Online Verhalen

En het is weer eens tijd voor een schrijfles^^ zoals altijd, toevoegingen kunnen hieronder worden gezet of in een pbtje naar mij worden gestuurd, dan zal ik zien of ik het erin kan verwerken =)
--------------------------------------------------------------------



Beschrijvingen van mensen

Hoe kun je het nieuwe karakter dat je introduceert zo goed mogelijk beschrijven zodat iedereen nog weet wie hij of zij is?
Ten eerste moet je weten of hij een hoofd- of bijpersonage is. Stel: je personage komt maar één keer terug in het verhaal, dan is hij niet belangrijk genoeg om hem uitgebreid te beschrijven. Het geven van zijn haar- en oogkleur is genoeg, of, als je wat af wilt wijken, de trekken die hem laten opvallen van de rest van je karakters. Bijvoorbeeld een uitgemergeld gezicht of een heel erg gespierd lichaam.
Nu over naar het hoofdpersonage.

Als je een nieuw hoofdpersonage introduceert, is het belangrijk om meteen een goed beeld van hem of haar over te brengen. Dus probeer de elementen over te brengen die hem ten opzichte van de rest er echt uit laten springen. Is hij lang, heeft hij een vierkant gezicht, heeft ze blond, krullend haar?
Je hoeft niet alle uiterlijkheden meteen erin te proppen. Het ligt aan de tekst hoeveel je erin kan zetten. Is het donker, dan kan je natuurlijk niet vertellen hoe de haarkleur eruit ziet. En als je het personage van een afstand ziet, is de oogkleur natuurlijk onmogelijk.
Verspreiden van de details werkt het beste. Dan bouwt de lezer beetje bij beetje een beter beeld van hem/haar op.
Ook is het een slim idee om af en toe de kleine details nog te noemen verder in je verhaal. Als je meer karakters hebt geïntroduceerd, kan het soms moeilijk zijn om je te herinneren hoe die er nu weer precies uitzag. Gewoon een keer de haarkleur vermelden, of de kenmerkende, krullende neus werkt al heel goed.

Omschrijvingen van omgeving

Hierbij is het belangrijk om er geen opsomming van te maken. Niemand vindt het leuk om dit te lezen:
In het midden stond een lage salontafel met daarop zes lege koffiekoppen en daaromheen stonden twee fauteuils en een leren bank. Een lamp in de hoek met een witte lampenkap scheen op de muur, net onder een fotolijstje dat aan de muur hing, naast een landschapschilderij en een ronde spiegel.

Met zoiets raak je al snel het overzicht kwijt. Mijn tip is om hetgeen te pakken wat je het eerste zou opvallen als je de kamer binnenkomt. En door je hoofdpersoon door de kamer te laten bewegen, loopt het al vloeiender in elkaar over. En zoals het ook met het beschrijven van personen is, ook hier kun je het beste de details verspreiden.
Mijn aandacht werd getrokken door de witte lamp in de hoek die op het fotolijstje scheen, precies voor dat doel er neergezet. Hier, kijk hierheen. Ik liep ernaartoe en bekeek het grondig. Twee meisjes lachten vrolijk terug. Mijn blik gleed naar het schilderij dat aan de muur hing, maar het landschap was saai om naar te kijken. De spiegel was veel interessanter. Ik deed even mijn haar goed en liep daarna naar de leren bank die om een salontafel heen stond. De twee fauteuils die naast elkaar stonden, zagen er ook comfortabel uit, maar ik hield van het gevoel en de geur van leer. Schaamteloos legde ik mijn voeten op de tafel –zorgvuldig de zes lege koffiemokken ontwijkend- en sloeg mijn armen over elkaar. Zo, ik was er klaar voor.

Er zijn veel manieren waarop je kunt beschrijven: je gooit er beeldspraak in, je houdt het realistisch, je overdrijft een beetje.

