Online Verhalen

Vliegensvlug raasden de vingers over het toetsenbord. Het witte scherm kreeg al snel een rodere tint bij het openen van een nieuwe site. De muis scrolde naar beneden en tevreden over het aanbod dat de site bood klikte de oudere man op een foto, waarna een nieuwe pop-up verscheen. Bovenaan stond in sierlijke letters een naam geschreven. Onderaan, naast een foto, stond de uitleg die hij nodig had:

Het plaatje voldeed aan zijn verwachtingen en lang hoefde hij niet te twijfelen. Haar mooie glimlach, haar glanzende zwarte haren en haar stralende ogen brachten hem meteen in vervoering. Ondanks de jonge leeftijd van het meisje zou ze perfect zijn om zijn dochter te entertainen. Haar ongehoorzame karakter zou hij er wel uit krijgen. Tenslotte wist hij hoe hij ze moest aanpakken en hoe hij ze het beste kon trainen.
Zijn vinger gleed naar de grote Entertoets en na de nodige informatie in de vullen kon hij ook dit weer afsluiten. Het was tenslotte niet gemakkelijk een cadeau te vinden voor zijn geliefde dochter. Hij was al verheugd bij de gedachte aan haar blije lach, wanneer hij het cadeau aan haar zou schenken.
‘Dorien!’ Zijn stem schalde door de reusachtige kamer. Een vrouw kwam, met gebogen hoofd, naar hem toegelopen. In haar handen droeg ze een kop koffie die ze hem gaf.
‘Ik heb een opdracht voor jou.’ Haar ogen werden verrast groter, maar door haar bruine haar dat voor haar ogen viel, merkte hij het niet eens op.
‘Ik heb een nieuwe aankoop gedaan. Een zeer goede,’ Prees hij zichzelf. ‘Ik heb een cadeau voor mijn Alicia gevonden.’ Toen ze de naam hoorde van zijn dochter, verbitterde haar blik. Het kind was rotverwend en kreeg alles wat haar hartje begeerde. Het waren vooral de lijfeigenen die met de consequenties moesten leven. Een foute blik, een foute opmerking of gewoonweg een kleine fout en je hoorde het kind het hele huishouden bijeen roepen.
‘Dus, wat ik je dus wilde vragen; maak jij de kamer naast die van jou vrij. We hebben een nieuw lid; een nieuwe, jonge slaaf die de wensen van mijn dochter moet vervullen. Jij zult het meisje verder opvoeden en ervoor zorgen dat ze geen domme dingen uit haalt. Je weet dat ik daar niet tegen kan.’ De man bracht zijn hand tot bij haar gezicht en zachtjes tilde hij het op. Met zijn andere hand streelde hij op de plek boven haar wenkbrauw waar een litteken haar gelaat verminkte. Dorien wilde zichzelf wegtrekken, maar ze negeerde deze impuls, bang om zijn sadistisch kantje op te wekken. Ze wist wat een ongehoorzame slaaf stond op te wachten. Rillingen gleden over haar rug bij de gedachten.
‘Maar tegen die tijd…’ Zijn ademhaling werd luider. ‘Ik voel me alleen. Mijn vrouw is weg en het bed is leeg….’ Zijn handen gleden naar haar billen en hij trok haar dichter tegen zich aan. Ongegeneerd lied ze het toe. Ze wist waar hij op doelde maar ze hielt zich van de domme.
‘Laat me nog eens een geweldige nacht beleven.’ Ze bood een lichte weerstand, die niet leek te helpen.
‘Uw koffie.’ Hiermee hoopte ze het nog even uit te stellen, maar hij sloeg geen acht op haar woorden.
‘Kom…’

Het zoveelste verhaal *shame*
Nu wat andere verhalen gaan volgen ;D (Een keer kijken welke topics ik vol kan spammen -aa-)

Nou ik hoop dat je deze dan wel doorschrijft want het begint erg sterk ik hoop dat je het realistisch weet te houden ( wat bij zulke verhalen nog weleens mis gaat en ze de hp te machtig maken ) maar tot nu toe klinkt het er goed

