School!
Geplaatst: 15 jun 2012 21:11
Hey ya'll,
dit is een verhaal die ik ooit voor een verhalenwedstrijd op school heb geschreven. Het onderwerp was 'school in de toekomst'. Heb hem al een paar jaar geleden geschreven, maar vind het idee nog steeds leuk. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Helaas heb ik trouwens niet gewonnen
School!
Bah, weer een schooldag, voorjaarsvakantie voorbij. Eens kijken wat ik ze vandaag kan bijbrengen.
Na het ontbijt stap ik op de fiets – TEGENWIND! Natuurlijk. Hard gefietst om nog op tijd te komen. Gelukt. Mijn klas stond al te wachten voor de eerste wiskundeles. Waarom ben ik nu de enige die met zo’n oud vak opgescheept zit?! Alle vakken zijn al lang stukken interessanter gemaakt - om te geven én te krijgen - door hologrammen en 3d voorstellingen. Maar ja, krijg wiskunde maar eens interessanter.
Ook dat nog; ik heb vandaag 3G, die stellen altijd van die stomme vragen.
Iedereen is er behalve meneer van Dam. Al bijna vijfenzestig jaar en komt nog steeds bijna elke dag te laat. O, daar is hij al. Ga maar snel zitten dan. Eerst de dagopening, zo’n suf zoutkorrelstukje, - dat ze die echt willen horen, ik vind ze altijd verschrikkelijk -. Maar ik zal me moeten schikken naar wat de “ouderen van dagen” willen, toen ik op school zat vond ik ze al verschrikkelijk.
Zo, nu beginnen met de les. Proefwerken teruggeven, zoals gewoonlijk heeft mevrouw van Vliet een onvoldoende, bijna vijftig en nog steeds te beroerd om ook maar iets te doen. Oh, kijk nu eens! Meneer en mevrouw Schokels, al zeventig, en nog steeds onafscheidelijk. En menneer Jansen, vijfentachtig, is er ook. Ik hoorde dat hij een ongeneeslijke ziekte had – Een van de weinige die ze nog niet kunnen genezen - en dat hij nog maar 3 maanden te leven heeft ik vraag me af wat hij hier nog doet. Ik zou genieten van het leven dat ik nog had.
“O, mensen, als jullie allemaal voor morgen jullie huiswerk doen trakteer ik, ik ben dan namelijk jarig!”
“Gefeliciteerd!”, “Waarop dan?”, “Hoe oud word je?
“Ik word 17, maar nu aan de wiskunde.”
Zo, ongeveer anderhalf uur later is het pauze. Ik loop door de school naar de lerarenkamer. Er is niet veel veranderd in de leerlingenkantine in de vakantie: schoon zoals altijd, keurige meubels, overal tafels en stoelen en iedereen gooit netjes z’n afval weg. En ze krijgen nog steeds echte kopjes terwijl wij, de leraren het nog steeds met kartonnen bekertjes moeten doen - plastic vervuilt te veel -, want ze vertrouwen ons niet met aardewerk. Wie geeft er hier nou les!
