Online Verhalen

Hallo allemaal,

Onderstaande is het begin van een verhaal, ik vraag me af hoe jullie tegen mijn schrijfstijl aankijken Tips zijn uiteraard altijd welkom!

(Ik weet dat het onderstaande stuk nog geen echte fantasy-elementen bevat. Omdat de rest van dit verhaal wel onder fantasy gaat vallen, plaats ik het hier).

Ik begin het verhaal met een kleine proloog, en meteen erna begint het 'echte' verhaal met de introductie van de hoofdpersoon Fogar. Excuses voor de XXXXXXX maar die naam kan ik nu nog niet prijsgeven


Proloog

Een verzengende hitte lag als een verstikkende deken over de uitgestrekte steppe. De enige beschutting hier op de open vlakte bestond uit de schaduw van een enkele dappere cactus, alles wat hier nog wilde groeien. De vroegere rijke vegetatie was lang geleden in één klap uitgeroeid, met de komst van de XXXXXXXXXX. Niemand die nu leefde kon zich Farion nog herinneren zoals het vroeger was, groen, levendig, koel. Zelfs de stokoude Morgilla was toen nog lang niet geboren.
In het zuiden liep de verschroeide steppe over in de voorlopers van het Tarlan-gebergte. Dit was de natuurlijke grens van het rijk, want niemand kon deze bergen oversteken, behalve de vogels misschien. De toppen waren vlijmscherpe stenen punten, de hellingen steile vlakten waarop geen leven mogelijk was. Toch hielden de Adaron van de bergen, want diep onder deze onherbergzame reuzen was hun thuis: Het grottendorp Asalvari.


Hoofdstuk 1

Langzaam en geruisloos sloop Fogar van rotsblok naar rotsblok. Als een schaduw in het bleke maanlicht naderde hij de kudde herten centimeter voor centimeter. Nog een paar meter, dan zou hij binnen schootsafstand zijn. Met zijn getrainde oog had hij zijn prooi al uitgekozen: Een wat oudere hertenbok, die waarschijnlijk niet meer voor nageslacht zou zorgen. Er bestond een delicaat evenwicht tussen mensen, wild, en roofdieren. Daarom schoten de Adaron als het enigszins mogelijk was alleen oudere of gewonde dieren af. Het vlees was er niet minder lekker om, en de huid en botten waren net zo bruikbaar als die van jonge dieren. Gelukkig joegen de roofdieren op de vlakte ook voornamelijk op de oude en zwakke dieren, zodat de wildpopulatie op een gezond peil bleef, hoewel zij natuurlijk ook regelmatig een jong onervaren dier te grazen namen. Het bleven dieren, die dachten niet na over morgen maar leefden alleen vandaag.
Inmiddels was Fogar op de plek aangekomen vanwaar hij de kudde onder schot wilde nemen. Hij drukte zich plat tegen de grond en reikte langzaam naar een pijl uit zijn koker. Hij legde de pijl op zijn korte jachtboog en mikte zorgvuldig op zijn doelwit. Snorrend schoot de pijl richting de kudde herten. De oude hertenbok schrok van het plotselinge geluid dat de stilte verbrak, de paniek was in zijn ogen te zien. Zijn neusgaten sperden zich wijd open en zijn lichaam maakte zich binnen een fractie van een seconde klaar om te springen. Zo ver kwam het echter niet: De pijl drong zijn hals binnen en sneed de halsslagader door. Alles dat de bok nog restte was een paar schokkerige stappen, woest snuivend, terwijl zijn leven hem verliet via de wond in zijn nek.
Meteen was Fogar opgesprongen en sprintte hij naar zijn prooi. Onder het rennen trok hij zijn grote jachtmes, en nog voor de bok helemaal tot stilstand was gekomen was Fogar bij hem, besprong hem lenig als een kat en sneed hem zijn keel door. Je kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen, hij had geen zin een aangeschoten hert een paar kilometer te moeten achtervolgen. Zijn schot had doel getroffen, dat had hij zelf gezien, maar een dier in nood kon soms over onvermoedde krachten beschikken.
Nu de bok dood was, kon hij iets rustiger ademhalen. Natuurlijk moest hij nog steeds oppassen voor roofdieren, maar het was redelijk vroeg in de nacht, en de wolven en wilde katten waren meestal pas later op de been. Hij vilde de bok met het jachtmes, en verdeelde het lekkerste vlees zorgvuldig over de verschillende pakjes die hij in zijn leren rugzak meedroeg. Het overige vlees verpakte hij in de huid van de bok, samen met de overige bruikbare delen van het dier, en deze legde hij in het karretje dat hij achter Morka had gespannen. Mochten zich er op weg naar huis moeilijkheden voordoen, dan kon hij de touwen van het karretje snel doorsnijden, zodat hij en Morka konden vluchten, en dan had hij nog steeds een goed deel van zijn vlees bij zich.
Tevreden over zichzelf liepen Fogar en de grote wolf door het maanlicht terug naar Asalvari. "Zo, het is ons weer gelukt" zei Fogar. "De grote jager Fogar en zijn trouwe metgezel brengen weer vlees mee voor de Adaron". Morka keek hem aan met een welwillende blik. Hij was het wel gewend dat zijn baas half tegen hem, half tegen zichzelf praatte als de jacht voorbij was en ze weer naar huis gingen.

