Online Verhalen

Na al die tijd zijn de examens eindelijk beeindigd. ;D Tijd voor een nieuwe verhaal -aa-

Proloog
Vingers gleden over de witte en zwarte toetsen van de piano. Harmonische klanken vulden de lucht en verspreidden zich door het hele huis. Het lied, dat sereen en rustig klonk, kreeg een tweede betekenis wanneer een stem de muziek begeleide. De warmte van haar stem stond in schril contrast met de betekenis van de woorden. Ze zong over een offer, over een jonge vrouw wiens bloed vloeide over een ronde kei. De details waarmee ze de marteling omschreef waren pijnlijk realistisch. Ze vertelde hoe de vrouw op een gruwelijke manier om het leven kwam, maar hoe ze daarna sterker wederkeerde. Niet als een geest, maar als een echt levend wezen van vlees en bloed. Een tweede, onsterfelijk leven voor een prijs; elk jaar weer moest de vrouw een mens offeren en zijn bloed over de dieprode steen sprenkelen. De kei die haar leven voorstelde. Als deze steen zijn kleur verloor zou zij sterven. Een leven voor een leven.
Het gezang en de muziek stopte gelijktijdig toen de vrouw verstrakte. Haar hand ging naar een voorwerp die op de vleugel van de roetzwarte piano lag. Haar vingers omklemden het harde object en brachten het vlak voor haar gezicht. De rode gloed verzwakte; de kei verloor langzaam zijn krachten. Het was tijd voor een nieuw slachtoffer.
De vrouw sloeg de bruine mantel over haar hoofd, waardoor haar rode ogen in een schaduw gehuld werden en zo verborgen bleven. Tranen welden op, maar kwamen niet naar buiten. Alleen vanbinnen woedde een strijd, die ze niet kon uitten. Ze was als een steen; hard en onbuigzaam. Het was zwaar telkens weer iemand het leven te benemen, maar ze zou niet rusten voor ze bij de mensen die haar dit hadden aangedaan de keel had doorgesneden. Hun bloed moest vloeien, net als het hare had gedaan…
______________________________
Ik vraag me af wat jullie er van vinden. Moet ik het verder schrijven of niet? ;Pxx, PLushie

Leukleukleuk :) Zeker verder schrijven!

Maar AAAAAAAHHH, bloedsteen! Noes!
Neh, flauw grapje, ik heb zelf in mijn verhaal ook een bloedsteen dus vandaar ;-) (Alhoewel die van mij natuurlijk weer heel anders werkt).

Ik heb wel een vraagje over de titel; waarom is deze in het Engels? Persoonlijk vind ik 'Het Offer - Bloedsteen' of iets in die trant ook wel goed klinken :)

Twee kleine puntjes:

Haar vingers omklemden het harde object en brachten het recht in haar zicht.

Bedoelde je 'gezicht' in plaats van 'zicht'?
Ik zag voor me dat ze nu die steen keihard (pun intended) in haar gezicht mept. Misschien dat iets als '...en brachten het naar haar gezicht.' of '...en brachten het tot vlak voor haar gezicht.' beter werkt.

Tranen welde op, maar kwamen niet naar buiten.

Tranen welden op, maar kwamen niet naar buiten.
of
Een traan welde op, maar kwam niet naar buiten.

Ben benieuwd wat ze gaat doen om haar leven te verlengen, en wie deze slechte mensen zijn die haar pijn hebben gedaan en wat ze hebben gedaan!

Je proloog vind ik heel mooi geschreven ^^
Ik vind de titel in het Engels wel iets beter, het heeft iets mysterieus, daar hou ik wel van
Ik ben benieuwt naar het vervolg, dus ik hoop dat je hiermee verder gaat! ^^

Jij schrijft zo boeiend!!! Wil doorlezen, je ziet het helemaal voor je neus gebeuren!!!

Meer, meer meer!!!

Hey Plushie,

Altijd verder schrijven! Vooral niet laten afhangen van wat anderen van je creatie vinden. Je schrijft tenslotte in de eerste plaats omdat je het zelf leuk vind (hoop ik).
Dan, plaats alsjeblieft geen Engelse titel boven een Nederlands verhaal. Het zou wel leuk zijn (vind ik) als iemand eens iets in goed Engels plaatste maar tot nu toe denkt iedereen blijkbaar dat Engels prachtig is voor titels maar verder te ingewikkeld.
Begin is prima verder al vind ik het wat kort om inhoudelijk iets over te kunnen zeggen. Op wat kleine foutjes na is je taalgebruik ook goed, het leest lekker door. Let wel een beetje op je komma's. De meeste mensen gebruiken er te weinig, jij hebt er hier en daar wat veel staan.

