Online Verhalen

Weer een verhaal van mij. :3 Omdat de anderen momenteel vastlopen en ik ontzettend behoefte heb om te schrijven, ben ik begonnen aan dit verhaal. Het is in de vakantiesfeer natuurlijk, nu dit mijn eerste 'vakantiedag' is. (: Het is een romantisch verhaal, tenminste die kant hoop ik op te gaan, als ik mezelf niet ga verrassen. ;p Er zal ook een tikje drama doorheen komen, maar ik ben niet van plan al te veel drama erin te gaan stoppen. Ik kan echter niets garanderen. xd In ieder geval veel plezier met lezen, hopelijk lukt het me dit verhaal in stand te houden. : D
Ren voor je leven nu je dat nog kunt. De letters die in het hout boven haar bed waren gekerfd, grijnsden haar onheilspellend toe. Kippenvel gleed over haar ruggengraat en maakte zich meester van haar hele lichaam. Ze huiverde. Met een ingespannen kreun tilde ze haar felrode koffer op en liet hem op het bed ploffen. Het kraakte vervaarlijk. Ze grijnslachte en keek moedeloos naar de primitieve inrichting van de blokhut.
Anderhalve maand, hield ze zichzelf voor, anderhalve maand en dan ben ik hier weg. Het leek onmogelijk om het anderhalve maand uit te houden in een vochtige, koude blokhut in het midden van een koud, donker bos... Toch had ze geen enkele keus. Haar ouders hadden erop gestaan dat ze ging. En nu was ze hier. Na een reis van vier uur met de trein en twee uur met de bus.
Bij aankomst had ze niemand gezien, behalve één van de vier leiders van het kamp. Ze had zich voorgesteld als Renaté. Enthousiast had ze haar zomaar een knuffel gegeven. “Skylar! Wat geweldig dat je er bent! Hoe lang heb je gereisd? Je ziet er uitgeput uit!” Het was net alsof Renaté sprak met uitroeptekens en dat moest gewoon. Met haar rode, wilde krullen, haar sproeten en blanke huid en haar wipneus móest ze wel uitbundig zijn.
Skylar opende haar koffer en wroette door haar kleren. Ze had het gevoel dat ze meer dan de helft van de spullen, die ze mee moest nemen, was vergeten. Maar dat had ze altijd als ze op vakantie ging. Al kon je dit niet echt een vakantie noemen. Vakantie betekende Zuid-Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland... Florida... Dit? Dit was een regelrechte nachtmerrie waar ze in terecht was gekomen. En haar ouders waren nu onderweg naar Florida. Skylar keek op haar horloge en zag dat ze nu al ongeveer een half uur aan het vliegen waren. Ze hadden niet eens de moeite genomen om haar weg te brengen. Ze waren alleen maar blij dat ze van haar af waren. En wie kon ze ongelijk geven...?

Een tof begin met al een heleboel aanknopingspunten!
Schrijf snel verder!

Ze grijnslachte en keek moedeloos naar de primitieve inrichting van de blokhut.

Grijnslachen en moedeloos kijken tegelijk lijkt me niet echt logisch.... Het zijn twee verschillende emoties die je erbij toont.

Verder kort stukje waarmee je veel informatie geeft op een niet vervelende manier. Het spreekt zeker aan. Helaas moet ik bekennen dat romantiek niet geheel mijn genre is en ik daarmee niet zeker weet of ik lang blijf meelezen, maar dat ligt dan zeker niet aan jouw schrijven, als je zo blijft schrijven als nu .
Geef maar die kronkel in mijn hoofd de schuld

Haha, leuk dat je leest. :3 Ik was niet van plan het heel zoetsappig te gaan maken. xd Enn inderdaad, dat klinkt inderdaad een beetje stom, ik zal het zo meteen veranderen. (: Hier weer een nieuw stukje. ;p