Het ziet er veel belovend uit... Krijg het idee dat deze jongen indiaans is of misschien behoord bij een oude stam... Hoewel je.wel een idee krijgt van wat de jongen doet of waar hij voor staat heb ik geen idee hoe hij uiterlijk is. Heeft hij donker haar of blond, rood of.zwart? Misschien zou je dit erin kunnen verwerken, het is niet nodig om helemaal tot in de details te vertellen hoe hij eruit ziet, zodat er ook nog wat aan de verbeelding word overgelaten. Toch is het wel van belang, zodat mensen een beter beeld van hem krijgen. Als het een lang verhaal word is het verstandig om dit vaker terug te laten komen, op deze manier bijv.
Nadenkend haalde hij zijn hand door zijn sluike zwarte haar wat in wilde strengen om zijn gezicht viel of zuchtend liet hij zijn bruine ogen op een boom in de verte glijden.
Je kunt deze manier van uiterlijke beschrijvingen gebruiken in het begin als verderop in het verhaal. Als je dat niet gebruikt kan het zijn dat mensen terug gaan bladeren naar het begin om even weer erachter te komen hoe de hoofdpersoon er ook al weer uitziet.

Doe met mijn tip wat je wilt.... Liefs

Dank je wel voor de tip Hij behoort inderdaad tot een stam die al generaties leeft van de natuur zonder technologie. Zijn uiterlijk... Is inderdaad misschien handig om alvast wat weg te geven Ik heb een karakterschets van hem gemaakt, daar zit ook zijn uiterlijk al in, dus ik weet hoe hij eruit ziet... Nu jullie nog

Nog steeds deel 1:


Morka keek hem aan met een welwillende blik. Hij was het wel gewend dat zijn baas half tegen hem, half tegen zichzelf praatte als de jacht voorbij was en ze weer naar huis gingen. Deze man had hem als puppy gevonden toen hij van zijn moeder gescheiden raakte en verdwaalde in een donkere grot. Uitgehongerd, dodelijk vermoeid en bijna levenloos was hij uiteindelijk in elkaar gezakt, wachtend op zijn schijnbaar onvermijdelijke einde. Maar in plaats daarvan was Fogar verschenen, die de grot verkende op sporen van wild of eetbare paddenstoelen en mossen. De jager had medelijden met de uitgemergelde pup gekregen en hem meegenomen.
Deze beslissing werd hem uiteraard niet in dank afgenomen door de dorpelingen van Asalvari, maar hij was een volwassen man die het recht had zijn eigen beslissingen te nemen, en hij was ook nog eens een begenadigd jager die zijn waarde keer op keer weer bewezen had. Er waren simpelweg maar weinig mensen die openlijk tegen hem in durfden te gaan, ondanks dat hij destijds slechts achttien jaren telde. Als zijn staat van dienst hen niet tegenhield, dan was het wel zijn imposante verschijning: Met zijn één meter vijfentachtig was Fogar één van de langste mannen onder de Adaron. Zijn slanke lichaam was getraind door de jacht. Met zijn staalblauwe ogen leek hij dwars door iemand heen te kunnen kijken, en de ander wendde zijn of haar blik dan snel af. Morka, de wolvenpup, bleef in Asalvari.
Te verzwakt om wie dan ook kwaad te willen doen bracht hij de eerste weken door bij het kampvuur van Fogar. Langzaam maar zeker begon hij zijn redder te vertrouwen. De man gaf hem eten en water, ruimde zijn rommel op, deed hem geen kwaad. En doordat de dorpelingen van Asalvari toch wel geïntrigeerd raakten door de nabijheid van het wilde dier, vonden de meesten wel een excuus om even langs te lopen bij Fogar. De volwassenen onder het voorwendsel dat ze iets wilden vragen of lenen, de kinderen eerlijker, vragend of ze de wolf mochten zien. Meer en meer raakte Morka gewend aan de aanwezigheid van mensen, en de mensen raakten gewend aan de wolf. Uiteindelijk keek niemand meer op of om als Fogar en Morka langsliepen. Hij was geaccepteerd.

