou misschien het hele verhaal veranderen waardoor het gevoel kan ontstaan dat het niet langer meer van je zelf is.

Doe met mijn opmerkingen wat je wilt, want het is en blijft jouw verhaal.