Paar kleine foutjes, lijfeigene en slaaf zijn hetzelfde ergens heb je tussen deze twee of staan, dat klopt niet echt.

en op het einde heb je hielt met een t staan, dit moet met een d

Verder heb ik niet op foutjes gelet xD las lekker weg

Hee,
Wat een goed begin zeg! Ik was direct bij de eerste alinea overtuigd.
Ik vind het leuk dat de hoofdpersoon al wel is geïntroduceerd in dit stuk, maar dat je toch eigenlijk nog niets over haar weet. Dat houdt het lekker vaag.
Verder moet ik zeggen dat ik die dochter, Alicia, nu al haat! Bah.
En wat JodieJJ ook al zei, maak de hp niet te machtig.
Verder heb ik geen commentaar. Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat .

Ghehehhe, dit is een verhaal wat de sadistjes van OV aantrekt xD Het begint al heel sterk, en eindigt ook heel sterk^^ en het middenstuk is ook goed hahah xD nee, leest lekker weg, je hebt echt een fijne schrijfstijl! Een van de beteren die ik op OV ben tegengekomen, dat kan ik je nu al zeggen.
Ik dacht trouwens eerst dat de hp als seksslaaf gekocht zou worden, vond mezelf al een sick mind hebben, maar kennelijk worden ze daar ook voor gebruikt. Voel ik me iets minder gek gheheh xD

Ik ben nu eigenlijk heel benieuwd hoe je Alicia neer gaat zetten, ik heb namelijk ook ergens een heel verwend karakter en zij is zo grappig om te schrijven xD ik ben benieuwd of ze iets op elkaar lijken

Oh, en twee kleine foutjes:

‘U koffie.’

u=uw
en

‘Ik heb een nieuwe aankoop gedaan. Een zeer goede.’ Prees hij zichzelf voor.

Een zeer goede,' prees hij zichzelf.
(die voor hoort er naar mijn gevoel niet bij. En de interpunctie klopt niet, ik weet niet of het gewoon een foutje is of je de regels daarvoor niet kent. Als dat laatste het geval is, ik wil ze wel met alle plezier uitleggen^^)
En hieraan door blijven werken! Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg^^

O mijn god. Ik dacht eerst dat die man naar een hondje zocht via internet ofzo, hahaha. Maar toen ik verder las, was het een slaaf?! Ik weet 't gewoon niet meer. :p
Ik vind dat je het echt heeeeel leuk beschrijft. De liefde voor zijn dochtertje is zo mooi. Je hebt je personage al een mooi karakter gegeven.
Shit, ik had een foutje gevonden, maar kan hem niet meer terug vinden. Naja.

Wow, tnx voor al de reacties! ;D

@JodieJJ -> Bij mijn vorige verhaal liep ik al vast na de proloog. Ik had verscheidene ideeën, mooi samengevoegd en afgewerkt, maar dan bleek het ineens niet meer te kloppen >.< (Gebeurt wel vaker..) Ik hoop idd ook dat ik mijn hp onbewust te machtig maak, dus zeg er me gerust iets van indien dat het geval wordt xD

@Abel -> Alicia wordt nog belangrijk in de volgende hoofdstukken ^^ Ik zal ook snel een nieuw stukje posten

@Saskjezwaard -> Mijn sadistische verhalen trekken altijd veel mensen aan 0.o (En ergens schrijf ik ze ook wel graag... 0.o) Het was niet zijn bedoeling haar echt te kopen als seksslaaf Hij heeft gewoon bepaalde 'behoeftes'(Om het zo maar even te zeggen), waardoor hij zijn slaven misbruikt zonder het medeweten van zijn vrouw ;P (Wordt later nog wel duidelijk)
Ik voel me ook vereerd dat compliment van jou te krijgen (Ik hou echt van jou schrijfstijl ;D)
En hmmm, interpunctie..? Wil je het misschien eens uitleggen xD

@ROMEH -> Hha, ik ben blij dat je dat even vermeld ;P Het was mijn bedoeling geweest dat het eerst om een hondje leek te gaan Ik wilde de lezer een beetje verassen. -a-

De fouten corrigeer ik meteen ;D

ik ga zeker weten dit verhaal volgen ik vind het een heel mooi begin en het leest ook vlot
ik kan niet wachten tot het volgende stukje!