Sinds die tijd waren er twee jaren verstreken. Fogar had de wolf langzaam maar zeker geleerd hem te helpen bij de jacht. Morka wist hoe hij wild moest opjagen als Fogar dat wilde, maar kon ook op commando doodstil gaan liggen zodat de man een prooi kon besluipen. En hij hielp natuurlijk met het vervoeren van de buit, op het karretje dat Fogar speciaal voor hem gemaakt had. Als dank mocht de wolf altijd droog bij het warme kampvuur liggen, en kreeg hij goed te eten, beter dan zijn wilde familieleden, die een harde strijd moesten voeren om hun bestaan op de dorre vlakte van Farion. Zo profiteerden beiden van deze vriendschap, en het leven was goed.

Het verhaal is op zich mooi geschreven, vind ik, maar soms erger ik me wel aan jou gebruik van komma's...

Voor "en", bijvoorbeeld, gebruik je geen komma; jij doet dat wel vaak. Ik zal de tekst nu niet weer doorlezen; ik denk dat je dat zelf wel weet.

Ook gebruik je een komma tussen twee adjectieven die niets met mekaar te maken hebben - ze slaan dus terug op het onderwerp... Eigenlijk gewoon tussen twee adjectieven; anders word het een bijwoord. :s
" ...een jong onervaren dier... " zou eigenlijk " ...een jong, onervaren dier..." moeten zijn.

Na dubbelepunten gebruik je gewoonlijk ook geen hoofdletter.
" ... zijn imposante verschijning: Met zijn één meter vijfentachtig... "; hier mag geen hoofdletter staan.
Natuurlijk mag dat wel, als er na de dubbelepunt een citaat volgt...
Hij zei: "Iets."

Dat was het zo 'n beetje.
(P.S. Ik wacht op meer. :p)

Jaaa, die heerlijke komma's Als ik heel eerlijk ben, die regels, die ken ik niet/snap ik niet. Ik heb bijna altijd een komma na een 'en', en ik heb vrijwel altijd een hoofdletter na een dubbele punt... Ik denk dat ik, als de tekst af is, maar eens iemand met meer verstand dan ikzelf moet laten spellchecken Want als ik er zelf op ga letten krijg ik geen letter meer op papier vrees is :S

Maar dank je wel!

Interessant begin, ik krijg wel het gevoel dat ik een dergelijk iets ooit al eens heb gelezen. Maar ik ben er redelijk zeker van dat dit aan mij ligt.

Hoi Demon! :) Had jij al een voorsteltopic aangemaakt? Zoniet, doen, dat is leuk voor ons en voor jou!

