zwart bloed.
Geplaatst: 11 jun 2012 20:46
haii ^w^
ik ben pas net lid van onlineverhalen.nl en ik zou graag wat advies willen hebben voor mijn verhalen dus.. hier is een beginstuk van mijn verhaal: zwart bloed.
vertel maar wat jullie ervan vinden? (;
xxxx
-
zwart bloed
en daar lag ze dan. In een kist. Vol met rozen. 'vader waarom moest ze zo jong sterven?' vroeg ik aan vader. 'het is beter zo.. ze heeft geen pijn meer' zei vader als antwoordt daarop. Ik nam afscheid van haar. 'Rust zacht Eclynn' fluisterde ik verdrietig tegen haar in de hoop dat ze me in de hemel hoorde. Ik liet een grote traan over mijn wang rollen, mijn vader kon het ook niet laten en snikte met me mee. Ik sluitte mijn ogen en liep weg samen met vader. Ik keek haar lijk na en ademde luid van al het gehuil. Ik en vader stapte in de auto. Zonder een woord te zeggen reden we naar huis toe. Papa zette de auto op de oprit, en we stapten samen uit de auto. Hij deed de deur van ons huis open en zwijgend gingen we samen naar binnen toe. Ik dacht lang na; hoe zou Eclynn het nu hebben? Is ze nu mijn beschermengel? Wat een vragen. Maar ik zou nooit antwoord krijgen. Ik zuchtte en deed mijn jas uit en hing hem op de kapstok. Ik liep gelijk naar het raam toe en keek naar het uitzicht op het bos. Ik knikte even zachtjes met mijn hoofd bij de gedachte of Eclynn ooit terug zou komen. Ik liep toen naar de vaas met rode rozen erin. Ze leken net precies als de rozen die in Eclynn's kist zaten. Ik wilde er een pakken maar ik prikte me aan de roos. 'au!' liet ik fluisterend horen. Ik bestudeerde het bloed en keek naar de kleur. Het was zwart.. Zou dat iets betekenen?
ik ben pas net lid van onlineverhalen.nl en ik zou graag wat advies willen hebben voor mijn verhalen dus.. hier is een beginstuk van mijn verhaal: zwart bloed.
vertel maar wat jullie ervan vinden? (;
xxxx
-
zwart bloed
en daar lag ze dan. In een kist. Vol met rozen. 'vader waarom moest ze zo jong sterven?' vroeg ik aan vader. 'het is beter zo.. ze heeft geen pijn meer' zei vader als antwoordt daarop. Ik nam afscheid van haar. 'Rust zacht Eclynn' fluisterde ik verdrietig tegen haar in de hoop dat ze me in de hemel hoorde. Ik liet een grote traan over mijn wang rollen, mijn vader kon het ook niet laten en snikte met me mee. Ik sluitte mijn ogen en liep weg samen met vader. Ik keek haar lijk na en ademde luid van al het gehuil. Ik en vader stapte in de auto. Zonder een woord te zeggen reden we naar huis toe. Papa zette de auto op de oprit, en we stapten samen uit de auto. Hij deed de deur van ons huis open en zwijgend gingen we samen naar binnen toe. Ik dacht lang na; hoe zou Eclynn het nu hebben? Is ze nu mijn beschermengel? Wat een vragen. Maar ik zou nooit antwoord krijgen. Ik zuchtte en deed mijn jas uit en hing hem op de kapstok. Ik liep gelijk naar het raam toe en keek naar het uitzicht op het bos. Ik knikte even zachtjes met mijn hoofd bij de gedachte of Eclynn ooit terug zou komen. Ik liep toen naar de vaas met rode rozen erin. Ze leken net precies als de rozen die in Eclynn's kist zaten. Ik wilde er een pakken maar ik prikte me aan de roos. 'au!' liet ik fluisterend horen. Ik bestudeerde het bloed en keek naar de kleur. Het was zwart.. Zou dat iets betekenen?