Alvast een tip, ga verhalen van anderen lezen/beoordelen en lees beoordelingen van anderen. Daar leer je heus het meeste van!

Groetjes, Tijgerlelie.

Tnx voor de reacties!
Het stukje zal een beetje worden aangepast, wanneer ik morgen terug de tijd vind (Die ik weer te kort heb >.<)

En jah, van dat zicht is idd een beetje verkeerd, dus dat zal ook worden veranderd ;P
De verhaallijn is verder ontwikkeld, dus een volgend hoofdstuk zal -hopelijk- snel volgen ^^

xx, Plushie

Nieuw hoofdstuk!

Hoofdstuk 1 - deel 1
Een kakafonie van klanken en stemmen vulden de hele herberg. Dronken mannen lachten en klampten zich vast aan de goed uitziende diensters, die het ongegeneerd toe lieten. Een troubadour speelde een vrolijk lied, maar hij kon er maar weinig mensen mee bekoren. Zijn muziek werd overstemd door luid gelach en verschillende kreten. Niemand had oog voor hem.
De herbergier, die al snel had begrepen dat een van zijn klanten ergens nog in deze nacht met iemand in conflict kon gaan, bleef op zijn hoede. Het onschuldige geflirt met de diensters liet hij toe, zolang de mannen niet te ver gingen. De meisjes stonden onder zijn hoede en hoewel hij ze hard liet werken voor een minimumloon beschermde hij ze als zijn eigen kinderen. Sommige zou hij voor geen goud kunnen missen, grotendeels omdat ze veel opbrachten.
Twee van zijn lievelingen zaten aan de toog. Althans, een stond erachter mensen te bedienen en de andere stond er te pronken met haar lichaam. De meisjes waren druk in gesprek en verwaarloosde de gasten. Hij besloot ze er op aan te spreken.
Met een kreun hees hij zich uit zijn stoel en beende hij naar de twee meisjes. Hij veegde zijn vingers, vet van het gebraad dat hij net nog had gegeten, achteloos af aan zijn bevlekte schort. Zijn klanten keken hem vol afschuw aan, maar hij besteedde geen aandacht aan hun argwanende blikken, zolang ze maar betaalde.
De herbergier stond bekend om zijn onverzorgde uiterlijk, dat vreemd genoeg niet paste bij de mooie meisjes die er rondliepen. Zijn zwarte lange baard zat in de klitten en zijn haar was vettig. Hij was redelijk breed gebouwd, al was dat nog zacht uitgedrukt. Eigenlijk was hij gewoon een dikke vleesklomp die moeite had om zich door de tafels, stoelen en mensen een weg te banen door het overtollige vlees aan zijn lichaam dat hem in de weg zat.
Hij ving nog net enkele woorden van een van de meisjes op, voor hij hen het zwijgen oplegde, door onverwachts voor hen te gaan staan. Beiden keken ze hem geschrokken aan, bang voor een uitbrander.

