Online Verhalen

Soms zou ik willen vluchten
ver weg van hier
van het nu en de eeuwigheid

Ik zou vliegen, dansen en lachen
nooit meer huilen

Vreugde zou ik voelen
warmte van eeuwige liefde
om mij heen

Iemand zou mij troosten
veilig zou ik mijn nestelen
in de armen van mijn beschermer

Vlieg en laat het gaan
wuif mee met de bomen
op de kracht van de wind

Voor hier en nu
en tot in eeuwigheid

... wow!

Heel mooi geschreven, Chaija!

Heel mooi

Ik wou dat ik net zo mooi kon schrijven als jou...
Prachtig gewoon

dank jullie

ik liet alleen mijn gevoel even spreken

Prachtig !!

Hmmm, niet bepaald een standaardgedicht en dus de moeite waard om wat meer uit te diepen.

Een parafrase om in een andere taal op een rijtje te zetten wat het gedicht zegt:

De ik-figuur zou soms willen vluchten, ver weg van alles, van het nu en de eeuwigheid.
Waar de ik-figuur naartoe vlucht zou ze dansen, vliegen en lachen. En nooit meer huilen. (tegenstelling, omwenteling)
De ik-figuur zou vreugde voelen en eeuwige liefde ervaren als een warmte. Hoe de ik-figuur die liefde ervaart? Om mij heen

Er zou iemand zijn die de ik-figuur troost en de armen om de ik-figuur heen legt. Sterker nog, de ik-figuur nestelt zich in de armen van die troostende persoon.

De ik-figuur raadt aan om te vliegen en het te laten gaan en mee te wuiven met de bomen die door de kracht van de wind bewegen. Of het kan zijn dat de wind zelf kracht geeft om mee te wuiven met de bomen.
Dit wuiven, vliegen en laten gaan zou moeten gelden voor het hier en nu en de eeuwigheid.

Een interpretatie om te zien wat het gedicht betekent. Let wel, dit is mijn interpretatie en die kan heel anders zijn dan wat de dichter heeft willen zeggen:

Het eerste woord wat bij me opkomt is dagdromen. De ik-figuur ziet het even niet meer zitten en vlucht in gedachten naar een plek waar alles beter is. Waar ze vliegt en danst en lacht. De regel 'en nooit meer huilen' staat op een aparte plek in het gedicht, alsof het benadrukt moet worden dat de ik-figuur in de werkelijkheid genoeg reden tot huilen heeft. Het biedt een mooi tegenstellend beeld. Ook benadrukt deze regel dat de ik-figuur zich juist heel gelukkig voelt op de plek waar ze in gedachten naartoe kan vluchten.

Dan komt de passage van eeuwige liefde en de beschermende armen om de ik-figuur die verwarmend werken op meerdere manieren. Alsof de ik-figuur wil zeggen: op die mooie plek in mijn gedachten ken ik wel die echte liefde. De ik-figuur nestelt zich in de armen van de beschermende persoon. Dat betekent dat de daden vrijwillig zijn, misschien zelfs wel verlangend. Het lijkt even dat de ik-figuur het perfecte geluk heeft gevonden.

Vanaf dan volgt er weer een omwenteling in het gedicht. Alsof we weer terug zijn in de werkelijkheid en de droomwereld achter ons hebben gelaten. Maar de ik-figuur is veranderd. Waar ze in de eerste regel nog een beetje wanhopig klinkt, klinkt ze in de éénnalaatste strofe juist hoopvol. Alsof er gezegd wordt: hoe erg de dingen ook zijn, er blijft hoop.

Het nu en de eeuwigheid die ze in de eerste strofe nog wil ontvluchten, wordt in de laatste strofe teruggebracht tot een tijd die de mensen kan invullen met eigen kracht.

Mening over dit gedicht:
Vooral nu ik het gedicht heb bestudeerd zie ik veel aanwijzingen dat er bewust met de taal is omgegaan. De woordkeus lijkt niet wilekeurig gekozen, maar wordt juist heel doelbewust gebruikt. Waarvoor mijn complimenten.
De regel over het vliegen en laten gaan vond ik moeilijk. Het zorgde ervoor dat ik meerdere kanten opkon met mijn interpretatie. Maar dat is tegelijk juist de kracht van dit gedicht.
De beelden en de boodschap vind ik heel sterk. Hier kan ik echt wat bij voelen.

Excuses voor de lange post.