Jonkvrouwe Classy van het Huis van Cat (Jonkvrouwen 3)
Geplaatst: 04 aug 2012 01:01
De deur van de kroeg ‘Het Utrechtse Paard’ slingerde met geweld open. Een statige figuur kwam naar buiten lopen, de haren wapperend in de wind en de armen fier in de zij gezet. Met een strakke blik keek Vrouwe Classy van het Huis van Cat in de verte. Ze snoof de frisse lucht diep op, en de vleugels van haar neus trilden toen ze de geuren van versgebakken pizza bespeurde.
Een harde donderklap joeg door de lucht, en de omstanders doken ineen bij het harde geluid. Vrouwe Classy bleef echter stevig staan, niet onder de indruk van dit kleine beetje onweer.
“Is dat alles!?” schreeuwde Vrouwe Classy, “Er is meer voor nodig om mij te laten knielen!”
Een rammelend geluid in haar maag herinnerde Vrouwe Classy eraan dat zij al lange tijd niets had gegeten, en ze besloot de lucht van de pizza te volgen om een goed maal voor zichzelf te garanderen. Ze greep met haar hand achter zich, en het onderste deel van haar arm verdween even in de schaduwen die de deuren van de kroeg opwierpen. Al snel trok ze haar hand weer terug, en tussen haar vingers zaten de weelderige lokken haar van Heer Christian geklemd. Zachtjes kreunend en jengelend van de pijn liep de prins achter Vrouwe Classy aan.
“Niet zo zeuren, doorlopen. Ik ruik pizza en ik heb honger. Jij gaat eten voor mij kopen, prins van likmevestje!”
Dikke tranen rolden over de wangen van Heer Christian terwijl hij aan zijn haren werd meegesleurd. Zijn geld was hem dierbaar, en Vrouwe Classy zou hem duur komen te staan.
Nadat de beurs van Heer Christian leger was, en de buik van Vrouwe Classy voller, toonde de Vrouwe van het Huis van Cat dan eindelijk haar zachte kant. Ze leunde ver naar voren, naar de prins die tegenover haar zat, en Heer Christian voelde de warme lucht tegen zijn wang.
“Hier, Heer Christian, accepteer mijn blijk van dank”
Heer Christian knikte en sloot zijn ogen, en voorzichtig opende hij zijn mond, terwijl ook hij nu naar zijn tafelpartner toe boog en met zijn zachte lippen een grote hap nam van het stuk pizza dat Vrouwe Classy hem voorhield...
Een harde donderklap joeg door de lucht, en de omstanders doken ineen bij het harde geluid. Vrouwe Classy bleef echter stevig staan, niet onder de indruk van dit kleine beetje onweer.
“Is dat alles!?” schreeuwde Vrouwe Classy, “Er is meer voor nodig om mij te laten knielen!”
Een rammelend geluid in haar maag herinnerde Vrouwe Classy eraan dat zij al lange tijd niets had gegeten, en ze besloot de lucht van de pizza te volgen om een goed maal voor zichzelf te garanderen. Ze greep met haar hand achter zich, en het onderste deel van haar arm verdween even in de schaduwen die de deuren van de kroeg opwierpen. Al snel trok ze haar hand weer terug, en tussen haar vingers zaten de weelderige lokken haar van Heer Christian geklemd. Zachtjes kreunend en jengelend van de pijn liep de prins achter Vrouwe Classy aan.
“Niet zo zeuren, doorlopen. Ik ruik pizza en ik heb honger. Jij gaat eten voor mij kopen, prins van likmevestje!”
Dikke tranen rolden over de wangen van Heer Christian terwijl hij aan zijn haren werd meegesleurd. Zijn geld was hem dierbaar, en Vrouwe Classy zou hem duur komen te staan.
Nadat de beurs van Heer Christian leger was, en de buik van Vrouwe Classy voller, toonde de Vrouwe van het Huis van Cat dan eindelijk haar zachte kant. Ze leunde ver naar voren, naar de prins die tegenover haar zat, en Heer Christian voelde de warme lucht tegen zijn wang.
“Hier, Heer Christian, accepteer mijn blijk van dank”
Heer Christian knikte en sloot zijn ogen, en voorzichtig opende hij zijn mond, terwijl ook hij nu naar zijn tafelpartner toe boog en met zijn zachte lippen een grote hap nam van het stuk pizza dat Vrouwe Classy hem voorhield...
)