Een nieuw deeltje van het eerste hoofdstuk!

Hoofdstuk 1 - deeltje 1

[spoiler]
De wagen botste gevaarlijk op en neer. De ijzeren band rond mijn nek gaf niet bepaald mee en benam me enkele keren kort de adem. Nog even en ik zou het uitschreeuwen van de angst en de frustratie. De onwetendheid waar ik mee kampte zorgde voor verscheidene gruwelijke situaties die zich in mijn hoofd afspeelde. Wat ging er met me gebeuren, waarom was ik hier,..? Allemaal vragen zonder enig antwoord.
In een poging mijn gedachten te verzetten wilde ik uit het raam kijken, maar de duistere beglazing verhinderde me dit. Ik veronderstelde dat dat voor ons eigen goed was. Slaven waren duur, maar het was ook een poging ons te vervreemden van de echte wereld. Een slaaf zou het buiten nooit overleven.
Mijn blik gleed, of toch tot zover ik kon geraken, naar mijn pols, waar ik het vreemde teken kon zien zitten. Het licht dat er van af leek te komen, zorgde voor een zwak, blauw schijnsel. Ook al zou een slaaf zijn identiteit willen geheimhouden, dit teken ging er niet zomaar af. Je kreeg het mee vanaf je geboorte en alleen de genen van je ouders konden bepalen welk teken je op je pols zou krijgen. Indien een slaaf een kind had met een ‘gewoon’ mens, waren de kansen gelijk. Je kon zowel het teken van een slaaf als van een mens krijgen en in de zeldzaamste gevallen een soort mengeling van beide. Er was een mogelijkheid om je teken te laten veranderen, maar er waren maar een handvol mensen die de kennis en de apparatuur hadden om het aan te passen. Het wad dus alleen weggelegd voor de rijkere gemeenschap.
Onverwachts sloeg ik naar voren, waardoor de ijzeren ketting zich stevig rond mijn nek sloot en mijn luchtpijp afsloot. Het duurde even voor ik weer adem kon halen en ik terug kuchend achterover viel. Achter me hoorde ik een klagend gejammer. Een kind huilde, anderen vloekten. Bekomen van de onverwachtse schok begreep ik dat ik tevreden moest zijn met de plek die ik had gekregen. Het was duidelijk dat ze veel belang hechtte aan de duurdere slaven. Ik kreeg een stoel en desondanks ik er op alle verschillende mogelijkheden aan vast zat geketend, had ik toch meer luxe dan diegene achterin het busje. Er was een tweede gedeelte waar een heleboel slaven, zowel mannen als vrouwen, op elkaar zaten gepropt. Hun plaats was beperkt tot het minimum. Ze hingen met kettingen aan elkaar en moesten zich zo maar comfortabele op de grond weten te zetten. Onmogelijk door de hevige bewegingen die het busje maakte.


Omdat ik nu moet gaan paardrijden kan ik niet verder schrijven. Vandaar het korte stukje zonder een echt eind.. >.< Vanavond volgt, hopelijk, snel het volgende deeltje ^^

De computer is kapot waardoor er een hele vetraging is bij het schrijven >.< Momenteel kan ik af en toe op die van mijn moeder, maar mijn tijd hier op is beperkt -.- Toch heb ik hier een 'nieuw' stukje.
Omdat ik het vorige stukje niet goed vond -a- Ben ik opnieuw begonnen met een misschien wat beter begin. In dit hoofdstuk hoor je namelijk al iets meer van de nieuwe wereld te weten komen en dat vorige stukje gaf me er de mogelijkheid niet toe alles te zeggen wat ik wilde. xD
Dus hier opnieuw (maar anders):

