Jarig
Geplaatst: 27 apr 2006 12:20
Jarig.
Hoe graag ik het ook anders zou willen, iedere keer is mijn verjaardag en beetje hetzelfde. Om te beginnen word ik weer een jaar ouder. Vroeger was dat leuk, maar nu lijkt het leven wel een lekkere worst, alleen is er wel een heel groot stuk al afgesneden.En op die dag gaat er weer een plakje af. Ook weet je niet of het laatste stuk nog wel lekker is als je er aan toe bent. Helemaal nog in de ban van deze filosofische gedachten, is mijn vrouw wakker geworden en begint me opeens te zoenen en van harte te feliciteren met deze dag en dat ze nog lang met me mag leven. Ik overdenkt even de strekking van deze wens, maar dan komt het kadotje er al aan. Nu moet ik een blij gezicht trekken, en dat valt niet mee met een aangeboren ochtendhumeur. Met mijn ogen dicht pel ik het kadotje uit de verpakking, oh bedankt schat, wat leuk, hoe wist je dat ik dat zo graag wilde hebben, en ik zak zachtjes achterover terug in mijn warme bedje. Nu komt het ontbijt, denk ik. Wat wil je eten, vraagt ze? Ik eet elke morgen hetzelfde, en dat weet ze best. Maar voor deze dag ga ik niets bederven en ik zeg: maak maar iets, jij weet wel wat ik lekker vind. Ze gaat naar de keuken en ik zoekt voor die paar minuten dat het nog kan een lekkere slaaphouding in mijn warme holletje. Er gaat niets boven een donzen dekbed en een stille vrouw in de morgen. Maar daar is ze alweer met een dienblad met thee, brood, een sinaasappel, een bord yoghurt met crusly en een freesia in een klein vaasje. Moet ik dat allemaal opeten, gaat er door me heen terwijl ik overeind kom. Maar er is geen ontsnappen mogelijk, en gelukkig eet zij de boterham en de sinaasappel op.Toch is het al niet meer zo hectisch als vroeger, toen er een hele horde kleine kinderen met kadotjes in mijn bed rondkroop,en er van lekker nasoezen niets terecht kwam.
Maar vooruit, aan het werk. En dan is er koffie. Met gebak, ik bent niet voor niets jarig vandaag. De buitenlandse medewerkers eten het zonder commentaar te geven op, door de aanwezige Hollanders word ik gefeliciteerd en door de dames gezoend. Eventuele oude tantes en buurvrouwen komen ook in de loop van de ochtend en zo ben ik al een halve dag kwijt aan de visite. Na de lunch ga ik de verloren tijd proberen in te halen en dat is goed voor de spijsvertering, want er staat straks weer een standaard-feestmenu te wachten. Voor de niet-ingewijden even een uitleg. Toen we nog met haast ontelbaar veel mensen in ons huis woonden, mocht ieder kiezen wat hij wilde eten met zijn/haar verjaardag. Vaak kwam die keuze niet op tijd of helemaal niet en daaruit ontstond het standaard-feestmenu. Gegrilde kip met gebonden warme gemengde vruchtjes uit blik, met paprikapoeder [of kerrie als de paprikapoeder op was], met witte rijst, en ijs toe. Lekker, en nog gauw klaar ook. We beginnen op tijd met deze lekkernijen, want vanavond komt de visite en voor die tijd moet alles opgeruimd zijn. Dus na het eten de tafel verzetten, de tuinstoelen uit de berging halen en alle overige stoelen uit het hele huis langs de kant in de kamer zetten. We hebben een grote familie en flink wat kennissen, vrienden en buren en zo komen meestal allemaal. En zo zit ik dan die avond de hele familie te voorzien van drank, hapjes en bitterballen.Zo te zien hebben ze het erg naar hun zin en ze maken een hoop lawaai met al dat geklets. Het duurt tot middernacht eer ze weer vertrekken. Ik hoop dat ze allemaal moeten werken de volgende ochtend, want anders blijven er nog een paar een uurtje hangen. En na zo'n vermoeiende dag wil ik best wel eens naar bed. Als ze dan eindelijk allemaal verdwenen zijn lijkt de kamer wel een kraakpand vol lege flessen, lege glazen, volle asbakken en een lucht of ik een drugscafe ben begonnen. Als dat allemaal is opgeruimd mag ik weer naar het plekje waar mijn verjaardag begon. En onder mijn warme dekbedje denk ik: het was toch wel gezellig.