‘Moeten jullie de gasten niet wat meer verwennen?’ Zijn kleine, dichtgeknepen oogjes, gingen van de ene meid naar de andere. Het bleek dat geen van beide een antwoord klaar had liggen tot Roos haar mond open trok en haar hoge stem zijn oren bereikte.
‘Och, wat maakt het uit. De mannen zijn te zat om aandacht aan ons te schenken en ik wil een deftig persoon mee nemen naar mijn kamer.’ Typisch het antwoord van Roos. Haar kieskeurigheid zorgde ervoor dat ze minder snel mannen plezierde. Desondanks dat vond ze toch altijd iemand, die aan haar eisen voldeed. De herbergier had haar nog niet ontslagen omdat ze er vaak de rijkste mensen uit koos. Rijke mensen met veel geld.
Vooraleer de man nog iets kon zeggen, onderbrak Roos hem.
‘En je moet juist blij zijn. Ik probeerde Aisa te overtuigen ook eens een man mee te nemen. Dan heb je meteen wat extra inkomen.’ Verleidelijk ging ze tussen Aisa, het meisje met het bruine en golvende haar, en haar baas staan. Zelf op haar tippen kwam ze nog net niet tot zijn kin, maar haar uitstraling en flirterige gedrag deden hem meteen blozen.
‘Want daar hou jij toch van.’ Ze schurkte haar lichaam als een kat tegen hem aan. Aisa bleef er ongemakkelijk bij staan en bewonderde het lef van haar vriendin. Nooit zou zij een man meenemen, hoeveel hij haar ook zou betalen, wat hij haar ook zou beloven. Ze walgde van het idee.
De herbergier mompelde iets en duwde Roos, zogezegd ongeïnteresseerd van zich af.
‘Het zij zo.’ Hij schraapte zijn keel en om ervoor te zorgen dat ze zijn gezag niet zouden ondermijnen vervolgde hij: ‘Maar zorg ervoor dat er genoeg wordt verdient. Je bent mooi Roos en je hebt een prachtig lichaam. Gebruik het.’ Zijn ogen keken over Roos heen naar Aisa. ‘Ook jij, meisje, maar doe eerst iets aan die rode ogen van je, dat schrikt de mensen af.’
Om zijn opmerking verstarde de jonge vrouw. Ze had haar lenzen vergeten aan te doen. Op haar hoede boog ze haar hoofd lichtjes naar voren, zodat haar bruine haren haar ogen verborgen hielden.
Tot haar genoegen zag ze hoe de herbergier, met Roos aan zijn zij, terug vertrok. Even had ze het aanbod van Roos overwogen, maar al snel had ze het van zich af geslagen. Haar afkeur voor dat soort mannen was te groot. Nooit zou ze haar bed delen met iemand die niet van haar hield. In al die jaren, ondertussen al eeuwen dat ze al leefde, was ze er nooit aan begonnen.
Ze had niet altijd in deze herberg gewerkt, maar momenteel bracht het velen herinneringen met zich mee en kreeg ze eten en onderdak. De herinneringen waren nog van de goede tijden, van haar vader en moeder, die ook een herberg hadden uitgebaat. Hadden, omdat ze het leven waren benomen door enkele goedgelovige. Als ze kon zou ze alles terugdraaien. Dan leefde ze nu nog gelukkig met kinderen bij haar man. Dan was ze niet eeuwig jong gebleven en kon ze genieten van het rustig ouder worden. Een leven zonder zorgen en met veel liefde. Ze verlangde naar rust, de ouderdom mocht komen, ze had lang genoeg geleefd.

Een hand trok haar weg van de bar. Een dronken man lachte zijn rotte tanden bloot en gebood haar op zijn schoot te gaan zitten. ‘Kom maar hier meisje.’
Angstig trachtte ze zich los te krijgen uit zijn greep, maar ondanks dat hij zat was, was hij verbazend sterk.
‘Laat me los.’ Ze vroeg het hem nog vriendelijk, zonder een dreigende ondertoon in haar stem, maar de man ging er niet op in. Hij vermaakte zich met haar tegenstribbelingen.
‘Krijg ik geen kusje.’ Hij tuitte zijn lippen terwijl hij haar dichter tegen zich aantrok. Zijn adem stonk naar de alcohol en ze weigerde hem te kussen, terwijl ze zich nogmaals uit zijn greep trachtte te krijgen. Een nutteloze moeite; hij betaste haar lichaam, ging over haar billen en borsten, tot ze er genoeg van had en uit angst dat hij verder zou gaan sloeg ze hem met een dienblad op zijn hoofd.
Door de kracht van de slag liet de man verwonderd los. Zijn hand ging meteen naar zijn voorhoofd, waar er boven zijn oog een kleine druppel bloed naar beneden stroomde.
Ontsteld keek hij de jonge vrouw even aan, tot hij besefte wat er was gebeurt en zijn ontsteltenis plaats maakte voor woede.
Furieus zette hij zich recht en dreigend ging hij voor haar staan. ‘Jij, jij!’ Hij kwam niet meteen uit zijn woorden en zijn gezicht liep rood aan. Niet alleen door de woede, maar ook door de schaamte. De prachtige vrouw had hem zonet afgewezen. ‘Hier zal je voor boeten! Hangen zal je doen. Ik…’ Zijn vrienden hielden hem in bedwang, terwijl Aisa bedeesd enkele passen achteruit zette. Ook de herbergier was zich er tussen komen mengen.
De woeste man leek plots te bedaren. Zijn ogen werden groot en hij wees geschrokken naar het meisje. ‘Haar ogen… Rood! Ze heeft rode ogen, net als de feeks die iedereen vermoord. Ze is een moordenaar!’

