Online Verhalen

Ik hoor graag wat jullie hier van vinden



‘Doet dit pijn?’ vroeg ik hem fluisterend. Een gemeen lachje speelde om mijn lippen. Langzaam gleed ik met het scherpe blad van mijn dolk over zijn arm. Het liet een rood spoor na, uit het dunne laagje vlees dat ik had besneden welde bloed op. Amper bij bewustzijn, kreunde de jongen en hij tilde zijn hoofd een beetje op. Tevreden ging ik verder. Kleine sneetjes deden vaak veel meer pijn dan grote wonden. En hij verdiende het om pijn te lijden. Bij elk sneetje dat ik maakte, kreunde hij. Vakkundig handelde ik met de dolk, totdat ik tevreden was met het resultaat. Ik ruilde de dolk in voor mijn pakje sigaretten die op het metalen bijzettafeltje lagen. Nog half kijkend stak ik er een op en inhaleerde ik diep alvorens uit te blazen, genietend van het schouwspel. Hij draaide zijn hoofd een klein beetje, zodat ik hem in zijn ogen kon kijken. In die blik was pure haat en afgunst te zien. Ik lachte.
‘Je weet dat je dit verdiend hebt.’ Zei ik spottend. Ik zette een paar stappen dichterbij zodat ik vlak voor hem stond. Ik kon zijn bloed ruiken. Ik nam weer een teug van mijn sigaret en blies in zijn gezicht uit. Vals keek ik hem aan, en ik bracht mijn sigaret naar zijn gezicht. Langzaam raakte ik met het brandende uiteinde zijn wang aan. Ik hoorde huid sissen. Hij reageerde niet. Zijn ogen waren dichtgevallen. Ik stapte achteruit en bekeek hem met mijn hoofd schuin. Voor de tweede keer liep ik naar het tafeltje en reikte ik naar een flesje met een vloeisof erin en een lapje stof. Zorgvuldig draaide ik de dop van het flesje en bevochtigde ik het lapje. Ik zette het flesje terug en liep met het lapje weer naar hem toe. Ruw pakte ik hem aan zijn kin vast en hield zijn hoofd rechtop. Ik duwde het lapje onder zijn neus. Ik hoefde niet te wachten, zijn ogen schoten open en hij begon te kuchen. Zijn lichaam schokte, en de plaat met kettingen waaraan hij vast zat schudde met hem mee.
‘Ik ben nog niet klaar.’ Fluisterde ik hem toe. Ik haalde het lapje weg, mikte het op de grond.
‘Dus, waar was ik…’ Ik ging weer met mijn sigaret naar zijn wang en plaatste het uiteinde nauwkeurig naast het eerste brandwondje, met een kleine ruimte ertussen. Weer siste de huid, en ditmaal kreeg ik wel een reactie. Een geluid dat tussen een brom en een kreun inzat, steeg op uit zijn keel. Goedkeurend keek ik hem aan. Ik reikte naast me en pakte de verhitte soldeerbout. Hij keek me aan en keek toen naar de soldeerbout. Tevreden zag ik een spoor van angst in zijn ogen. Ik greep zijn kin weer vast en trok een mooi boogje onder de twee brandwondjes. Er kwam rook van de punt van de soldeerbout af en een schroeilucht vulde mijn neusgaten. Weer maakte hij dat vreemde geluid. Ik legde de bout weg en stapte weer achteruit. Voldaan bewonderde ik mijn werk. Op zijn rechterwang prijkte nu een lachend gezichtje. Ook ik lachte. Hij niet.

Ah, bahhh, waarom doet ze dat nou? :( Arme jongen :(

Maar ik heb medelijden met hem, dus goed geschreven! :p Leuke laatste drie zinnen btw;-)

Ja - ik vroeg me eigenlijk ook al af waarom. :p
Ik heb eigenlijk ook niet echt een super goed beeld van de personages in dit stukje, en waar het zich afspeelt. Maar ja, dat heb je wel vaker met one-shots.

