Online Verhalen

Gevangen in angst:

in de donkere krochten van mijn ziel
de plek die niemand kent
dwaalt een donker en duistere macht
op zoek naar een deur

gedachten en gevoelens verstopt,
niet fraai en niet mooi
duister en kil, eenzaam
wachtend om te ontsnappen

alleen en stil wacht het daar
tot een licht streep binnen valt
de deur op een kier...
wil ontsnappen met alle kracht

wachtend op onbedachtzaamheid
een onoplettend moment
geduldig wachtend, al heel lang
om te ontsnappen aan mijn macht

langzaam knagend aan de randen
langzaam wrikken en duwend
is het nog binnen in de ziel
de muren van gedachten

tergend borrelt het soms boven
waarna verdrinkend in mijn goede wil
langzaam zakt het naar de bodem
naar de krochten van mijn ziel

de deur is nu nog steeds gesloten
de sleutel heb ik goed verstopt
alleen ik kan hem open maken
als ik dat kan, als ik dat wil.....

als de zon dan die gedachten
verwarmd en zachtjes kleurt
zijn de gedachten niet zo donker
als in de krochten van mijn ziel


niet reëel maar toch nog angstig
blijft de deur nu nog op slot
er komt een dag, daar ben ik achter
dat die gedachten zich vermengen met mijn goede wil

dan zal blijken dat het donker en het duister al zo lang,
vol liefde en emoties zit, vol kleur en zonneschijn
als ik de deur dan toch kan openen en leer te delen
verwarmd het de mensen om me heen

het blijkt het spook onder mijn bed
de boeman in mijn kast
maar eenmaal vrij om uit te dragen
geeft het meer liefde en geluk...

Knap gedaan . Mooi beeldend geschreven ook! Ik vind de laatste 3 alinea's niet zo lekker meer lopen, de zinnen passen niet meer zo goed bij elkaar als in het begin van het gedicht. Dat is wel jammer ..

Idd heel knap gedaan Verder ben ik het met het commentaar van Darkstar eens.