Om even op het gebruik van de ', en' constructie terug te komen; ik gebruik deze zelf ook (te) vaak. Het vervelende van deze constructie is dat deze wel mag in een aantal uitzonderingssituaties, bijvoorbeeld het geval waarin de schrijver extra nadruk wilt leggen op het tweede stuk van de zin. (http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/467/)
Zelf gebruik ik de ', en' vooral om een extra rust in te bouwen in lange zinnen (ik ben nogal van de lange zinnen, 'I BLAME YOU, ENGLISH LANGUAGE!'). In korte zinnen zou je de constructie echter niet tegen willen komen ;-)

Mochten zich er op weg naar huis moeilijkheden voordoen, dan kon hij de touwen van het karretje snel doorsnijden, zodat hij en Morka konden vluchten, en dan had hij nog steeds een goed deel van zijn vlees bij zich.

In deze zin is het dus volgens mij een goed gebruik van ', en' (tenzij ik deze zin verkeerd lees).
Maar het is een lastige constructie, dus ik raad je hetzelfde aan als wat ik doe: wanneer je je verhaal hebt geschreven, loop het dan eens rustig door puur op alleen de ', en' constructies.

In bovenstaande zin doe ik het even expres, het gebruik van de puntkomma :p

Overigens raad ik iedereen de site van taaladvies aan, ontwikkeld door(/in opdracht van?) de Nederlandse Taalunie. Als je over taal dingetjes twijfelt weet ik uit ervaring dat taaladvies je meestal verder kan helpen.
Maar natuurlijk hebben we ook de OV leden die graag een handje helpen :)

EDIT: Plop! Een extra berichtje van Scythe terwijl ik mijne aan het typen was :p Kijk even naar het taaladvies stukje over ', en' en kijk er als het aan het einde allemaal af is nog eens rustig naar. De zoekfunctie is je beste vriend wanneer je je teksten gaat controleren op taal ;-)

EDIT2: http://www.beterspellen.nl/website/index.php?pag=227 En die is denk ik handig om te kijken wanneer je dubbele punt puntkomma moet gebruiken.

Ik weet niet of ik dit wel hier zou plaatsen, maar goed...
Ja, ik had een voorsteltopic: "*originele groet*".

Ik verkies het gebruik van minder komma's... ;p Die pauzes laten me redelijk koud. Als het echt belangrijk is, zou ik het nog doen, maar meestal plaats ik een gewone "en".

Verschillende schrijfstijlen :)
Het is voor mij een essentieel element van mijn schrijfstijl. Ik maak vaak lange zinnen met een goed aantal komma's, afgewisseld door kortere zinnen. Een vriend van me schrijft dan weer langere zinnen met minder komma's, en wéér een andere vriend schrijft veel korte zinnen (wat een beetje vals is want hij maakt manga/stripverhalen).

Correct of niet, ik merk inderdaad ook dat ik een groot fan van komma's ben. Ook in officiële stukken die ik voor mijn werk maak. Maar het is goed advies Christian, dus bedankt

En we gaan weer verder

2

De rivier stroomde al sinds het begin der tijden onder deze bergen door. Jaar na jaar, decennium na decennium, eeuw na eeuw, millenium na millenium. Dieper en dieper groef het water zich door de rots. Op de plaats waar de rivier over een grote ondergrondse holte liep, sleet een klein gaatje uit. Om het gaatje heen kroop het vocht over de wand van de grot. En het werd een druppeltje. Een héél klein druppeltje.

