Online Verhalen

Treurig staar ik voor me uit, me afvragend hoe het verder moet. Er is zoveel leed in deze wereld, zoveel pijn. Ik kan het niet meer aanzien. Langzaam voel ik mijn lichaam steeds kouder worden. Alles om me heen staat stil. Er is te veel gebeurt en er gebeurt nog steeds te veel. Te veel wat ik niet kan begrijpen, wat ik niet kan verhelpen.

Kinderen van acht jaar die moeten vechten in een oorlog. Kinderen van veertien die plastische ingrepen laten doen, omdat ze vinden dat ze niet mooi genoeg zijn voor deze wereld. Kinderen van zeventien die zelfmoord plegen, omdat ze genoeg hebben van hun leven.

Waarom? Waarom is er zoveel pijn, zoveel verdriet? Waarom kan niet iedereen gewoon simpelweg gelukkig zijn. Ik kan het niet loslaten. Alle pijn drukt op mijn schouders. Waar moet het toch heen met deze wereld, denkt er dan niemand meer na? Zijn we allemaal blind geworden? Ben ik dan de enige die nog wat geeft om de levens van andere?

Maar nee, we blijven maar gewoon doen alsof er niets aan de hand is. We blijven het maar gewoon negeren. Alsof het nooit anders is geweest. Pas als het echt niet meer kan grijpen we in. Maar dan is het te laat. Al die lieve ontschuldige kinderen zijn dan al dood. En dat alleen maar door ons.

Mooi verhaal, kort en krachtig!

En dat alleen maar door ons.

Ik denk dat je jezelf daar niet te veel de schuld van moet geven. Natuurlijk is het goed om daar eens over na te denken, maar besef goed dat je niet iedereen kunt helpen. Soms moet je gewoon aan jezelf denken, hoe hard het ook klinkt...

Bedankt . Je moet er idd. een balans tussen vinden. Je moet ook wel aan je zelf blijven denken jah, want anders cijfer je jezelf alleen maar weg. Maar als we met z'n allen hier eens wat meer over na zouden denken denk ik dat meer mensen zouden beseffen dat het gewoon zo niet meer kan. Dan probeer ik gewoon een beetje voor elkaar te krijgen door zoiets te schrijven ..

Mooi stukje Darkstar!! Ik vind het goed van je dat je over deze dingen nadenkt, dat zouden idd meer mensen moeten doen