Summer Paradise.
Geplaatst: 26 mei 2012 23:25
~ Some day I will find my way back to where your name is written in the sand
Het vliegtuig landde vloeiend op de landingsbaan. De passagiers begonnen te klappen en een paar sloegen zelfs juigkreten. Rollend met mijn ogen schudde ik mijn hoofd en staarde nog even uit het kleine raam.
Buiten vloog de omgeving nog steeds in hoog tempo voorbij, al kon ik al goed zien dat ik niet langer in Nederland was. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Het was al zo lang geleden dat ik in Griekenland was geweest, maar toch voelde het als thuiskomen. Nu lag dat natuurlijk vooral aan Mason, al kon ik me herinneren dat ik me al zo voelde toen ik jonger was.
De purser nam de microfoon in handen en heette iedereen hartelijk welkom op Kos. Of we wilden blijven zitten totdat we volledig stil stonden en bij het openen van de bagagebakken voorzichtig wilden zijn. Het kon zijn dat er bagage uit zou vallen.
Ondanks de waarschuwingen van het personeel stonden al veel mensen op. Ook de mensen waar ik naast had gezeten tijdens de reis, een ouder echtpaar. Intussen begon het in het gangpad behoorlijk druk te worden met mensen die hun koffers pakten. In mijn ogen was het onzin om nu al alles te pakken, we konden het vliegtuig toch niet uit voordat de bemanning dat toeliet.
En Mason kon wel wachten. Mason. Zo mogelijk werd mijn glimlach nog breder en er verschenen kriebels in mijn buik. Deels van de zenuwen om hem terug te zien, deels omdat ik zo verliefd op hem was.
Tijdens mijn vakantie vorig jaar zomer hadden we elkaar ontmoet en het klikte eigenlijk meteen. Hij woonde sinds zijn tiende op Kos - daarvoor had hij in Engeland gewoond - en was één keer naar Nederland gekomen, speciaal voor mij. Alhoewel we elkaar vrijwel nooit zagen onderhielden we de band door Skype, MSN en andere sociale netwerken. Ik vond hem echt heel erg leuk en het verliefde gevoel werd steeds sterker, ondanks de grote afstand.
De achtergrond op mijn mobiel was een foto van ons samen, gemaakt op de avond dat ik terug naar Nederland zou vliegen. We lachten allebei omdat we niet wilden dat het een vervelend afscheid zou worden, maar de eerste helft van de terugreis had ik toch lang gehuild.
Ik kende de foto onderhand uit mijn hoofd en kon Masons gezicht zo voor me halen. Hij had donkerbruin haar en prachtige ogen in dezelfde kleur. Telkens als ik erin keek voelde ik me week worden en werd ik licht in mijn hoofd. De flauwe glimlach die altijd rond zijn lippen zweefde, veroorzaakte een kuiltje in de rechterwang. Zijn rechte, witte tanden staken sterk af tegen zijn bruinverbrande huid.
Mijn hart begon sneller te kloppen. Over een paar minuten zou ik hem eindelijk weer zien.
De mensenmassa in het gangpad begon te bewegen en ik stond vlug op. Vanonder de stoel voor me haalde ik mijn rugtas tevoorschijn en slingerde deze over één schouder. Een paar mensen mopperden toen ik mezelf voor hen in de rij drukte, maar dat kon mijn humeur niet verpesten.
De rij bewoog veel te langzaam voor mijn gevoel en ongeduldig begon ik een beetje te drukken, wat amper hielp.
Uiteindelijk stond ik toch in de bus die ons naar het kleine gebouw zou brengen. Het duurde eindeloos voordat die eindelijk begon te rijden en nog langer voordat we het eigenlijke vliegveld bereikten. Nu het moment waar ik al maanden naar uitkeek zo dichtbij kwam voelde ik mezelf steeds ongeduldiger worden. Ik was de eerste die zich uit de bus stortte en naar de bagageband toeliep. Geïrriteerd liet ik me op een plastic stoeltje vallen en pakte mijn mobiel. Terwijl ik een vlug berichtje stuurde naar mijn ouders dat ik zonder problemen geland was hield ik de band scherp in de gaten.
Zodra die begon te lopen sprong ik op en liep erheen. De eerste koffers kwamen langs, maar de mijne zat er nog niet tussen. Ergens honderd jaar later kwam eindelijk mijn weekendtas de band oprollen en ik duwde een dikke vrouw opzij, die verontwaardigd begon te schelden.
Haar negerend greep ik het hengsel van de tas, trok hem van de band en rende de tegenovergestelde richting weer in. Om weer tegen diezelfde vrouw aan te botsen. Een geërgerde kreun verliet mijn lippen. "I'm sorry, may I pass?"
"Don't rush, kid! Enjoy the little things in life," was het antwoord.
Verbluft bleef ik een moment met open mond naar haar staren. "What? No, my boyfriend is waiting outside. I haven't seen him in months and he's not quite a little thing in my life. But I do enjoy my time with him. Move aside, please."
"Ah, young and in love. I wish you the best," zei ze met een knipoog.
Compleet overdonderd bleef ik nog wat langer staan, tot ik me herinnerde dat Mason onderhand wel heel lang had staan wachten. Zonder nog een woord te zeggen rende ik naar de uitgang van de aankomsthal, dat eigenlijk meer een groot uitgevallen kamer was.
"Tris!" schreeuwde een enthousiaste stem. "Over here!"
Zoekend keek ik in het rond en eindelijk zag ik het gezicht waar ik al zo lang naar smachtte. Beide tassen glipten uit mijn, plotseling vochtige, handen en mijn lippen vormden zijn naam. En toen stond hij voor me.
Dolgelukkig gooide ik mezelf in zijn armen en knuffelde hem zo stevig dat mijn spieren trilden van inspanning. Hij tilde me op en drukte me tegen zich aan. Zijn lippen vonden vanzelf hun weg en ik kuste hem direct terug. Oh, wat had ik hem gemist!
"I missed you," fluisterde hij tussen de kussen door, alsof hij mijn gedachten kon lezen. "How was your flight?"
"Long," antwoordde ik prompt en kuste hem opnieuw. "I missed you too."
Zo stonden we een tijdje, totdat we werden verstoord door een stem. "Have a nice time, sweetie!"
Verstoord keken we op, recht in het lachende gezicht van de dikke vrouw.
"Thanks!" mompelde Mason. En toen ze uit het zicht verdwenen was, "Do you know her?"
Heftig schudde ik mijn hoofd. "No, absolutely not."
Hij grinnikte en pakte mijn tassen op. "Let's go."
De zon brandde flink en ik merkte dat ik zweette door de hitte die ik al lang weer ontwend was. Nog even bleef ik staan om een foto te maken van Masons rug en rende toen achter hem aan.
"En, hebben jullie 'het' al gedaan?" gierde Jade aan de andere kant van de lijn. "Of is hij old school?"
"Wat? Nee! Nee! Dat jij dat nou zo belangrijk vindt! Het gaat mij om de liefde en gelukkig zijn met elkaar!" protesteerde ik.
"Dan bedrijf je toch die liefde in de hoop dat je het geluk hebt niet zwanger te raken," ging Jade door.
Er klonk gestommel en ik keek op. Mason kwam uit de badkamer gezet met nog vochtige haren. Zijn strakke T-shirt liet zijn gespierde lichaam goed doorschemeren.
"Je bent echt heel erg, wist je dat! Maar ik moet ophangen, we gaan zo naar het strand. Doei!"
"Oké, veel plezier! Mis jou! En wees voorzichtig!" riep Jade nog net, voordat ik ophing.
"Who was on the phone?" wilde Mason weten. Zijn rechtermondhoek trok omhoog en veroorzaakte een kuiltje. Ik sprong op en drukte een kus op de andere mondhoek. "Jade, my best friend."
"Fun," knikte hij. "Are you ready to go? If we're lucky we can still see the sunset."
"I am!" Ik lachte en pakte zijn hand. "Sunset, how romantic!"
Hij grinnikte en pakte de strandtas waar een complete picknick voor ons in zat. Op één of andere manier had hij in zijn hoofd gehaald dat we nog best konden gaan zwemmen, dus droegen we allebei zwemkleding, onder onze normale kleren.
Het strand was vijf minuten lopen van zijn appartement vandaan en echt enorm. Het zand was zacht en de branding brulde op een prettige manier. De golven waren net groot genoeg om omver geduwd te worden als je diep genoeg ging en het water perfect helder.
Mason ging in het zand zitten. Ik volgde zijn voorbeeld en kwam tot de conclusie dat het alles behalve koud was. Het zand was eerder nog warm door de zon! Toch kroop ik dicht tegen hem aan en sloeg mijn armen om zijn middel. Hij trok me tegen zich aan en legde zijn gezicht tegen mijn haren. "I love you."
"I love you too," glimlachte ik overgelukkig.
We keken in stilte hoe de zon steeds verder de zee in zakte, al werd het niet echt donkerder. Het bleef ergens hangen in schemering, wat best apart maar niet onprettig was.
Mason tekende met zijn vinger een hartje in het zand. M <3 T stond er. Ik glimlachte en schreef met sierlijke letters onze namen tussen de korrels.
Tris loves Mason.
Hij schreef er nog een woord onder, maar trok me overeind voordat ik het kon lezen. Met een behendig gebaar trok hij zijn T-shirt uit. "Let's go for a swim."
"Okay." Ook ik trok mijn bovenkleren uit en gilde toen hij me optilde. Zijn huid was warm en vertrouwd. Mijn handen gleden over zijn buik naar zijn borst en zijn rug. Ontdekten een moedervlek tussen zijn schouderbladen.
Hij drukte zijn lippen op de mijne en zo stonden we een tijdje, zoenend in het warme zeewater.
Ineens was hij verdwenen en klonk er geplons. Het begon nu echt donker te worden en een paar meter verderop kwam een schim boven water.
"You're insane!" riep ik. Maar toch waagde ik het naar hem toe te zwemmen. Waarop hij weer dieper de zee in zwom en mij een heel eind meenam, tot we allang niet meer konden staan. Het was intussen bijna pikkedonker en ik kon slechts zijn silhoutte nog zien. "I want to go back."
"Yeah, we should do that. Before sharks come to eat us!" Hij kietelde me en pakte toen mijn hand. Vastberaden zwom hij terug naar de kust en trok me met zich mee tot we weer terug bij onze kleren waren.
Klappertandend pakte ik de handdoek aan die hij me aanreikte en terwijl ik me afdroogde legde hij handdoeken neer. Overal om ons heen zette hij kleine waxinelichtjes en stak ze aan. Het was zo romantisch!
"Do you want a sandwich?"
Mijn maag knorde bij het laatste woord. Ik schoot in de lach. "Yes please."
Hij draaide zich om, om er één te pakken. Mijn blik viel op de hartjes met onze namen. Ik was alweer helemaal vergeten dat we dat gedaan hadden. Toen zag ik het woord dat eronder stond en een warm gevoel verspreidde zich over mijn lichaam.
Forever.
.
