Meisje
Geplaatst: 26 jul 2007 18:44
Dit is een soort miniverhaaltje dat ik geschreven heb. Ik hoop dat jullie het wat vinden..
Ik loop in de regen terug naar huis, met mijn nieuwe bibboeken in mijn hand. Slenterend zing ik een liedje terwijl ik kijk hoe de omgeving rondom me natregend. Dan ik in het kleine straatje rechts van me een meisje zitten. Met haar handen bedekt ze haar hoofd dat toch te lelijk is om te zien en ingedoken wenst ze dat ze onzichtbaar zou zijn. Stilletjes loop ik haar kant op, zodat ze niet van me zal schrikken. Ik ga langs haar zitten een stukje van haar af en kijk zwijgend voor me uit. Ze hoeft me niets te vertellen, want we begrijpen elkaar zonder woorden. Langzaam laat ik mijn geest tot de hare doordringen. Ik voel nu haar innerlijke pijn nu ook in mij branden. In mijn ooghoek zie ik dat het meisje zachtjes begint te huilen. "Huil maar goed uit meisje, dat zal je goed doen. Ik ben bij je." Fluister is zachtjes tegen haar. Dan kan ze zich niet meer inhouden en barst in tranen uit, ze slaat haar armen stevig om me heen en ik streel zachtjes over haar rug. "Sorry dat ik besta" zijn de laatste woorden die ze uitbrengt. Dan zakt ze in mijn armen in elkaar. Ze is moe gestreden en heeft eindelijk rust gevonden.
Ik loop in de regen terug naar huis, met mijn nieuwe bibboeken in mijn hand. Slenterend zing ik een liedje terwijl ik kijk hoe de omgeving rondom me natregend. Dan ik in het kleine straatje rechts van me een meisje zitten. Met haar handen bedekt ze haar hoofd dat toch te lelijk is om te zien en ingedoken wenst ze dat ze onzichtbaar zou zijn. Stilletjes loop ik haar kant op, zodat ze niet van me zal schrikken. Ik ga langs haar zitten een stukje van haar af en kijk zwijgend voor me uit. Ze hoeft me niets te vertellen, want we begrijpen elkaar zonder woorden. Langzaam laat ik mijn geest tot de hare doordringen. Ik voel nu haar innerlijke pijn nu ook in mij branden. In mijn ooghoek zie ik dat het meisje zachtjes begint te huilen. "Huil maar goed uit meisje, dat zal je goed doen. Ik ben bij je." Fluister is zachtjes tegen haar. Dan kan ze zich niet meer inhouden en barst in tranen uit, ze slaat haar armen stevig om me heen en ik streel zachtjes over haar rug. "Sorry dat ik besta" zijn de laatste woorden die ze uitbrengt. Dan zakt ze in mijn armen in elkaar. Ze is moe gestreden en heeft eindelijk rust gevonden.