Oorlogsheld
Geplaatst: 16 aug 2014 09:58
Hallo daar!
Dit verhaal is voor een groot deel geïnspireerd door het liedje Hero of War van Rise Against.
------------------------------------------------------
“Nee!” schreeuwde hij. “Nee, nee, nee!” Telkens weer opnieuw schreeuwde hij het. Zo hard als hij kon. Alleen nooit kwam er ook maar iets uit zijn mond.
Hij keek in afschuw toe hoe zijn armen begonnen te bewegen. Het geweer dat in zijn handen lag was loodzwaar.
“Nee!” Nog steeds kwam er geen geluid uit zijn mond.
Zijn gekromde vinger zat om de trekker. Het geweer was op een man gericht. De man stond bevend voor zijn vrouw, die een kind vasthield. Een half jaar oud, schatte hij.
Hij kneep zijn ogen dicht, maar hij bleef de man, vrouw en het kind zien. Hij voelde zijn vinger aanspannen.
De vrouw keek hem aan, recht in zijn ogen. Vragende ogen. Een vraag om medelijden. Een vraag of er nog een stukje menselijkheid in hem over was.
Hij schreeuwde opnieuw. Geen geluid.
Hij haalde trekker over.
“Nee, verdomme! NEE!”
Er klonk een luide knal. De kogel knalde de borst van de man in. De ogen van de vrouw sperden zich wijd open. Een rode vlek vormde zich op het shirt van de man.
“NEE!” Deze keer kwam er wel geluid uit zijn mond.
Met wijd open ogen zat hij in bed. Een snelle blik op de wekker verraadde dat het pas vier uur was. Nog enkele uren voor de dag begint. De dag van de uitreiking van de medaille. Een medaille voor helden.
Dit verhaal is voor een groot deel geïnspireerd door het liedje Hero of War van Rise Against.
------------------------------------------------------
“Nee!” schreeuwde hij. “Nee, nee, nee!” Telkens weer opnieuw schreeuwde hij het. Zo hard als hij kon. Alleen nooit kwam er ook maar iets uit zijn mond.
Hij keek in afschuw toe hoe zijn armen begonnen te bewegen. Het geweer dat in zijn handen lag was loodzwaar.
“Nee!” Nog steeds kwam er geen geluid uit zijn mond.
Zijn gekromde vinger zat om de trekker. Het geweer was op een man gericht. De man stond bevend voor zijn vrouw, die een kind vasthield. Een half jaar oud, schatte hij.
Hij kneep zijn ogen dicht, maar hij bleef de man, vrouw en het kind zien. Hij voelde zijn vinger aanspannen.
De vrouw keek hem aan, recht in zijn ogen. Vragende ogen. Een vraag om medelijden. Een vraag of er nog een stukje menselijkheid in hem over was.
Hij schreeuwde opnieuw. Geen geluid.
Hij haalde trekker over.
“Nee, verdomme! NEE!”
Er klonk een luide knal. De kogel knalde de borst van de man in. De ogen van de vrouw sperden zich wijd open. Een rode vlek vormde zich op het shirt van de man.
“NEE!” Deze keer kwam er wel geluid uit zijn mond.
Met wijd open ogen zat hij in bed. Een snelle blik op de wekker verraadde dat het pas vier uur was. Nog enkele uren voor de dag begint. De dag van de uitreiking van de medaille. Een medaille voor helden.