de slapende jongen
Geplaatst: 23 sep 2012 15:27
Een diep gaap komt bij Stefan naar boven, van het verjaardagsfeestje waar hij met papa en mama naar toe is krijg hij toch wel een beetje slaap. Hij loopt wat rond tussen de volwassen, er zijn maar weinig kindjes van zijn leeftijd en meer oudere kinderen waar hij mee kan spelen. Weer een diepe gaap, hij kijkt waar mama en papa zijn maar die zijn druk in gesprek, hij loopt de gang op. Stefan ziet een rode wandelwagen met allerlei jassen erop, dat is een mooi plekje om te slapen. Hij kruipt onder de jassen die er op liggen in de wandelwagen en doet er een paar extra bovenop hem voor warmte. Als hij bijna in slaap valt bedenk hij mij dat ik mama en papa nog moet vertellen waar hij is maar Stefan is zo moe. Een diepe gaap en Stefan valt in slaap.
Ondertussen gaat het feest gewoon door, de deurbel gaat meerdere keren en als er nieuwe mensen binnen zijn dan gooien ze hun jassen over de trapleuning maar ook over de wandelwagen waar Stefan ligt. Niemand ziet hem want de wandelwagen staat met de benen kant naar de muur en op Stefan liggen steeds meer en meer jassen. De mensen die opendoen denken dat er alleen jassen op de kinderwagen liggen en geen jongetje van 4 jaar. Een tijdje later merkt de moeder van Stefan dat ze hem al een tijdje meer heeft gezien, ze gaat zoeken. Kijkend overal waar hij kan zijn, de tuin, woonkamer, keuken, wc, overal! Maar Stefan is nergens bekennen, ze vraagt aan een andere moeder waar van haar kinderen naar de speeltuin zijn of Stefan ook mee is. Ja, zegt de moeder en dat ze een jongetje gezien heeft van ongeveer 4 jaar in de groep oudere kinderen. Stefan zijn moeder is er niet gerust op en pakt haar jas, dan ze loopt naar de speeltuin. In de speeltuin ziet ze de groep kinderen van het feest, ze kijkt rond en denkt Stefan te zien op de schommel met zijn rug naar haar toe. Een jongen met donkerbruine haren, een blauwe jas, en de grove lijnen komen overeen met har zoon. De moeder is gerust gesteld en roept een van de oudere kinderen van het feest. Ze vraagt of hij op haar zoon wilt passen en straks wilt meenemen als hij en de andere kinderen weer terug naar het feest komen. De jongen wilt het wel en belooft over een uurtje terug te komen.
Stefan slaapt ondertussen gewoon door en niet bewust dat niemand weet dat hij in de wandelwagen en onder de jassen ligt. Een uur later zit de moeder de oudere kinderen binnen komen en vraagt aan de jongen die op haar zoon zal passen waar Stefan is. De jongen wijst naar de keuken want Stefan had dorst. De moeder loopt naar de keuken en ziet haar zoon weer met zijn rug naar haar toe, ze loopt er naar toe en tikt op zijn schouder en vraagt of het leuk was in de speeltuin. Haar zoon draait om en dan schrikt ze, de jongen waarvan ze dacht dat het haar zoon was is haar zoon niet! De jongen staat haar vragend aan te kijken wie ze is en mogelijk ook waar zijn moeder is.
Met een opnieuw ongerust hart denkt de moeder waar haar zoon zal zijn?
Ondertussen gaat het feest gewoon door, de deurbel gaat meerdere keren en als er nieuwe mensen binnen zijn dan gooien ze hun jassen over de trapleuning maar ook over de wandelwagen waar Stefan ligt. Niemand ziet hem want de wandelwagen staat met de benen kant naar de muur en op Stefan liggen steeds meer en meer jassen. De mensen die opendoen denken dat er alleen jassen op de kinderwagen liggen en geen jongetje van 4 jaar. Een tijdje later merkt de moeder van Stefan dat ze hem al een tijdje meer heeft gezien, ze gaat zoeken. Kijkend overal waar hij kan zijn, de tuin, woonkamer, keuken, wc, overal! Maar Stefan is nergens bekennen, ze vraagt aan een andere moeder waar van haar kinderen naar de speeltuin zijn of Stefan ook mee is. Ja, zegt de moeder en dat ze een jongetje gezien heeft van ongeveer 4 jaar in de groep oudere kinderen. Stefan zijn moeder is er niet gerust op en pakt haar jas, dan ze loopt naar de speeltuin. In de speeltuin ziet ze de groep kinderen van het feest, ze kijkt rond en denkt Stefan te zien op de schommel met zijn rug naar haar toe. Een jongen met donkerbruine haren, een blauwe jas, en de grove lijnen komen overeen met har zoon. De moeder is gerust gesteld en roept een van de oudere kinderen van het feest. Ze vraagt of hij op haar zoon wilt passen en straks wilt meenemen als hij en de andere kinderen weer terug naar het feest komen. De jongen wilt het wel en belooft over een uurtje terug te komen.
Stefan slaapt ondertussen gewoon door en niet bewust dat niemand weet dat hij in de wandelwagen en onder de jassen ligt. Een uur later zit de moeder de oudere kinderen binnen komen en vraagt aan de jongen die op haar zoon zal passen waar Stefan is. De jongen wijst naar de keuken want Stefan had dorst. De moeder loopt naar de keuken en ziet haar zoon weer met zijn rug naar haar toe, ze loopt er naar toe en tikt op zijn schouder en vraagt of het leuk was in de speeltuin. Haar zoon draait om en dan schrikt ze, de jongen waarvan ze dacht dat het haar zoon was is haar zoon niet! De jongen staat haar vragend aan te kijken wie ze is en mogelijk ook waar zijn moeder is.
Met een opnieuw ongerust hart denkt de moeder waar haar zoon zal zijn?
Ik was echt van plan iets vroeger te posten, maar mijn computer deed iets raar met de CTRL-toets. o:
