Online Verhalen

Ik ga het weer eens proberen, naast mijn andere lange verhalen ga ik nu weer een nieuw verhaal beginnen. Mijn fantasie, die al een tijdje heel veel ideeën heeft, verplichtte mij om weer eens fantasie te gaan schrijven. Het laatst dat ik dat had gedaan was zo'n 4 jaar geleden, en dat vind ik best veel. Hierbij introduceer ik mijn nieuwe verhaal Vertrouw!
En toen was ik nog aan het schrijven en opeens slaat hij het verhaal al op. Sorry! Dus als je nu denkt, hij heeft het al 1x verbeterd, ja dat komt dus daardoor.

Ik zou graag opbouwende kritiek willen krijgen als het mogelijk is. Tevens vind ik het zeker niet erg als je gewoon een berichtje achter laat met:"Schrijf snel door". Dit stimuleert mij namelijk enorm en dan het ik het gevoel dat iemand het wel leest, ik heb het namelijk niet zo op de like-knop!

Veel leesplezier!

__________________________________________________________________________________

Vertrouw!
We zijn een mooie soort, de Rava's. Onze voetjes zijn klein, en de handen die aan onze armen zitten ook. Wij zijn twee pans groot. De neus die op onze gezicht zit is lang en puntig. Eveneens zijn onze oren. Op onze hoofd zit een bruin mutsje, en verschillende lintjes die je rang aangeven. Als je vijf lintjes hebt op je muts dan sta je ergens bovenaan de stam. Het stamhoofd heeft er natuurlijk zes, om aan te geven hoe machtig hij is. En mijn muts heeft er geen. Ik sta helemaal onderaan. Eerst had ik drie lintjes, maar toen heb ik per ongeluk de helft van het dorp laten afbranden en zijn alle lintjes van mijn muts gehaald. Ik sta nog onder de baby's. Je wordt namelijk geboren met één lintje. We zijn een slim volkje, van alles hebben we wel verstand. Ook onze huidskleur is erg handig, groen valt niet zo op tussen de bomen waar we wonen. Daarnaast hebben we ook nog een heel eigen taaltje, het Snârfs.
Het dorp waar wij wonen is niet zo groot. Het heeft net vijftien husez, huizen. De huizen zijn in een rondje gebouwd. De muren zijn van zand en aarde gemaakt, ook is cement erbij toegevoegd. Het rofa, dak, is gemaakt van gevlochten takken. Dat houdt niet veel regen tegen, maar vaak regent het hier niet. Er zit geen deur in de muur. Wat binnenshuis gebeurt kan je niet zien. Dat komt door het doek dat in het gat hangt.
En ik ben Moyko, een jonge Rava die vol met leven zit. Avontuur is mijn levenswoord. Ik ben een doorsnee Rava. Aan mijn voeten zit een van stof gemaakte paar schoenen. Bruin gekleurd zijn de schoenen. Verder heb ik een lichtbruine broek aan die net onder mijn knieën komen, mijn bovenlichaam wordt bedekt door een jutte zak waar drie gaten in zijn gemaakt. Op mijn hoofdje zit een mutsje, waar net nog wat blonde haar onder vandaan komt. En dan heb je nog mijn ogen, blauw gekleurd, die erg opvallen. Ieder ander in het dorp heeft een donkere kleur ogen. Ik niet. Ik heb felblauwe ogen.

ik ben niet zo heel goed in het geven van kritiek maar ik zal zien wat ik er van kan maken
ik vind dat je de Rava's goed beschreven hebt want ik kan ze al helemaal voor me zien! ik weet alleen nog niet echt wat ik van het verhaal vind omdat het meeste een uitleg is over de Rava's dus dat moet ik dan nog maar even afwachten tot het volgende stukje ik vind het trouwens leuk dat Moyko een andere kleur ogen heeft dan de rest van de Rava's in het dorp. de huizen zijn trouwens ook leuk beschreven. het enige wat ik eigenlijk een beetje mis is hoe Moyko denkt over de dingen die zijn gebeurt, maar tot nu toe wel een interessant verhaal

Heey Jochem je verhaal

Je hebt de rava's zeer goed bedacht , maar dit is niet echt leuk om te beginnen met een verhaal. Het is vooral veel informatie alsof je een encyclopedie over iets opent.
Als tip wil ik je meegeven probeer meer met een verhaal zelf te beginnen en geef tussen door de informatie aan lezers zo is het veel spannender om te lezen

Leuk begin! Ik moest grinniken toen je schreef dat Moyko het halve dorp heeft laten afbranden. Dat beloofd wat voor de toekomst!

Ik ben het met Jodie eens, dat je veel informatie opsomt. In het begin is dat leuk om te lezen, zoals je het dorp omschrijft en de lintjes ook. Maar, het stukje dat over Moyko zelf gaat (zijn uiterlijk), had wellicht wat onopgemerkte kunnen verschijnen

Ik ben heel erg benieuwd waar dit verhaal heen gaat! Of de andere helft van het dorp nog blijft bestaan of dat Moyko het presteert om dat ook in de as te leggen, haha. Ga zo door!

Ga snel verder!
(okee, daar vroeg je om ;p)

Ben het wel eens met bovenstaande reacties.. Maar vind het leuk geschreven! Ik zat pas een stukje van een ander verhaal van jou te lezen, ik weet niet meer welke... Maar in ieder geval ben je heel erg vooruit gegaan als ik het hiermee vergelijk

In ieder geval ben ik benieuwd naar hoe het verder gaat!

@A-Mystic-Wolf, leuk dat je gaat meelezen De gedachten stop ik inderdaad later soms tussen door in het verhaal. Anders wordt alles nu zo'n opsomming
@Jodie, Bedankt voor de handige tip en ik zal hem zeker onthouden. Eigenlijk zou ik het stuk opnieuw moeten schrijven, maar ik vind het eerste stuk zelf juist redelijke fijn. Dan weten jullie ook alvast hoe alles in elkaar zit en krijg ik daarna achteraf geen "rare" vragen. Maar alsnog, ik zal de tip goed onthouden!
@Maaike, Jippie, je leest mee Erg bedankt voor je commentaar en ik zal het proberen te onthouden. Ik hoop dat het verhaal naar je smaak blijft staan en dat je gezellig blijft meelezen
@Anneke, Je moedigt me heel erg aan met de eerste zin van je commentaar :p Ik snap dat je het eens bent met het denken van dat het teveel informatie is. En ik ben zeker heel erg vooruit gegaan met het schrijven, dat is mij zelf vandaag opgevallen

Oké, het encyclopedie gedeelte hebben we nu gehad, jippie Hier is dan het begin van het echte verhaal! Het is zeker niet zo lang maar dan kunnen jullie misschien de aandacht beter vasthouden
________________________________________________________________________________ 'De stamhoofd wilt je spreken.' De zware stem verbreekt de stilte in mijn hoofd. Ik kijk op. Gior, één van de belangrijkste Rava's, staat achter mij. Zijn gezicht staat rustig. Zijn ogen daarin tegen lijken erg bezorgd.
'Kom mee', vervolgt Gior. Hij pakt mijn arm vast en trekt me overeind. Ik voel dat mijn spieren weer moeten wennen aan het aannemen van een andere houding. Ik zat nu al drie dagen achter elkaar op de klif die over Siafro, een belangrijke rivier, heen hangt.
'Rustig, rustig.' Ik praat expres op een rustige toon om Gior wat te kalmeren. Echter blijft zijn greep op mijn arm stevig. Gior begint te lopen, zo snel dat mijn benen struikelen over een tak. Beschaamd krabbel ik weer overeind en loop verder richting het dorp.
Onderweg komen we twee andere Rava's tegen. Samen dragen ze een omgehakte boom. Eén van de twee Rava's merkt Gior en mij op. Hij legt de boom neer en begint zachtjes wat te fluisteren tegen de andere Rava. Aan zijn handgebaren zie ik dat het over mij gaat.
'Dat is hem', hoor ik hem zeggen. Ik werp een blik naar de jonge Rava's.
'Dus dat is de firtoc?', vraagt de andere jonge Rava. Hij legt expres de nadruk op het woord firtoc, brandstichter. De ene Rava begint nu met zijn hoofd te knikken. Boos werp ik een dreigende blik naar de twee. Snel pakken ze de boomstam weer op. Verderop verdwijnen ze achter paar bosjes.
'Waarom zat je bij de klif?', vraagt Gior om de stilte te verbreken. Hij heeft zijn pas wat versloomt en kijkt met een vragend gezicht mijn kant op.
'Om na te denken en om advies te krijgen', zeg ik twijfelachtig. Ik sla mijn ogen neer. Ze beginnen te prikken. Het water komt al langzaam mijn ogen binnen drijven.
'Advies te vragen aan wie?'
'Aan Pallas Athena', antwoord ik. Gior werpt me een blik toe dat hij niet begrijpt waar ik het over heb. Dat is logisch, in het dorp denkt iedereen dat het stamhoofd een god is, een machte man. Maar ik niet. Ik geloof net als de Pegontos, mensen, in natuurgoden.
'Dat is een god van de Pegontos', probeer ik Gior uit te leggen.
'Je weet toch dat Jenox, de stamhoofd, een god is. De natuurgoden waar de Pegontos in geloven is allemaal maar nep.' Gior spreekt de woorden duidelijk één voor één uit om er zeker van te zijn dat het tot me doordringt.
'En daarom heb ik Pallas Athena gehoord én gezien?', vraag ik op een geïrriteerde toon. Snel daarna al realiseer ik me dat ik dat beter niet had kunnen zeggen. Gior kijkt me verondersteld aan en begint daarna met zijn hoofd te schudden.
'Nee, nee, nee', mompelt hij zachtjes, maar toch zo dat ik het kan horen. Ik begin nu steeds meer te twijfelen of ik niet beter mijn mond de komende tijd dicht moet houden.
'Nee, nee. Je hebt weer eens van de Groenblad gegeten, hé?', vraagt Gior. Groenblad is een klein groen plantje. Het lijkt heel erg op een brandnetel, wat heerlijk is om te eten. Maar Groenblad is daar integen giftig en het zorgt voor waangedrag en waanbeelden.
'Nee!', schreeuw ik boos naar Gior. Wat denkt hij wel niet, ik heb de god gezien waarin ik geloof, ik heb haar gehoord. En nu probeert hij mij te verwijten dat ik Groenblad heb gegeten.
'We gaan meteen naar de heler met jou.' Gior kijkt nu wel bezorgd en begint nog sneller te lopen. Boos blijf ik staan. Gior's hand glijdt van mijn arm af. Ik zie dat Gior geschrokken zijn hoofd draait en me boos begint aan te staren.
'Ik ben niet ziek', houd ik eigenwijs vol. Ik blijf staan waar ik sta. Ik gooi mijn armen over elkaar heen en ik staar recht in de ogen van Gior. Dat houd ik alleen niet lang vol en al snel begin ik weer met het lopen richting het dorp. Gior heeft zo'n gebiedende blik in zijn ogen, nog nooit heeft iemand daartegen zich kunnen verzetten, alleen Jenox is het gelukt.
We zetten de tocht naar het dorp in stilte voort. Gior schenkt ook totaal geen aandacht meer aan mij, soms gooit hij wel zijn hoofd naar achter om te kijken of ik nog achter hem loop maar zijn hand houdt hij altijd vast.
In de verte verschijnt al het grote huis van Jenox. Angstig versloom ik mijn tempo en Gior doet dat ook. Mijn lichaam begint te bibberen, of het van angst is of door de spanning kan ik niet goed zeggen.
'Je bibbert zelfs door het Groenblad', zegt Gior na een lange tijd stil zijn geweest. Ik schud mijn hoofd maar reageer er verder niet op. Dat is de moeite niet meer waard.

Ik dacht Moyko al gestraft was omdat hij zijn lintjes was kwijt geraakt, maar nu hij door zo'n indringende man wordt opgehaald, belooft dat niet veel goeds. Ben benieuwd wat ze met Moyko gaan doen!

Wat ik zo leuk aan je fantasie verhaal vind, is dat je veel eigenzinnige benamingen gebruikt. Niet alleen voor de soorten wezens en goden, maar ook voor allendaagse woorden en planten Houden zo! Het geeft je verhaal extra sfeer.

Ik heb nog wat specifieke feedback voor je, voornamelijk wat kleine spellingfoutjes Laat je er niet door afschrikken!

artikel schreef:'De stamhoofd wilt je spreken.'

Volgens mij is het het stamhoofd

artikel schreef:Hij legt expres de nadruk op het woord firtoc, brandstichter.

Het mooie aan je vorige hoofdstuk vond ik dat je de voor ons onbekende woorden schuingedrukt zette. Dat zou je in de rest ook 'moeten' doen. Dan hou je dat in één lijn en vallen ze op. Als je het woord vaker gebruikt zonder dat er uitleg bij gegeven wordt, hoef je dat natuurlijk niet te doen.

artikel schreef:Hij heeft zijn pas wat versloomt

versloomt = (heeft) versloomd

artikel schreef:een machte man.

machte = machtige

artikel schreef:Gior schenkt ook totaal geen aandacht meer aan mij, soms gooit hij wel zijn hoofd naar achter om te kijken of ik nog achter hem loop maar zijn hand houdt hij altijd vast.

Het laatste stukje van de zin klopt niet helemaal. Ik denk dat je bedoelt dat Gior de hand van Moyko vasthoudt

Ga zo door!

Maaike is me voor

En inderdaad, heel leuk bedacht al die woorden! Ben echt benieuwd hoe het verder met Moyko gaat... Hoop dat hij een niet al te zware straf krijgt