Online Verhalen

Rond en rond draai ik het ringetje in mijn handen. De ring die ik ooit kreeg van mijn toenmalige vriendje. Voor de zoveelste keer vraag ik me af waarom. Waarom kan ik nooit een lange relatie hebben? Nooit een vriendje dat me trouw blijft? Waarom kan ik niet gewoon zijn als alle andere, maar moet juist IK anders zijn?
Ik kan er niet mee leven. Wat ik ook probeer, nooit doe ik iets goeds. Je moet altijd jezelf zijn zeggen mensen telkens, maar wat als je zelf niet goed genoeg is voor deze wereld? Omdat je niet standaard bent zoals alle andere. Wat moet je dan?
Je aanpassen zou je zeggen. Maar je kunt toch niet verder gaan als je alles al hebt geprobeerd en je telkens niet thuisvoelt in je lijf. Je het gevoel hebt dat je huid, maar om je heen slobbert en je de kleren die je draagt afschuwelijk vind. Stil en eenzaam loop ik maar weer naar de wc's en sluit mezelf op. Wetend dat ze snel weer zullen komen om me te pesten. Dan maak ik de beslissing die ik eigenlijk nooit wilde maken. Ik pak mijn mes uit de tas. Ik ben niet goed genoeg voor deze wereld.
Vaarwel.

Verdrietig verhaal.. Wel heel erg mooi, soms nog wel wat typefoutjes

Zeg maar waar de typfoutjes staan als je wilt?

Darkstar schreef:Omdat je niet standaard net zoals allee andere.
Je aanpassen zou je zeggen.


Maar je kunt toch niet verder gaan als je alles al hebt geprobeerd en je telkens niet thuisvoelt in je lijf.

Wetend dat ze snel weer zullen komen om me te pesten.

(:

Okee, dankje

Je verhaaltjes blijven een beetje vaag, maar toch heel aangrijpend. Knap gedaan

Beetje verdrietig Maar wel héél mooi geschreven! Ik hoop niet dat hier heel veel van jezelf door zit...

De tranen schoten gewoon in mijn ogen... mooi geschreven!