Online Verhalen

Ik heb het maar eens gewaagd om een one shot te schrijven. Ik hoop dat hij een beetje in de smaak valt.


Ergens in een boom leeft een klein mannetje. Zijn groenen kleren laten hem net op een blaadje lijken. Hoog tussen de takken kan hij het pad zien dat onder de boom door loopt. Veel mensen lopen er over het pad. De ene snel, de ander langzaam. Het kleine mannetje kan ze allemaal zien, maar de mensen zien hem nooit. Soms word hij daar wel eens verdrietig van. Dan wil hij uit de bomen springen en met de mensen gaan praten. Maar hij weet dat als hij uit de boom springt, dat de mensen het alsnog niet zien. Af en toe gaat hij dan zitten op een tak en huilt hij tranen vergoten van verdriet. Dan komt de grote zwarte merel naast hem zitten en probeert hem te troosten. Vaak lukt dat de merel niet. Maar vandaag heeft hij een geweldig idee.
Hij tikt het huilende mannetje met zijn snavel aan.
“Moet je eens luisteren,” zegt de merel, “zou ik jou eens meenemen naar de mensen? Dan gaan we proberen er met eentje te praten!”
Het mannetje klaart meteen op.
“Echt? Zou je dat echt willen doen?” Vraagt hij aan de merel.
Als antwoord biedt de merel het mannetje zijn rug aan. Snel klimt het mannetje er op. Terwijl hij zich stevig vasthoud aan de zwarte veren, vliegt de merel weg. Al snel komen er grote grijze dingen in zicht.
“Dat zijn de bomen van de mensen,” zegt de merel, “al snap ik niet hoe ze er kunnen leven. Het heeft tenslotte geen takken.”
Het mannetje kijkt zijn ogen uit. Hij vindt het geweldig. Hij kijkt naar beneden en ziet zo veel mensen bij elkaar dat hij er van schrikt. Hij had er helemaal geen idee van dat er zoveel mensen waren. Langzaam gaat de merel omlaag en land op een recht, grijs bospad. Het mannetje klimt van de merel af en kijkt om zich heen. Voorzichtig loopt hij heen en weer. Dan ziet hij een mens die kleiner is dan de andere.
Samen met de merel loopt hij er heen. Uit alle macht roept hij naar de kleine mens.
“Hallo daar! Wil jij met mij praten?”
De kleine mens kijkt verschrikt naar beneden en ziet het mannetje staan. De kleine mens slaakt een kreetje en steekt dan haar hand uit naar het mannetje. Hardhandig pakt ze het kleine mannetje vast. Verschrikt probeert het mannetje weg te komen, maar zonder succes.
“Kijk eens wat ik vind mama!” zegt de kleine mens verrassend luid. Er komt zoveel geluid uit de mond van de kleine mens dat de oren van het mannetje pijn doen.
“Nee Alinda! Wat zei ik nou over dingen van de straat pakken?” en een grote mens slaat het kleine mannetje uit de hand van de kleine mens. Pijnlijk komt het mannetje neer en in paniek rent hij weg. Zo had hij niet gedacht dat het zou verlopen. Achter zich hoort hij de merel roepen.
“Pas op!”
Hij kijkt naar links en ziet een groot zwart ding op zich af komen met duizelingwekkende snelheid. Op het nippertje wordt hij opgepakt door de merel die hem snel weer terug naar zijn boom brengt. Aangekomen in zijn eigen vertrouwde boom slaakt hij een zucht.
“Ik had nooit gedacht dat het zo eng kon zijn bij de mensen. Voorlopig blijf ik maar weer in mijn boom.” Zegt het mannetje angstig. Hij nestelt zich uitgeput van alle indrukken tegen de stam van de boom en valt in een diepe slaap.

Ooh wat een leuk idee voor een verhaal En ook erg leuk uitgewerkt!
Het is zeker een goede one-shot, ik heb niet zo 1,2,3 een foutje gevonden dus erg mooi gedaan Misschien mocht je wel iets meer in details treden over de omgeven maar ook zo hoe hij nu is geschreven is hij al erg leuk en grappig vertelt.

Ik vind het een leuk verhaal! Vooral omdat je echt uit de beleving van het kleine mensje hebt geschreven. Hoe hij de wereld met mensen en gebouwen ziet.
Ook de merel heb je een goede rol gegeven. Dat maakt je fantasie one-shot realistischer, om de merel als gids te laten op treden Erg leuk!

