Online Verhalen

De eindigheid voorbij en dan mijn God ?
Moet ik misschien geloven in reïncarnatie,
een heilige Indische koe, is dat mijn lot,
of spoken bij elke volgende generatie ?

Zal ik op het einde ook een tunnel zien,
met een mooi en onweerstaanbaar licht ,
of treed ik uit mijn lichaam om nadien
te zweven zonder zwaartekracht verplicht ?

Of is het zoals 's nachts, heel diep slapen
of doodgewoon een eeuwenlange droom
en kan een ander ook mijn ziel wegkapen ?

Zoveel vragen in mijn mensenleven,
of zijn er genen in mijn DNA-genoom
die mij het antwoord kunnen geven ?

© Rudi J.P. Lejaeghere

Mooi stukje, het verwoord waar denk ik ieder mens wel mee zit.

Sommige halen antwoorden uit een religie (zoals ik) en andere zoeken naar antwoorden die je enkel kunt beantwoorden nadat je er al niet meer bent.

Ja, het is iets wat me wel bezighoudt. Als je beseft dat een mens zo geëvolueerd is, dat hij 'bijna' zelf een mens kan maken (met alle ethische bezwaren die er zijn), vraag je jezelf toch af of de dood het einde is. Ik voor mezelf kan dit niet geloven. Er moet iets meer zijn. Maar dan kom ik weer bij de titel van het gedicht maar 'wat dan'?

Ik hou wel van je schrijfstijl, of dichtstijl moet ik hier zeggen vermoed ik.

Dank je wel. Ben van plan van nog wel het een en ander te posten van mijn werk. Hoop dat je dit ook mooi vindt.
Groetjes