Beeldspraak

Er zijn veel verschillende soorten beeldspraak. Ik zet er een paar op een rij die belangrijk kunnen zijn, de rest kan je vinden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Beeldspraak
- allegorie:
In een allegorie worden abstracte begrippen voorgesteld als personen. In de literatuur wordt dit door het hele verhaal/gedicht volgehouden
Bv. De Dood, Jaloezie, Deugd.
- homerische vergelijking:
Een homerische vergelijking is een uitgebreide vergelijking, volgens het schema "zoals bijzin over datgene waarmee vergeleken wordt, zo hoofdzin over dat wat vergeleken wordt". Meer algemeen is een homerische vergelijking ook een breedsprakige vergelijking, waarbij de schrijver zo opgaat in het vergelijken, dat hij dingen noemt die geen verwantschap meer hebben met het beeld.
Bv. Zoals in de bergen een havik,
vlugger vliegt dan al wat er vliegt, op een schichtige duif komt gestreken
— deze wiekt zijdelings weg, maar de havik, telkens weer stotend,
schiet en schiet op haar af met snerpende kreten: zijn
vraatzucht spoort hem tot grijpen — zo snelde toen ook Achilles naar voren,
vol van begeerte.
- metafoor:
Een metafoor is een vorm van beeldspraak, waarbij geen vergelijkingswoord (als, zoals, net een, ...) gebruikt wordt. Het kan ook een retorische beeldspraak zijn, die zijn effect bereikt via associatie, vergelijking, gelijkenis, antithese (= tegenstelling), hyperbool (= (buitensporige) overdrijving) of metonymie.
Bv. De mens is een wolf (de vorm A = B).
De voorzitter ploegt door de vergadering.
- Personificatie:
Dit vind ik zelf een mooie beeldspraak om te gebruiken. Een personificatie is een vorm van beeldspraak waarbij levenloze zaken, niet-menselijke levensvormen of abstracte begrippen menselijke eigenschappen krijgen toegeschreven of waarbij ze als een (levend) persoon worden opgevoerd.
Bv. De bomen fluisteren zachtjes haar naam.
Het papier is geduldig.
- Synesthesie:
Synesthesie is een stijlfiguur waarbij een combinatie van de indrukken van verschillende zintuigen in uitdrukkingen wordt gebruikt.
Bv. Schreeuwende kleuren (heeft betrekking op gehoor en gezicht)
Warme gedachten (heeft betrekking op gevoel)

Overdrijven

Door een tikkeltje te overdrijven met je beschrijvingen, lukt het goed om een bepaald beeld over te brengen. Dit lukt vooral goed bij vreemde karakters die er op zichzelf al uitspringen.
JK Rowling gebruikt het overdrijven heel goed. Hagrids handen waren zo groot als prullenbakdeksels en zijn ogen waren net twee kevertjes.
Het nadeel is wel dat de lezer er misschien een cartoonesk beeld van krijgt en het hierdoor niet geschikt is voor alle genres. Als je een kinderverhaal schrijft of een komisch verhaal, kan ik je aanraden om dit te gebruiken.

Bijvoeglijke naamwoorden

Het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden in je verhaal maken je verhaal al een stuk levendiger. Spullen krijgen een kleur, een vorm, en een duidelijker beeld. Te weinig bijvoeglijke naamwoorden gebruiken maakt een tekst al snel karig, maar te veel moet je ook niet hebben. Dan kan het te geforceerd over komen, dat je een bepaald beeld bij je lezers naar binnen wil próppen.

Hou in je hoofd dat je één, maximaal twee bijvoeglijk naamwoorden per zin gebruikt. Dan zal het allemaal meevallen.