________________________________
Er komen dus nog meerdere delen bij dit hoofdstuk, maar ik spaar jullie door nog meer tekst hier neer te zetten xD

Hope you like it!
Xx, Plushie

jou schrijfstijl is onbeschrijvelijk... wauw hoe zei ik dat XD marre... leest zo lekker en ik zie alles gewoon voor me gebeuren net als in een film... de herberg, de viespeuken. Geweldig... Kan mar één ding zegge:

We want more!

hope you like it? zekers!
inderdaad, ik ben het met justme eens, je schrijfstijl is geweldig
en weer zo'n origineel onderwerp, hoe kom je er toch telkens op?
er zaten hier en daar wel een paar kleine foutjes (ev-mv) in

kom maar op met de rest!

Hha, bedankt voor jullie reacties. En tja, die schrijffouten... Ik probeer er op te letten, maar slaag er niet in het foutloos neer te schrijven -.-'
Ik zal het een keer door mijn moeder laten nalezen zodat ze de meeste fouten er uit kan halen en het verhaal misschien wat aangenamer wordt om te lezen

Jullie positieve reacties hebben me aangespoord verder te schrijven ^^ Hier het volgende hoofdstuk:

Hoofdstuk 2 - deel 1
De rode kamer leek nog bedrukter dan dat hij eerst al was. De muren, versierd met kitscherige spullen, doeken en schilderijen leken haar in te willen sluiten. Verschillende ogen keken haar vanaf de schilderdoeken kwaad aan. Nog nooit hadden ze zo akelig geleken.
Het grote bed, dat in het midden van de kamer stond, lag er onaangeroerd bij. De rode, zijden lakens en volle kussens zagen er verleidelijk uit, maar eens je wist wat er in dat bed gebeurde, durfde je er niet meer in te slapen. Het zou haar eerste keer zijn, maar die eerste keer zou nooit komen.
Een jong meisje, met zwart golvend haar en bruine ogen, keek naar de ravage die ze had aangericht. Schuld en opluchting vochtten in haar innerlijk, maar geen van beide won de strijd. Ze wist niet wat ze moest voelen. Het was slecht wat ze had gedaan, maar wat ze haar hadden aangedaan of wilde aan doen, was dat ook niet fout? Had ze er goed aangedaan, of moest ze het allemaal maar toe laten? Had ze het moeten verdragen dat deze man, die nu dood voor haar lag, aan haar lichaam zou komen? Ze veronderstelde van niet. Dit hele gebeuren was fout, maar de schuld lag niet alleen bij de dode man, maar ook bij haar. Zij had hem vermoord met een simpel broodmes, dat stevig in haar handen geklemd zat. Het lemmet was besmeurd met bloed, maar ook haar zijden nachtkleedje en haar lichaam zaten vol met rode vlekken. Vlekken die je er niet meer uit kreeg. Nooit meer.
Het geluid, dat de vechtpartij met zich mee had gebracht, lokte nieuwsgierigen naar de kamer. De deur opende zich op een kier en twee ogen keken belangstellend de kamer rond. Bij het zien van de klant, dood met een gapende wonde in zijn buik, slaakte de vrouw een kreet. Een tweede, breder gebouwde vrouw duwde de eerste aan de kant en stormde de kamer binnen. Op haar gezicht was afgunst te lezen.
Vooraleer de jongere vrouw het meisje vast greep, kwam ze voorzichtig dichterbij. De kleine moordenaar zat er geschokt bij met haar armpjes rond haar lichaam geslagen, alsof ze niet begreep, niet besefte wat er was gebeurt.
Vluchtig ontnam de jongere vrouw haar het mes en sleurde ze haar weg bij het levenloze lichaam. De oudere vrouw, de baas van het bordeel keek het geschokte meisje giftig aan. Haar gezicht was gehuld in een zwarte waas, de herinnering was te lang geleden om haar nog te herkennen. Haar scherpe woorden sloegen in als een bom.
‘Je hebt hem vermoord.’ Het meisje schudde hevig met haar hoofd. Ze had hem niet vermoord. Ze had zichzelf alleen maar willen beschermen.
‘Je hebt hem vermoord.’ Weeral wilden ze de oudere vrouw tegenspreken, maar ze schoot woorden te kort.
Ontredderd keek ze toe hoe plots alles leek te vervagen. De rode kamer werd langzaam een zwart gat. De jongere vrouw, die haar eerst nog met medeleven had aangekeken werd opgeslokt door de duisternis en verdween volledig. Alleen het lijk en de oude vrouw bleven volledig. Het werd nog vreemder toen de dode man zich recht hees en haar met zijn kleine oogjes strak aan keek.
‘Je hebt me vermoord!’ Uit de wonden van zijn maag kropen dikke, witte maden die rond haar begonnen te krioelen. Hun vorm veranderde langzaam. Ze begonnen te groeien en veranderde in echte mensen. Allemaal wezen ze haar met een beschuldigende vinger aan.
‘Je hebt ons vermoord.’ Hun stemmen klonken niet menselijk meer. Hun lichaam was beschadigd en grotendeels al ontbonden. Langzaam schuifelde ze op haar af.
Een van hen bleef normaal en bekeek alles van op een afstandje. Zijn gezicht was onduidelijk te zien, maar zijn witte tanden werden ontbloot in een vermaakte grijns. Naast hem stonden haar ouders die hun hoofden beschaamd weerden.
‘Mamaaa! Papaaa!’ Gilde ze wanneer haar stem eindelijk terug leek te werken. Ze schreeuwde om hulp, maar geen van hen leek haar te horen. De man stapte naar voren, waardoor de rest van de doden weken. Hij was als een God voor hen; onaantastbaar.
‘Je hebt hen vermoord. Allemaal.’ Hij boog zich voorover en…