Onze lerarenkamer is even rommelig en chaotisch als altijd, zelfs de eerste dag na de vakantie al. Ik ga ergens alleen zitten - Ik kwam laat aan in het schooljaar en heb nog geen vrienden gemaakt; niet dat dat echt mogelijk is met al die vreemde types hier. Sinds de verschillende levensstijlen zoals gothic, emo en skater 10 jaar geleden als “geloof” zijn geaccepteerd is iedereen onlosmakelijk verdeeld in groepjes en aangezien ze dat in Australië, het land waar ik vandaan kom, niet hadden hing ik overal tussenin toen ik in Nederland kwam en hoorde dus nergens bij. En ik ga ook op de fiets naar school – ik vind het fijn om te fietsen ,want dan heb ik tijd om na te denken - iets dat ook niet echt helpt om algemeen geaccepteerd te worden in een tijd met supersnel openbaar vervoer zoals superhogesnelheidstreinen. Bijna meteen komt Frederika naast me zitten, zo’n type die nooit echt vrienden maakt hoe lang ze ook ergens is - allang blij dat ze ergens kan zitten zonder vreemd aangekeken te worden. Blijft maar roepen dat ze nooit de “downfall” – Het feit dat je twee keer naar school moet om je kennisniveau op peil te houden - zou meemaken omdat ze o zo geweldig is - . Ze zegt dat als je geen tv kijkt en niet te veel computers gebruikt, je minstens tot je tachtigste slim genoeg blijft en je niet weer naar school hoeft. Ik geloof er niets van, als dat waar zou zijn zou iemand dat vast al wel ontdekt hebben. Het is waar dat mensen vroeger maar één keer naar school hoefden, iets dat nu ondenkbaar zou zijn. Maar dat heeft heus niets met het gebruik van computers te maken, die maken het leven juist makkelijker dus zou je meer hersencapaciteit over moeten hebben voor het onthouden van dingen, maar dat is ook niet waar. Onze hersencapaciteit is nu zo zwak dat je na ongeveer veertig jaar alles moet gaan ophalen. Dus moet iedereen nu eerst 10 jaar naar school en daarna zelf les geven, een deel aan de jonge mensen en een deel aan de oude tot de OHL, Onderzoekscentrum Hersencapaciteit Leraren, vind dat je niet nuttig meer bent. En daarna moet je na een paar jaar weer naar school om alles opnieuw te gaan leren - je moet elk jaar een test doen om te onderzoeken of je nog wel genoeg weet. Als het niet zo zou gaan zou niemand op zijn tachtigste het être rijtje van Frans nog op kunnen noemen.
Het is dus maar goed dat ze slaapcocons hebben uitgevonden., die zorgen voor een extra diepe slaap zodat je dubbel zo lang wakker kan blijven met de helft minder slaap dan als je gewoon zou gaan slapen. Alleen jammer dat dromen onmogelijk is in slaapcocons - dat vond ik altijd leuk en het is ook goed voor je creativiteit. Alle kunstwerken en verhalen van tegenwoordig lijken nog meer op elkaar dan die van de 21e eeuw, omdat niemand meer iets nieuws kan verzinnen. Maar ik moet weer les geven. Nog 5 uurtjes en dan 4 uur vrij om mijn lessen voor te bereiden voor morgen. En daarna 4 uur werken bij de voedselplantage op de maan, saai!
De aarde werd zo vol door alle mensen die er op woonden dat ze de ruimtevaart hebben verbeterd en voedselplantages hebben gemaakt op de maan met gigantische kassen en irrigatieruimteschepen. - Het bleek dat als je een beetje moeite deed de maan heel vruchtbaar is voor bijna alle gewassen en omdat zo’n gigantische plantage veel personeel vraagt heeft bijna iedereen nu een baan op die plantages en heeft niemand meer honger en het heeft het voedselprobleem zo goed als opgelost – niemand had gedacht dat het zo gemakkelijk zou zijn!
Ze zijn nu bezig met landbouwprojecten naar andere planeten maar dat lijkt nog niet echt te werken. Ook zijn ze bezig andere dingen naar planeten en manen te verplaatsen zoals scholen en winkelcentra, maar ook dat werkt nog niet - daar zijn nog geen geschikte planeten voor gevonden. Maar, goed ik dwaal af - iedereen dwaalt tegenwoordig snel af. Dat komt omdat we onze dromen niet meer hebben om onze gedacht af en toe een tijd nergens heen te laten gaan, - Ik heb er minder last van, ook omdat ik veel fiets - hersens krijgen nu te weinig rust en daardoor worden we snel afgeleid, maar we hebben de extra tijd die we krijgen door de slaapcocons wel nodig om alles draaiende te houden – Je zou toch denken dat nu zo veel met computers enzo gebeurd we tijd over zouden moeten hebben. Nou dat valt tegen! Na negen uur werken heb ik nog ongeveer drie uur de tijd om te doen wat ik wil. Waarschijnlijk ga ik vandaag mijn Airflux score omhooghalen. Airflux is hét spel dat nu heel populair is. Het is bij Airflux de bedoeling dat je met behulp van je lichaam een dodecaëder, een regelmatig twaalfvlak - niemand had er ooit van gehoord voor het spel - in een soort van mand weet te krijgen - Allemaal virtueel uiteraard. Daarna moet ik weer in mijn slaapcocon om vier uur diep te slapen. En dan begint de volgende dag weer.
dit is een verhaal die ik ooit voor een verhalenwedstrijd op school heb geschreven. Het onderwerp was 'school in de toekomst'. Heb hem al een paar jaar geleden geschreven, maar vind het idee nog steeds leuk. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Helaas heb ik trouwens niet gewonnen
School!
