Online Verhalen

Heei. Dit verhaal gaat over een meisje ( Yvana , 15 jaar ) die thuis mishandelt word. Beginner , tips zijn altijd welkom.

Het is nog vroeg , en ik sta al op het station van A'dam. Op het bordje zie ik de tijd. Vijf minuten over negen. De volgende trein richting Breda komt over tien minuten. Ik zet mijn rugzak op de grond , en ga er op zitten. Zoveel belangrijks zit er toch niet in , een paar kledingstukken en een fles water. Verder zit in het voor vakje een klein beetje make-up en in een klein vakje aan de binnenkant van mijn tas een portomonee en een mp3 speler. Mijn telefoon zit in mijn broekzak , maar die staat uit. Ik wil mijn batterij niet verspillen. Alleen op een plek waar ik WIFI zou vinden , zou ik hem even aanzetten om te kijken of ik mailtjes heb. En er is vast wel ergens een stopcontact , waar ik hem dan kan opladen. Het is nog niet heel druk op het station. Het is namelijk zondag , en dan hoeven er niet zo veel mensen te werken. Ik zie de trein al aan komen rijden dus ga vast staan. Mijn rugzak pak ik op , en hang ik met een kant aan mijn schouder. Treinkaartjes heb ik niet gekocht , ik rijd altijd zwart met de trein. De kaartjes controleren ze toch bijna nooit , en als ze controleren zorg ik dat ik in de wc ben. De trein mindert vaart en staat uiteindelijk stil. De deuren gaan open en ik stap de trein binnen. Er zitten maar twee mensen , zover ik kan zien. Ik ga op een uitklapbaar stoeltje zitten. Tegenover me zit een jonge vrouw met een huilende baby op haar arm , die ze probeert stil te krijgen. Helemaal in de hoek zit een oude man. Hij slaapt. Gek genoeg word ik rustig van zijn langzame ademhaling. De deuren van de trein schuiven weer dicht , en de trein begint te rijden. Het gaat een lange rit worden , ben ik bang. Maar hoe verder van huis , hoe beter het is. Uit mijn tas pak ik mijn mp3 speler en stop de oortjes in mijn oren. Daarna zet ik hem aan en zoek een leuk liedje uit. Ik zet hem zachtjes , zodat ik de ademhaling van de oude man nog wel kan horen. De tijd gaat eigenlijk nog redelijk snel. Op een verspringend beeld zie ik dat het nog maar een half uurtje duurt. De baby van de vrouw was eindelijk net stil , totdat zijn speentje uit zijn mond valt. Ik zie hoe moeilijk de vrouw doet om hem te proberen om rapen , dus raap ik hem op voor haar en geef het terug. Ze glimlacht naar me , en ik glimlach terug. Ook al ben ik niet in de stemming. Zij kan er niks aan doen. Ik ge weer terug zitten op het stoeltje , en zie hoe de jonge moeder het speentje schoonmaakt , en terug geeft aan het kindje. Ik zak een beetje onderuit op mijn stoeltje omdat mijn onder rug pijn begint te doen. Het kindje is weer stil zodra hij het speentje in heeft. En de oude man begint steeds snelle te ademen. Dan doet hij zijn ogen open en kijkt me aan. Ik kijk hem ook aan , maar dan draait hij zijn hoofd weg. Ik kijk weer voor me uit. Langs de jonge moeder heen naar buiten. Weilanden komen snel voorbij. Ik kijk weer naar het bewegende schermpje , en zie dat het nog maar tien minuten duurt.

TIPS ZIJN WELKOM!

Mooi in detail geschreven.
Wel vind ik dat je erg veel komma's gebruikt. Ik denk dat als je het eens na leest de helft weg kunt halen.

Je proloog is enkel 1 zin en kan wat uitgebreider. Wel vind ik het jammer dat je direct al aangeeft dat ze mishandeld word. Dat zou juist het verhaal spannend kunnen houden.

Je geeft al aan dat ze pijn in der rug heeft. Zo kun je der kleding beschrijven: Een lange broek om de blauwe plekken te verbergen en een flodder shirt wat los om der heen zit door de striemen op der rug en blauwe plekken op der armen.

Verder zou ik graag het vervolg willen lezen

Oke bedankt voor de tips. Ga er zeker wat mee doen.

Hey,

Verhaal leest makkelijk weg, fijn! In tegenstelling tot Sebas had ik over je inleiding heen gelezen en niet gelezen dat ze mishandelt werd. Ik vroeg mij dus heel erg af waar het verhaal over ging. Ik kreeg wel lichte vermoedens omdat er naar dingen gehint werden, maar ik werd wel nieuwsgierig! Goede tip dus om dat van dat mishandelen misschien weg te laten. Ben benieuwd naar je vervolgje!

Na goed commentaar , een vervolg

Ik stap uit op het station in Breda. Ondanks dat het in de trein erg rustig was , is hier een drukte vanjewelste. Ik zie mensen rennen , roepen , eten. Alles wat je je maar kan bedenken op een station. Langzaam loop ik door. Nu ga ik maar eens opzoek naar een VVV kantoor. Waar het is weet ik niet , dus wil ik het aan iemand gaan vragen. Eigenlijk durf ik niet zomaar op iemand af te stappen , want iedereen is druk. Dan zie ik een jongen op een bankje zitten. Hij zit onderuit gezakt , en heeft het helemaal niet zo druk. Opvallend rustig zelfs, voor iemand op een station. Naast hem op het bankje staat een zwarte rugzak. Ik zie het zelfde merk tekentje als die van mij. Alleen is de mijne roze. Eastpack. Zijn ogen staan diep in zijn hoofd en hij heeft grote , donkere kringen onder zijn ogen. Ik besluit om naar hem toe te lopen.
'Waar is een VVV kantoor?' Vraag ik een beetje brutaal. De jonge tilt zijn hoofd op en kijkt me aan , van top tot teen. Dan kijkt hij recht in mijn ogen. 'Waarom?' Vraagt hij met een zachte stem. 'Ja om er koekjes te kopen , nu goed?' Zeg ik grof. Wat denkt hij wel niet? Waarvoor heb je een VVV kantoor nodig? 'Niet grappig , waar heb je het voor nodig?' 'Ik wil een plattegrond halen van de stad , ik ben hier nog nooit geweest.' 'Wat moet je hier dan?' 'Dat zijn verder jou zaken niet.' Er valt een stilte. Ik weet dat ik bot reageer maar dat komt omdat de jonge ook bot doet tegen mij. 'Moet ik je de stad laten zien?' Vraagt de jonge dan. Hij kijkt me vragend aan. Ik knik.