Twee armen grepen haar stevig vast en schudde haar hevig heen en weer. Ze trachtte zich los te krijgen uit zijn greep en slaagde er in door hem met haar vuist op zijn neus te raken. Haar belager deinsde achteruit en schreeuwde luid. Hij viel achterover op een bed van bladeren. Bladeren?
Langzaam kreeg de werkelijkheid terug grip op de jonge vrouw. Ze lag op een dun veldmatje en haar hoofd lag op haar leren knapzak. Boven haar was er geen plafond te zien, maar kruinen van reusachtige bomen die naar de hemel reikte. Hun groende bladeren ruisten door de wind die er door heen ging. De doden waren verdwenen en in de plaats daarvan lag haar vriend, Eldyck, naast haar op de grond met zijn handen op zijn neus. Hij bewoog zachtjes heen en weer, terwijl hij haar beschuldigend aan keek.
‘Je had een nachtmerrie.’ Verklaarde hij de reden waarom hij haar had vastgegrepen. De vrouw slikte en knikte begrijpend.
‘Het spijt me.’ Ze hees zich recht en wilde hem helpen, maar hij duwde haar ruw van zich af.
‘Wacht.’ Bang dat hij eeuwig pissig op haar ging blijven, bleef ze braaf zitten en keek ze toe hoe hij in de spullen rommelde. Uit zijn eigen knapzak haalde hij een lap stof, waarmee hij het bloed van onder zijn neus weg veegde. Hij leunde met zijn hoofd achterover en bleef zo een tijdje zitten, terwijl hij zijn neus dicht kneep.
_____________________________
Hier moet nog een stuk achter komen, voor 'Hoofdstuk 1 - deel 2' komt!
Ik schrijf de hoofdstukken zo, omdat ik jullie nog wat in het ongewisse wil laten zitten en zo leer je meteen de meeste personages kennen ;P
Aan het einde zal alles samenkomen en zal alles -hopelijk- duidelijk worden ^^

@anne2663: Hoe ik er op kom? Geen idee eigenlijk... xD Ik hou van avontuur en ik voeg wat ideetjes samen. Vaak wil ik over iets schrijven, maar heb ik nog geen verhaallijn. Bv. in dit verhaal had ik zin om meer iets avontuurlijk te maken met mensen die leven in een gelijkaardige middeleeuwse tijd. Je begint met een basis idee en werkt dat dan uit ^^ Achteraf hoop je dat het de mensen aanspreekt xD Wat bij mij niet altijd het geval is -a-

xx, Plushie