Bah, weer een schooldag, voorjaarsvakantie voorbij. Eens kijken wat ik ze vandaag kan bijbrengen.
Na het ontbijt stap ik op de fiets – TEGENWIND! Natuurlijk. Hard gefietst om nog op tijd te komen. Gelukt. Mijn klas stond al te wachten voor de eerste wiskundeles. Waarom ben ik nu de enige die met zo’n oud vak opgescheept zit?! Alle vakken zijn al lang stukken interessanter gemaakt - om te geven én te krijgen - door hologrammen en 3d voorstellingen. Maar ja, krijg wiskunde maar eens interessanter.
Ook dat nog; ik heb vandaag 3G, die stellen altijd van die stomme vragen.
Iedereen is er behalve meneer van Dam. Al bijna vijfenzestig jaar en komt nog steeds bijna elke dag te laat. O, daar is hij al. Ga maar snel zitten dan. Eerst de dagopening, zo’n suf zoutkorrelstukje, - dat ze die echt willen horen, ik vind ze altijd verschrikkelijk -. Maar ik zal me moeten schikken naar wat de “ouderen van dagen” willen, toen ik op school zat vond ik ze al verschrikkelijk.
Zo, nu beginnen met de les. Proefwerken teruggeven, zoals gewoonlijk heeft mevrouw van Vliet een onvoldoende, bijna vijftig en nog steeds te beroerd om ook maar iets te doen. Oh, kijk nu eens! Meneer en mevrouw Schokels, al zeventig, en nog steeds onafscheidelijk. En menneer Jansen, vijfentachtig, is er ook. Ik hoorde dat hij een ongeneeslijke ziekte had – Een van de weinige die ze nog niet kunnen genezen - en dat hij nog maar 3 maanden te leven heeft ik vraag me af wat hij hier nog doet. Ik zou genieten van het leven dat ik nog had.
“O, mensen, als jullie allemaal voor morgen jullie huiswerk doen trakteer ik, ik ben dan namelijk jarig!”
“Gefeliciteerd!”, “Waarop dan?”, “Hoe oud word je?
“Ik word 17, maar nu aan de wiskunde.”
Zo, ongeveer anderhalf uur later is het pauze. Ik loop door de school naar de lerarenkamer. Er is niet veel veranderd in de leerlingenkantine in de vakantie: schoon zoals altijd, keurige meubels, overal tafels en stoelen en iedereen gooit netjes z’n afval weg. En ze krijgen nog steeds echte kopjes terwijl wij, de leraren het nog steeds met kartonnen bekertjes moeten doen - plastic vervuilt te veel -, want ze vertrouwen ons niet met aardewerk. Wie geeft er hier nou les!