De deur vloog open. Skylar krabbelde overeind van het bed waar ze net op was gaan zitten en sloeg snel haar koffer dicht. Het meisje dat binnenkwam gooide haar koffer op de grond naast haar bed en zag toen Skylar pas.
“O, sorry! Ik had je niet gezien!” Ze liep naar haar toe en gaf haar zonder aarzelen een knuffel. Blijkbaar was dat een traditie hier...
“Maakt niet uit,” mompelde Sky en ze maakte zich voorzichtig van het meisje los, waarna ze nieuwsgierig haar blik over haar heen liet glijden.
“Ik ben Penny,” stelde ze zich voor en ze lachte haar witte tanden bloot. Skylars oog viel op haar volle, roodgeverfde lippen. Haar huid was blank en haar haren waren zwart. Ze deed haar denken aan Sneeuwwitje anno 2012.
“Skylar,” zei ze wat verbluft. “Met hoeveel slapen we hier op een kamer?”
“Er komen er nog drie, als het goed is. Twee ervan ken ik, zij waren er vorig jaar ook, en de ander is nieuw voor mij, net als jij.”
“Jij komt hier elk jaar?” vroeg Skylar verbaasd.
“Ja, hoezo?” Penny gooide haar zwarte, dunne vlecht, die zo lang was dat hij over haar kont viel, naar voren en maakte haar koffer open om een kast in te ruimen.
“Het lijkt me afschuwelijk om hier te zijn,” mompelde Sky moedeloos. “Moet je zien wat er boven mijn bed in het hout is gekerfd!” Ze wees naar de onheilspellende letters.
Penny fronste even haar wenkbrauwen en barstte toen in lachen uit. “Hebben ze dat nou nóg niet weggehaald?” Ze grijnsde breed. “Twee jaar geleden kwam Aliyah hier voor het eerst en besloot ze de leiding op de zenuwen te werken, wat ze niet in dank afnamen. Zoals elke nieuweling stond ze op haar achterste benen omdat ze hierheen moest. Maar het is hier geweldig, ik meen het.” Penny hield haar hoofd een beetje schuin en liet haar blik over Skylar heen glijden. Ze kreeg er de bibbers van en beet op haar lip.
“Hoe heten de andere meiden?” vroeg ze snel.
“Aliyah, haar herken je aan haar blonde krullen en haar hartvormige gezicht. Dan heb je Lacey, zij heeft bruin, steil haar, net als jij. Ze ziet er een beetje brutaal uit en heeft altijd erg donkere make-up. Zij komt hier elk jaar omdat ze dan ongestoord samen kan zijn met Ramon. Sinds twee jaar hebben zij verkering. Ze is achttien. Hoe oud ben jij eigenlijk?” Penny keek haar vragend aan.
“Zeventien,” mompelde Skylar.
“Oké, ik ook. Na Lacey komt Michelle. Zij is ook blond en een beetje teruggetrokken. Zij moet echt meegesleept worden met de groep. En de laatste weet ik niet,” ging Penny verder. “En als we vanavond kennismaking hebben, zal ik je de leukste jongens aanwijzen en degenen voor wie je uit moet kijken. En ik zal je vast van tevoren waarschuwen: blijf uit Blaire’s buurt. Ze is echt een heks, vooral als ze samen is met Delilah.”
“O...” Skylar wist niet wat ze anders moest zeggen en draaide zich naar haar koffer om hem uit te pakken. Penny stond in een oogwenk naast haar toen ze de koffer had geopend en haalde er zonder vragen een paar truitjes uit.
“Dit meen je niet,” zei ze somber.
“Wat?” Niet-begrijpend keek Sky opzij naar haar.
“Heb je alleen maar dit soort rotzooi bij je?” Ongelovig keek Penny haar aan.
“Ja...” Ze begon te twijfelen. Was er iets misgegaan?
“Dus geen warme sweaters en vesten, lange broeken, wandelschoenen, gympen?”
Skylar kreeg buikpijn. Nu pas besefte ze dat ze alleen had gekeken naar haar trendy kleding. En als ze heel eerlijk was, moest ze toegeven dat ze helemaal niets had van wat Penny zojuist had opgenoemd.

Haha. Lijkt me leuk verhaal.xd ALS JE MAAR DOORGAAT. (:

Arme Skylar lol. Je weet al hoe ik over je verhalen denk dus ga maar verder ^^.