Ik vind het trouwens wel leuk idee, vooral die laatste paar zinnetjes.
En je schrijfstijl las wel lekker weg. ^^

Lekker cruel zeg! Love it! Nu vraag ik me ook wel af waarom hij het verdiend en of de hoofdpersoon een beetje psychische problemen heeft xD
Het was kort en krachtig, zegmaar! Erg leuk om te lezen (:

Ik vind het heel interessant dat jij Chris -weet niet of dit ook voor CC geldt- door hebt dat de ik-figuur een meisje is.

En in one-shots ben ik vrij vaak vaag met waarom, wie en waar; sorry!

Dankje Ejell!

Hmm, komt door je schrijfstijl. Je schrijft echt heel erg vanuit de gedachten van een gekwetste vrouw.
Ik heb er zelf niet eens een enkel moment over nagedacht xD Ik bedacht het me pas toen je het zei :p

Zoals ik het zelf las ging dit over een vrouw die was gekwetst door een man, en ze martelde nu die man om zich te wreken oid.

Ja - zag in mijn gedachten ook een meisje voor me. xD

Maar ik merk ook wel, dat de meeste meiden niet zo goed uit de ogen van een mannelijk personage kunnen schrijven, omdat ze het niet gewend zijn.
Dus, ik wist het niet echt zeker.

Maar hetzelfde wat Chris ook al zegt, haar gedachtegang wekte bij mij totaal geen twijfel op of ze een jongen of een meisje is. Het kwam idd over als een gekwetste vrouw.
xD Mannen doen zoiets gewoon anders.

Missie geslaagd

De titel deed me al aan wat martelpraktijken denken en ik kreeg gelijk.
Kort en boeiend. Wat kan een vrouw zo furieus maken dat ze tot deze daden overgaat? Ik vermoed dat het in de relationele sfeer ligt, maar dat denk ik.

Tesserell schreef:Langzaam gleed ik met het scherpe blad van mijn dolk over zijn arm.

Ik begrijp wel wat je bedoel, voor voor mijn gevoel kan ik dat niet uit deze zin halen. Als je ..ik met.. schrapt leest het voor mij al anders, maar dat laat ik geheel aan jou over.

Tesserell schreef:Het liet een rood spoor na, uit het dunne laagje vlees dat ik had besneden welde bloed op.

Het dunne laagje vlees spreekt me iets minder aan. Wel zag ik in gedachten de huid tot op het vlees er onder open liggen.

Tesserell schreef: Vakkundig handelde ik met de dolk, totdat ik tevreden was met het resultaat.

Ik weet niet of je het resultaat helemaal aan de fantasie van de lezer moet overlaten. Als je bijvoorbeeld er achter zet dat het je aan de wegennet van Nederland deed denken dan heeft een lezer al een beeld voor ogen van kriskras door elkaar lopende snijwonden. Daarmee geef je onbewust ook aan dat hij in haar ogen iets verschrikkelijks heeft gedaan.

Tesserell schreef:‘Je weet dat je dit verdiend hebt.’ Zei ik spottend.

..hebt', zei.. Er zijn verschillende manieren waarop zinnen worden geschreven.

Tesserell schreef: Vals keek ik hem aan, en ik bracht mijn sigaret naar zijn gezicht.

Waar ik minder zeker van ben is de overbodigheid van de komma voor de en.

Tesserell schreef:Er kwam rook van de punt van de soldeerbout af en een schroeilucht vulde mijn neusgaten.

De geur van deze lucht is in mijn ogen wel een beschrijving waard om de lezer er meer bij te betrekken.

Een fantastische afsluiter.

Ik heb het verhaal met plezier gelezen. De gang zat er goed in. Doe met de punten hierboven wat je wilt want het is en blijft jouw verhaal.

Ik heb medelijden met de jongen Ik vind je schrijfstijl heel leuk, ik kon me gelijk verplaatsen in de personen in het verhaal.
Ik wist nou niet of degene die hem pijn deed een man of een vrouw was.
Maar nadat ik de andere reacties heb gelezen ben ik er achter gekomen dat het een vrouw was.