Zintuigen

Iedereen gebruikt de ogen als zintuig, de oren worden ook nog veel gebruikt, maar de rest wordt vaak vergeten. Terwijl dat juist ervoor kan zorgen dat je je lezer het perfecte beeld geeft. Als je karakter iets vastpakt, zeg er dan bij of het koud of juist warm is. Als je karakter iets proeft, waar het naar smaakt. Stel dat je de ruimte binnenloopt, wat zou je dan ruiken? Hij raakt iets aan, wat voelt hij dan?
Zoals bij alles, probeer het niet te overdrijven. Niet alles hoeft een geur, smaak, textuur enz. te hebben. Maar het af en toe vermelden bij iets wat zeldzaam of speciaal is, maakt het moment juist intenser.

Clichés

Zoals het met alles in schrijven is: vermijd de clichés! Het is dodelijk voor een goed verhaal.
Haar volle lippen waren zo rood als bloed en haar ogen hadden de kleur van een wolkeloze lucht in de zomer.
Probeer zelf je eigen combinaties te verzinnen, dat geeft vaak net dat tikkeltje extra aan je verhaal. Wees origineel!


Opdrachten

- Je hp komt voor het eerst op bezoek bij de familie van zijn/haar vriendinnetje/vriendje. Hoe is de huiskamer ingericht, hoe zien de ouders eruit en hoe ziet je hp dit alles?
- Je hp loopt door het bos, zoekend naar een plekje om rustig de afgelopen paar dagen te overdenken. Het was een drama! Eindelijk vindt hij/zij een klein meertje waar een paar zwanen op drijven. Je hp overdenkt de zaken en natuurlijk komt net degene aan waarvan je niet wil dat hij/zij je nu ziet.
- Je hp gaat samen met een vriend voor het eerst inbreken. Natuurlijk gaat het niet goed en worden ze betrapt. Wat gebeurt er verder?

Ik ben echt een wrak in beschrijvingen, meestal zie ik alles al voor me en vergeet ik het om op papier te zetten. Bedankt voor de tips, erg handig [:

Zo,
Ik heb gekozen voor het eerste.
---------------------------------------------------------------

De kale huiskamer stond in schril contrast met de eetkamer.
De witte verf schilferde van de muren en ontblootte een vijftal bruinrode bakstenen.
Bovendien was de huiskamer niet echt opgesmukt.
Het viel me op dat in de rechterhoek van de kamer een schitterend rode fautieul stond.
Daarnaast stond een klein houten tafeltje met precies in het midden een Chinese vaas.
Het felle licht die erboven scheen , wees op twee klassiekvolle schilderijen.
Op het ene schilderij stond een oude man met keurige handschoentjes aan.
Op de andere stond dan weer iets totaal anders :Een fruitmand.
Wie zou daaraan gedacht hebben om deze twee afschuwelijke schilderijen naast elkaar te zetten?!
Toen ik deze voorwerpen aan het bekijken was viel me op dat mijn vriendin er totaal niet bij paste.
Zij droeg een korte jeansbroek, een knalgele t-shirt en in haar haren had ze een fluwelen haarband.
Haar haren had ze rood geverfd en dat gaf een slecht contrast met de huiskamer.
De moeder beviel me niet echt. Zij had haar wél aangepast aan het interieur.
De dikke bontjas die ze nog altijd aanhad was afgrijselijk om naar te kijken.Ik zou me schamen!

-------------------------------------------------------------------

Lang genoeg?

Ik hoop dat je het leuk vind!
Lisaxx

Ik neem aan dat ik hier ook vragen kan stellen over beschrijvingen. Ik heb eigenlijk nooit moeite met beschrijvingen, maar met het beschrijven van huidskleuren heb ik wel (enige) moeite.
Hoe doe je dit het beste? Bij het lezen van boeken heb ik er nooit echt opgelet en ik weet ook niet direct een boek waar ze dit doen.
Als je bijvoorbeeld een persoon met een negroïde uiterlijk wilt introduceren, dan vind ik het raar dat je met de huidskleur duidelijk probeert te maken dat het om een neger gaat. Ik vind het namelijk al snel op een opsporingsbericht gaan lijken als je het bijvoorbeeld over een getinte huidskleur hebt. En gewoon neger, Afrikaan of Surinaamse komaf zeggen vind ik ook raar, vooral als je al flink in een verhaal zit en je eigenlijk nooit duidelijk hebt gemaakt dat alle andere personen blank zijn... Of maak je juist door het te benoemen duidelijk dat het om een uitzondering gaat? En wordt zo dan duidelijk dat de rest blank is en hij niet? Maar wat als er veel verschillende etniciteiten in één scène zijn?

