Pagina 1 van 1
dag lieve papa
Geplaatst: 14 mar 2006 15:31
door fly away
Dag lieve papa
Deze 3 woorden doen zoveel pijn
Maar je wilde niet meer
Je zat in een eindeloos doolhof
De weg kwijtgeraakt
Verdwaald in eigen gedachten
Verstrikt in eigen woorden
Vragend om begrip
Geplaatst: 14 mar 2006 15:44
door Loutju
zwaar.. maar goed geschreven..
Geplaatst: 14 mar 2006 15:48
door Jabor
woow

mooi geschreven heeft die pa altsheimer gehad? zo klinkt dit gedicht wel
Geplaatst: 14 mar 2006 16:58
door fly away
nee hij heeft zelfmoord gepleegd
Geplaatst: 14 mar 2006 17:04
door Jabor
autsj

mja nu weet ik het verhaal nog wel beedje te snappen wel triest
Geplaatst: 14 mar 2006 19:14
door Loutju
Zo verstrikt zijn dat je door de problemen de goede dingen en het leven niet meer ziet. Het is ontzettend moeilijk, en zwaar kun je er goed over praten als ik vragen mag?
Geplaatst: 14 mar 2006 21:44
door fly away
ik ben niet egt een praterd ik doe tegen mensen alsof er niks gebeurd is maar als ik alleen ben is t wel moeilijk want ik was er net weer een beetje boven op van wat er gebeurd is dan dan val je weer in een zwart gat
Geplaatst: 14 mar 2006 21:48
door Jabor
dat deed ik ook toen mijn vriendin tara aan een hard aanval overleed en ik was wel blij dat mijn andere vrienden het accepteerde dat ik het gewoon negeerde

t was niet leuk toen het gebeurde ik heb de ambulance voor haar gebeld uit eindelijk stierf ze in het ziekenhuis
Geplaatst: 14 mar 2006 22:06
door fly away
Jabor schreef:dat deed ik ook toen mijn vriendin tara aan een hard aanval overleed en ik was wel blij dat mijn andere vrienden het accepteerde dat ik het gewoon negeerde

t was niet leuk toen het gebeurde ik heb de ambulance voor haar gebeld uit eindelijk stierf ze in het ziekenhuis
sterkte ermee
Geplaatst: 15 mar 2006 14:06
door Jabor
bedankt t is al een tijd trug ik zat in groep 7 ik ben er makelijk overheen gekomen. ze had mij al gewaarschuwt dat het zou gebeuren
Geplaatst: 15 mar 2006 14:13
door Loutju
Egt zwaar.. allebei de verhalen, en praten is meestal heel erg zwaar maar het zorgt er wel voor dat je, zoals jij al zei niet meer steeds in een zwart gat terug valt. Omdat als je erover praat dan kun je het verwerken en zo zal het na een tijd minder pijn doen erover te denken, ik zeg niet dat de pijn ooit weg zal gaan, deze dingen laten altijd een litteken achter, maar op deze manier kun jij wel weer gewoon verder met je leven gaan.
Geplaatst: 15 mar 2006 14:16
door fly away
ik weet t heb t al vaker meegemaakt
Geplaatst: 15 mar 2006 17:35
door Jabor
ik ook een paar andere vrienden en vriendinnen hebben het leven ook al verlaten