Onze lerarenkamer is even rommelig en chaotisch als altijd, zelfs de eerste dag na de vakantie al. Ik ga ergens alleen zitten - Ik kwam laat aan in het schooljaar en heb nog geen vrienden gemaakt; niet dat dat echt mogelijk is met al die vreemde types hier. Sinds de verschillende levensstijlen zoals gothic, emo en skater 10 jaar geleden als “geloof” zijn geaccepteerd is iedereen onlosmakelijk verdeeld in groepjes en aangezien ze dat in Australië, het land waar ik vandaan kom, niet hadden hing ik overal tussenin toen ik in Nederland kwam en hoorde dus nergens bij. En ik ga ook op de fiets naar school – ik vind het fijn om te fietsen ,want dan heb ik tijd om na te denken - iets dat ook niet echt helpt om algemeen geaccepteerd te worden in een tijd met supersnel openbaar vervoer zoals superhogesnelheidstreinen. Bijna meteen komt Frederika naast me zitten, zo’n type die nooit echt vrienden maakt hoe lang ze ook ergens is - allang blij dat ze ergens kan zitten zonder vreemd aangekeken te worden. Blijft maar roepen dat ze nooit de “downfall” – Het feit dat je twee keer naar school moet om je kennisniveau op peil te houden - zou meemaken omdat ze o zo geweldig is - . Ze zegt dat als je geen tv kijkt en niet te veel computers gebruikt, je minstens tot je tachtigste slim genoeg blijft en je niet weer naar school hoeft. Ik geloof er niets van, als dat waar zou zijn zou iemand dat vast al wel ontdekt hebben. Het is waar dat mensen vroeger maar één keer naar school hoefden, iets dat nu ondenkbaar zou zijn. Maar dat heeft heus niets met het gebruik van computers te maken, die maken het leven juist makkelijker dus zou je meer hersencapaciteit over moeten hebben voor het onthouden van dingen, maar dat is ook niet waar. Onze hersencapaciteit is nu zo zwak dat je na ongeveer veertig jaar alles moet gaan ophalen. Dus moet iedereen nu eerst 10 jaar naar school en daarna zelf les geven, een deel aan de jonge mensen en een deel aan de oude tot de OHL, Onderzoekscentrum Hersencapaciteit Leraren, vind dat je niet nuttig meer bent. En daarna moet je na een paar jaar weer naar school om alles opnieuw te gaan leren - je moet elk jaar een test doen om te onderzoeken of je nog wel genoeg weet. Als het niet zo zou gaan zou niemand op zijn tachtigste het être rijtje van Frans nog op kunnen noemen.
Het is dus maar goed dat ze slaapcocons hebben uitgevonden., die zorgen voor een extra diepe slaap zodat je dubbel zo lang wakker kan blijven met de helft minder slaap dan als je gewoon zou gaan slapen. Alleen jammer dat dromen onmogelijk is in slaapcocons - dat vond ik altijd leuk en het is ook goed voor je creativiteit. Alle kunstwerken en verhalen van tegenwoordig lijken nog meer op elkaar dan die van de 21e eeuw, omdat niemand meer iets nieuws kan verzinnen. Maar ik moet weer les geven. Nog 5 uurtjes en dan 4 uur vrij om mijn lessen voor te bereiden voor morgen. En daarna 4 uur werken bij de voedselplantage op de maan, saai!
De aarde werd zo vol door alle mensen die er op woonden dat ze de ruimtevaart hebben verbeterd en voedselplantages hebben gemaakt op de maan met gigantische kassen en irrigatieruimteschepen. - Het bleek dat als je een beetje moeite deed de maan heel vruchtbaar is voor bijna alle gewassen en omdat zo’n gigantische plantage veel personeel vraagt heeft bijna iedereen nu een baan op die plantages en heeft niemand meer honger en het heeft het voedselprobleem zo goed als opgelost – niemand had gedacht dat het zo gemakkelijk zou zijn!
Ze zijn nu bezig met landbouwprojecten naar andere planeten maar dat lijkt nog niet echt te werken. Ook zijn ze bezig andere dingen naar planeten en manen te verplaatsen zoals scholen en winkelcentra, maar ook dat werkt nog niet - daar zijn nog geen geschikte planeten voor gevonden. Maar, goed ik dwaal af - iedereen dwaalt tegenwoordig snel af. Dat komt omdat we onze dromen niet meer hebben om onze gedacht af en toe een tijd nergens heen te laten gaan, - Ik heb er minder last van, ook omdat ik veel fiets - hersens krijgen nu te weinig rust en daardoor worden we snel afgeleid, maar we hebben de extra tijd die we krijgen door de slaapcocons wel nodig om alles draaiende te houden – Je zou toch denken dat nu zo veel met computers enzo gebeurd we tijd over zouden moeten hebben. Nou dat valt tegen! Na negen uur werken heb ik nog ongeveer drie uur de tijd om te doen wat ik wil. Waarschijnlijk ga ik vandaag mijn Airflux score omhooghalen. Airflux is hét spel dat nu heel populair is. Het is bij Airflux de bedoeling dat je met behulp van je lichaam een dodecaëder, een regelmatig twaalfvlak - niemand had er ooit van gehoord voor het spel - in een soort van mand weet te krijgen - Allemaal virtueel uiteraard. Daarna moet ik weer in mijn slaapcocon om vier uur diep te slapen. En dan begint de volgende dag weer.