Lief dagboek
Geplaatst: 03 jul 2007 08:03
Lief dagboek,
Wat als wanneer je net opnieuw begonnen bent, en je je samen met anderen uit de vorige put gevochten hebt, nu alles wéér instort. Mensen om je heen er niets van blijken te merken, omdat je het zo goed geheim kunt houden. En ook, omdat je er nooit over praat, of er iets van laat zien in emoties. Je er al zo lang mee leeft, zo'n 5 jaar nu, en niemand het door heeft gehad. Is het omdat de mensen tegenwoordig zoveel met zichzelf bezig zijn, dat ze niet meer oprecht naar andermans levenssituatie vragen. Dat ze je wel vragen hoe het gaat, maar niet hoe het écht gaat. Niet omdat ze geen interesse hebben, maar omdat ze te druk zijn. De wereld gaat door, ook zonder jou. Als jij wat stappen achter loopt zijn er weinig mensen die er zelf een paar achteruit doen, zodat ze jou op kunnen vangen. En, o, mensen kunnen zoveel geheimhouden. Wanneer je in een dip zit, zouden vrienden dat eigenlijk moeten zien. Echte vrienden zien toch immers alles, ook al heb je de grootste glimlach op je gezicht.. Het is wreed, dat ik je dit zo vertel. Want op het moment waarop jij dit leest, deze paar minuten, had je naar iemand, misschien een vriend, toe kunnen gaan om hem of haar te vragen hoe het echt met ze gaat. Maar jij besteedde je tijd liever door een onnozel verhaal van een depressief persoon te lezen. Niet dat ík dat erg vind. Maar.. Kijk eens om je heen. Echt om je heen. Ik doe het te weinig, en ik denk velen met mij. Want, zoals ik al zei, hebben mensen het te druk met hun eigen leven. Waarin ook zij net als mij in dit deel hun hand op zouden moeten steken om te bekennen. Want ik had, terwijl ik dit verhaal zo aan het schrijven was, genoeg tijd gehad om even naar mijn moeder toe te gaan, en om te zeggen dat ik van d'r houdt. Of om naar mijn achterbuurmeisje te gaan, om te vragen hoe ze zich voelt, echt voelt. Maar er zijn ook mensen die gesloten zijn. Die niets willen vertellen en hoe je het ook probeert, ze laten niets los en blijven beweren dat het 'wel goed' gaat. Ja, mensen zijn verschillend.. Denk eens na over wat ik je net verteld heb. Maar.. niet te lang, want dan heb je misschien wel tijd verspild om iemand te vragen hoe het met hem of haar gaat..
Kus, je Syanne
Wat als wanneer je net opnieuw begonnen bent, en je je samen met anderen uit de vorige put gevochten hebt, nu alles wéér instort. Mensen om je heen er niets van blijken te merken, omdat je het zo goed geheim kunt houden. En ook, omdat je er nooit over praat, of er iets van laat zien in emoties. Je er al zo lang mee leeft, zo'n 5 jaar nu, en niemand het door heeft gehad. Is het omdat de mensen tegenwoordig zoveel met zichzelf bezig zijn, dat ze niet meer oprecht naar andermans levenssituatie vragen. Dat ze je wel vragen hoe het gaat, maar niet hoe het écht gaat. Niet omdat ze geen interesse hebben, maar omdat ze te druk zijn. De wereld gaat door, ook zonder jou. Als jij wat stappen achter loopt zijn er weinig mensen die er zelf een paar achteruit doen, zodat ze jou op kunnen vangen. En, o, mensen kunnen zoveel geheimhouden. Wanneer je in een dip zit, zouden vrienden dat eigenlijk moeten zien. Echte vrienden zien toch immers alles, ook al heb je de grootste glimlach op je gezicht.. Het is wreed, dat ik je dit zo vertel. Want op het moment waarop jij dit leest, deze paar minuten, had je naar iemand, misschien een vriend, toe kunnen gaan om hem of haar te vragen hoe het echt met ze gaat. Maar jij besteedde je tijd liever door een onnozel verhaal van een depressief persoon te lezen. Niet dat ík dat erg vind. Maar.. Kijk eens om je heen. Echt om je heen. Ik doe het te weinig, en ik denk velen met mij. Want, zoals ik al zei, hebben mensen het te druk met hun eigen leven. Waarin ook zij net als mij in dit deel hun hand op zouden moeten steken om te bekennen. Want ik had, terwijl ik dit verhaal zo aan het schrijven was, genoeg tijd gehad om even naar mijn moeder toe te gaan, en om te zeggen dat ik van d'r houdt. Of om naar mijn achterbuurmeisje te gaan, om te vragen hoe ze zich voelt, echt voelt. Maar er zijn ook mensen die gesloten zijn. Die niets willen vertellen en hoe je het ook probeert, ze laten niets los en blijven beweren dat het 'wel goed' gaat. Ja, mensen zijn verschillend.. Denk eens na over wat ik je net verteld heb. Maar.. niet te lang, want dan heb je misschien wel tijd verspild om iemand te vragen hoe het met hem of haar gaat..
Kus, je Syanne