Hoofdstuk 1 - deel 1
‘Laat haar met rust!’ Het hartverscheurende geroep van een vrouw op middelbare leeftijd vulde de frisse herfstlucht. Ze hoopte op begrip en compassie, maar haar woorden kregen geen grip op de gevoelens van de twee mannen die haar jonge dochter van haar wegsleurde. Haar kettingen waren niet langer dan twee meter, maar desondanks die beperkte lengte, kreeg ze het voor elkaar om de persoon die haar stevig vast had nog enkele meters verder te sleuren richting haar dochter. Tranen vulde zowel de ogen van haar als van haar kind, dat hevig was geschrokken door al de commotie. Het was een schok haar moeder in deze toestand te zien; radeloos en bijna buiten zinnen. Alsof alle hoop voor haar verloren was. Ze wist niet wat er ging gebeuren en dat gat van onwetendheid zorgde voor een heleboel akelige mogelijkheden. Er moest een verklaring zijn voor haar moeders gedrag.
Het jonge meisje volgde het voorbeeld van haar moeder. Met alle macht, die werd aangespoord door de angst en de adrenaline, probeerde ze uit de greep van beide mannen te ontsnappen. Tevergeefs…
‘Hou ze in bedwang! Ik heb al veel meegemaakt, maar dit. Wat een katten!’ Er was een derde man, van wie zijn stem boven al de andere uit kwam. Hij klonk opgewonden, maar ergens ook geërgerd. Hij moest zijn schema op tijd af hebben. Zij was niet de enige slaaf die hij moest ophalen en bezorgen!
‘Zet haar op stoel 4 en bind haar maar vast aan de kettingen!’ Nog snel nam hij de lijst door, vroeg een handtekening aan de inmiddels ex-eigenaar en volgde zijn twee kompanen tot in het busje. Voor een laatste keer liet hij zijn blik rusten op de troosteloze vrouw, die er nu wat verslagen bij zat. Ze had zich blijkbaar bij haar lot en dat van haar dochter neergelegd. Hoofdschuddend zette hij zich neer op de passagierszetel, met de gedachten dat het zijn twee medewerknemers wel zou lukken. Slaven, gestoord en dom, maar zo duur. Hij wenste dat ook hij er een in huis kon halen, ook al moest hij dan leven met hun –in zijn ogen- vreemde gedrag. Slaven waren minderwaardig en hoorde zich naar behoren te gedragen. Onderdanig en zonder tegenstribbelen. Zijn beperkte denkvermogen kon het niet begrijpen dat ze zich zouden verzetten tegen hun meesters. Ze kregen tenslotte eten, onderdak en bescherming!
Zijn gedachten werden onderbroken door een man die naast hem kwam zitten. De andere, van de twee die hem hielpen bij deze klus, bleef vanachter bij de rest van de slaven, om ze in het oog te houden.
‘De volgende halte is…’ Hij nam het klembord met het blad waar alles netjes op stond, vast en ging met zijn vinger over de kleine regels tekst. ‘…, dat kan niet ver van hier zijn.’ Nu hij terug in de auto zat was zijn humeur aanzienlijk verbeterd. Met een korte blik op de klok gericht, wist hij dat hij nog goed op schema zat. Hij hoopte dat het ook zo zou blijven.

Ergens op het einde staat de naam van de stad nog niet gegeven, aangezien ik die nog moest verzinnen en ik echt geen naam wist, die chique genoeg klonk voor de mensen die er leven xP
Als jullie het vorge stukje beter vonden, mag je het gerust zeggen, dan ga ik daar misschien wel terug op verder.
(Met dat stukje bedoel ik alleen het stukje van de vorige post, de proloog blijft )

Ik ben weer helmaal bijgelezen

Nog steeds geschreven vooral de wanhoop vande moeder vond ik heel mooo overkomen.

Wel wil ik je aanraden een perspectief te kiezen. Nu schiet het verhaal tussen allemaal perspectieven door. Het is natuurlijk mijn mening dus doe er mee wat je wilt