J++.
Hoe graag ik het ook anders zou willen, iedere keer is mijn verjaardag en beetje hetzelfde. Om te beginnen word ik weer een jaar ouder. Vroeger was dat leuk, maar nu lijkt het leven wel een lekkere worst, alleen is er wel een heel groot stuk al afgesneden.En op die dag gaat er weer een plakje af. Ook weet je niet of het laatste stuk nog wel lekker is als je er aan toe bent. Helemaal nog in de ban van deze filosofische gedachten, is mijn vrouw wakker geworden en begint me opeens te zoenen en van harte te feliciteren met deze dag en dat ze nog lang met me mag leven. Ik overdenkt even de strekking van deze wens, maar dan komt het kadotje er al aan. Nu moet ik een blij gezicht trekken, en dat valt niet mee met een aangeboren ochtendhumeur. Met mijn ogen dicht pel ik het kadotje uit de verpakking, oh bedankt schat, wat leuk, hoe wist je dat ik dat zo graag wilde hebben, en ik zak zachtjes achterover terug in mijn warme bedje. Nu komt het ontbijt, denk ik. Wat wil je eten, vraagt ze? Ik eet elke morgen hetzelfde, en dat weet ze best. Maar voor deze dag ga ik niets bederven en ik zeg: maak maar iets, jij weet wel wat ik lekker vind. Ze gaat naar de keuken en ik zoekt voor die paar minuten dat het nog kan een lekkere slaaphouding in mijn warme holletje. Er gaat niets boven een donzen dekbed en een stille vrouw in de morgen. Maar daar is ze alweer met een dienblad met thee, brood, een sinaasappel, een bord yoghurt met crusly en een freesia in een klein vaasje. Moet ik dat allemaal opeten, gaat er door me heen terwijl ik overeind kom. Maar er is geen ontsnappen mogelijk, en gelukkig eet zij de boterham en de sinaasappel op.Toch is het al niet meer zo hectisch als vroeger, toen er een hele horde kleine kinderen met kadotjes in mijn bed rondkroop,en er van lekker nasoezen niets terecht kwam.
Maar vooruit, aan het werk. En dan is er koffie. Met gebak, ik bent niet voor niets jarig vandaag. De buitenlandse medewerkers eten het zonder commentaar te geven op, door de aanwezige Hollanders word ik gefeliciteerd en door de dames gezoend. Eventuele oude tantes en buurvrouwen komen ook in de loop van de ochtend en zo ben ik al een halve dag kwijt aan de visite. Na de lunch ga ik de verloren tijd proberen in te halen en dat is goed voor de spijsvertering, want er staat straks weer een standaard-feestmenu te wachten. Voor de niet-ingewijden even een uitleg. Toen we nog met haast ontelbaar veel mensen in ons huis woonden, mocht ieder kiezen wat hij wilde eten met zijn/haar verjaardag. Vaak kwam die keuze niet op tijd of helemaal niet en daaruit ontstond het standaard-feestmenu. Gegrilde kip met gebonden warme gemengde vruchtjes uit blik, met paprikapoeder [of kerrie als de paprikapoeder op was], met witte rijst, en ijs toe. Lekker, en nog gauw klaar ook. We beginnen op tijd met deze lekkernijen, want vanavond komt de visite en voor die tijd moet alles opgeruimd zijn. Dus na het eten de tafel verzetten, de tuinstoelen uit de berging halen en alle overige stoelen uit het hele huis langs de kant in de kamer zetten. We hebben een grote familie en flink wat kennissen, vrienden en buren en zo komen meestal allemaal. En zo zit ik dan die avond de hele familie te voorzien van drank, hapjes en bitterballen.Zo te zien hebben ze het erg naar hun zin en ze maken een hoop lawaai met al dat geklets. Het duurt tot middernacht eer ze weer vertrekken. Ik hoop dat ze allemaal moeten werken de volgende ochtend, want anders blijven er nog een paar een uurtje hangen. En na zo'n vermoeiende dag wil ik best wel eens naar bed. Als ze dan eindelijk allemaal verdwenen zijn lijkt de kamer wel een kraakpand vol lege flessen, lege glazen, volle asbakken en een lucht of ik een drugscafe ben begonnen. Als dat allemaal is opgeruimd mag ik weer naar het plekje waar mijn verjaardag begon. En onder mijn warme dekbedje denk ik: het was toch wel gezellig.
J++.