Sammylover schreef:Zijn groenen kleren

groenen = groene
Dit is een bijvoeglijk naamwoord, want het vertelt iets over een zelfstandig naamwoord (kleren) en is bijna altijd zonder N

Sammylover schreef:de kleine mens

Deze combinatie vind ik een beetje raar klinken, misschien kun je beter iets schrijven als "het kleine mensje" of "een kind" al past dat niet helemaal in de sfeer van je verhaal
Of, gooi het helemaal om, en laat het kleine mannetje de mensen als reuzen zien. Dan kun je wel zeggen; 'de kleine reus'

Sammylover schreef:een grote mens

een grote mens = een groot mens (of het grote mens)

Het is "de mens" in het algemeen, "het mens" wordt eerder gezegd met een negatieve connotatie, dus ook "een grote mens" ("een grote man, een grote vrouw"). Nederlands is toch een rare taal als je erbij stilstaat... Ik dacht net dat "een groot man" ook gezegd wordt, maar dan met een positieve connotatie, en als het "een groot man" is, dan komt het grammaticaal van "het man" hoewel dat dan weer niet gezegd wordt...

Dus "de kleine mens" en "een grote mens" kloppen wel? Waarom klinkt het dan zo fout?
In elk geval bedankt voor de verheldering!

Even om deze discussie bij te wonen; is het niet "de grote mens" en "het groot mens"? Bij "de" komt toch altijd de extra "e". Niet dan?

Het verhaal is wel goed. Ik heb niet veel fouten bemerkt, alleen dat van "groenen kleren" en dan heb je nog eens "“Echt? Zou je dat echt willen doen?” Vraagt hij aan de merel." geschreven, de "v" in "vraagt" mag hier geen hoofdletter zijn.

Een leuke titel. Het is zeker in de smaak gevallen. Kort, maar de fantasie van de lezers vullen de leemten wel in.

Sammylover schreef: Hoog tussen de takken kan hij het pad zien dat onder de boom door loopt.

Hoe hoger ik in het verleden bezig was met het snoeien van bomen hoe minder ik van het pad beneden me zag. Het uitzicht over de omgeving werd wel steeds uitgebreider hoe dichter ik bij de top ervan kwam.

Sammylover schreef: Zijn groenen kleren laten hem net op een blaadje lijken.

..groene.. Een leuke beschrijving. Het deed me meteen afvragen of hij voor elk seizoen andere kleren heeft.

Sammylover schreef: Maar hij weet dat als hij uit de boom springt, dat de mensen het alsnog niet zien.

..mensen hem alsnog.. In de zin ervoor gebruik je de woorden uit de bomen springen. Je lijkt me fantasierijk genoeg om het op een iets andere wijze te beschrijven, anders wordt het te kort op elkaar herhaald en dat leest minder fijn. Je gebruikt daar ook het meervoud van boom, terwijl je op het einde van het verhaal de indruk bij me wekt dat het mannetje een eigen boom heeft.

Sammylover schreef: ...huilt hij tranen vergoten van verdriet.

Dit zinsdeel komt dubbelop op mij over. Je huilt of je vergiet tranen van verdriet. Als je het toch zo wilt laten staan dan zou ik persoonlijk er voor kiezen om na tranen een komma neer te zetten.

Sammylover schreef: Dan komt de grote zwarte merel naast hem zitten

Ik vind het geweldig omdat deze normaal zwart gevederde vogel in mijn ogen klein is, maar ik ben dan ook een groot mens. Je schrijft het echt vanuit het oogpunt van het mannetje.

Sammylover schreef: Het mannetje klaart meteen op.

Het gezicht van het mannetje klaart meteen op.

Sammylover schreef: “Echt? Zou je dat echt willen doen?” Vraagt hij aan de merel.

“Echt? Zou je dat echt willen doen?”, vraagt hij aan de merel.
De aanhalingstekens worden op deze site op verschillende wijze gebruikt. Zelf hanteer ik de kleine schrijfgids van Mariët Hermans. Als je besluit het over te nemen dan lijkt het me verstandig om ook naar de andere zinnen te kijken.

Sammylover schreef: “Dat zijn de bomen van de mensen,” zegt de merel, “al snap ik niet hoe ze er kunnen leven. Het heeft tenslotte geen takken.”

Deze beschrijving vind ik mooi.

Sammylover schreef: “Nee Alinda!

“Nee, Alinda!

Sammylover schreef: ..een grote mens..

..een groot mens..

Sammylover schreef: ..kleine mannetje..

Dubbelop.

Sammylover schreef: Achter zich hoort hij de merel roepen.
“Pas op!”

Achter zich hoort hij de merel roepen: “Pas op!”

Laat je niet afschrikken door deze lijst. Het verhaal leest fijn weg en de snelheid zit er goed in. Doe hiermee wat je wilt, want het is slechts een persoonlijke mening. Ik heb je verhaal met plezier gelezen.