3

“Fogar! Fogar! Wakker worden!” Alori schudde ruw aan Fogar’s schouder. “Wakker worden! Dit wil je vast zien!”.
Nog half in slaap opende Fogar langzaam één oog. “Alori? Wat is er aan de hand?”
“Dat zeg ik toch, slaapkop” zei Alori, lichtelijk geïrriteerd. “Je moet meekomen, ze hebben weer zo’n ding gevonden!”
Nu was Fogar meteen wakker. Snel sprong hij op, trok een broek en een vest aan en bond zijn lange, zwarte haar met een leren veter in een staart. Daarna deed hij haastig zijn schoenen aan. “Alweer?” vroeg hij, meer aan zichzelf dan aan Alori, “Dat is dan de… derde deze afgelopen maand? Wat is er toch aan de hand?”
“Dat klopt, de derde deze maand” zei Alori, “De eerste was drie dagen na volle maan, weet je nog? En toen de tweede ongeveer tien dagen later. En nu dan nummer drie”.
“Waar is hij gevonden?” wilde Fogar weten. “Weer bij de drinkpoel?”
“Ja, op ongeveer dezelfde plek als de anderen” beaamde het meisje. “Bij de drinkpoel. Ik geloof dat Olgan hem vond toen hij water voor zijn moeder ging halen”.
“Ok, dat is allemaal heel interessant, en ik moet er zeker naar gaan kijken”, zei Fogar, “maar moest je me daar nu echt voor wakker maken? Ik lag eigenlijk nog maar net te slapen, ik heb de hele nacht gejaagd, zoals je weet”.
“Ja, ja, ik weet het”, zei Alori plagend, “en het vlees dat je meebracht was heerlijk, zoals altijd. Maar ik dacht dat ik je in dit geval toch wel wakker mocht maken”.
“Waar heb je het over?” vroeg Fogar, “wat is er zo speciaal aan deze dan?”
“Nou” zei Alori, “om te beginnen: Hij leeft nog”.

Een héél klein druppeltje.

En een héél klein hoofdstukje :P (als ik de nummertjes goed begrijp)
Wel interessant idee om zo'n klein hoofdstukje te maken, het staat me eigenlijk best wel aan :)

beaamde het meisje.

Dat duurde lang totdat ik wist of ze een meisje of jongen was :p maar op zich prima :)

“Ok, dat is allemaal heel interessant

'Ok' vind ik zelf niet mooi, ik prefereer Okay en Oké en zelfs Okee. Maar dat is persoonlijke voorkeur.

Dus de dingen leven.... Hmmmmmmm... Op zich is het prima denk ik, maar het kwam een beetje raar over dat ze het eerst over een 'ding' heeft, en daarna over een 'Hij' die 'nog leeft'. Maar niet echt fout dus... Zie maar wat je ermee doet :)

Ik ben nu overigens wel best benieuwd naar je proloog :D

Die ministukjes, 'hoofdstuk 2' als je het zo wilt noemen, dat is iets wat ik heb opgepikt uit sommige Stephen King boeken, hoewel er vast nog meer schrijvers zijn die het doen. Steeds tussen de 'echte' hoofdstukken door met kleine stukjes laten doorschemeren wat zich achter de schermen afspeelt. Overigens is hoofdstuk 3 nog niet af hoor

Alori: waarschijnlijk een goed punt: Ik weet zelf natuurlijk allang dat het een meisje is dus ik heb er niet aan gedacht het eerder te laten weten Misschien even wat tekst heen en weer schuiven

Ok: Daar hou ik eerlijk gezegd zelf ook niet heel erg van, in boeken dan. Ook niet van okay, oke en okee Het is zeer waarschijnlijk dat er uiteindelijk zal staan: “Goed, dat is allemaal heel interessant..."

De proloog... Ik zal hem in mijn eerste post editten, als dat nog kan

Overigens is hoofdstuk 3 nog niet af hoor :)

Dat dacht ik al :) Anders wordt het allemaal wel erg kort :-)

En inderdaad, iets als 'Goed' klinkt een stuk beter dan 'Ok'.

De proloog... Ik zal hem in mijn eerste post editten, als dat nog kan :)

Ben benieuwd!

Christian Damen schreef: Ben benieuwd!

Hij staat er!

Cool.

Excuses voor de XXXXXXX maar die naam kan ik nu nog niet prijsgeven :)

Misschien leuk om hem dan een bepaalde titel te geven?

'De Aloude', 'De Plaag', iets in die richting misschien? Maar jij weet natuurlijk veel beter wat voor titel er bij hem past:p (of haar)

Christian Damen schreef:Cool.

Excuses voor de XXXXXXX maar die naam kan ik nu nog niet prijsgeven

Misschien leuk om hem dan een bepaalde titel te geven?'De Aloude', 'De Plaag', iets in die richting misschien? Maar jij weet natuurlijk veel beter wat voor titel er bij hem past:p (of haar)

Of het

Ok, maak ervan 'met de komst van de catastrophe'. Het is een gebeurtenis, niet een persoon/wezen.