In de meeste boeken spreken ze over bruin, blond, zwart en rood haar. Het is voor mij als lezer dan duidelijk dat het om een blank persoon gaat, omdat afrikanen over het algemeen alleen zwart kroeshaar hebben.
Stel dat een schrijver een persoon beschrijft (Dit is het eerste niet blanke karakter) met bijvoorbeeld kroes haar en hij wil dat de lezer weet dat hij niet blank is. Is het aanduiden van kroes haar dan voldoende om aan te tonen dat het om een gekleurd persoon gaat. Ik vind van niet.

Ik zit vooral met dit probleem, omdat ik een onbelangrijke personage wil beschrijven. Dit personage blijft maar heel kort in het verhaal, maar het moet wel direct in één zin duidelijk zijn dat het om een afrikaan gaat. En ik wil aan de omschrijving van het personage niet te veel woorden verspillen, omdat de hoofdpersoon alleen naar dit personage kijkt.

Ik ben benieuwd naar jullie suggesties of oplossingen!

Quote uit verhaal van mij (De Tovenaar Van Alles):

“Wie heeft er in deze tijd dan ook nog een bodyguard nodig,” verzuchtte Kouma hardop. Mismoedig staarde hij voor zich uit. Vanuit de spiegel achter de bar zag hij zijn weerspiegeling terug staren. Zijn korte, zwarte haren begonnen op sommige plekken al te vergrijzen, en zijn donkere huid begon de eerste tekenen van rimpels te vertonen.

Daarin wordt een man met Afrikaans uiterlijk geïntroduceerd. Helpt misschien?

En toen dacht ik dat het om een midden oostennaar ging xD

Je zei afrikaan tegen me toen je het had gelezen -.- Leugens!

Maargoed, bepaalde dingen kun je aan de fantasie van de lezer overlaten, als het geen deel van je plot is. Maakt het uit dat je lezer hem ziet als afrikaan? Of mag het ook enigszins anders getint zijn? Als het verder niet perse uitmaakt zou ik er niet te moeilijk over doen, lezers zullen nooit jouw eigen gedachtegang volgen

Uit een verhaal van mij:

‘Uw kanonnen zullen niets uithalen tegen een verschijning als dat,’ klinkt het met een onmiskenbaar Afrikaans accent. Als ik me met een ruk omdraai, staat de zwarte man me doodleuk aan te staren met zijn felwitte lach. Alsof er niets aan de hand is.

... maar ik weet niet hoeveel je daar aan hebt, aangezien de hoofdpersoon een blanke in het VOC-tijdperk is en ik in deze tijd ook niet zo snel 'zwarte' zou gebruiken.

Misschien kun je je toch afvragen of je hoofdpersoon een mening heeft over negroïde mensen. Dat kan altijd meespelen in hoe je die beschrijft.

Kroeshaar lijkt me inderdaad te weinig om direct een beeld te vormen, ook al kun je dan meestal wel extrapoleren dat iemand ook een donkere huid heeft. Sowieso vind ik uiterlijk van onbelangrijke personages altijd wel lastig, zeker omdat je niet teveel aandacht aan ze wil besteden. Meestal noem ik dan enkel het meest opvallende kenmerk, of hooguit twee - en in dit geval is dat misschien wel gewoon de huidskleur.

helemaal niet xD, je moest me vertellen dat Kouma een Afrikaanse naam was haha