Online Verhalen

Probeerseltje, eens iets anders dan fantasy of horror. Laat me maar horen wat je er van vind (;
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Het was weer zo ver. Na zeven weken “rust” zou school weer beginnen. Mijn laatste jaar op deze school . Dit jaar zou het beste jaar van mijn middelbare schoolcarrière worden. Waarom? Omdat ik in de spotlights zou staan. Ik was het zat om het meisje te zijn waarmee iedereen wel les had, maar waarvan niemand haar naam kende. Ik wilde opvallen. Ik zou meedoen aan alle trends, roddelen over mijn vriendinnen achter hun rug om, jongens verleiden om dan snel te dumpen, arrogant doen en vooral de aandacht trekken van alle andere studenten. Kortom, ik zou het beste populaire meisje spelen dat de school ooit gezien had. Velen zouden me bewonderen, benijden. Sommigen zouden me haten. Maar iedereen, alle mensen op school, leraren en leerlingen, zouden mijn naam kennen. Bree Roberts, populairste meisje van de school.


Eerste schooldag. Ik liep de school binnen,-denk aan het liedje ‘Promiscuous’- en zag onder de mensen die me openlijk aanstaarden, mijn beste vriendin Anna. Lachend liep ik naar haar toe en gaf haar een knuffel.
‘Hee!’ zei ik vrolijk.
Anna maakte zich los uit mijn omhelzing en hield me op armlengte afstand en bekeek me van top tot teen.
‘Meid, laat me eens naar je kijken, wat is er met jou gebeurd?!’
Ik lachte, haar verbazing begrijpend. Normaal droeg ik lelijke broeken, saaie schoenen en onopvallende vestjes. Nù droeg ik echter een kort grijs broekje waarvan ik wist dat mijn gebruinde benen er goed in uitkwamen en een los groen shirt dat een schouder bloot liet, met bijpassende groene lage sneakers. Mijn bruine haar golfde nonchalant over mijn schouders. ‘Nonchalant’, als in ‘het heeft me anderhalf uur gekost’, maar het resultaat mocht er zijn. Het was wel even iets anders dan de manier hoe ik mijn haar eerst droeg, namelijk in een saaie staart. Ik had zelfs make-up op, iets waar ik eerst nooit de moeite voor wilde nemen. Al met al, ik zag er fantastisch uit en dat wist ik.
‘Ik dacht, laat ik het laatste jaar met stijl beginnen.’ Ik trok een overdreven tuttig gezicht en knipoogde naar haar.
Anna moest lachen en trok me naar zich toe voor nog een knuffel. ‘Als onder die attitude maar dezelfde Bree zit.’
Ik glimlachte en samen liepen we naar de kluisjes. Ik haalde een verfrommeld papiertje en een sleutel uit mijn –gloednieuwe- zwarte tas en streek het papiertje glad. School had eindelijk gezwicht en nieuwe kluisjes laten plaatsen. Helaas moest ik nu hopen op een fijn niveau, niet te hoog niet te laag, zoals mijn oude kluisje.
‘Nummer 467’ Ik liet Anna het briefje zien en ze knikte.
‘Ik geloof dat die aan het eind is.’ Ze wees. ‘Ik heb 894.’
We liepen door de gang en schrokken toen de bel ging. Anna keek me vragend aan.
‘We zoeken wel in de pauze’ lachte ik. Anna knikte en gaf me een kus op mijn wang.
‘Dan zie ik je straks bij de deur!’ Ze liep haastig weg. Glimlachend keek ik haar na.

Verder verder verdeeeer =) Me gusta!
Leuk begin :p

Tessa, leuk begin!
Het klinkt als een vreselijk persoon, haha. Roddelen achter de rug van je vriendinnen om is nou niet bepaald iets om trots op te zijn
Het leest lekker door, het enige wat me opviel was je manier van dialoog, misschien zou je bij de schrijflessen kunnen kijken hoe je dat kan verbeteren (:

Verder heb ik niets meer te zeggen dan: ga door!

Ooh wat een leuk verhaal. Er zit een apart idee achter het verhaal maar het wordt zeker weten super leuk. Je zet Bree als een eigen karakter neer, ook al is dit pas een klein stukje. Ik heb wel wat verwachtingen van wat er gaat gebeuren, ben benieuwd of dat ook gaat gebeuren. Ik blijf het zeker volgen!

Veel succes met het verder schrijven!

Fashionably late opende ik de deur van het lokaal waar ik moest zijn. Zoals altijd op een eerste schooldag was er alleen introductieles door de mentor, pauze, en een verwelkoming voor alle laatstejaars in de collegezaal. In de introductieles kreeg je dan je rooster van je nieuwe mentor, en leerde je de klas een beetje kennen. Vorige jaren doorliep ik deze les maar stilletjes. Maar zoals ik al zei, dit jaar zou alles anders worden. Zelfverzekerd liep ik de klas binnen en ik voelde een aantal blikken van klasgenoten op me branden.
‘Zo, en wie mag jij wel niet zijn?’ vroeg mijn nieuwe mentor geïrriteerd.
‘Bree. Bree Roberts.’ Ik keek hem aan. Hij was jong, niet onknap, met blond haar, een stoppelbaardje en een gebruind gezicht. Hij zag eruit alsof hij net van zijn zeilboot kwam, schoot door me heen.
‘Nou, Bree, ik zou het op prijs stellen als je op tijd zou komen.’ Zei hij quasiafkeurend.
Ik glimlachte naar hem en knikte, en liep naar een leeg tafeltje waaraan ik ging zitten. Om me heen zag ik maar een paar oude gezichten. Een mooie jongen viel me op. Hij zat casually onderuitgezakt in zijn stoel. Tijd om naar hem te kijken had ik niet, onze mentor eiste mijn aandacht op.
‘Jongens en meisjes, mijn naam is meneer Johnson. Dit laatste jaar ben ik jullie mentor, jullie steun en toeverlaat in zwaardere tijden en jullie grootste nachtmerrie in betere tijden. ‘
Hier en daar gegrinnik. Ik rolde met mijn ogen.
‘Als jullie hulp nodig hebben, of gewoon even willen praten, mijn deur is altijd open.’ Hij wees naar de deur, die inderdaad open was.
‘Figuurlijk dan, in dit geval is juffrouw Roberts gewoon de deur vergeten dicht te doen.’
Weer wat gegrinnik. Ik onderdrukte een grijns toen meneer Johnson me met pretoogjes aankeek. Misschien was hij nog niet zo verkeerd.

Een aantal flauwe grapjes verder, deelde hij de roosters uit. Het mijne was wel oké, vaak het eerste vrij, op maandag zelfs de eerste drie uur vrij. Aangepast op mijn ochtendhumeur dus. Helaas had ik wel veel uren op vrijdag, waar ik wel tegenop zag. Scheikunde als achtste uur op een dag was verschrikkelijk. En dan had ik het nog niet over de leraar. Ik keek om me heen en zag vrienden en vriendinnen hun roosters onderling vergelijken en aanstrepen wanneer ze samen lessen of tussenuren hadden. Ik keek weer op mijn blaadje. Woensdag had ik twee tussenuren achter elkaar. Dat kan of heel leuk zijn, of helemaal niet. Ik hoopte maar dat Anna samen met mij tussenuur had.

Haha,
Grappig stukje. Echt leuk geschreven. Schrijfstijl is top, en het is ook makkelijk weg te lezen. Ben zeker benieuwd naar hoe het schooljaar verloopt.

Veel succes met het schrijven !